postmodernisme – Wat te DOEN

Sperma als eerste levensbehoefte

Geplaatst op 2023/04/13 door Victor Onrust2023/04/13

Officieel is menselijke rasverbetering verboden. Rasverslechtering mag wel, en wordt zelfs gestimuleerd. Kinderen krijgen en opvoeden wordt door het moderne feminisme niet meer gezien als de mooie kerntaak van de vrouw. Het huwelijk is ook niet meer bedoeld om een gezin te stichten, maar om te bewijzen dat je van elkaar houdt. Wat dat dan ook tegenwoordig nog mag betekenen. Als het er al van komt, dan na je 30^eals je als vrouw carrière hebt gemaakt of – voor de meesten – duidelijk is dat dat niet lukt. Lees verder →

Het gewatteerde zakje (Nietzsche en Kant lezen de krant)

Geplaatst op 2023/02/23 door Victor Onrust2023/02/25

Oorspronkelijk gepubliceerd 8 december 2008; door de vreselijke daden van een zekere Noor werd er her en der geroepen om toonmatiging en daarom in 2010 bovenaan gezetten. Bijgewerkt

In Nietzsche en Kant lezen de krant loopt filosoof Rob Wijnberg leeg in zijn zelfgebreide postmodernistische pakje. Op pagina 19 stelt hij al: “Ik ben een postmodernist in hart en nieren”. En wel omdat “een alomvattend wereldbeeld” “per definitie onmogelijk is”. Hij roept nog dat dit “in filosofische zin” is, maar laat verder na om aan te geven waar dit in praktische zin niet zo is.
In zijn inleidende analyse laat hij duidelijk zien tot wat voor cynisme en nihilisme het gelijkschakelen van alle meningen en daarmee alle culturen leidt. En hoewel hij beweert dat zijn boek een bescheiden protest is tegen de vervlakking van de media onder de postmoderne demontage van de waarheid, wordt maar zelden iets opgemerkt dat als het begin van zo’n protest gelezen kan worden. Dat verwondert niet want als je een postmodernist in hart en nieren bent, dan kun je niet anders dan deze ontwikkeling met een zekere gelatenheid en mogelijk weemoed aanschouwen. Ook in het stukje over “Het zijn net mensen” van Joris Luyendijk komt hij niet verder dan een conclusie dat de journalistiek zich van haar aanspraak op waarheid ontdoet niet geloofd zal worden. En dat dat dus niet kan, maar iets anders ook niet. Leuk hoor, zo’n paradox. Lees verder →

De doodsdrift van het witte feminisme

Geplaatst op 2022/07/26 door Victor Onrust2022/10/31

Stephen Mangan playing a man in labour in Joe Penhall’s surreal new comedy Birthday (UK, 2012)

Zelf voldoende kinderen baren en grootbrengen is een belangrijke voorwaarde voor het voortbestaan van een beschaving. Al of niet gedwongen aanvulling van buitenaf geeft zelden goede resultaten. Als die beschaving zich verder ontwikkeld heeft dan de “aanvulling” zullen die resultaten vrijwel zeker negatief zijn.

Een tweede belangrijke voorwaarde is dat een beschaving zich kan en wil verdedigen tegen bedreigingen van buitenaf. Lees verder →

De walgende rat, ofwel de productie van Waarheid

Geplaatst op 2021/04/05 door Victor Onrust2021/04/28

Leugendetector

Een kennis beval mij Waarom iedereen altijd gelijk heeft (2016) van Ruben Merch ter lezing aan. Vlot geschreven met veel onderbouwende voetnoten luidde een nadere aanbeveling. Ik moet aannemen dat dit boek over waarheid gaat en waarheid is een onderwerp van fundamenteel belang. Ik ben zelfs bezig een Museum van de Waarheid op te richten. Mijn uitgangspunt is in deel 2 nogmaals samengevat: Lees verder →

Racisme is geen feit

Geplaatst op 2020/07/17 door Victor Onrust2020/07/20

@ElmaDrayer begint Niet mogen debatteren over racisme is een nieuwe vorm van apartheid met

Ultrakort door de bocht: iets als de waarheid bestaat niet, iets als objectiviteit evenmin en feiten zijn betwistbaar. Emeritus hoogleraar Gloria Wekker, ongekroond koningin van activistisch Nederland, mag er graag op wijzen dat ze ‘niet van de objectiviteit’ is en vindt het concept ‘allang achterhaald’. Wat wij, suffe sukkels, aanzien voor feiten zijn slechts ‘constructen’ of ‘narratieven’, in stand gehouden door de boven ons gestelden teneinde hun machtsposities te beschermen. Dus moeten de feiten ‘gedeconstrueerd’, liever nog ‘gedekolonialiseerd’.

Dat is inderdaad nogal kort door de bocht. Zij vervolgt correct met: Lees verder →

‘White privilege’, een nieuwe mythe?

Geplaatst op 2016/11/26 door Peter Louter2017/05/27

Mensen gaan het liefst om met mensen die op ze lijken. Dat is een oude natuurwet. Het afwijkende wordt gemeden en gewantrouwd. Die natuurwet staat nu als verdachte voor het hekje van de rechtbank als xenofoob en racistisch. Aanklagers zijn minderheden die gesteund worden door progressieve idealisten. De mantra dat alle mensen gelijk zijn, wordt echter niet gesteund door de natuurwet. Die geldt voor iedereen, waar dan ook. Van nature scant een mens zijn omgeving op risico’s die zijn leefwereld kunnen bedreigen en op grond daarvan maakt hij onderscheid. Lees verder →

Het morele en wetenschappelijke failliet van Gloria Wekker

Geplaatst op 2016/11/17 door Peter Louter2017/12/11

We lijken te zijn aanbeland in het tijdperk van de minderheden. De media bieden hen gretig een podium waar ze hun verongelijkte wereldbeschouwing mogen uitdragen. De ‘emancipatie’ van minderheden lijkt het te moeten hebben van het in gebreke stellen van het blanke gastland dat daarom zijn koloniaal verleden en hedendaags racisme in het gezicht gesmeten krijgt. Het doet denken aan het wrede gedrag dat pubers vertonen in het losmakingsproces van hun ouders. Die ouders hebben alles fout gedaan. Lees verder →

Brexit en het naderende einde van het politiek correcte denken

Geplaatst op 2016/06/25 door Peter Louter2017/10/26

Het lezen van kranten is deze dagen een waar feest. Vergelijk bijvoorbeeld eens wat ze vóór Brexit en ná Brexit schrijven. Ná Brexit heeft een hoog gehalte aan het dempen van de put nadat het kalf verdronken is. Niet méér Europa, maar een beter Europa, wordt ons voorgeschoteld door dezelfden die dat vóór Brexit niet als een harde conclusie trokken. De hardcore eurofielen zijn nog niet zo ver en dopen hun pen in azijn. Voor hen is het ‘populisme’ de zondebok en zijn referenda zijn. Ik zoek de zondebok in het postmodernisme dat een nieuw dualisme tussen hart en hoofd schiep waar eigenlijk niet mee te leven valt.

Vanochtend zocht ik bij het openslaan van de Volkskrant het eerst naar de column van Martin Sommer. De laatste jaren ben ik een fan van hem geworden. Vandaag opent de Volkskrant haar Opinie&Debat-pagina met zijn column en dat is een eer die hem, als ik het me goed herinner, niet eerder te beurt is gevallen. “Brussel is diep gevoelde inbreuk op ons denken en doen”, schrijft Sommer in zijn artikel met de titel: ‘Een conservatieve revolutie’. Lees verder →

De ondergang van het denken

Geplaatst op 2014/06/19 door Victor Onrust2017/05/27

De intellectueel als hofnar

Er is genoeg aan de hand in deze maatschappij om (zeer) kritisch over te zijn. Het lijkt of het niet ontbreekt aan die kritiek. Maar helpt het? En waarom niet?

Kritiek

Als voorbeeld zou de nu al jaren voortdurende kritiek op het onderwijs (in al zijn geledingen) in de Volkskrant kunnen dienen, begonnen in de 80er jaren door Piet Vroon die WO consequent aanduidde als ZULO (Zeer Uitgebreid Lager Onderwijs) en op dit moment in de columns van Aleid Truijens. Veel beschrijvingen van wat er allemaal mis is. Enige ruwe ideeën over hoe het beter kan, voornamelijk: terug naar vroeger. Maar zonder afdoende vernietigende analyse van het krachtenveld waarin dit alles zich afpeelt. Het is herhaling zonder effect. Roepen in de woestijn. Lees verder →

Ik ben een extremist!

Geplaatst op 2014/05/14 door Victor Onrust2017/05/27

En jij ook.

Extremisme is, zoals alle politieke duidingen, geen objectief meetbaar gegeven. Het is de aanduiding van de ander die zich te ver buiten de levensovertuiging van de waarnemer bevindt. Of de extremist zijn standpunt met geweld wil verdedigen of doorvoeren doet minder ter zake. Vanuit mijn politieke ideeën is het vervolgen van een politicus die een rede van Churchill citeert extreem politiek correct en cultuurrelativistisch. We zien hier meteen al hoe dat zit met dat geweld: de politieke dominante mening gebruikt staatsgeweld tegen de afwijkende mening. Ook in Nederland wordt dat wel geprobeerd, tot nu zonder succes. Terzijde: Door de verdediging van het mogen hebben van die standpunten vanuit de “vrijheid van meningsuiting” te voeren schept men verwarring. Het gaat niet om “een mening” maar om een politiek standpunt dat politieke tegenstanders wensen te onderdrukken. Lees verder →