Tagarchief: historisch materialisme

Museum van de Waarheid 3 – Media, onderwijs en wetenschap

Wat te DOEN Geplaatst op door

Dit is het derde deel van drie over het Museum van de Waarheid
Het eerste deel: Museum van de Waarheid 1 – Inleiding
Het tweede deel: Museum van de Waarheid 2 – Werkelijkheid en Waarheid

Media

Tot halverwege de twintigste eeuw  werden media door de eigen politieke richting in stand gehouden. De lagere klassen waren politiek redelijk georganiseerd en konden media goeddeels zelf onderhouden. Media die aan de macht verbonden waren hadden ook toen meer middelen en mogelijkheden dan media van de oppositie, maar hun dominantie was in allerlei opzichten beperkt ten opzichte van de moderne situatie. Bovendien speelde mondeling, intermenselijk contact nog een rol; politieke meningsvorming vond ook plaats in de openbare sfeer van drinkgelegenheden, partij- en massabijeenkomsten. De invloed van het bedrijfsleven via reclame was beperkt. Lees verder →

Museum van de Waarheid 2 – Werkelijkheid en Waarheid

Wat te DOEN Geplaatst op door

Dit is het tweede deel van drie over het Museum van de Waarheid
Het eerste deel: Museum van de Waarheid 1 – Inleiding
Derde deel: Museum van de Waarheid 3 – Media, onderwijs en wetenschap

Er bestaat één wereld, heelal, werkelijkheid; in tijd en ruimte oneindig uitgestrekt. De mensheid is een “kennend subject”[1] dat zich bevindt op de “planeet” “aarde” in het “nu”. Een in fysiek opzicht onmeetbaar klein onderdeel van het totaal, maar zij heeft nog geen teken ontdekt dat elders het totaal wordt waargenomen. Deze tegenstelling tussen het minuscule maar schijnbaar unieke kennen en de oneindige uitgestrektheid van het bestaande is de bron van veel misverstand over de waarheid. Een korte beschouwing is noodzakelijk. Lees verder →

Museum van de Waarheid 1 – Inleiding

Wat te DOEN Geplaatst op door

Dit is het eerste deel van drie over het Museum van de Waarheid
Het tweede deel: Museum van de Waarheid (2) – Werkelijkheid en Waarheid
Derde deel: Museum van de Waarheid 3 – Media, onderwijs en wetenschap

Voor het functioneren van democratie is vrijheid van meningsvorming[1] van fundamenteel belang. Een voorwaarde voor het proces van meningsvorming is dat deelnemers het eens zijn over waarheidsvinding. Wat zijn de door de deelnemers gemeenschappelijk geaccepteerde manieren waarmee bepaald kan worden of een uitspraak waar of onwaar is. Welke bronnen van bewijs worden geaccepteerd en welke niet. Dit zal niet betekenen dat men elkaars waarheid ook daadwerkelijk accepteert, overneemt; men kan het oneens blijven. Wijzen van waarheidsbepaling  en de acceptatie daarvan zijn cultureel en maatschappelijk bepaald; ze gelden binnen een samenleving gebaseerd op gemeenschap­pelijke normen en waarden. Op grond van de christelijke normen van toen werd het Galilei verboden de aarde om de zon te laten draaien. Lees verder →

Sociale statistiek en sociale werkelijkheid

Wat te DOEN Geplaatst op door
Deze uitspraak dateert van eind 19e eeuw en wordt ten onrechte toegeschreven aan Mark Twain of Disraeli
 

Christopher Lasch’ The Culture of Narcissism (1979) is zonder twijfel een belangwekkend boek over de ontwikkeling van het culturele klimaat — de manier waarop burgers in het leven staan — in de VS sinds 1850. Het is opmerkelijk hoe de ontwikkelingen die daar beschreven worden sindsdien nog duidelijker vorm hebben gekregen en uiterst actueel zijn. Niet alleen in de VS, maar ook — met de nodige vertraging — in NL en EU: de gehele Westerse wereld. Lees verder →

Piketty is obsessed by inequality

Wat te DOEN Geplaatst op door

In “Capital and Ideology” (2020), Piketty continues to see inequality as the evil to be fought. While sometimes it’s about extreme or increasing inequality, what degree of inequality is acceptable isn’t clear. The picture emerges that the only acceptable world for Piketty is an equal world, in which everyone participates and lives roughly in the same material circumstances. Lees verder →

Over dialectiek – Gooi Hegel in de vuilnisbak

Wat te DOEN Geplaatst op door

Vertaald uit de Engelse Wikipedia:
Dialectiek (Grieks: διαλεκτική, dialektikḗ; gerelateerd aan dialoog), ook bekend als de dialectische methode, is in wezen een discours tussen twee of meer mensen die verschillende standpunten hebben over een onderwerp, maar die de waarheid willen achterhalen door middel van beredeneerde methoden van argumentatie. Dialectiek lijkt op debat, maar het concept sluit subjectieve elementen uit zoals emotionele aantrekkingskracht en de moderne pejoratieve betekenis van retoriek.  Dialectiek kan dus worden gecontrasteerd met zowel het eristische, dat verwijst naar argument dat tot doel heeft het argument van een ander met succes te betwisten (in plaats van naar waarheid te zoeken), als de didactische methode, waarbij de ene kant van het gesprek de andere leert. Dialectiek is ook bekend als kleine logica, in tegenstelling tot grote logica of kritiek.

Lees verder →

Code rood voor marxisme! Of juist niet?

Wat te DOEN Geplaatst op door

Ja!

Marx heeft het communistisch manifest geschreven. In 1848. Daarvoor wordt hij nog wel geprezen maar vooral afgeschilderd als de bron van al het “linkse” kwaad in de wereld.

De meeste mensen die dat roepen hebben dat manifest niet gelezen. Of ze schrijven het toe aan de “moderne Marxisten” van de Frankfurter Schule,  postmoderne Franse filosofen of Gramsci. Ook dat overigens van horen zeggen. Lees over dat onterechte toeschrijven hier, in het bijzonder deze.

Degenen die het wel gelezen hebben, doen dat in het algemeen vooringenomen. Ja, er wordt over revolutie gesproken, over onderdrukking en uitbuiting. Over grondige verandering van de maatschappij. Met als einddoel de totale gelijkwaardigheid van alle mensen in de hele wereld. Communisme. Als het over slaven zou gaan zou iedereen dat prima vinden, maar nee, het gaat over arbeiders en kapitalisten. En kapitalisten zijn goed, waren dat altijd al. Of ze bestaan niet eens. Dat weet iedereen. Lees verder →

Leren van de geschiedenis

Wat te DOEN Geplaatst op door

 

“De geschiedenis” is een belangrijk argument in de politiek. De leiding, evenals de oppositie daartegen gebruikt “de geschiedenis” regelmatig om de eigen heerschappij, het eigen beleid of dat van de oppositie te rechtvaardigen. Of we het nu over Israël, de Palestijnen, Merkel, Hitler of Stalin, Wilders of Pechtold hebben, allen beroepen zich ter  rechtvaardiging van hun politiek regelmatig op “de geschiedenis”. Ook bij degenen die menen op te moeten komen voor mensen met een achterstand of die gediscrimineerd worden is “de geschiedenis” nooit ver weg, vaak in de vorm van een Godwin. Geschiedschrijving staat in dienst van de politiek; om te beginnen in dienst van de heersers. Met het ontstaan van politieke, democratische oppositie ontstond ook een eigen geschiedschrijving. “De geschiedenis” bestaat niet, het is een politiek strijdtoneel. Lees verder →

Ontsporen uit de ratrace. Kan dat?

Wat te DOEN Geplaatst op door

Wonderlijk, hoe mensen aan het eind van een goed begonnen verhaal kunnen ontsporen.

Marian Donner stelt in de Volkskrant van zaterdag 5 mei voor de loser te omarmen, omdat die uit de ratrace durft te stappen. Dat lijken de enigen die het rad van de wereld een andere kant op kunnen laten gaan. Het stuk begint goed, met een kritiek op de gedachte dat het allemaal aan jezelf ligt als je niet slaagt in deze maatschappij. Succes als keuze. Yoga en mindfulness als verdoving, het geestelijke equivalent van ritalin, bedoeld om mensen rustig te houden. “Om ervoor te zorgen dat ze al hun woede en angst op een lelieblad aan zich voorbij laten trekken. (…) En vergeten hoe onbegrijpelijk de wereld werkelijk is.” Lees verder →

Criticizing present-day Marxism

Wat te DOEN Geplaatst op door

For me, present-day Marxism is exemplified by the most eminent Michael Roberts as a Marxist economist and by the no less eminent Peter Thomas for the philosophical and ideological side of Marxism. To a large extent I can value their contributions to the Marxist analysis, though I have some pressing unanswered questions regarding economics.

Now, analysis is only one side of Marxism and both observe that it’s necessary “to change the world”. And while they update the analysis, this can’t be said for the political, strategic ideas, which still uncritically rests on notions like proletariat, class struggle, revolution and abolishment of the capitalist relation of production. Thus paying no or little attention to the failure of these strategies in the past 150 years and the fundamentally changed  composition and position of the working class(es), which makes such strategies even more unlikely to be successful. This, though Thomas’ excellent book on Gramsci points to many issues in these strategies. Lees verder →