 |
Wie zich wel eens in het geval Breivik verdiept heeft, weet dat hij niet zomaar tot zijn daden is gekomen. In zijn pogingen om politiek gehoord te worden over zijn ervaringen met de “omvolking” werd hij genegeerd. Citaat:
Stap 1: Breivik zag in de jaren 1990 hoe moslim-immigratie misdaad en agressie in de Noorse straten had gebracht. Stap 2: Breivik ging de islam bestuderen en realiseerde zich rond het jaar 2000 dat het een misdadige en agressieve ideologie was. Stap 3: Breivik realiseerde zich rond dat jaar 2000 dat iedereen die kritiek had op de islam en immigratie door de politiek-correcte quasi-elite en de mainstream-media blijvend als een racist zou worden weggezet, dat een vreedzame en verbale strijd onmogelijk was en dat alleen een uiterst gewelddadige actie, een grote aanslag naar het voorbeeld van de islam, zou kunnen zorgen voor een bres in de politiek-correcte muur. |
Tagarchief: democratie
Over vrijheid, gelijkheid en broederschap
Dit blog is een compleet herschreven en sterk uitgebreide versie van hetgeen onder deze naam januari 2020 gepubliceerd werd. Het wordt een hoofdstuk in het Museum van de Waarheid
Vrijheid, gelijkheid en broederschap – de leuze van de Franse Revolutie – kunnen gezien worden als de kernwaarden van de moderne maatschappij en de grondslag van de parlementaire democratie. Daarbij moet opgemerkt worden dat deze kernwaarden zowel door liberalen als socialisten als uitgangspunt gehanteerd worden en dat geeft al aan dat die kernwaarden niet zonder problemen zijn. Die komen hier aan de orde. Lees verder →
Trump en de ondergang van de parlementaire democratie
Wie verkiezingen in de VS de laatste veertig jaar heeft gevolgd kan zien dat naarmate de bestuurlijke eenheid waar die verkiezingen gehouden worden groter wordt het democratisch gehalte van de verkiezingen vermindert. Culminerend in de presidentsverkiezingen. Dit verschijnsel is niet beperkt tot de VS maar treft in meerdere of mindere mate alle parlementaire democratieën. De redenen daarvoor zijn eigenlijk vrij simpel. Lees verder →
De Rest van de FvD snapt het gelijk van Baudet ook al niet
De Rest van de FvD snapt het gelijk van Baudet ook al niet
Dat de media en de democratie verworden zijn maakt het moeilijk zo niet onmogelijk om uitsluitend langs parlementaire weg veranderingen af te dwingen. Er zal altijd met een behoorlijke afstand naar deelname aan democratische organen gekeken moeten worden. Die zal in de eerste plaats dienen om aan het woord te komen, niet om langs die weg tot verandering te komen. En Baudet liet dat in een aantal kameroptredens heel goed zien.
Schreef ik in Thierry Baudet snapt zijn eigen gelijk niet. Het parlement is geen doel maar middel. Dat wil niet zeggen dat je willekeurig te keer kunt gaan in het parlement of tegen het mainstream gedachtengoed. Je moet permanent nadenken over de effecten van je optreden en dat van andere vertegenwoordigers van het FvD. Dat is dus wat, afgezien van de überhaupt verwerpelijke inhoud van sommig gedachten”goed” Thierry en zijn entourage niet snappen.
Degenen die terecht over het abjecte gedachtengoed gestruikeld zijn snappen het echter ook niet als ze denken dat “de democratie te herstellen is” door “de partij te zien als een centrumrechtse partij, liberaal op economisch vlak en cultureel conservatief. Een partij die in staat is mee te regeren en die machtsrelevant is.” Machtsrelevant — dat wil zeggen aanvaardbaar voor de heersende macht — ben je binnen de niet herstelde democratie alleen als je braaf meedraait in het EU-circus.
In voorgaand blog schreef ik Wat Lenin schreef over deelname aan de democratie zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die serieuze verandering nastreeft.
Dat blijft onverkort staan, vandaar dezelfde foto uit 1920 boven dit blog.
Thierry Baudet snapt zijn eigen gelijk niet
In een redelijk neutrale weergave van “het Diner” in de Volkskrant staat dat Baudet zich een gekooide leeuw voelt:
Aanleiding voor de uitbarsting is een discussie over de coronamaatregelen van het kabinet, al maanden een splijtzwam binnen de partij. Baudet is ervan overtuigd dat het virus zwaar overdreven wordt. Aan de anderhalve meter afstand wil hij zich niet houden, hij schudt gewoon handen en wetenschappelijke data vertrouwt hij niet. ‘Die onderzoekers zijn allemaal bang om hun baantje te verliezen’…
En dan de kern van het probleem:
Het is een spanning die zich al langer binnen Forum ophoopt. Aan de ene kant staan de wat meer conventionele politici in de Eerste Kamer, de Provinciale Staten en het Europees Parlement. Aan de andere kant is er een groep van jonge activisten die Forum zien als een front in een existentiële cultuurstrijd. Lees verder →
Coronacrisis – Het permanente falen van oppositie
Opmerkelijk aan het huidige parlementaire politieke bestel is dat oppositie eigenlijk niet bestaat. Dat geldt voor de patriottisch-conservatieve oppositie van PVV en FvD, om over de linkse “oppositie” van SP en PvdD maar te zwijgen. Dit is zo in de meeste West-Europese landen. In landen waar het kiessysteem zo is ingericht dat er eenduidig voor een bepaalde partij of coalitie gekozen moet worden, zoals Engeland en Frankrijk is er sprake van een duidelijker oppositie.
Een serieuze oppositie stelt de machtsvraag aan de orde. Dus niet een “stem op ons, dan zullen wij als we aan de macht … Lees verder →
Het is over twaalven en de oppositie blijft falen
Als u vindt dat het nog ruim voor twaalven is, dan graag doorlopen. U hoeft dit niet te lezen.
In veel West-Europese landen zijn er oppositionele partijen actief met een nationalistische en meestal ook conservatieve agenda. Zij hebben een behoorlijke aanhang die al jaren vrij stabiel is en op zijn best een derde van de kiezers omvat. Opvallend is dat, hoewel zij zeer kritisch zijn op de wijze waarop geregeerd wordt, hun strategie parlementaristisch is. Wijziging van de grondwet, van de staatsinrichting of andere instituties staat niet op de agenda. Dit met uitzondering van het invoeren van een referendum, dat afgezien van het feit dat referenda van weinig invloed zijn op het functioneren van de overheid zelf, er ook andere bezwaren kleven aan het tot de kern van hervormingen maken. Daarnaast wordt er opzeggen van lidmaatschap van internationale organisaties en verdragen gepropageerd zonder dat er serieus wordt nagedacht over hoe de daarop volgende situatie moet worden vormgegeven. Lees verder →
Grondslagen voor een democratische rechtsstaat
Dit is het tweede deel van een drieluik. De andere delen zijn De Ondergrondwet en Over vrijheid, gelijkheid en broederschap
In “de Ondergrondwet” zijn enkele algemene definities voorgesteld waarmee een staat beschreven kan worden. Deze beschouwing is een aanvulling voor de bijzondere figuur van de democratische rechtsstaat. Het gaat hier meer om omschrijvingen en minder om precieze definities. Bestaande of nog te vormen democratische staten dienen die zelf in te vullen bij het opstellen van een grondwet.
Zoals ook in de Ondergrondwet gesteld zijn gedeelde waarden, verwoord in een dominante levensovertuiging een noodzakelijke voorwaarde voor het in stand houden van een staat, ook een democratische rechtsstaat. Vrijheid, gelijkheid en broederschap lijken fundamentele waarden voor een democratie. Het waren niet voor niets de eisen van de Franse Revolutie. Zij zijn echter ook het meest problematisch. Dit wordt nader onderzocht in de aparte beschouwing Over vrijheid, gelijkheid en broederschap Lees verder →
De Ondergrondwet
Dit is het eerste deel van een drieluik. De andere delen zijn Grondslagen voor een democratische rechtsstaat en Over vrijheid, gelijkheid en broederschap
UPDATE: Een verbeterde versie is opgenomen in hoofdstuk 13 van Museum van de Waarheid.
Lees dat boek!
De huidige grondwet van de Staat der Nederlanden rammelt aan alle kanten en ontbeert goede definities. Er wordt niet gedefinieerd wanneer er sprake is van een staat, wat (wie) een burger is en zo ontbreken er nog meer belangrijke zaken. Daarover staat het nodige te lezen in NEDERLAND IS STUK (2). Om over het verdrag van Lissabon, de “grondwet” van de EU maar te zwijgen. De auteur is niet bekend met grondwetten van andere landen. Het is moeilijk voorstelbaar dat die even gebrekkig in elkaar zitten maar de hier gepresenteerde definities zouden van voldoende algemene aard moeten zijn om min of meer universeel te zijn en ook bij andere grondwetgeving bruikbaar. Lees verder →
Democratie is geen wonderolie
 wonderoil.ca |
Aangekondigd in een opiniestuk op 28 juni deelt Olaf Tempelman in de Volkskrant vier sterren uit aan Marc De Kesel: Het Münchhausen-paradigma – Waarom Freud en Lacan ertoe doen.
De literaire kwaliteiten zullen misschien die vier sterren waard zijn, de beschouwing zelf niet. Aan het eind van zijn bespreking wordt de in het opiniestuk gegeven visie op democratie herhaald: Een minder bekend aspect van de psychoanalyse is dat de theorie bij uitstek een pleidooi is voor democratie: in dat politieke stelsel wordt namelijk impliciet onderkend dat er noch één stevige identiteit noch één stevige volkswil bestaat. Politieke leiders die namens ‘het volk’ spreken, en dat zijn er tegenwoordig weer heel wat, wekken de suggestie van een volk dat ‘ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf kan zijn’: zo’n volk bestaat evenmin als een mens die ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf is. Zogenaamd ‘onverdeelde landen’ zijn niet voor niets altijd ondemocratische landen. |
De Kesel: ‘Datgene wat een democratie doet functioneren is niet zozeer haar onverdeelde eigenheid als wel haar permanente toestand van verdeeldheid.’ Lees verder →