Wie verkiezingen in de VS de laatste veertig jaar heeft gevolgd kan zien dat naarmate de bestuurlijke eenheid waar die verkiezingen gehouden worden groter wordt het democratisch gehalte van de verkiezingen vermindert. Culminerend in de presidentsverkiezingen. Dit verschijnsel is niet beperkt tot de VS maar treft in meerdere of mindere mate alle parlementaire democratieën. De redenen daarvoor zijn eigenlijk vrij simpel. Lees verder →
De opgepompte waarde van het individu
Een still uit The Unfixable Thought Machine. Een mustsee van David Firth
De zielhoeders
Onder andere door het lezen van de autobiografie van Irvin Yalom en door de “rechtsgang” rond de moordenaar van Anne Faber wordt de dubieuze bijdrage van de psychiatrie en veel andere psychische hulpverlening aan onze samenleving duidelijk. Om te beginnen in de vorm van de individuele analytische therapie, al of niet van freudiaanse snit. Dat is de luxe variant van andere vormen van hedendaagse psychische dokterij, waaronder behalve vormen zoals groeps- en gedragstherapie ook medicatie, meditatie, coaching, mindfulness en allerlei varianten van oosterse mystiek vallen. Lees verder →
Museum van de Waarheid 3 – Media, onderwijs en wetenschap
Dit is het derde deel van drie over het Museum van de Waarheid
Het eerste deel: Museum van de Waarheid 1 – Inleiding
Het tweede deel: Museum van de Waarheid 2 – Werkelijkheid en Waarheid
Media
Tot halverwege de twintigste eeuw werden media door de eigen politieke richting in stand gehouden. De lagere klassen waren politiek redelijk georganiseerd en konden media goeddeels zelf onderhouden. Media die aan de macht verbonden waren hadden ook toen meer middelen en mogelijkheden dan media van de oppositie, maar hun dominantie was in allerlei opzichten beperkt ten opzichte van de moderne situatie. Bovendien speelde mondeling, intermenselijk contact nog een rol; politieke meningsvorming vond ook plaats in de openbare sfeer van drinkgelegenheden, partij- en massabijeenkomsten. De invloed van het bedrijfsleven via reclame was beperkt. Lees verder →
Museum van de Waarheid 2 – Werkelijkheid en Waarheid
Dit is het tweede deel van drie over het Museum van de Waarheid
Het eerste deel: Museum van de Waarheid 1 – Inleiding
Derde deel: Museum van de Waarheid 3 – Media, onderwijs en wetenschap
Er bestaat één wereld, heelal, werkelijkheid; in tijd en ruimte oneindig uitgestrekt. De mensheid is een “kennend subject”[1] dat zich bevindt op de “planeet” “aarde” in het “nu”. Een in fysiek opzicht onmeetbaar klein onderdeel van het totaal, maar zij heeft nog geen teken ontdekt dat elders het totaal wordt waargenomen. Deze tegenstelling tussen het minuscule maar schijnbaar unieke kennen en de oneindige uitgestrektheid van het bestaande is de bron van veel misverstand over de waarheid. Een korte beschouwing is noodzakelijk. Lees verder →
Museum van de Waarheid 1 – Inleiding
Je gaat het pas zien als je het doorhebt (Johan Cruijff)
Dit is het eerste deel van drie over het Museum van de Waarheid
Het tweede deel: Museum van de Waarheid (2) – Werkelijkheid en Waarheid
Derde deel: Museum van de Waarheid 3 – Media, onderwijs en wetenschap
Voor het functioneren van democratie is vrijheid van meningsvorming[1] van fundamenteel belang. Een voorwaarde voor het proces van meningsvorming is dat deelnemers het eens zijn over waarheidsvinding. Wat zijn de door de deelnemers gemeenschappelijk geaccepteerde manieren waarmee bepaald kan worden of een uitspraak waar of onwaar is. Welke bronnen van bewijs worden geaccepteerd en welke niet. Dit zal niet betekenen dat men elkaars waarheid ook daadwerkelijk accepteert, overneemt; men kan het oneens blijven. Wijzen van waarheidsbepaling en de acceptatie daarvan zijn cultureel en maatschappelijk bepaald; ze gelden binnen een samenleving gebaseerd op gemeenschappelijke normen en waarden. Op grond van de christelijke normen van toen werd het Galilei verboden de aarde om de zon te laten draaien. Lees verder →
Sociale statistiek en sociale werkelijkheid
 |
||
| Deze uitspraak dateert van eind 19e eeuw en wordt ten onrechte toegeschreven aan Mark Twain of Disraeli |
||
Christopher Lasch’ The Culture of Narcissism (1979) is zonder twijfel een belangwekkend boek over de ontwikkeling van het culturele klimaat — de manier waarop burgers in het leven staan — in de VS sinds 1850. Het is opmerkelijk hoe de ontwikkelingen die daar beschreven worden sindsdien nog duidelijker vorm hebben gekregen en uiterst actueel zijn. Niet alleen in de VS, maar ook — met de nodige vertraging — in NL en EU: de gehele Westerse wereld. Lees verder →
Complotdenken schaadt de oppositie
Zelfs als er sprake is van een complot is het onverstandig om te proberen daarmee politiek te bedrijven.
Het kan zijn dat bepaalde staatsorganisaties zoals FBI, CIA, Pentagon de aanslag op de Twin Towers hebben gebruikt om nog wat zaken te regelen. Het kan waar zijn dat enkele medewerkers van die organisaties die enig idee hadden dat er wel eens iets kon gebeuren bevriende relaties hebben verteld dat ze misschien beter een of meer dagen thuis konden blijven waardoor er minder mensen dan gebruikelijk aanwezig waren. Dan is er nog steeds geen sprake van een complot. Pas als bewezen zou worden dat de kapers van de twee vliegtuigen die zich in de Twin Towers boorden dat deden met medeweten van en misschien wel met hulp van beambten op het hoogste niveau kan men van een complot spreken. Dat is zeer onwaarschijnlijk als we dit verslag van het onderzoek lezen. Gezien het aantal noodzakelijk betrokkenen bij geheimhouding, ook om een dergelijk onderzoek geloofwaardig in de wereld te brengen, is het eigenlijk onmogelijk om dit tot op de dag van vandaag geheim te houden. Lees verder →
De ondergang van de intellectueel
Talent
Mensen die werkelijk iets kunnen, echt ergens goed in zijn, hebben vaak vrij goede zelfkennis. Ze weten dat ze goed zijn, dat ze iets beter kunnen dan de meeste mensen en ze weten meestal ook dat dat slechts voor een klein deel hun eigen verdienste is. Zeker, ze hebben vaak hard gewerkt om hun talent verder te brengen, om het spel te beheersen. Dat harde werken was echter geen straf of slavernij maar een genoegen. Het doen waar je goed in bent is een genoegen, zeker als je je daarbij ook nog verbetert en helemaal als je daarmee maatschappelijk aanzien en veel geld kunt verdienen. Maar je talent heb je door je geboorte gekregen en de eerste ontwikkeling ervan is de verdienste van je opvoeders en leraren. Als je geen goede opvoeders of leraren hebt gehad komt er meestal niets van terecht.
Er zijn er ook die weinig zelfkennis hebben en hun talenten en mogelijkheden als een eigen verdienste opvatten. Die gaan vaak ten onder. Tenslotte zijn er de talentlozen die toevallig een kunstje goed beheersen dat van pas komt en daarvoor rijkelijk beloond worden. Zij menen ten onrechte over unieke gaven te beschikken. Het zijn vaak managers. Lees verder →
Rare kutpartijtjes: het referendum als worst
The Proles | by MattJHerring
De rare kutpartijtjes in Ik zou al die rare kutpartijtjes bijna ultrarechts noemen hebben vrijwel allemaal het bindend referendum als programmapunt. Ook een aantal gewone kutpartijen heeft het in het programma opgenomen. In Over de wil van het volk wordt uitgelegd waarom een referendum, of het nu bindend is of niet, in een parlementaire democratie niet kan werken. In een raden-democratie — het enige werkelijke alternatief voor een parlementaire democratie — is het, een enkel uitzonderingsgeval daargelaten, overbodig.
Er zitten best wat intelligente mensen in de rare kutpartijtjes en dit inzicht is geen hogere wiskunde. De vraag is dan wat zo’n raar referendum in het programma van een raar kutpartijtje doet.
HET IS EEN BEWIJS VAN EIGEN ONMACHT. Lees verder →
Ik zou al die rare kutpartijtjes bijna ultrarechts noemen
Dat het niet lukt en ook niet gaat lukken om als stevige FvD zonder Baudet verder te gaan was een te verwachten teleurstelling. Dat Nanninga en Eerdmans het nu exclusief samen gaan doen een nog wat grotere teleurstelling. Maar waar de bek echt van openvalt zijn al die andere partijtjes en “bewegingen” die nog steeds menen dat zij de aangewezen club zijn om een eind te maken aan het bewind van de EU door pion Rutte. Nee ik ga ze niet noemen. Ik tel een stuk of vijf naast de drie partijen die uit de rokende FvD-puinhoop lijken voort te komen.
ZIJN JULLIE WEL GOED BIJ JE HOOFD?
Zelfs als al die acht clubjes ieder twee Kamerzetels zouden veroveren, wat schieten we daarmee op? En als je dan zou besluiten een fractie van zestien te vormen, waarom dan niet nu al samen?
Kortom: hef jezelf gauw op en ga maar aan de slag voor de PVV. Je kunt dan wel geen lid worden, maar het heeft meer effect.
Lees ook het vervolg: Rare kutpartijtjes: het referendum als worst