Slavoj Zizek. Intrigerend, soms messcherp, ‘random selective’ in zijn benadering van de Wereld van vandaag, een cultuur impressio/expressionist die met brede stroken zijn gekleurde realismen zo op een doek smijt dat men zich in een surrealistisch landschap waant.

Hij confronteerde terecht de gefragmenteerde, uitgeholde ideologisch links-intellectuele/politieke pappers en nathouders met hun impotente en regressieve naar het neo-liberalisme gerichte strevingen, en met de verantwoordelijkheid van m.n. ‘Het Westen’, t.a.v. een terugtrek-strategie uit het Afghaanse moeras.

Maar wat onuitgesproken en niet, of onderbelicht bleef, zijn ‘de private en politieke speciale, vooral neo-conservatieve PNAC=Plan For A New American Century belangen’, en de geo-politieke/corporate (China, India, Iran, Pakistan, Waziristan, Unicoal, gas/olie pijpleidingen, ect.) machtstrijd’, kortom, het ‘waarom’ van de Amerikaanse, de NATO en dus ook de Nederlandse militaire ‘bezetting’ van Afghanistan (en Irak), met de inmiddels miljoenen geslachtofferde burgers (dood, gewond of van huis en haard verdreven) en de biljoenen-$$-U.S. verslindende militarisering van die regio.

Slavoj Zizek weeft een diffuus filosofisch/ideologisch (Ik ben een communist, maar kan dat niet definiëren?!) web rond de verschikkingen van een ‘reaal-politieke/corporate’ Wereld-Macht-Strijd en is vervolgens messcherp met z’n analyse over Italië en Berlusconi’s crypto-facsistische emotie-porno maatschappij, geen woord over de uitholling en teloorgang van de ooit zo belofte-volle, maar nu moreel en pragmatisch failliete internationale instituties en verdragen, zoals de V.N. de Geneefse Conventie, Universele Mensenrechten alsook het ICC dat zeer ‘Westers-Selectief’ (dus corrupt) de oorlogsmisdaden en oorlogsmisdadigers ter verantwoording roept.

Waar het de analyses (links of rechts of onbepaald) van de huidige meervoudige Wereld-Crises betreft, is psychologie of psychologisering uit den boze, onzin en tijdverspilling zegt hij, en dat terwijl de psyche van de mens, met de in het hier en nu hiërarchisch gestructureerde politieke en maatschappelijke pathologiën, die oorzakelijk gebonden en verbonden zijn met de totale waanzin, de mensheid nu (wederom) op de rand van ‘een’ afgrond heeft gebracht! Dit aperte antropologische nihilisme, en ‘m.i.’ Slavoj’s achilleshiel of blinde vlek (of ronduit hypocrisie) gaf weer een heel andere wending aan zijn betoog, en dit beslist niet ten goede van zijn geloofwaardigheid.

Al met al moest hij misschien te veel denken en zeggen in een te gecomprimeerd tijdskader, meer en frequentere, contrasterende, kwaliteits-uitzendingen over de huidige Wereld-Crisis zouden bepaald geen luxe zijn!

Evengoed BEDANKT VPRO!, ondanks al mijn bedenkingen t.a.v. Slavoj Zizek was deze Tegenlicht uitzending zeer de moeite waar.