Antifa als marxisme – een handigheidje van het KAPITAALHet steeds verder om zich heen grijpende cultuurrelativisme en de daarbij behorende identiteitspolitiek werd eerst door veel tegenstanders benoemd als neo- of cultuur-marxisme. Sinds een voorvrouw van BLM zichzelf tot marxist heeft uitgeroepen is de beer echter los en zijn het definitief marxisten die het racistische BLM-vuurtje opstoken. Lees verder →
 wonderoil.ca |
Aangekondigd in een opiniestuk op 28 juni deelt Olaf Tempelman in de Volkskrant vier sterren uit aan Marc De Kesel: Het Münchhausen-paradigma – Waarom Freud en Lacan ertoe doen.
De literaire kwaliteiten zullen misschien die vier sterren waard zijn, de beschouwing zelf niet. Aan het eind van zijn bespreking wordt de in het opiniestuk gegeven visie op democratie herhaald: Een minder bekend aspect van de psychoanalyse is dat de theorie bij uitstek een pleidooi is voor democratie: in dat politieke stelsel wordt namelijk impliciet onderkend dat er noch één stevige identiteit noch één stevige volkswil bestaat. Politieke leiders die namens ‘het volk’ spreken, en dat zijn er tegenwoordig weer heel wat, wekken de suggestie van een volk dat ‘ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf kan zijn’: zo’n volk bestaat evenmin als een mens die ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf is. Zogenaamd ‘onverdeelde landen’ zijn niet voor niets altijd ondemocratische landen. |
De Kesel: ‘Datgene wat een democratie doet functioneren is niet zozeer haar onverdeelde eigenheid als wel haar permanente toestand van verdeeldheid.’ Lees verder →
“Links” als aanduiding voor een politieke richting is ontstaan tijdens de Franse Revolutie. Hun politiek was gericht tegen koningschap en kerk; alleen de Jacobijnen hadden een socialistisch programma. In de loop van de 19e eeuw werd de verbetering van lot en zeggenschap van achtergestelden en onderdrukten, in de eerste plaats de arbeiders, het proletariaat, het belangrijkste doel. Verschillende socialistische en anarchistische bewegingen en partijen vormden er de politieke vertaling van. Lees verder →
De afbeelding hierboven is de laatste bladzijde van De ondergang van het denken van Alain Finkielkraut (FR 1987/NL 1988). Het is zijn conclusie over cultuurrelativisme.
“Men” vindt: mensen zijn niet gelijk maar wel gelijkwaardig en gelijkwaardigheid is iets anders dan gelijkheid. En als je dat niet vindt ben je een racist of fascist. Op Harde Woorden zijn er al negen topics “ongelijkheid” (zoeken op “ongelijkheid” levert er 33 op). Dit wordt het tiende. Wil er werkelijk iets kunnen veranderen aan de rampzalige koers die het Westen volgt dan is afscheid van het gelijkwaardigheidsidee een absolute voorwaarde. Lees verder →
Op een besloten conferentie sprak minister Blok vrijuit over zijn denkbeelden met betrekking tot de multiculturele samenleving en de grenzen daarvan. Iemand heeft daar een opname van gemaakt en openbaar gemaakt. Deining alom. In een geconditioneerde reflex verwierp links Nederland zijn uitspraken en vond dat Blok zich moest schamen. Eerder vroeg fractievoorzitter Dijkhoff zich al af of oorlogsvluchtelingen niet moeten worden teruggestuurd zodra het land weer veilig is. Geen ophef. Trump liet bij zijn bezoek aan Europa weten dat het met de omarming van de multiculturele samenleving haar toekomst op het spel zette. Ophef alom. Ondertussen hebben al aardig wat Europese landen zich afgekeerd van het Europese verwelkomingsbeleid van vluchtelingen. Dat begon bij de Visegradlanden, Oostenrijk kiest min of meer hun zijde. Italië is de toestroom van vluchtelingen zat, Denemarken zet in op een straf integratiebeleid, Engeland wil grip krijgen op de stroom van migranten, Franse intellectuelen maken zich zorgen om de islam, Nederland heeft Wilders en gisteren vroeg Martin Sommer zich in de Volkskrant af of gezien de bestaande situatie mensenrechten nog wel van deze tijd zijn en ziet dat ze door velen als bedreiging worden gezien.
Zien we een kantelmoment? Lees verder →
Still uit “War of the worlds”
Aan het eind van “De onschuld van 68” wordt duidelijk dat het cultuurrelativisme, het verbod om de ene cultuur boven de ander te stellen de kern is van gelijkheidseisen door en voor verschillende vormen van menselijke identiteit: de identiteitspolitiek. Omdat die gelijkheid met terugwerkende kracht lijkt te moeten gelden en dan ook nog eens de huidige waarden van de Westerse cultuur onverkort op haar verleden worden “toegepast” ontstaat er ook allerlei schuldigheid in het heden. Om daar een eind aan te maken zullen we de ongelijkheid van culturen en haar historie moeten onderzoeken. Lees verder →
Vooral uit de hoek van het FvD krijgt 68 de schuld van het heersend cultuurrelativisme en de identiteitspolitiek die onze samenleving ondergraaft, meestal gelabeld als “cultuurmarxisme”. Het valt niet te ontkennen dat de generaties die toen de universiteiten onveilig maakten hun stempel hebben gezet op wat nu nog doorgaat voor “links”. Ook niet dat dat gebeurde uit teleurstelling over het uitblijven van de revolutie omdat het proletariaat daar geen zin in bleek te hebben en uiteindelijk gewoon uit klootjesvolk bleek te bestaan. Dat dit alles niets met Marx, Gramsci en bijzonder weinig de Frankfurter Schule te maken heeft heb ik al genoeg betoogd. Tijd om te kijken wat dan wel aan “’68” kan worden toegeschreven. Lees verder →
Zeker toch een paar keer per jaar dank ik god op mijn blote knieën dat ik hier ben geboren in plaats van in een of ander Verweggistan. Ik beschouw dat niet als een verdienste, maar als een voorrecht. Ik geniet van wat mijn voorouders van dit land hebben gemaakt.
Het enige wat me dwars zit is dat ik van de calvinisten en heftig linksen niet mag genieten van mijn voorrecht. De welvaart van Nederland zou volgens hen berusten op uitbuiting waardoor de welvaart die is opgebouwd, verdacht is. En nog erger, vanuit mijn witte privilege zou ik neerkijken op alles wat een kleur heeft. Lees verder →
Dierenliefde is het vervolg op allochtonen-knuffelen en grijpt steeds verder om zich heen. Begrijpelijkerwijs is het vooral een vrouwendingetje maar de gefeminiseerde man loopt daar loops achteraan. Uiteindelijk leidend tot veganisme of zelfs jaïnisme. Misschien ook wel vaginisme. Vanzelfsprekend heeft men naast een radicale tak, het Dierenbevrijdingsleger, een politieke tak, de Partij voor de Dieren, ook huisideologen zoals Roos Vonk en Floris van den Berg, die het gebruikelijke demoniseringsliedje blazen naar de vleesetende (boze) witte man.
Hoewel geen huisideologen leveren “gerespecteerde” filosofen en geleerden daarvoor de nodige grondstof. In de eerste plaats Singer met zijn speciesisme. En recentelijk ook weer Frans de Waal die meent dat Darwin “het verschil tussen mens en dier is gradueel” zou hebben gevonden. Die quote is nergens te vinden, wel “There is no fundamental difference between man and animals in their ability to feel pleasure and pain, happiness, and misery.”, maar dat is toch echt iets anders, hoewel ook dat de kritiek van de hedendaagse wetenschap niet kan doorstaan. Lees verder →
