Antifa als marxisme – een handigheidje van het KAPITAALHet steeds verder om zich heen grijpende cultuurrelativisme en de daarbij behorende identiteitspolitiek werd eerst door veel tegenstanders benoemd als neo- of cultuur-marxisme. Sinds een voorvrouw van BLM zichzelf tot marxist heeft uitgeroepen is de beer echter los en zijn het definitief marxisten die het racistische BLM-vuurtje opstoken. Lees verder →
Ergens in een uithoek van het Romeinse Rijk, nog voor de geboorte van Christus, leefde de stam der Goedmensen. Een gemeenschap van agrariërs rond een kleine nederzetting waar een paar ambachtslieden, een dominee en een schrijver woonden. En het stamhoofd zelf natuurlijk. Hoe vreemd reeds in de oudheid goedmensen en een dominee aan te treffen! Dat kwam zo. Ergens rond 1800 was er een dominee die zich dusdanig misdroeg dat God, die zich normaal niet met mensen inliet, besloot hem te straffen door hem naar 100 v Christus in deze uithoek te teleporteren. Die stam noemde zich toen nog heel anders overigens. Lees verder →
De huidige situatie in Nederland vertoont overeenkomstige trekken met de woelingen die vooraf gingen aan de Beeldenstorm van 1566. Toen namen de calvinisten de heerschappij in Nederland over. Het nieuwe calvinisme van 2020 is veelkoppig. Er is eco-activisme en eco-terreur, er is identiteitsactivisme, er is black activisme met de daaraan verbonden meningenterreur, islamofobie is eigenlijk racisme beweert men bij de UVA, de me-too beweging is een onderdeel van de reformatie, de islam roert zich met terreurdaden, jongeren uit minderheidsgroepen worden steeds brutaler, over vluchtelingen- en migrantenkwesties kan nauwelijks worden gesproken, de media hebben stelling gekozen en de politie verliest in toenemende mate haar gezag. Lees verder →
Open letter to Bluegrasscountry.org
For about five years I am an ardent listener and fan of Bluegrass, mostly listening to the streaming of bluegrasscountry.org. About 25% of the music is from other genres, like Americana, Traditional European Folk, Blues and Zydeco, mostly sharing the same roots. Some of it not my taste but ok. The main thing is that the music is authentic, acoustic and primarily string instruments. Of course Americana is not acoustic but as it is mostly authentic this is as an exception no problem. Even then with 24/7 there is a lot of time to fill so occasional transgressions as well as intensive reuse of material is understandable. On the side: the last two years this reuse is mostly not explicitly stated and there seems to be no limit to use the same material more than once or twice in a short time (“I haven’t played that in a long time”). This gets irritating. Lees verder →
Jan Pieterszoon werd niet oud. De overtuigde calvinist werd in 1587 in Hoorn geboren en overleed, 43 jaar oud, in Batavia. Op 21 september 1629. Door zijn ouders werd hij opgeleid tot koopman op het Europese continent. In Italië leerde hij de fijne kneepjes van de dubbele boekhouding. In 1606 trad hij, na de dood van zijn vader, in dienst van de VOC. De talentrijke Jan Pieterszoon maakte carrière binnen de VOC en eindigde als Gouverneur-Generaal van wat de kolonie Indië zou worden.
De VOC speelde in die tijd een spelletje monopolie, maar dan met kruit en kogels. Concurrenten als Portugal, Spanje, Frankrijk,. Engeland, voornamelijk katholieke landen moesten worden verslagen tot meerdere eer en glorie van het Calvinistische Nederland. Lees verder →
Of het nu onder de vlag van patriottisme gebracht wordt of niet: nationalisme is riskant. Het is een belofte het volk te dienen; het volk is echter nooit een aan te wijzen eenheid — de volledige bevolking van een land. Deze roep om het volk te dienen ontstaat als de mening postvat dat de huidige regering de belangen van een serieus te nemen deel van de bevolking verkwanselt voor belangen van zichzelf of een andere groep van de bevolking. De benadeelde groep bestaat uit de middenklassen die werk verrichten dat direct materieel nut heeft en noodzakelijk is voor het voortbestaan van de maatschappij als geheel: “de hardwerkende persoon van Nederlandse afkomst”, zij die nu van hun op die wijze welverdiende oude dag willen genieten of degenen die door industriepolitiek van hun baan beroofd zijn. Dat is geen toeval, want het zijn over het algemeen degenen die de belastingen moeten opbrengen. Dat diverse regeringen in de EU, ook de Nederlandse zich daar schuldig aan maken is overduidelijk. Lees verder →
Enige tijd geleden organiseerde ik een vertoning van Koyaanisqatsi voor een bescheiden gezelschap. Het doel was enig gevoel op te wekken voor het feit dat men allereerst onderdeel van de maatschappij is. Een wereldomspannend netwerk van groepen waarin de arbeidsdeling georganiseerd is. Het beleven van die ervaring zou dan moeten leiden tot een levensbeschouwing waarin solidariteit, het belang van de groep, een grote plaats inneemt en individualiteit, het belang van het individu, een kleinere. Lees verder →
Alweer enige tijd geleden (zaterdag 11 april 2020) had de Volkskrant een interview met Esther-Mirjam Sent, lid Eerste Kamer (PvdA) en hoogleraar economische theorie en economisch beleid: “Laat de economie niet meer leiden”. Eerst beweert zij dat de economie helemaal geen doel heeft maar slechts een middel is. Later geeft ze de economie wel een doel mee, namelijk “kwaliteit van het bestaan”. Leuk bedacht, maar het getuigt van grenzeloze naïviteit als je denkt dat de economie zich op kwaliteit zou kunnen richten, zonder dat je het fundament van de huidige economische orde ter discussie stelt. Zolang de samenleving is ingericht volgens kapitalistische principes, waarbij productie en consumptie via de markt verlopen, is het doel van de productie het maken van winst. En die winst kan alleen verzekerd worden door voortdurende groei. Het maken van nuttige voorwerpen is daaraan ondergeschikt. Lees verder →
Als schooljongen nam ik met mijn ouders deel aan de herdenking bij het monument op de Apollolaan in Amsterdam. Het was voelbaar een plechtig en emotioneel moment. Geen toespraken. We hesen de vlag halfstok. In mijn studententijd elders in het land verwaterde dat snel. Ik voelde me nog wel verplicht om de stilte in acht te nemen maar vaak thuis, kijkend naar de televisie. Weer in Amsterdam wonend werd het niet echt beter. Toevallig was er de damschreeuwer een van de keren dat ik deelnam op de Dam. De laatste jaren, eigenlijk sinds er steeds meer herdacht moest worden en er politiek correcte beschouwingen en gedichten werden voorgedragen heb ik het opgegeven.
Inmiddels hebben we de coronacrisis en heeft iemand “dor hout” geroepen. Los van of dat een verstandige beeldspraak is: zij heeft volkomen gelijk, maar dat had ik half maart al geschreven in Coronavirus – Hyper-individualisme alom tegenwoordig.
Overal worden verbanden gelegd tussen dat virus en een oorlogs- of noodtoestand, nu speciaal in het kader van de herdenking.
Een herdenking die niet een specifiek gebeuren herdenkt maar alle slachtoffers van geweld is geen herdenking. Een herdenking heeft een eigen verhaal, dat doorgegeven moet worden aan volgende generaties. Op de huidige manier wordt dit bijzondere verhaal onschadelijk gemaakt en kan het zijn rol niet vervullen.
Er werd toen springlevend hout geruimd door een bezettingsmacht in naam van een totalitaire ideologie. Niet zonder de nodige hulp van de bevolking en het ambtelijk apparaat. Dat kwam bijzonder goed tot uiting in de “behandeling” van de overlevenden na de oorlog. Misschien dat daar de oorzaak ligt van het demonteren van de herdenking.
Eerder leek de aanpak van Rutte gezien de omstandigheden wel redelijk. Nu opnieuw de meeste maatregelen van de “intelligente” lockdown onverkort verlengd worden is daar geen sprake meer van. Te verwachten is dat het nog immer sluiten van sportscholen, sporten, onderwijs; vrijwel afschaffen van sociaal verkeer; het verder voortduren van bedrijfssluitingen en -halveringen onnoemelijke schade aan de economie en het welzijn van velen gaat opleveren. En daarmee de levensverwachting van die velen gaat aantasten.
