Of het nu onder de vlag van patriottisme gebracht wordt of niet: nationalisme is riskant. Het is een belofte het volk te dienen; het volk is echter nooit een aan te wijzen eenheid — de volledige bevolking van een land. Deze roep om het volk te dienen ontstaat als de mening postvat dat de huidige regering de belangen van een serieus te nemen deel van de bevolking verkwanselt voor belangen van zichzelf of een andere groep van de bevolking. De benadeelde groep bestaat uit de middenklassen die werk verrichten dat direct materieel nut heeft en noodzakelijk is voor het voortbestaan van de maatschappij als geheel: “de hardwerkende persoon van Nederlandse afkomst”, zij die nu van hun op die wijze welverdiende oude dag willen genieten of degenen die door industriepolitiek van hun baan beroofd zijn. Dat is geen toeval, want het zijn over het algemeen degenen die de belastingen moeten opbrengen. Dat diverse regeringen in de EU, ook de Nederlandse zich daar schuldig aan maken is overduidelijk. Lees verder →
Tagarchief: nationalisme
Coronavirus – Hyper-individualisme alom tegenwoordig

Still uit “The Ballad of Narayama”
Weet iemand nog wat vaderlandsliefde is? De hedendaagse zogenaamde patriotten in ieder geval niet. De kern van vaderlandsliefde is dat de groep, oorspronkelijk de stam, maar in dit geval het vaderland — wat dat ook moge zijn — voorgaat boven het individu. Uiteindelijk komt dat er op neer dat het individu bereid moet zijn zich op te offeren voor de groep. En dat met liefde. Ik schreef er al eerder over in Vergrijzing en de waarde van het leven. De daar genoemde film The Ballad of Narayama (1983, gouden palm 1984) zou iedereen eens goed moeten bekijken. Lees verder →
Waarheen, Forum voor Democratie?
De verkiezingstoespraak van Thierry Baudet, het interview met Otten in de NRC, het boek “Europees Realisme” van Derk Jan Eppink en de inleiding van Baudet daarin, het maakt me allemaal niet gerust op de koers van de FvD. Lees verder →
“Patriottisme” is geen antwoord op onze problemen
Volgens eigen zeggen is patriottisme het ideologisch fundament van PVV en FvD: de vaderlandsliefde, onze (NL) joods-christelijke waarden. Het is de onderbouwing voor hun streven naar staatkundige autonomie: grenzen dicht, de natiestaat beslist uiteindelijk. Dit patriottisme is dan de uitdrukking van de volkswil, of in ieder geval van de mensen die in een NL-sprekende cultuur met de bijbehorende waarden zijn opgegroeid en ergens in de afgelopen vijftig jaar een serieus te nemen bijdrage aan de maatschappij hebben geleverd. Lees verder →
Nieuw realisme – beter maar onvoldoende
Vanwege het verschijnen van het boek Sociaal Humanisme is dit blog opnieuw gepubliceerd. In dit boek worden analyses en mogelijke oplossingen beschreven die van “Nieuw Realisme” een serieus te nemen politieke kracht kunnen maken. |
“Nieuw realisme” lijkt om zich heen te grijpen. Meer mensen afficheren zich als “nieuw realist”. Het lijkt er op dat ze daarmee hun politieke standpunt aanduiden. Niet links, niet rechts, niet liberaal, niet socialistisch, niet confessioneel maar “nieuw realist”. Het is een begrijpelijke reactie op het wegkijken van de realiteit waar vrijwel alle politieke partijen zich schuldig aan maken. Ik ben erg voor het benoemen van olifanten in kamers en wat dat betreft zou ik mij ook als nieuwe realist kunnen afficheren. Maar toch bevredigt het niet. De realiteit nu eens echt onder ogen zien is een ding, maar de problemen die je als nieuwe realist op de agenda plaatst lossen zich niet vanzelf op. En ik constateer weinig ideeën voor een oplossing.
Misschien dat er een aantal politiek groeperingen zijn die mogen meetellen als politieke vertegenwoordigers van nieuw realisme met een oplossing. In aanmerking komen dan vooral de PVV (Geert Wilders, Martin Bosma) en Forum voor Democratie (Thierry Baudet). Beide stromingen hebben een nationalistische en conservatieve inslag, de een wat meer dan de ander. Deze vlucht in het verleden lijkt mij een dwaalweg. De globalisering is niet terug te draaien tot het niveau van de natiestaat. De libertarische stromingen, de Partij voor de Dieren en Christenunie komen om diverse redenen ook niet in aanmerking. Evenals het referendum over Ukraine zijn ze goed als kanalen voor de proteststem die ook de nieuwe realist wil laten horen, maar de gesignaleerde problemen in de realiteit gaan ze niet oplossen. Lees verder →
Vlucht in de geschiedenis?
Ligt het aan mij of verschijnen er op een aantal kritische blogs die ik volg steeds meer geschiedkundige beschouwingen? Of is dit een tijdelijke zaak, waarbij de plaats van de zomerkomkommer wordt ingenomen door een gedegen stukje geschiedenis. Zou kunnen, maar ik heb het idee dat het ook een soort vlucht is. Die gedachte komt vooral naar voren omdat het vaak gaat over irrelevante geschiedenis; om ontwikkelingen in of denkers uit het verleden die ons weinig of niets leren over het heden. Die vluchtneiging kan ik mij goed voorstellen want het de hele tijd op een politieke elite beuken die toch niet luistert gaat ook vermoeien. Daarbij is de politieke agenda van de meest krachtige stemmen in de oppositie nogal nationalistisch van aard — ik heb overigens geen enkele sympathie voor de EU. Dat zoeken naar schone zaken uit het nationale verleden lijkt dan een nuttige zaak. Het zou ook kunnen komen doordat er sprake is van een overmaat van geschiedkundigen onder de scribenten op deze blogs. Misschien zijn geschiedkundigen wel meer nationalistisch dan gemiddeld.
Dat nationalisme, ik heb het vaker betoogd, is geen oplossing voor onze problemen. De maatschappelijke instituties vertonen op alle niveaus grote gebreken die niet meer met wat pappen en nathouden te ondervangen zijn. Ik hoop dat het zonder bloedige revoluties kan veranderen maar begin daaraan wel steeds meer te twijfelen. En ook bloedige revoluties zullen ons niet verder brengen. In ieder geval is het internationale krachtenveld twee maatjes te groot voor Nederland als aparte staat. En dat is al een hele tijd zo.
Aanleiding om hierover te schrijven is dat op het “herboren” Jalta.nl Ewoud Klei mag uitpakken met allerlei historische beschouwingen. De eerste keer dat mij een geschiedkundige observatie als volstrekt irrelevant opviel was op GeenStijl op 24 april 2016: Zondagpreek: Aan het Volk van Nederland Ik heb daar toen een nog niet gepubliceerd blog over geschreven: Lees verder →
Geen rouw
En al helemaal geen nationale.
In Machteloze woede heb ik mijn gevoelens rond MH17 redelijk goed uitgedrukt. Nu er voor vandaag een dag van nationale rouw is afgekondigd moet ik mij afvragen of er bij mij rouwgevoelens aanwezig zijn. En zo nee waarom niet. In Rouwbaarheid heb ik een aantal factoren opgesomd. Die blijken geen van allen van toepassing. Ik kende niemand, ook niet uit de tweede hand. Ook zaten er geen publieke personen bij waar ik voor die tijd al van gehoord had en die ik van enig belang had kunnen vinden. Blijft over het nationale aspect. Er zou een stukje NL zijn gedood, sommigen roepen zelfs moord. Lees verder →