Mijn vorige blog trok veel lezers en reacties. Ik weet niet of ik daar blij mee ben. Het was zeker niet mijn beste blog. Meer een emotioneel statement, ingegeven door het moment. Dat stond daar ook overduidelijk in te lezen.
Eerste emotionele reacties komen uit de onderbuik. Dat kan niet anders. Volgens mij heeft iedereen zo’n ding maar sommigen ontkennen dat gewoon. Dat zijn waarschijnlijk zeer goede Christenen die hun onderbuik hebben geamputeerd met veel geestelijke training en die onder alle omstandigheden een ander die iets misdoet de andere wang toe keren. Ik heb niet veel bewondering voor deze levenshouding. Ik vind het een weg met mij (ons) mentaliteit. De onderbuik is niet per se dom of onverstandig. Het is een overlevingsmechanisme dat we ook in onze beschermde westerse leventjes nog steeds af en toe nodig hebben. Bijvoorbeeld bij partnerkeuze en bij direct gevaar. In de onderbuik zit de nodige levenswijsheid opgeslagen. Maar ook veel ongewenste aandrift. Hij laat zijn mening ook merken in situaties waarin geen directe acties verlangd wordt, maar waar men door empathie zich in de ander verplaatst. De moderne mens leert zijn onderbuik te beheersen, in de eerste plaats tijdens de opvoeding in de jonge jaren. Mislukt die opvoeding om een of andere reden dan wordt je een probleemgeval. Met een slecht of niet gemodereerde onderbuik. Bijvoorbeeld van onze Letse “kinder”-liefhebber. Interessant in dit kader is dat hij bij bepaalde dagverblijven en andere organisaties direct of na korte tijd geweigerd is op grond van onderbuik gevoelens. Lees verder →