Meerdere keren per jaar worden de burgers in Amsterdam-centrum lastig gevallen door de gemeente, al of niet vermomd als stadsdeel, om mee te denken, in te spreken, initiatieven te ontplooien. Nu is er weer “De stem van Centrum” waarover ik verder niet zal uitweiden. Als student heb ik eens meegeholpen bij inspraak. Sindsdien weet ik: inspraak is een schaamlap voor de onkunde of onwil van bestuurders. Repressieve tolerantie heette het ook wel. Daar is nog niets aan veranderd. Het kan natuurlijk dat de bestuurders een idee overnemen dat al of niet toevallig in hun straatje past. Onder de insprekers zullen vast wel mensen zijn die zich langs deze weg hopen in te likken. Maar ideeën die niet in de agenda passen zullen altijd “onuitvoerbaar” blijken. Ook al hebben daar nog zo veel mensen op gestemd. Waarbij het stemmen via internet volkomen ongereguleerd is en derhalve nietszeggend. Lees verder →
Tagarchief: Amsterdam
*Huilt*
Ik ken geen haat. Dacht ik lang. De emotie is mij vreemd. Nou ja, een enkel persoon die mij persoonlijk willens en wetens iets heeft aangedaan haat ik. Voor de rest zie ik mensen of groepen die mij benadelen, smadelijk bejegenen, bedreigen, aanvallen of dat zeggen te willen doen als vijand of onwetend. Meestal beide. En vijandschap ervaren is iets anders dan haat. Haat vraagt om wraak, vijandschap om verdediging.
Maar ik vrees dat ik het stadsbestuur van Amsterdam, inclusief de “gemeenteraad” ga haten. Ik moet tot de conclusie komen dat zij mij en vele anderen willens en wetens iets aandoen. Dit ondanks dat ik ze niet persoonlijk ken en zij mij ook niet. Dat wil ik overigens graag zo houden. Hoe dat kan? Omdat zij een belangrijk stuk van mijn identiteit welbewust vernielen. Al minstens dertig jaar zijn zij bezig met de omvolking van Amsterdam. Amsterdammers er uit, naar Almere, Purmerend, Amstelveen, Hoofddorp, Diemen. Migranten en toeristen er in. Kleine speciaalzaken er uit. toeristen-maffia er in. Nu is dat ook landelijk en EU-beleid, maar Amsterdam trekt daar nog eens extra hard aan, in plaats van er weerstand aan te bieden.
En ga nu niet roepen dat ik dus tegen vreemdelingen, allochtonen, studenten of diversiteit ben. Amsterdam was altijd een plek waar zeer verschillende mensen op af kwamen. Over het algemeen hadden die hier iets te zoeken. En dan meer dan het maken van een selfie of het ontvangen van een uitkering. Velen kwamen hier juist vanwege het geestelijk klimaat. Of om een fatsoenlijke boterham te verdienen en de eigen broek op te houden. Of beide. Nu komen er alleen nog maar mensen voor het geld, of zij bezoeken het als een museum.
Wilders roept graag op tot patriotisme. Tot omarming van “onze” “joods-christelijke” cultuur. Dat heb ik altijd een onzinnige oproep gevonden. Ik heb al eerder verklaard dat ik een Europeaan ben. Ik voel mij in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland en ook delen van Italië of Spanje en nog veel meer landen ongeveer even goed thuis als in Nederland. Daarnaast ben ik dan Amsterdammer. Ik denk dat veel mensen zich eerder met een streek of stad verbonden voelen dan met een land. En juist dit thuis wordt mij dan ontnomen. Willens en wetens. De bestuurderen zijn stadverraders. Met hun geknuffel van mensen die niets met deze stad hebben. Ik ben redelijk machteloos. Mensen vallen ook niet meer te organiseren. Mij rest niets dan enig troosteloos gehuil. Of…
Amsterdamrant #1
Er is veel mis in en met Amsterdam en dagelijks zijn daarover ergernisverwekkende berichten te lezen. Ieder bericht met een apart blog eren is te veel van het goede dus ik probeer het eens zo. Onregelmatig verschijnend. In mijn laatste blog Toeristen zijn net migranten had ik al over het onderwerp toerisme uitgepakt. Dat zal hier nog regelmatig terugkomen.
“Gesprongen waterleiding”
Het is niet specifiek Amsterdams, maar ja het gebeurde in Buitenveldert: Een hoofdtransportleiding van de waterleiding vernield door een of andere klungel in een of andere shovel. Een gat zo groot dat er een auto in verdween. En dat dan verhullen met “gesprongen waterleiding”. Niet alleen het Parool hoor, feitelijk overal, behalve nu.nl waar het dan wel niet in de kop stond maar tenminste ergens te lezen was. Dit is schering en inslag. Menselijke (ontwerp) fouten worden verhuld als “storing”, “gesprongen”, “kortsluiting”. En we krijgen vrijwel nooit te horen hoe het echt zat en wie er fout was. Zelfs bij zo’n overduidelijke faal als het inhijsen van een brugdek in Alphen probeert men dat. De journalistieke wil (of capaciteit) om dit soort falen echt uit te zoeken ontbreekt meestal. Waarmee de journalistiek haar kritische functie verliest. Lees verder →
Toeristen zijn net migranten
In een rant in het Parool vindt Theodor Holman dat men niet mag klagen dat er te veel toeristen zijn in Amsterdam. Hij woont zelf in een vrij rustige nette buurt en straat en hoeft alleen maar kniediep door de toeristen (en dagjesmensen) te waden als hij per ongeluk langs museum of Dam komt. Volgens mij fietst hij weinig of niet. En ik vermoed dat hij de vele en steeds drukker wordende “evenementen” niet opzoekt. Het is helaas de voortzetting van de dalende lijn waarin wat er buiten zijn kringetje gebeurt hem minder interesseert. Een poging om hem op Twitter tot enige rede te brengen liep uit op de uitspraak dat ik zeur. Een Holman heeft altijd gelijk, en zo niet dan toch. Een ander die zich er mee bemoeide beweerde dat ik de “vrije keuze” had om te vertrekken. Van verdrijven zou geen sprake zijn. Lees verder →
Escalatie van de escalatie.
Na de “Grote Uitslaande Brand” van de FEBO op het Damrak (Amsterdam) 13 juli daagde Guido Legemaate, adviseur van de brandweer Amsterdam mij uit om mijn onvrede over toenemend hulpverleningsgeweld op mijn blog te zetten. Dit naar aanleiding van mijn tweet
Onder hulpverleningsgeweld versta ik het nodeloos met een helikopter rondvliegen, het nodeloos of nodeloos veel en lang afzetten van publiek gebied bij “calamiteiten” en nog zo wat van die zaken. Dit opschalen van een probleem wordt escalatie genoemd. Dat is ook zo als je bijvoorbeeld de KPN belt over een storing die men niet kan oplossen of als je met je energieleverancier in de clinch ligt over een of andere vreemde rekening. Dan wordt je na drie keer bellen en veel gezeur eindelijk doorverbonden met iemand die er verstand van zou moeten hebben. Soms (of vaak?) helpt ook dat niet en moet er nog een verstandiger iemand aan te pas komen. De eerste vraag is of mijn waarneming klopt. Wordt er echt sneller en grootser gehandeld dan nog niet zo heel lang geleden? Moeilijk te beoordelen als willekeurige burger. Maar het is mijn stellige indruk. Een paar voorbeelden:
Een maand geleden raakte een auto te water in de gracht bij mij om de hoek. Ik heb het niet precies geteld maar volgens mij stonden er zeker zes agenten de “openbare orde te bewaken” terwijl twee overheidsdienaren bezig waren met de auto uit het water te takelen. Voor de zekerheid vonden ze het ook nog nodig een flink stuk af te zetten met de bekende roodwitte linten. Lees verder →
De CultuurPaus, Amsterdam en de Fietser
Yoeri Albrecht is iemand met het hart en de hersens op de juiste plaats. Jammer dat hij af en toe uit de bocht vliegt. Zoals recentelijk op Twitter over de fietsdoorgang van het Rijksmuseum. Die moet er niet komen vindt hij. Er zijn belangrijker zaken in de wereld, maar ik vond de denkwereld die achter zijn standpunt schuilgaat nogal verontrustend. Vandaar dit stuk.
Zijn argument is dat er door dat fietspad geen monumentale ingang van het Rijksmuseum mogelijk is. Het bestaan van zo’n ingang zou belangrijk zijn omdat we daarmee het Rijksmuseum promoten ter stimulering van het toerisme. Vervolgens worden mensen die het daar niet mee eens zijn weggezet als provinciale NIMBY’s die vinden dat alles voor hun belang moet wijken.
Het is vooral dat stimuleringsargument dat mij zorgen baart. Niet omdat het mij een onzin argument lijkt: volgens mij zal er geen toerist wegblijven vanwege het ontbreken van een monumentale ingang en je zou zelfs het ontbreken van zo’n ingang als verkoopargument kunnen gebruiken. Het lijkt er met de haren bijgesleept om het ontbreken van de monumentale ingang enige betekenis te geven.
Het argument van de stadspromotie toont een denkwereld waarin kennelijk het belang van het toerisme prevaleert boven dat van de mensen die er wonen en werken. Het toont de denkbeelden van een elite die voor het oog van de wereld wil scoren. En van Amsterdam een soort Venetië wil maken. Alles voor het toerisme, dat zich meer en meer gaat ontwikkelen tot een zorgelijk fenomeen. Door de massaliteit, maar vooral doordat het steeds meer een museaal karakter krijgt. Waarbij het feit dat er nog wat bewoners tussen de tentoongestelde stukken doorlopen eerder hinderlijk is dan een positief te ervaren deel van de belevenis. Voor mij is de hoeveelheid toeristen die de stad aankan enkele jaren geleden al overschreden. Op het moment dat je door een bus-peloton toeristen, lopend of op de fiets, aan de kant wordt gedrukt is het niet leuk meer.
Terzijde: over het nieuwe Rijksmuseum en de fietsdoorgang.
Het gebouw van Cuypers heeft nooit een monumentale ingang gehad. Wel een doorgang voor het verkeer zodat het gebouw de stad niet af zou sluiten. Het lijkt me dat als je het gebouw weer in een zo oorspronkelijk mogelijke staat onderdeel wil maken van het nieuwe museum, je dit aspect niet opeens kunt weglaten. Het argument van de afsluiting van de stad blijft geldig. Het is niet alleen visueel maar ook praktisch een probleem. Tijdens de discussie over de plannen voor het Rijksmuseum waren ook stemmen om het af te breken en daar of elders een nieuw museum neer te zetten. Dat standpunt heeft het niet gehaald, en ik meen dat daarmee de doorgang een expliciet onderdeel van het programma van eisen is geworden. Als men een monumentale entree had willen hebben dan had dat er ook in opgenomen moeten worden, en wel zodanig dat die op een manier gerealiseerd zou worden die niet conflicteert met de onderdoorgang. Daar waren best mogelijkheden voor, bijvoorbeeld door de vijver(?) op het museumplein te vervangen door een toegangsbouwsel, zoals de glazen piramide van Pei bij het Louvre. Het gezeur achteraf van Pijbes c.s. tegen de onderdoorgang is kleinzielig kosmopolitisme.
Bla bla 66
Genoeg communicatieadviseurs bij D66 kopte het parool van 2 november. Het gaat om de lijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam. Samenvattend:
2e plaats: | Jan Paternotte Freelance Trainer & Moderator at Jan Paternotte; pershulp Tweede Kamerfractie D66 (LinkedIN) |
3e plaats | Ahu Sahin, campagnemedewerker voor de Europese verkiezingen. |
4e plaats | Gerolf Bouwmeester, debattrainer en communicatieadviseur. |
7e plaats | Mike Ackermans, communicatieadviseur. |
8e plaats | Sebastiaan Capel, communicatieadviseur. |
10e plaats | Abdeluheb Choho, directeur van een reclamebureau. |
Wat een armoe. Zouden er ook nog mensen tussen zitten die ergens verstand van hebben? Afijn, ik ging er toch al niet op stemmen.
Nog even wat reclame voor mijn vorige blog: De tweede schepping over Asimov’s Foundation trilogie.
Groene lapjes voor het bloeden ?
Een maand geleden werd een veel gebruikte fietsroute ruw doorkruist door werkzaamheden aan de trambaan. Vreemd, want die lag er volgens mij knap bij en er was daar nog niet zo lang geleden flink aan de weg getimmerd. Van de week reed ik er langs. De werkzaamheden waren klaar en wat bleek: In de trambaan waren op enkele plaatsen minuscule stukjes gras aangebracht. Te zien op deze foto.
Woensdagavond fietste ik terug en zag nu waarom het gras er zo beroerd bij lag. Er stond een taxi vast in de plaggen met daarachter een tram. Donderdag was er een itempje op AT5 waarvan deze still is overgenomen.
De trambaan zal in de oude toestand worden hersteld.
Ik dacht dat het weer een ideetje van GL wethouder Vos was. Een poging om haar eerdere mislukkingen te compenseren. Daar heb ik geen bewijs voor kunnen vinden. Blijft mijn vraag wie voor dit soort ongein en geldverspilling verantwoordelijk is. Henk Spaan riep dan ooit uit: ""Vuilnisman! Kan deze zak ook mee?" Ik wil gewoon weten: wordt hier nog iemand voor gestraft?
Taxigangsters heer en meester op Leidseplein
In het parool van 3 juli: Taxigangsters heer en meester op Leidseplein. Een treurige aanrader om te lezen. Vergeet vooral ook de reacties niet.
Wat opvalt is de houding van de politie. Die moet "opdracht krijgen om te handhaven" of "Die taxi’s, ja, dat is eerlijk gezegd niet zo onze zaak. Dat is toch meer iets voor het bureau handhaving van het taxigebeuren, of hoe het heet.”
Daarnaast dat het gaat om "steeds wisselende groepjes kort opgeschoren mannen, meest Marokkaans".
Wat mij hieraan al eerder opgevallen was:
Sinds er pogingen gedaan worden de zaken bij het CS te normaliseren is er steeds meer overlast van taxi’s die langzaam over bijvoorbeeld de Zeedijk "cruisen" in de hoop op een klant. Daarbij zal ongetwijfeld ook geïntimideerd en opgelicht worden maar daar heb ik verder geen ervaring mee. Ik denk dat het meer dan tien jaar geleden is dat ik in Amsterdam in een taxi heb gezeten.
De politie is niet aanspreekbaar voor de meeste gevallen van eenvoudige handhaving. "Daar hebben ze geen opdracht voor" of "dat is de taak van handhaver zus en me zo" (meestal anderhalve man en een paardekop, niet aanspreekbaar op straat, telefonisch uitsluitend bereikbaar op werkdagen, d.w.z. ma-do 11-12 en 14-15 uur. ) Voorbeelden zijn naast bovenstaand handhaving van het terrasbeleid en als je zou proberen aangifte te doen van het op vrijdag buitenzetten van vuilnis dat pas maandag wordt opgehaald.