Tagarchief: morele waarden

De medicus is god niet

Wat te DOEN Geplaatst op door

Bij de discussie over de initiatiefwet “standaard orgaandonatie” blijft buiten beschouwing of we eigenlijk wel al die transplantaties moeten willen. Vreemd genoeg hoor je daar de dierenlobby niet over. Terwijl ieder ander diertje zo veel mogelijk in zijn natuurlijke habitat moet kunnen doodgaan gelden voor het mensendier kennelijk andere normen.

Het ten koste van veel, zo niet alles — graag door anderen te betalen — verlengen van het leven is min of meer de standaard van het medisch-industrieel complex, aangewakkerd door het alom aanwezige hyper-individualisme in deze maatschappij waardoor het leven van ieder individu als evenveel en dan ook nog oneindig veel waard wordt gezien. Deze houding is uiteindelijk on-menselijk en doet geen recht aan het feit dat de mens in feite een plaagdier is geworden waarvan er veel te veel zijn. Dat de sterfelijkheid een onmisbare eigenschap van leven is. Wat meer bescheidenheid als een zeven-miljardste van de mensheid lijkt passend.   Lees verder →

Judas en Petrus

Wat te DOEN Geplaatst op door

© Victor Onrust

Naar een materialistisch Christendom?

“Mijn god, mijn god, waarom heeft u mij verlaten?” roept Christus als hij aan het kruis sterft aan het eind van de Mattheüs. Volgens sommigen, niet de minsten, is dit een regelrechte ontkenning van het bestaan van god. Jezus wordt daarmee een gewoon mens en geen zoon van god. Bij zijn arrestatie aan het begin roept hij zijn volgelingen nog op tot geweldloosheid. Maar dat kan hij eigenlijk alleen doen omdat hij daarbij pocht dat als hij zou willen zijn vader een heel leger zou kunnen sturen.

Een heel stuk van zijn leer komt dan in een ander daglicht te staan. Is een dergelijke zelfverloochening, de andere wang toekeren, nog te verkopen als er geen wrekende en rechtvaardige god bestaat? Ook de totale schuldigheid, zondigheid van de mens, een geliefd leerstuk van de zwaarder gereformeerden, wordt zonder verlossende god volkomen ondragelijk. Geweldloosheid en schuldbesef zijn nuttige morele waarden, maar kunnen nooit absolute wetten zijn. Daartegen verzet zich de (menselijke) natuur en “de toestand in de wereld”. Lees verder →

De dood hoort bij het leven. Wen er maar aan.

Wat te DOEN Geplaatst op door

Doordat Pechtold en Seegers met elkaar overhoop liggen over levensbeëindiging is dit onderwerp opeens weer in de publieke belangstelling gekomen. In de discussie die daarop losbrandde bleek vanuit onverwachte hoek het respect voor de wilsbekwaamheid van de mens opeens afwezig. Als iemand zegt “dat wil ik niet meemaken”, of “zo wil ik niet worden” dan moeten opeens de zielkundige nieren metersdiep onderzocht worden om te bepalen of die persoon dat wel echt gewild heeft. Vooral bij psychiatrische patiënten is dat nogal pijnlijk, maar misschien zijn die volgens de zielknijpers wel niet wilsbekwaam. Helemaal bont maken personen het die het huidige fysiek uitzichtloze lijden tot uitgangspunt nemen en “gezonde mensen” niet willen doodmaken. Daarmee bedoelen ze dan gezonde mensenlichamen. Lees verder →

Emotionele intelligentie zal ons naar de afgrond voeren

Wat te DOEN Geplaatst op door

Moderne feministes denken dat de aberraties van mannenhaat die in het feminisme in de zeventiger en tachtiger jaren de boventoon voerden overwonnen zijn. Dat het moderne feminisme niet meer man-onvriendelijk is. Ok, de openlijke mannenhaat is goeddeels verdwenen, maar de afwijzing van “het manlijke” is er niet minder om geworden. De wijze waarop Hetze Berger en consorten GeenStijl menen te moeten aanpakken en vooral de onverwachte steun van prominenten als @traumabeertje en @empverhey daarin is een duidelijk signaal van volledige onbegrip in het omgaan met manlijkheid en van de nog steeds aanwezige wens onze maatschappij te feminiseren. In In de piem gesmoord zei ik daar al het een en ander over. Hier een nadere beschouwing over de ongewenstheid van feminisering.

Feminisering is uiteindelijk een poging om gevoelens van naastenliefde en empathie het verstand te laten overheersen. Veelzeggend is de uitvinding van “emotionele intelligentie” waarmee een poging gedaan wordt het hebben van de juiste gevoelens op zijn minst even zwaar te laten wegen als gebruik van het verstand. Ook het nog steeds toenemende belang van “sociale vaardigheden” voor alle mogelijke functies is een duidelijke aanwijzing. Van een generaal — en iedere manager is in wezen een soort van generaal — verwacht je dat hij in de eerste plaats zijn verstand gebruikt bij het organiseren van zijn troepen in het gevecht. Mensenkennis, het goed kunnen omgaan met mensen is zeker belangrijk, maar mag nooit het zicht vertroebelen op strategische of tactische noodzakelijkheden. Lees verder →

Meindert Fennema is de weg definitief kwijt

Wat te DOEN Geplaatst op door

Ooit dacht ik dat Fennema een van de weinige linkse mensen was die wel eens kritisch nadacht. Hij kon bijvoorbeeld met meer dan gemiddeld links begrip over Wilders schrijven. Nu lees ik echter “Een natie is een vereniging waarvan het lidmaatschap aan een ballotage onderhevig is, maar waarvan niemand die eenmaal als lid is geaccepteerd, geroyeerd kan worden.”

Afgezien van het feit dat een natie geen vereniging is, wordt er hier wel een hele vreemde vereniging van gemaakt. Geen enkele vereniging, inclusief een natiestaat, kan voortbestaan als leden die de regels verwerpen of consequent aan hun laars lappen niet geroyeerd kunnen worden. Het is al erg genoeg als je ballotage niet op orde is. Als je daarna ook nog opzegging van het lidmaatschap uitsluit is het einde zoek. De mogelijkheid tot royement zou zelfs moeten gelden voor mensen met alleen een NL paspoort (en ongeacht hun cultuurtje). Als alternatief kan er eventueel aan een onderburgerschap worden gedacht waarbij men bepaalde rechten houdt maar de leefomgeving zeer beperkt wordt tot geliefde soortgenoten en minimale omstandigheden.

Maar goed, voor Fennema ben ik nu al strafbaar, want je mag dit idee absoluut niet propageren. Daar laat ik het maar even bij.

Naar een donorverbod?

Wat te DOEN Geplaatst op door

heart_diseccion

Ik was van plan om het hele gedoe rond de donorwet langs me heen te laten gaan als zijnde te onbelangrijk. Ik vind die wet wel een inbreuk op mijn vrijheid maar niet omdat ik vind dat mijn lichaam ook na mijn wilsonbekwaamheid of dood “van mij” is. Als er geen “mij” is dan kan dat ook geen lichaam “bezitten”. Na wilsonbekwaamheid of dood is het voor de nabestaanden, en in bredere zin voor de maatschappij te bepalen wat er met mijn stoffelijke resten gebeurt, zelfs als die nog leven. Ik heb daar nu wel wensen over, maar of die uitgevoerd worden staat nog maar te bezien. Zo wil ik bij wilsonbekwaamheid eigenlijk liever dood.

Waarom dan toch een inbreuk op mijn vrijheid? Omdat ik het hele medische circus en de kapitalen die daaraan uitgegeven worden met de nodige scepsis bekijk. Vanuit het standpunt dat er al te veel mensen op deze aardkloot zijn, dat we best al langer en gezonder leven, dat we toch eens doodgaan en dat we meer in het algemeen hier in het Westen op moeten houden zo ongelofelijk sentimenteel met de dood om te gaan.

Ik ben dus tegen orgaanverkrijging, enkele zeer uitzonderlijke gevallen daargelaten en wil daar niet aan meewerken. Sterker nog: ik vind dat flinke delen van dit circus gesloten moeten worden. Ook het telkens opschroeven van de milieunormen voor nog een paar theoretische extra levensminuten moet een keer ophouden. Terzijde: het gaat dan niet om milieunormen die de vergiftiging van de natuur tegengaan.

De absolute ethiek van een Goedmens

Wat te DOEN Geplaatst op door

goedmensIn Het hemd is nader dan de rok probeerde ik mijn standpunt over ongelijkheid nader te verwoorden. Dit om een betere meningswisseling mogelijk te maken dan die eerder in een discussie met S plaatsvond. S beloofde te reageren en deed dat uiteindelijk met De sublieme Godwin… Mijn verwachtingen waren gering na zijn verwijzing naar Vogelspottersgespot tussen islam en linkse kerk als eerste indicatie van zijn standpunt. De aankondiging dat zijn antwoord “argumentatiever en naar ik hoop polemischer zou zijn” wordt op geen enkele manier waar gemaakt. Uit een overmaat van persoonlijke observaties betreffende mijzelf (negatief), de overige aanwezigen (positief) en de omstandigheden waaronder de discussie plaatsvond (negatief: benauwd, krap) wordt duidelijk dat er geen tegenargumentatie plaatsvindt. Lees verder →

Verander-de-gevoelens

Wat te DOEN Geplaatst op door
collective_suicide_by_entrelascejas-d4g1jsu© entrelascejas

In een gespreksgroep hadden we het over (boot)vluchtelingen. Daarvoor schreef ik een discussiestuk (hieronder) waar, enigszins tot mijn verbazing, iedereen het wel ongeveer mee eens bleek: we zullen de vluchtelingen moeten tegenhouden, ze hebben geen recht om hier te komen.

Maar… weer werd duidelijk hoe groot de kloof tussen ratio en gevoel is. En hoe zwaar de christelijk-humanistische disciplinering ons gevormd heeft. Hoeveel moeite het kost om wat het verstand voorschrijft ook te willen uitvoeren. Thea zat onderuitgezakt op de bank en zei: “Ik kan er niets tegenin brengen, maar ik kan het ook niet accepteren, ik krijg er buikpijn van.” John vertelde later dat hij de nacht daarop slecht geslapen had en nachtmerries had waarin hij verdronk. En ook anderen verklaarden zich ongemakkelijk te voelen. Zelf heb ik daar niet zo veel last meer van, maar dat ging niet vanzelf. Opnieuw blijkt de “rationeel handelende mens” niet te bestaan. Die ratio moet eerst omgezet worden in gevoelens voordat het effectief kan worden. Dat kan, maar is een pijnlijk, langer durend proces, waarbij men steeds weer rationeel en misschien ook wel bestraffend moet worden toegesproken. Door zichzelf en bij voorkeur ook door anderen. Uiteindelijk werkt het verstand alleen via het gevoel. Lees verder →

Het hemd is nader dan de rok

Wat te DOEN Geplaatst op door

protest hongkong

Ongelijkheid accepteren is heel moeilijk en zeer noodzakelijk. Dat blijkt iedere keer als ik daarover in gesprek ga. Laatst met S, en dat is aanleiding tot bijgaande beschouwing. Overigens tevens een bijdrage aan mijn zeer onregelmatig verschijnende serie “Goede en foute spreekwoorden”

“Ik doe nog een poging. Zoals wij zondag lieten blijken hebben we allemaal het gelijkheidsdenken ooit omarmd en vanuit dat idee hebben we ook een geschiedenis van het opkomen voor en hulp bieden aan de zwakkeren en nooddruftigen. Het afscheid nemen van deze ideeën kostte (en kost) de nodige pijn en moeite. Waaruit je goed kunt afleiden hoe sterk de christelijk-humanistische ideologie er bij ons allemaal ooit is ingeramd.” Lees verder →