Michel Houellebecq‘s novel Anéantir [Annihilate] is not yet translated in English! It is translated in Dutch [Vernietigen], but this very short essay is in English, as I don’t want to confine it to the Dutch public. I will try to reveal as little as possible, but as – for me – the description of capital as cancer is the theme of Annihilate that can’t be completely avoided. Lees verder →
Tag archieven: Houellebecq
De opgepompte waarde van het individu
De zielhoeders
Onder andere door het lezen van de autobiografie van Irvin Yalom en door de “rechtsgang” rond de moordenaar van Anne Faber wordt de dubieuze bijdrage van de psychiatrie en veel andere psychische hulpverlening aan onze samenleving duidelijk. Om te beginnen in de vorm van de individuele analytische therapie, al of niet van freudiaanse snit. Dat is de luxe variant van andere vormen van hedendaagse psychische dokterij, waaronder behalve vormen zoals groeps- en gedragstherapie ook medicatie, meditatie, coaching, mindfulness en allerlei varianten van oosterse mystiek vallen. Lees verder →
De macht van de vrouw
In de moderne wereld is macht het beschikken over kapitaal. Dat lijkt een simpel bedrag aan geld, maar geld is in deze vorm niet het simpele ruilmiddel dat het lang geweest is. Het is — als ooit “ontstaan” overschot — het middel om andere mensen te huren voor een activiteit naar jouw keuze. Je oefent zo macht uit over de ander, die vaak geen keuze heeft en op deze wijze zijn bestaan zeker moet stellen. Lees verder →
Hochdeutschland: daar kan Thierry Baudet nog wat van leren
Wanneer is een boek een goede roman? Natuurlijk, het moet over mensen van vlees en bloed gaan, hun gedachten, onderlinge verhoudingen, beweegredenen, daar diepte aan geven. Liefst nog een beetje liefde en seks. Het dagelijks leven mag aan de orde komen maar zonder maatschappelijke relevantie vind ik er niets aan. Een interessante, inventieve schrijfstijl is een vereiste: zinnen waar je een streep onder zou willen zetten, omdat ze zo raak weergeven waar het om draait. Voldoende humor.
Michel Houellebecq is de absolute top, maar Schimmelbusch kan er ook wat van. Niet voor niets noemt de Süddeutsche Zeitung Hochdeutschland het Duitse een antwoord op Houellebecqs Onderworpen. Schimmelbusch (1975) werkte zelf jaren als consultant bij een investeringsbank in Londen en kent dat wereldje duidelijk van binnenuit.
Houellebecq, de vrouw en een nieuwe (z)uil
Inderdaad, de vrouw is een belangrijk thema van Houellebecq. In zijn geruchtmakende essay is de interpretatie daarvan door Baudet te kort door de bocht. De vraag is of het zoveel korter door de bocht is dan in de commentaren daarop van bijvoorbeeld Martin de Haan (Volkskrant) of Patricia de Boer (OpinieZ). Ja, er zijn veel “sterke vrouwenfiguren” (de Haan) in het werk van Houellebecq. Maar zelfstandige, niet rancuneuze, betrouwbare, in de liefde enigszins onbaatzuchtige types komen weinig voor. Twee in Elementaire Deeltjes, een in Platform, een in Mogelijkheid van een Eiland, dan hebben we het wel gehad. De overige sterke vrouwen, om te beginnen de moederfiguur in Elementaire Deeltjes, zijn bepaald geen aanbeveling. Ze zijn vaak wel “sterk” maar van een type waar je liever niet mee te maken hebt. Als man en misschien ook wel als vrouw. Het zijn “libertair-feministisch-egoïstisch-narcistische-zelfverheffingsneuroten” (HT @MartienPennings). Lees verder →
Zero K en de onmogelijkheid van een eiland
Een verwerping van het eeuwige leven.
“Zero K” (Don DiLillo, 2016) en “Mogelijkheid van een eiland” (Michel Houellebecq, 2005); twee romans die de onwenselijkheid van een eeuwig leven duidelijk maken. Ik kan mij tenminste niet voorstellen dat mensen de geschetste vooruitzichten aantrekkelijk vinden. Men zal de onvermijdelijke eindigheid van het leven, ook het menselijk leven moeten accepteren. De auteurs komen overigens niet verder dan deze acceptatie. De dood als vooruitzicht waarmee men het leven zin kan geven komt niet aan de orde. Lees verder →
Een krom godsbewijs van Houellebecq
Precies drie jaar geleden schreef ik “Onderworpen – Het verraad der intellectuelen” over de toen net verschenen roman van Houellebecq met die titel. Gisteren (6 juni 2018) was een Duitse filmversie van het Duitse toneelstuk dat daarop is gebaseerd op de ARD te zien. Wie in de gelegenheid is zou die beslist nog eens moeten bekijken. Uiteraard was er het nodige weggelaten, maar verder werd de tekst nauwkeurig gevolgd. Door het zien van deze film werd ik me weer bewust dat het “godsbewijs” aan het eind een essentieel element is in de onderwerping en daarmee een belangrijk element in het verraad van de intellectuelen. Het blog moest herschreven worden.
Rediger, de voorzitter van de Sorbonne haalt de hoofdfiguur, een professor in de Franse literatuur aan die universiteit, over zich aan de Islam te onderwerpen in het volgende fragment:
[p196-199] ‘… de schoonheid van het heelal is opmerkelijk; en vooral, de gigantische omvang ervan is verbijsterend. … Zet die wetenschappelijke feiten eens uiteen aan honderd willekeurige mensen die je van de straat hebt geplukt: hoeveel zullen er dan durven beweren dat dat alles bij toeval is ontstaan?
Een klein groot verhaal (2)
Na het bezoek van Bruno bleef Michel twee weken lang op bed liggen. Inderdaad, zo vroeg hij zich af, hoe zou een samenleving kunnen voortbestaan zonder religie? Dat leek al heel moeilijk in het geval van een individu. Een aantal dagen lang bestudeerde hij de verwarming links van zijn bed. Als dat nodig was vulden de ribben zich met warm water, het was een nuttig, ingenieus mechanisme; maar hoe lang kon de westerse samenleving blijven voortbestaan zonder welke religie dan ook? Houellebecq, Elementaire Deeltjes (1998) |
De conclusie van het vorige deel, Een klein groot verhaal, was dat de voordelen van het heersende grote verhaal, het liberale humanisme, niet meer opwogen tegen de nadelen. Lees verder →
Kan een samenleving zonder religie?
Houellebecq, Elementaire Deeltjes (1998) p 171-177:
Na het bezoek van Bruno bleef Michel twee weken lang op bed liggen. Inderdaad, zo vroeg hij zich af, hoe zou een samenleving kunnen voortbestaan zonder religie? Dat leek al heel moeilijk in het geval van een individu. Een aantal dagen lang bestudeerde hij de verwarming links van zijn bed. Als dat nodig was vulden de ribben zich met warm water, het was een nuttig, ingenieus mechanisme; maar hoe lang kon de westerse samenleving blijven voortbestaan zonder welke religie dan ook? Lees verder →
De absolute ethiek van een Goedmens
In Het hemd is nader dan de rok probeerde ik mijn standpunt over ongelijkheid nader te verwoorden. Dit om een betere meningswisseling mogelijk te maken dan die eerder in een discussie met S plaatsvond. S beloofde te reageren en deed dat uiteindelijk met De sublieme Godwin… Mijn verwachtingen waren gering na zijn verwijzing naar Vogelspottersgespot tussen islam en linkse kerk als eerste indicatie van zijn standpunt. De aankondiging dat zijn antwoord “argumentatiever en naar ik hoop polemischer zou zijn” wordt op geen enkele manier waar gemaakt. Uit een overmaat van persoonlijke observaties betreffende mijzelf (negatief), de overige aanwezigen (positief) en de omstandigheden waaronder de discussie plaatsvond (negatief: benauwd, krap) wordt duidelijk dat er geen tegenargumentatie plaatsvindt. Lees verder →