In de moderne wereld is macht het beschikken over kapitaal. Dat lijkt een simpel bedrag aan geld, maar geld is in deze vorm niet het simpele ruilmiddel dat het lang geweest is. Het is — als ooit “ontstaan” overschot — het middel om andere mensen te huren voor een activiteit naar jouw keuze. Je oefent zo macht uit over de ander, die vaak geen keuze heeft en op deze wijze zijn bestaan zeker moet stellen. Lees verder →
Tagarchief: feminisme
Houellebecq, de vrouw en een nieuwe (z)uil
Inderdaad, de vrouw is een belangrijk thema van Houellebecq. In zijn geruchtmakende essay is de interpretatie daarvan door Baudet te kort door de bocht. De vraag is of het zoveel korter door de bocht is dan in de commentaren daarop van bijvoorbeeld Martin de Haan (Volkskrant) of Patricia de Boer (OpinieZ). Ja, er zijn veel “sterke vrouwenfiguren” (de Haan) in het werk van Houellebecq. Maar zelfstandige, niet rancuneuze, betrouwbare, in de liefde enigszins onbaatzuchtige types komen weinig voor. Twee in Elementaire Deeltjes, een in Platform, een in Mogelijkheid van een Eiland, dan hebben we het wel gehad. De overige sterke vrouwen, om te beginnen de moederfiguur in Elementaire Deeltjes, zijn bepaald geen aanbeveling. Ze zijn vaak wel “sterk” maar van een type waar je liever niet mee te maken hebt. Als man en misschien ook wel als vrouw. Het zijn “libertair-feministisch-egoïstisch-narcistische-zelfverheffingsneuroten” (HT @MartienPennings). Lees verder →
Afscheid van de rede – Hoe “emotionele intelligentie” democratie vernietigt
Wetenschapsjounalist poept op de man
Als wetenschapsjournalist vind ik Maarten Keulemans @mkeulemans wel ok. Helaas mag hij af en toe met zijn privémening leeglopen in de Volkskrant. Dat was al geen genoegen maar met Best Kept Secret, ban de kipsaté en de rendang! is er een grens overschreden. Volgens mij solliciteert hij naar de liefde van Dierenpoes Marianne Thieme. Ik mag dan hopen op een minder goede afloop in een duel met Ewald Engelen.
Ik ga hier niet het hele artikel fileren, overigens een behoorlijk dieronvriendelijke bezigheid. “Best Kept Secret … dit jaar wegbereider in vrouwvriendelijk programmeren”. “Een festival waarvoor per twee bezoekers één dier dood moet is niet meer helemaal van deze tijd.” Met deze twee zinnen maakt Keulemans duidelijk dat wat hem betreft de feminiserende verwekelijking van onze beschaving nog niet ver genoeg is voortgeschreden. Zoals zovelen is hij vergeten dat er een zekere manlijke strijdlust voor nodig is om het goede te behouden. Zo langzamerhand lust ik hem wel rauw.
Vrouwen voor Hedonisme?
 |
| Bron: Stichting Kwast. |
Ik had al twijfel bij de eerste poster-campagne van Femmes for Freedom “In Nederland kies je je partner zelf“. Met de in Amsterdam gestarte campagne “Celebrate Love” wordt onderstaande kritiek helaas noodzakelijk. Helaas, omdat ik FfF een goed hart toedraag, ondanks hun op individuele gevallen gerichte werkwijze.
In de Volkskrant: “Wat doen ze toch moeilijk in Amsterdam, dacht Veenman. Hij wilde FfF helpen de vrije liefde te propageren op een onomstreden manier.” In tegenstelling tot wat ik van iemand die het scheen te weten hoorde gaat het er dus niet om de beoefenaren van de vrije liefde zelf een hart onder de riem te steken maar wel degelijk om propaganda: het beïnvloeden van de openbare mening. Dat lijkt mij ook logisch als je deze posters niet te koop aanbiedt voor wie er zin in heeft maar ze op openbare plaatsen aanbrengt. Lees verder →
Mannen lijden onder machismo
Still uit Fonzy Fons – Onder de sloef
Toevallig kwam ik Paul van K. tegen op een zonnig terras in Spanje. Hij genoot van de girl-power in dit Zuid-Europese land. Hij is ook deskundig op het gebied van het machismo in Latijns-Amerika door zijn jarenlange werk daar. Ik ga hem daarover interviewen.
WD: Waarom wind je je zo op?
PvK: Ik lees net Monica Zalaquett. Zij stelt dat in Latijns-Amerika 9 van de 10 mannen omkomen door geweld, vermoord door andere mannen. Ik kan dat niet goed checken maar de kop van het artikel dat de mannen lijden aan de consequenties van het machismo deel ik volledig. Wat ze verder stelt is dat de mannelijke rol vaak voorkomt in de traditionele patriarchale familie, maar dat hoeft niet perse de rol van een man te zijn, in veel gevallen speelt de vrouw de rol van patriarch. Lees verder →
Emotionele intelligentie zal ons naar de afgrond voeren
Moderne feministes denken dat de aberraties van mannenhaat die in het feminisme in de zeventiger en tachtiger jaren de boventoon voerden overwonnen zijn. Dat het moderne feminisme niet meer man-onvriendelijk is. Ok, de openlijke mannenhaat is goeddeels verdwenen, maar de afwijzing van “het manlijke” is er niet minder om geworden. De wijze waarop Hetze Berger en consorten GeenStijl menen te moeten aanpakken en vooral de onverwachte steun van prominenten als @traumabeertje en @empverhey daarin is een duidelijk signaal van volledige onbegrip in het omgaan met manlijkheid en van de nog steeds aanwezige wens onze maatschappij te feminiseren. In In de piem gesmoord zei ik daar al het een en ander over. Hier een nadere beschouwing over de ongewenstheid van feminisering.
Feminisering is uiteindelijk een poging om gevoelens van naastenliefde en empathie het verstand te laten overheersen. Veelzeggend is de uitvinding van “emotionele intelligentie” waarmee een poging gedaan wordt het hebben van de juiste gevoelens op zijn minst even zwaar te laten wegen als gebruik van het verstand. Ook het nog steeds toenemende belang van “sociale vaardigheden” voor alle mogelijke functies is een duidelijke aanwijzing. Van een generaal — en iedere manager is in wezen een soort van generaal — verwacht je dat hij in de eerste plaats zijn verstand gebruikt bij het organiseren van zijn troepen in het gevecht. Mensenkennis, het goed kunnen omgaan met mensen is zeker belangrijk, maar mag nooit het zicht vertroebelen op strategische of tactische noodzakelijkheden. Lees verder →
In de piem gesmoord
De titel van dit blog komt uit “Tejo De lotgevallen van een geëmancipeerde man”, Koos Meinderts & Harrie Jekkers – 1983. De pogingen de man, en daarmee de hele maatschappij, te feminiseren — te onderwerpen aan vrouwelijke waarden — zijn niet van vandaag of gisteren. Vrijwel direct na het feminisme van de tweede golf (Baas in eigen buik) werd die beweging gekaapt door vrouwen die het op de Man gemunt hadden. “Seksisme”, “fallocentrisme”, “misogynie” waren de te bestrijden euvelen, op een lijn te stellen met op zijn minst racisme, maar misschien ook wel fascisme. Tejo doet zijn uiterste best, bijvoorbeeld om in bed zijn spontante erecties te smoren, maar kan het nooit goed doen. Deze vrouwen begonnen aan een vrij korte mars door de instituties en wisten al spoedig, ook door de afgedwongen voorkeursbehandeling en quotering (bij “gelijke geschiktheid” …) veel interessante posten te bezetten waarvandaan zij hun oorlog tegen de Man en voor de feminisering van de maatschappij uit konden breiden.
Golddigger!
Vrouwen worden aangetrokken door macht en kracht. Door manlijkheid. Een nogal instinctieve aangelegenheid die misschien onder sommige omstandigheden met veel moeite en een harde opvoeding enigszins geredresseerd kan worden. Te vaak blijkt dat ook progressieve feministen voor hun seksuele behoeften uitwijken naar “foute”, in ieder geval weinig feminiene mannen. Die macht en kracht wordt nogal amoreel bekeken, als we bijvoorbeeld het verschijnsel gangsterliefje, “the leader of the pack” en de populariteit van zware misdadigers in ogenschouw nemen. De meeste captains of banking zijn moreel ook niet zuiver op de graad. Lees verder →
De Linkse Vriendin
Het komt regelmatig voor: mannen die hun verstand gebruiken. En van mening veranderen. Die ooit links waren en nu, vaak door ervaring, dat niet meer zijn. Althans niet meer in de zin van de internationale zingen; lid zijn van een linkse partij; voortdurend willen opkomen voor de zwakkeren en de verworpenen der aarde.
Zijn die dan rechts geworden? Volgens het aloude adagium “wie jong niet links is heeft geen hart, wie oud niet rechts is geen verstand”? Nee. Bepaalde, misschien zelfs veel zaken zijn niet of moeilijk veranderbaar gebleken; medeburgers blijken op geen enkele manier meer solidair te zijn. Maar ze rammen zich niet op de borst vanwege hun eigen prestaties, vinden niet dat ze wezenlijk meer zouden moeten verdienen dan een ander. Gaan niet in de eerste plaats voor het eigen genot en de eigen carrière. Dát is rechts, met daarbij de kanttekening dat er bij de linkse partijen nogal wat van deze rechtse individualisten te vinden zijn. Waar de bekeerling, wakker geworden, vooral een hekel aan heeft is aan politieke correctheid; aan cultuurrelativisme; aan het christelijk-humanistische schuldgevoel waarbij wij, het Westen, verantwoordelijk zijn voor het leed in de hele wereld. De behoefte om actief, maatschappelijk relevant bezig te zijn, een behoorlijk linkse aanvechting, is blijven bestaan. Zeker omdat onze cultuur ernstig bedreigd wordt. Lees verder →