Still uit Strings (2004,regie Anders Klarlund)
“De macht grijpen”, kent u die uitdrukking, dames en heren?
Natuurlijk!
Maar kunt u ook de macht grijpen?
Dat is hard nodig.
Waar is die macht?
Als je dat niet weet kun je hem ook niet grijpen. Lees verder →
 |
||
| De onbevangenheid der mensen tegenover het leven. Hildo Krop, Amsterdam 1932 | ||
Empathie is een gevoel, opgeroepen door het delen, het mee ervaren van de emotionele, gevoels-toestand van een ander individu, in het bijzonder het lijden en de weerloosheid van een ander. Het is direct gekoppeld aan de behoefte om aan dat weerloze, lijdende wezen aandacht en zorg te geven. Het is — zoals eigenlijk ieder gevoel — een bewuste uiting van een dierlijke drijfveer, een instinct dat mogelijk verbonden is met zogenaamde spiegelneuronen. Dit lijkt vooral functioneel bij de zorg voor baby’s en kleine kinderen die nog niet beschikken over voldoende taal. Het is niet vreemd dat vrouwen meer aanleg voor empathie hebben dan mannen. Bij mannen is er eerder een drang tot bescherming van het zwakke dan voor zorg. Ook nuttig en nodig. Lees verder →
In de moderne wereld is macht het beschikken over kapitaal. Dat lijkt een simpel bedrag aan geld, maar geld is in deze vorm niet het simpele ruilmiddel dat het lang geweest is. Het is — als ooit “ontstaan” overschot — het middel om andere mensen te huren voor een activiteit naar jouw keuze. Je oefent zo macht uit over de ander, die vaak geen keuze heeft en op deze wijze zijn bestaan zeker moet stellen. Lees verder →
@ElmaDrayer begint Niet mogen debatteren over racisme is een nieuwe vorm van apartheid met
Ultrakort door de bocht: iets als de waarheid bestaat niet, iets als objectiviteit evenmin en feiten zijn betwistbaar. Emeritus hoogleraar Gloria Wekker, ongekroond koningin van activistisch Nederland, mag er graag op wijzen dat ze ‘niet van de objectiviteit’ is en vindt het concept ‘allang achterhaald’. Wat wij, suffe sukkels, aanzien voor feiten zijn slechts ‘constructen’ of ‘narratieven’, in stand gehouden door de boven ons gestelden teneinde hun machtsposities te beschermen. Dus moeten de feiten ‘gedeconstrueerd’, liever nog ‘gedekolonialiseerd’.
Dat is inderdaad nogal kort door de bocht. Zij vervolgt correct met: Lees verder →
Antifa als marxisme – een handigheidje van het KAPITAALHet steeds verder om zich heen grijpende cultuurrelativisme en de daarbij behorende identiteitspolitiek werd eerst door veel tegenstanders benoemd als neo- of cultuur-marxisme. Sinds een voorvrouw van BLM zichzelf tot marxist heeft uitgeroepen is de beer echter los en zijn het definitief marxisten die het racistische BLM-vuurtje opstoken. Lees verder →
De huidige situatie in Nederland vertoont overeenkomstige trekken met de woelingen die vooraf gingen aan de Beeldenstorm van 1566. Toen namen de calvinisten de heerschappij in Nederland over. Het nieuwe calvinisme van 2020 is veelkoppig. Er is eco-activisme en eco-terreur, er is identiteitsactivisme, er is black activisme met de daaraan verbonden meningenterreur, islamofobie is eigenlijk racisme beweert men bij de UVA, de me-too beweging is een onderdeel van de reformatie, de islam roert zich met terreurdaden, jongeren uit minderheidsgroepen worden steeds brutaler, over vluchtelingen- en migrantenkwesties kan nauwelijks worden gesproken, de media hebben stelling gekozen en de politie verliest in toenemende mate haar gezag. Lees verder →
Jan Pieterszoon werd niet oud. De overtuigde calvinist werd in 1587 in Hoorn geboren en overleed, 43 jaar oud, in Batavia. Op 21 september 1629. Door zijn ouders werd hij opgeleid tot koopman op het Europese continent. In Italië leerde hij de fijne kneepjes van de dubbele boekhouding. In 1606 trad hij, na de dood van zijn vader, in dienst van de VOC. De talentrijke Jan Pieterszoon maakte carrière binnen de VOC en eindigde als Gouverneur-Generaal van wat de kolonie Indië zou worden.
De VOC speelde in die tijd een spelletje monopolie, maar dan met kruit en kogels. Concurrenten als Portugal, Spanje, Frankrijk,. Engeland, voornamelijk katholieke landen moesten worden verslagen tot meerdere eer en glorie van het Calvinistische Nederland. Lees verder →
Jeffrey Afriyie kwam met zijn broer op twaalfjarige leeftijd naar Nederland. Het ging om gezinshereniging. Zijn vader was hier al en wilde zijn kinderen een betere toekomst geven dan in Ghana mogelijk was. Zijn moeder bleef achter in Ghana. Afriyie ziet zichzelf vooral als dichter. Tegenwoordig is de actie tegen Zwarte Piet voor hem een verdienmodel. Hij krijgt subsidie, ontvangt vergoeding voor lezingen, waaronder op scholen en voor het door hem ontwikkelt lesmodel dat door veel scholen is afgenomen. Lees verder →
Inderdaad, de vrouw is een belangrijk thema van Houellebecq. In zijn geruchtmakende essay is de interpretatie daarvan door Baudet te kort door de bocht. De vraag is of het zoveel korter door de bocht is dan in de commentaren daarop van bijvoorbeeld Martin de Haan (Volkskrant) of Patricia de Boer (OpinieZ). Ja, er zijn veel “sterke vrouwenfiguren” (de Haan) in het werk van Houellebecq. Maar zelfstandige, niet rancuneuze, betrouwbare, in de liefde enigszins onbaatzuchtige types komen weinig voor. Twee in Elementaire Deeltjes, een in Platform, een in Mogelijkheid van een Eiland, dan hebben we het wel gehad. De overige sterke vrouwen, om te beginnen de moederfiguur in Elementaire Deeltjes, zijn bepaald geen aanbeveling. Ze zijn vaak wel “sterk” maar van een type waar je liever niet mee te maken hebt. Als man en misschien ook wel als vrouw. Het zijn “libertair-feministisch-egoïstisch-narcistische-zelfverheffingsneuroten” (HT @MartienPennings). Lees verder →
After his monumental two volume opus on “Political Order” the theme of “Identity” is a surprise though not a pleasant one. In the introduction Fukuyama ascribes his book to the fact that Trump was elected president and his dislike of this fact is clearly visible in his writing. Not very scientific, although he tries and sometimes succeeds in taking a Neutral Point of View (Wikipedia’s NPOV). In fact one tastes contempt for any “populist opposition” in the USA and EU. In his final chapter “What is to be done”, Fukuyama — not disclosing the fact that this title refers to Lenin’s famous pamphlet — pleads for an overarching nationalism based on “creedal” identity. But this nationalism is so “inclusive” and abstract that it will not appeal to many. Lees verder →
