Als Trump verliest zullen de problemen die hij aanroert niet verdwijnen, waarschuwt een van de kranten van dit weekend. Hij spreekt de kiezers aan die zich bedreigd voelen in hun bestaanszekerheid en zich machteloos voelen. Hij spreekt de kiezers aan die zich zorgen maken over de ontstane polarisatie en tweedeling in de samenleving die een bedreiging vormt voor de onderlinge solidariteit.
Nadat de landelijke kranten zich wekenlang vrolijk maakten over de strapatsen van Trump en hem niet serieus namen, trof ik in de kranten van dit weekend een andere toon aan. De ‘deplorable’ Amerikanen, de mensen die verwachten dat Trump hun lot kan verbeteren, krijgen een gezicht en hun problemen worden serieus genomen. “Ik ben uw stem”, zegt Trump regelmatig. De republikein Trump lijkt de tijdgeest heel wat beter aan te voelen dan de democrate Clinton die een deel van de traditionele democratische achterban ziet overstappen omdat ze geen vertrouwen meer hebben in haar plannen. Lees verder →
Tag archieven: liberalisme
Renks of lichts?
Ben ik rechts of ben ik links?
Ik beweer wel allebei te zijn, maar eigenlijk ben ik geen van beide. Rechts en links zijn allebei humanismen, tegenwoordig zelfs allebei liberale humanismen. De kern van het humanisme is dat de maatschappij, zelfs de hele mensenwereld is opgebouwd uit menselijke atomen: in wezen gelijke, elementaire deeltjes (Houellebecq) die op een of andere manier “samen besluiten” een maatschappij te vormen. Voor zover mensen verschillen -in de eerste plaats naar hun nut: de mate waarin zij voor het geheel waardevolle inbreng leveren-, is dat de verdienste (rechts) of het lot (links) van het individu. Daarvoor moet hij beloond (rechts) of gecompenseerd (links) worden. Lees verder →
Machteloze woede
193 Nederlanders zijn omgekomen bij het neerschieten van de MH17. Zij zijn niet gevallen in een nobele strijd. Evenmin zijn zij slachtoffers van een ongeluk. Ik krijg niet de gebruikelijke gevoelens als mensen een onbevattelijk groot noodlot treft. Maar wat dan wel? Er zit in ieder geval woede in. Maar op wie of wat?
De eerst schuldige is een persoon: Putin. Zelfs als MH17 niet door de separatistische Lees verder →
De ondergang van het denken
De intellectueel als hofnar
Er is genoeg aan de hand in deze maatschappij om (zeer) kritisch over te zijn. Het lijkt of het niet ontbreekt aan die kritiek. Maar helpt het? En waarom niet?
Kritiek
Als voorbeeld zou de nu al jaren voortdurende kritiek op het onderwijs (in al zijn geledingen) in de Volkskrant kunnen dienen, begonnen in de 80er jaren door Piet Vroon die WO consequent aanduidde als ZULO (Zeer Uitgebreid Lager Onderwijs) en op dit moment in de columns van Aleid Truijens. Veel beschrijvingen van wat er allemaal mis is. Enige ruwe ideeën over hoe het beter kan, voornamelijk: terug naar vroeger. Maar zonder afdoende vernietigende analyse van het krachtenveld waarin dit alles zich afpeelt. Het is herhaling zonder effect. Roepen in de woestijn. Lees verder →