
Een welgemeend “KUT” omdat “de gewone man”, @PeterAnshof, de strijd tegen zijn ziekte heeft verloren.
Hoe zou het toch komen dat actie voor plantjes en diertjes en tegen stofjes en ziektekiempjes op zoveel inzet en giften van burgers kunnen rekenen. O ja, en ook voor al onze bijzondere en vreemde medeaardklootbewoners. Eigenlijk alles, behalve het eigene. Acties voor onderburgers — ook wel precairen of deplorabelen genaamd — en tegen indringers en bovenbazen — de kosmopolitische elite — zijn er nauwelijks. Er wordt een hoop gescholden en kritiek geuit maar tot blijvende actie en organisatie leidt dat niet. In de politiek zien we wat verzamelde onvrede bij PVV, FvD, en SP maar zonder georganiseerde en permanente steun van de achterban zullen die niets bereiken. Zelfs niet als ze ooit samen gaan werken en een meerderheid halen. Zo’n permanente steun zou betekenen dat er iedere dag overal in het land #blokkeerfriezen actief moeten worden. Oprechte solidariteit is daarvoor een absolute voorwaarde, maar die is ver te zoeken. Lees verder →




Nigeria, Groningen, eerder de Brent Spar, nou ja eigenlijk alles wat Shell doet is mis, het bedrijf mag niet bestaan. En dat geroeptoeter wordt dan gesteund door een van de weinige intellectuelen die iets tegen het wereldwijde kapitalisme zegt te willen ondernemen.
Moderne feministes denken dat de aberraties van mannenhaat die in het feminisme in de zeventiger en tachtiger jaren de boventoon voerden overwonnen zijn. Dat het moderne feminisme niet meer man-onvriendelijk is. Ok, de openlijke mannenhaat is goeddeels verdwenen, maar de afwijzing van “het manlijke” is er niet minder om geworden. De wijze waarop Hetze Berger en consorten GeenStijl menen te moeten aanpakken en vooral de onverwachte steun van prominenten als
De titel van dit blog komt uit “Tejo De lotgevallen van een geëmancipeerde man”, Koos Meinderts & Harrie Jekkers – 1983. De pogingen de man, en daarmee de hele maatschappij, te feminiseren — te onderwerpen aan vrouwelijke waarden — zijn niet van vandaag of gisteren. Vrijwel direct na het feminisme van de tweede golf (Baas in eigen buik) werd die beweging gekaapt door vrouwen die het op de Man gemunt hadden. “Seksisme”, “fallocentrisme”, “misogynie” waren de te bestrijden euvelen, op een lijn te stellen met op zijn minst racisme, maar misschien ook wel fascisme. Tejo doet zijn uiterste best, bijvoorbeeld om in bed zijn spontante erecties te smoren, maar kan het nooit goed doen. Deze vrouwen begonnen aan een vrij korte mars door de instituties en wisten al spoedig, ook door de afgedwongen voorkeursbehandeling en quotering (bij “gelijke geschiktheid” …) veel interessante posten te bezetten waarvandaan zij hun oorlog tegen de Man en voor de feminisering van de maatschappij uit konden breiden.
Mijn standpunten wijken af van die van de meeste mensen. Met name omdat ik niet geloof in de gelijkwaardigheid van alle mensen, die uiteindelijk niets anders is dan de christelijke broederschap. Dat ik daar eerder een verplichting jegens het “andere” of “mindere” aan verbind dan een excuus om ze te onderdrukken, uit te buiten of erger maakt de meeste gesprekspartners niets uit. Je wordt voor racist of erger aangezien.