In de Correspondent van maandag 23 april noemt Rutger Bregman empathie de oorzaak van onze problemen; niet de oplossing. Compassie zou een veel nuttiger emotie zijn. In een helder stuk schreef Carel Peters eerder over dit onderwerp in Vrij Nederland naar aanleiding van het verschijnen van het boek van Paul Bloom, Against empathy, ook door Bregman veelvuldig aangehaald. Het artikel van Bregman is verward en heeft een neerbuigende kleutertoon. Een mooie aanleiding weer eens op het onderwerp in te gaan. Op deze site verschenen al eerder bijdragen over empathie en compassie. Lees verder →
Tagarchief: morele waarden
Waarom Moslims al jong leren te liegen
Door een uitzending van ‘De Reünie’ (KRO) op 8 mei 2016 kreeg de jonge Syriër Bojan vanwege zijn integratieadvies enige bekendheid. ‘Leer de taal, wees eerlijk en neem geen schotelantenne’, was zijn advies aan nieuwkomers. Beter en bondiger kan het niet.
‘Wees eerlijk!’, is een niet vaak gehoord integratie-advies. Toch is het waarschijnlijk het belangrijkste advies uit het rijtje. Bojan is een ervaringsdeskundige en weet waar hij het over heeft. Dat moslims veelvuldig liegen heeft op zich niet zo veel met de islam (taqiyya) te maken. Liegen is een kunst die voortkomt uit de Arabische tribale cultuur. De islam is te zien als een religieuze schil om de al veel langer bestaande Arabische tribale cultuur. Lees verder →
De onzin van “gelijke kansen”
Aan de knoppen (U.S. Air Force photo)
In de vermoeiende discussie over bestaande, niet te repareren ongelijkwaardigheden — door mij ongelijkheden genoemd — vallen de verdedigers van de universele broederschap, de liberale humanisten, uiteindelijk terug op de “gelijke kansen” die “verschillende uitkomsten” kunnen hebben.
Wat zijn dat “gelijke kansen”? Dat men ieder individu als pasgeborene meteen op capaciteiten, bijvoorbeeld intelligentie, beoordeelt zodat men objectief kan vaststellen welke kwaliteiten het heeft, en dus welke kansen het moet krijgen? Vanaf het eerste begin worden kansen bepaald door opvoeding, de cultuur waarin men opgroeit. Je kunt nog zo’n groot voetbaltalent zijn, als je ouders je niet op zesjarige leeftijd met voetbal laten beginnen, je niet voortdurend laten trainen, en je dan op talentdagen naar voren duwen wordt het niks. Lees verder →
Geluk zoeken: Argumentenfabriek slaat plank weer mis
Steeds vaker wordt het kapitalistische groeimodel ter discussie gesteld. Steeds meer mensen vragen zich af wat er is voorbij een hoger salaris, de nog nieuwere smartphone en de nog mooiere vakantie. Nu weer Kees Kraaijeveld van de Argumentenfabriek, die in de Volkskrant van zaterdag 24 februari 2018 een maatschappij schildert die meer voor geluk gaat dan voor groei. Zijn verhaal had zo in de Happinez gekund: we moeten allerlei trainingen volgen om te leren hoe we gelukkiger worden, ons met anderen verbinden en een betekenisvoller leven leiden. We moeten onze mentaliteit veranderen. Ik schreef daar eerder over. Lees verder →
De medicus is god niet
Bij de discussie over de initiatiefwet “standaard orgaandonatie” blijft buiten beschouwing of we eigenlijk wel al die transplantaties moeten willen. Vreemd genoeg hoor je daar de dierenlobby niet over. Terwijl ieder ander diertje zo veel mogelijk in zijn natuurlijke habitat moet kunnen doodgaan gelden voor het mensendier kennelijk andere normen.
Het ten koste van veel, zo niet alles — graag door anderen te betalen — verlengen van het leven is min of meer de standaard van het medisch-industrieel complex, aangewakkerd door het alom aanwezige hyper-individualisme in deze maatschappij waardoor het leven van ieder individu als evenveel en dan ook nog oneindig veel waard wordt gezien. Deze houding is uiteindelijk on-menselijk en doet geen recht aan het feit dat de mens in feite een plaagdier is geworden waarvan er veel te veel zijn. Dat de sterfelijkheid een onmisbare eigenschap van leven is. Wat meer bescheidenheid als een zeven-miljardste van de mensheid lijkt passend. Lees verder →
Judas en Petrus
© Victor Onrust
Naar een materialistisch Christendom?
“Mijn god, mijn god, waarom heeft u mij verlaten?” roept Christus als hij aan het kruis sterft aan het eind van de Mattheüs. Volgens sommigen, niet de minsten, is dit een regelrechte ontkenning van het bestaan van god. Jezus wordt daarmee een gewoon mens en geen zoon van god. Bij zijn arrestatie aan het begin roept hij zijn volgelingen nog op tot geweldloosheid. Maar dat kan hij eigenlijk alleen doen omdat hij daarbij pocht dat als hij zou willen zijn vader een heel leger zou kunnen sturen.
Een heel stuk van zijn leer komt dan in een ander daglicht te staan. Is een dergelijke zelfverloochening, de andere wang toekeren, nog te verkopen als er geen wrekende en rechtvaardige god bestaat? Ook de totale schuldigheid, zondigheid van de mens, een geliefd leerstuk van de zwaarder gereformeerden, wordt zonder verlossende god volkomen ondragelijk. Geweldloosheid en schuldbesef zijn nuttige morele waarden, maar kunnen nooit absolute wetten zijn. Daartegen verzet zich de (menselijke) natuur en “de toestand in de wereld”. Lees verder →
De dood hoort bij het leven. Wen er maar aan.
Doordat Pechtold en Seegers met elkaar overhoop liggen over levensbeëindiging is dit onderwerp opeens weer in de publieke belangstelling gekomen. In de discussie die daarop losbrandde bleek vanuit onverwachte hoek het respect voor de wilsbekwaamheid van de mens opeens afwezig. Als iemand zegt “dat wil ik niet meemaken”, of “zo wil ik niet worden” dan moeten opeens de zielkundige nieren metersdiep onderzocht worden om te bepalen of die persoon dat wel echt gewild 
heeft. Vooral bij psychiatrische patiënten is dat nogal pijnlijk, maar misschien zijn die volgens de zielknijpers wel niet wilsbekwaam. Helemaal bont maken personen het die het huidige fysiek uitzichtloze lijden tot uitgangspunt nemen en “gezonde mensen” niet willen doodmaken. Daarmee bedoelen ze dan gezonde mensenlichamen. Lees verder →
Emotionele intelligentie zal ons naar de afgrond voeren
Moderne feministes denken dat de aberraties van mannenhaat die in het feminisme in de zeventiger en tachtiger jaren de boventoon voerden overwonnen zijn. Dat het moderne feminisme niet meer man-onvriendelijk is. Ok, de openlijke mannenhaat is goeddeels verdwenen, maar de afwijzing van “het manlijke” is er niet minder om geworden. De wijze waarop Hetze Berger en consorten GeenStijl menen te moeten aanpakken en vooral de onverwachte steun van prominenten als @traumabeertje en @empverhey daarin is een duidelijk signaal van volledige onbegrip in het omgaan met manlijkheid en van de nog steeds aanwezige wens onze maatschappij te feminiseren. In In de piem gesmoord zei ik daar al het een en ander over. Hier een nadere beschouwing over de ongewenstheid van feminisering.
Feminisering is uiteindelijk een poging om gevoelens van naastenliefde en empathie het verstand te laten overheersen. Veelzeggend is de uitvinding van “emotionele intelligentie” waarmee een poging gedaan wordt het hebben van de juiste gevoelens op zijn minst even zwaar te laten wegen als gebruik van het verstand. Ook het nog steeds toenemende belang van “sociale vaardigheden” voor alle mogelijke functies is een duidelijke aanwijzing. Van een generaal — en iedere manager is in wezen een soort van generaal — verwacht je dat hij in de eerste plaats zijn verstand gebruikt bij het organiseren van zijn troepen in het gevecht. Mensenkennis, het goed kunnen omgaan met mensen is zeker belangrijk, maar mag nooit het zicht vertroebelen op strategische of tactische noodzakelijkheden. Lees verder →
Minder, minder, minder… sissen?
Uit de documentaire “Femme de la rue” (Youtube)
Als iedereen zich aan ALLE regels zou houden zouden we dan in een betere wereld leven? Lees verder →
Meindert Fennema is de weg definitief kwijt
Ooit dacht ik dat Fennema een van de weinige linkse mensen was die wel eens kritisch nadacht. Hij kon bijvoorbeeld met meer dan gemiddeld links begrip over Wilders schrijven. Nu lees ik echter “Een natie is een vereniging waarvan het lidmaatschap aan een ballotage onderhevig is, maar waarvan niemand die eenmaal als lid is geaccepteerd, geroyeerd kan worden.”
Afgezien van het feit dat een natie geen vereniging is, wordt er hier wel een hele vreemde vereniging van gemaakt. Geen enkele vereniging, inclusief een natiestaat, kan voortbestaan als leden die de regels verwerpen of consequent aan hun laars lappen niet geroyeerd kunnen worden. Het is al erg genoeg als je ballotage niet op orde is. Als je daarna ook nog opzegging van het lidmaatschap uitsluit is het einde zoek. De mogelijkheid tot royement zou zelfs moeten gelden voor mensen met alleen een NL paspoort (en ongeacht hun cultuurtje). Als alternatief kan er eventueel aan een onderburgerschap worden gedacht waarbij men bepaalde rechten houdt maar de leefomgeving zeer beperkt wordt tot geliefde soortgenoten en minimale omstandigheden.
Maar goed, voor Fennema ben ik nu al strafbaar, want je mag dit idee absoluut niet propageren. Daar laat ik het maar even bij.