In Het hemd is nader dan de rok probeerde ik mijn standpunt over ongelijkheid nader te verwoorden. Dit om een betere meningswisseling mogelijk te maken dan die eerder in een discussie met S plaatsvond. S beloofde te reageren en deed dat uiteindelijk met De sublieme Godwin… Mijn verwachtingen waren gering na zijn verwijzing naar Vogelspottersgespot tussen islam en linkse kerk als eerste indicatie van zijn standpunt. De aankondiging dat zijn antwoord “argumentatiever en naar ik hoop polemischer zou zijn” wordt op geen enkele manier waar gemaakt. Uit een overmaat van persoonlijke observaties betreffende mijzelf (negatief), de overige aanwezigen (positief) en de omstandigheden waaronder de discussie plaatsvond (negatief: benauwd, krap) wordt duidelijk dat er geen tegenargumentatie plaatsvindt. Lees verder →
Tag archieven: Houellebecq
Het genie van Houellebecq
Mijn gewaardeerde medeblogger Peter van Lenth gaf zijn visie op “Onderworpen” van Houellebecq in Wie bewijst Houellebecq eigenlijk een dienst? Wat hij daarmee bedoelde wordt vooral duidelijk in zijn reactie op mijn commentaar: “Maar stelde hij het aan de kaak? Ik mag het hopen.” Waarbij niet helemaal duidelijk is of “het” slaat op de islam zelf (in de “gematigde” vorm waarin die in het boek ten tonele wordt gevoerd), of de in het boek voorgestelde onderwerping van Frankrijk daaraan. Ik ga even uit van het laatste. Lees verder →
Onrustig eindejaars essay: De fictie van het sociaal contract
Yes, we must, indeed, all hang together, or most assuredly we shall all hang separately.
Benjamin Franklin bij de ondertekening van de “The Declaration of Independence” (1776)
Europees zelfvertrouwen?
“Heeft de teloorgang van het christendom in Europa het (zelf)vertrouwen in de Europese cultuur ondermijnd?” is de vraag die in de vorm van een essaywedstrijd eind 2013 aan het publiek werd voorgelegd. Waarop ik geen antwoord kan geven.
Is er sprake van een teloorgang van het christendom? Bestaat er een Europees zelfvertrouwen? En is dat ondermijnd? Dat zijn vragen die eerst beantwoord moeten worden voordat we aan de wedstrijdvraag kunnen beginnen. De antwoorden op die vragen geven aanleiding de opgave om te zetten in een toelichting op het volgende:
Collectief zelfvertrouwen, Europees of anderszins, wordt ondermijnd door individualisme en door in het humanisme opgenomen christelijke waarden.
Daarbij beantwoord ik de vraag of daar iets aan gedaan moet worden en of dat mogelijk is. Lees verder →
Renks of lichts?
Ben ik rechts of ben ik links?
Ik beweer wel allebei te zijn, maar eigenlijk ben ik geen van beide. Rechts en links zijn allebei humanismen, tegenwoordig zelfs allebei liberale humanismen. De kern van het humanisme is dat de maatschappij, zelfs de hele mensenwereld is opgebouwd uit menselijke atomen: in wezen gelijke, elementaire deeltjes (Houellebecq) die op een of andere manier “samen besluiten” een maatschappij te vormen. Voor zover mensen verschillen -in de eerste plaats naar hun nut: de mate waarin zij voor het geheel waardevolle inbreng leveren-, is dat de verdienste (rechts) of het lot (links) van het individu. Daarvoor moet hij beloond (rechts) of gecompenseerd (links) worden. Lees verder →
Knuffelaars bitte rechts einordnen!
Vanwege de voortgaande opmars der dierenknuffelaars dit stuk uit 2009 bovenaan gezet. De verkiezingen waren die voor het EP in 2009. Overigens heb ik toen evenals in 2012 met frisse tegenzin links gestemd .
Men dwingt mij rechts te gaan stemmen. Ben ik dan rechts geworden? Ik dacht het niet. Misschien ongeveer zo rechts als Maarten Koning, de hoofdpersoon van “het Bureau”. Die zich dat afvroeg als hij geen zin had om in een demonstratie mee te lopen. Of het wel goed vond dat mensen die misbruik van sociale regels maken worden aangepakt.
Nu een initiatiefvoorstel van PvdA + SP is aangenomen om de nertsenfokkerij te verbieden is de maat voor mij vol met het gemakzuchtig de oren laten hangen naar zielige mensen en dieren door links. Ongetwijfeld heeft GL ook voor deze wet gestemd. Zou dit het gevolg zijn van de feminisering van de politiek? Met drie vrouwelijke fractievoorzitters zou je dat wel gaan denken. En dan zo’n flutredenering van minister Jacqueline Kramer (nog een vrouw) er bovenop.”Er zijn voldoende alternatieven om je warm te kleden”. Waarom verplicht men dan niet meteen het algehele veganisme? Of nog beter: ontwikkel een mens die op zonne-energie werkt (Houellebecq, “Mogelijkheid van een Eiland”), dan hoef je die lieve planten ook niet te doden.
Ik ben een mensendier. En heb ook zo mijn rechten. Ik hoef toch niet een paar miljoen jaar menselijke geschiedenis te verloochenen? Ik weet wel hoe dit komt. En heb er ook al eerder over geschreven. Hier nog maar eens een korte herhaling van de theorie van het Knuffelen:
“Naarmate er minder serieuze mogelijkheden zijn om politiek zinnig vorm te geven aan je stem wordt de behoefte toch iets te doen meer uitgeleefd op makkelijke zielige objecten.”
Het belangrijkste taboe-onderwerp is de relatieve en absolute overbevolking. Ook de wens een strobreed in de weg leggen aan het internationale flitskapitaal komt maar mondjesmaat voor. De belangrijkste kandidaten om te knuffelen kent u natuurlijk wel:
- hongerige en zieke kindertjes met grote ogen
- hongerige en zieke kindertjes
- zielige vluchtelingen
- zielige allochtonen
- zielige dieren met grote ogen
- zielige dieren
- zeldzame dieren
- zeldzame planten
Ik had toch liever dat de dierenliefde door rechts omarmt werd. Dan kon ik gewoon links blijven stemmen.
De fret doet het niet
Over dierenliefde (1)
Zou “De fret doet het niet” vandaag nog kunnen worden gemaakt? En Monty Python’s Musical Mice ? Door toegenomen dierenliefde zou dat niet zonder gevaar zijn. Deze linkjes zouden wel eens niet meer kunnen werken als Youtube onder druk van de dierenknuffelaars de filmpjes verwijdert. Recente reacties op de vliegende kat Orville geven aan dat de overgevoeligheid nog steeds toeneemt. Het begint zorgwekkende vormen aan te nemen. Ook onder intellectuelen of andere mensen die geacht worden na te kunnen denken. Het zijn niet de minsten die in werk en leven blijk geven van kromgetrokken dierenliefde. Een paar citaten: Lees verder →
De explosie van vrijheidsniveaus (Houellebecq 1994)
Ik zou Jean-Yves Frehaut nooit meer terugzien; en trouwens, waarom zou ik hem hebben moeten terugzien? In feite waren we nooit heel close geweest. Sowieso ziet men elkaar tegenwoordig nauwelijks meer terug, zelfs wanneer een relatie in een enthousiaste sfeer van start gaat. Soms vinden er adembenemende gesprekken plaats over algemene aspecten van het leven; soms ook komt het tot een lichamelijke omhelzing. Natuurlijk worden er telefoonnummers uitgewisseld, maar doorgaans belt men elkaar niet vaak meer op. En zelfs als men elkaar wel opbelt en elkaar terugziet, maakt het aanvankelijke enthousiasme al snel plaats voor ontnuchtering en ontgoocheling. Geloof me, ik ken het leven; het zit allemaal muurvast. Die geleidelijke vervaging van menselijke relaties blijft niet zonder gevolgen voor de roman. Want hoe zou je nog kunnen vertellen over van die vurige, jarenlang voortdurende passies, waarvan de gevolgen soms generaties lang merkbaar bleven ? We zijn op z’n zachtst gezegd mijlenver verwijderd van Wuthering Heights. De romanvorm is niet bedoeld om onverschilligheid of absolute leegte te beschrijven daarvoor zou een vlakkere, beknoptere en fletsere uitdrukkingsvorm moeten worden uitgevonden. Lees verder →
De staat van verwarring
Confusion by thiagolooney
Mijn mening doet er niet toe. Evenmin die van u, van Houellebecq of van Máxima. Er is slechts de waan van de dag. Een toevalligheid, geproduceerd door de media die morgen verdwenen is. En over een jaar weer terugkeert. Mijn omgevallen knipselkast produceert briljante beschouwingen. Ondertussen draait de wereld door, en steeds minder lijkt hij door meningen te veranderen. Hij verandert vanzelf. Of niet. Vroeger was er nog wel eens een auteur of acteur, al of niet collectief, aan wie men een bepaalde verandering kon toeschrijven. Soms maar gedeeltelijk. Dat is nu voorbij. Het selectieproces uit de gigantische woordenbrij wordt steeds anoniemer. Lees verder →
Hallo meneer de Uil
Hallo, mijnheer De Uil
Waar breng je ons naar toe
Naar Fabeltjesland
Eh, ja, naar Fabeltjesland
…Twintig dieren, net als mensen
Met dezelfde mensen-wensen
En dezelfde mensen-streken
Die staan allemaal in de krant
Van Fabeltjesland, van Fabeltjesland…
Zijn dieren mensen of mensen dieren? Sinds de opkomst van de Dierenpartij erger ik mij meer en meer aan het gemak waarmee dieren tot mensen verheven worden. Het gemak waarmee het verschil tussen mens en dier steeds meer onder tafel geveegd wordt. Lees verder →
De ‘ontwildering’ van de mens is mislukt
Dit is een reactie op een stukje uit Peter Louter’s “Thilo Sarrazin en de dwingende politieke correctheid in Duitsland“ (citaat onderaan).
Het is duidelijk dat het spreken over fysieke component van intelligentie of andere sociale hoedanigheden van mensen (misdadige aanleg, homoseksualiteit), of die nu verder genetisch nog achterhaald worden of niet, op grote weerstand stuit bij vooral “linkschmensen”. Maar of er een eenduidige verbinding tussen cultuur en menselijke fysica gelegd kan worden waag ik te betwijfelen. Cultuur komt tot stand door maatschappelijk handelen en communiceren door de eeuwen heen. Lees verder →