Willem Dreetimpe is een ouwe gast van 1948. Opgegroeid in het Oosten des lands als zoon van een kleine middenstander met hersens, die op de radio luisterde naar Anton Constandse van de Vrije Gedachte en G.B.J Hilterman. En dan moesten wij stil zijn. Bijna ongemerkt krijg je daar iets van mee.

Na de Hogere Technische School ging ik een jaartje werken, werd lid van de vakbond en ging daarna in Delft Civiele Techniek studeren. Daar was de lange mars door de instituties volop aan de gang; zo kon je studiepunten verzamelen met het volgen van lessen in de taalfilosofie van Michel Foucault. Dat verwacht je niet van een weg- en waterbouwer. Het was geen belemmering om in Rotterdam te werken, onder andere in de stadsvernieuwing in de oude wijken, waar de bevolkingsparticipatie ver ontwikkeld was. Om niet te zeggen te ver ontwikkeld want kennis van zaken en rationele argumenten speelden steeds minder een rol. Opkomst en ondergang van de lokale PvdA heb ik zo van nabij meegemaakt.

Ik kon voor ontwikkelingswerk naar Midden-Amerika als adviseur op het gebied van de ruimtelijke ordening. Keerde terug naar Rotterdam waar de migranteninstroom voor problemen begon te zorgen in de openbare ruimte. Na mijn vervroegde pensionering ging ik terug naar Midden Amerika.