De wereld van een groep jager-verzamelaars was overzichtelijk. Plannen waren simpel en uitvoerbaar. Die werden regelmatig doorbroken door rampen en ziektes, maar dat waren de hogere machten van de natuur waar het menselijk handelen toen geen enkele greep op had. Pas toen men met andere groepen bekend raakte en men steeds meer technieken ontwikkelde om die andere groepen en de natuur de baas te worden werd er geschiedenis gemaakt. Lees verder →
Omdat 13 oktober “maatregelen” werden afgekondigd die nog wat dommer en inconsistenter zijn dan die in april is dit blog van 22 april weer bovenaan gezet. Met een nieuw plaatje. Zoals bij de MSM gebruikelijk puur bedoeld om de gewenste emotie op te wekken. Thích Quảng Đức stak zich 11 juni 1963 in Saigon (nu Ho Tsji Min Stad) in brand uit protest tegen de vervolging van boeddhisten door het katholieke regime ten tijde van de Vietnam oorlog. Wij gewone burgers die zich aan de regels houden worden nu ook vervolgd.
Eerder leek de aanpak van Rutte gezien de omstandigheden wel redelijk. Nu opnieuw de meeste maatregelen van de “intelligente” lockdown onverkort verlengd worden is daar geen sprake meer van. Te verwachten is dat het nog immer sluiten van sportscholen, sporten, onderwijs; vrijwel afschaffen van sociaal verkeer; het verder voortduren van bedrijfssluitingen en -halveringen onnoemelijke schade aan de economie en het welzijn van velen gaat opleveren. En daarmee de levensverwachting van die velen gaat aantasten.
Wanneer is een boek een goede roman? Natuurlijk, het moet over mensen van vlees en bloed gaan, hun gedachten, onderlinge verhoudingen, beweegredenen, daar diepte aan geven. Liefst nog een beetje liefde en seks. Het dagelijks leven mag aan de orde komen maar zonder maatschappelijke relevantie vind ik er niets aan. Een interessante, inventieve schrijfstijl is een vereiste: zinnen waar je een streep onder zou willen zetten, omdat ze zo raak weergeven waar het om draait. Voldoende humor.
Michel Houellebecq is de absolute top, maar Schimmelbusch kan er ook wat van. Niet voor niets noemt de Süddeutsche Zeitung Hochdeutschland het Duitse een antwoord op Houellebecqs Onderworpen. Schimmelbusch (1975) werkte zelf jaren als consultant bij een investeringsbank in Londen en kent dat wereldje duidelijk van binnenuit.
Ergens in een uithoek van het Romeinse Rijk, nog voor de geboorte van Christus, leefde de stam der Goedmensen. Een gemeenschap van agrariërs rond een kleine nederzetting waar een paar ambachtslieden, een dominee en een schrijver woonden. En het stamhoofd zelf natuurlijk. Hoe vreemd reeds in de oudheid goedmensen en een dominee aan te treffen! Dat kwam zo. Ergens rond 1800 was er een dominee die zich dusdanig misdroeg dat God, die zich normaal niet met mensen inliet, besloot hem te straffen door hem naar 100 v Christus in deze uithoek te teleporteren. Die stam noemde zich toen nog heel anders overigens. Lees verder →
Het realisme dat uitgangspunt is voor “Wat te DOEN” blijkt in deze Coronacrisis voor velen nog een brug te ver. De reflex om in termen van schuld verontwaardigd de vinger te heffen steekt voortdurend de kop op. Lees verder →
Still uit “The Ballad of Narayama”
Weet iemand nog wat vaderlandsliefde is? De hedendaagse zogenaamde patriotten in ieder geval niet. De kern van vaderlandsliefde is dat de groep, oorspronkelijk de stam, maar in dit geval het vaderland — wat dat ook moge zijn — voorgaat boven het individu. Uiteindelijk komt dat er op neer dat het individu bereid moet zijn zich op te offeren voor de groep. En dat met liefde. Ik schreef er al eerder over in Vergrijzing en de waarde van het leven. De daar genoemde film The Ballad of Narayama (1983, gouden palm 1984) zou iedereen eens goed moeten bekijken. Lees verder →
Hadden we het een jaar geleden vooral over de goedmens, die lijkt inmiddels vervangen door de deugmens, wat het voordeel heeft dat men het kan hebben over deugen en deugsysteem. Of het een verstandige vorm van schelden is valt te bezien. Evenals “goed zijn” verwijst “deugen” in de eerste plaats naar politieke correctheid: het kritiekloos verdedigen en overnemen van de ideeën van anderen, in de eerste plaats de machthebbers, de heersende elite. Voor hen ben je goed, of deug je. De term zelf is daardoor in wezen neutraal. Ondergetekende deugt als oppositioneel denker (hoewel…). Voor de macht deug ik juist niet. Datzelfde geldt ook voor “goed” zijn, maar goedmens heeft historisch een sterker negatief karakter. Deugen is minder extreem. Een deugniet heeft ook wel iets guitigs of sympathieks. Lees verder →
Je kunt het de 99 jarige Ben Ferencz niet kwalijk nemen. Als je op 27 jarige leeftijd ontdekt hebt dat de SS Sondercommando’s meer dan een miljoen joden hebben omgebracht, in de concentratiekampen de lijken hebt gezien en als aanklager in Neurenberg aan de bestraffing daarvan hebt kunnen meewerken dan zal je geloof in het Recht niet meer zo makkelijk verdwijnen. Los van het feit dat juristen daar toch al mee worden geïndoctrineerd. Hij is de kracht achter de oprichting van het internationale strafhof in Den Haag. Lees verder →
Openbare nieuwjaarswens aan familie, vrienden en bekenden; en ook aan alle lezers.
Graag zouden wij, Gea Drijver en Victor Onrust, jullie een voorspoedig 2019 willen wensen. Met een mooi plaatje erbij. Zoals de afgelopen tien of meer jaar. Helaas is dat niet mogelijk. 2018 is het jaar waarin de scheuren in de samenleving zich hebben verdiept tot een kloof en het is te vrezen dat zich dat in 2019 verder voort gaat zetten. Dit wordt verergerd door de serieuze mogelijkheid dat het economisch minder of zelfs veel minder zal gaan dan nu voorzien wordt. Maar daar hebben de meesten van ons in het dagelijks leven geen last van. Lees verder →
In de Correspondent van maandag 23 april noemt Rutger Bregman empathie de oorzaak van onze problemen; niet de oplossing. Compassie zou een veel nuttiger emotie zijn. In een helder stuk schreef Carel Peters eerder over dit onderwerp in Vrij Nederland naar aanleiding van het verschijnen van het boek van Paul Bloom, Against empathy, ook door Bregman veelvuldig aangehaald. Het artikel van Bregman is verward en heeft een neerbuigende kleutertoon. Een mooie aanleiding weer eens op het onderwerp in te gaan. Op deze site verschenen al eerder bijdragen over empathie en compassie. Lees verder →
