Antonio Gramsci is misschien wel de interessantste en meest moderne Marxist. Hij heeft met nagenoeg alle belangrijke marxisten uit de periode 1915-1925 contact gehad, gecorrespondeerd of anderszins gepolemiseerd. Hij was de leider van de Italiaanse communisten voor WOII en werd door Mussolini eind jaren 20 gevangen gezet. In 1937 overleed hij in een gevangenisziekenhuis. In de gevangenis schreef hij de “Gevangenis Notitieboeken”. Hij is van belang voor de uitdieping en precisering van de Marxistische theorie en filosofie en heeft richting gegeven aan de te volgen politiek door communistische partijen. Hij is een belangrijke bron voor het z.g. Eurocommunisme dat de Italiaanse en later de Franse communistische partijen in de jaren 70 en 80 hebben gepraktiseerd. De kern daarvan was het loslaten van de idee van de (wereld)revolutie. In plaats daarvan moest gestreefd worden naar (lokale) ideologische hegemonie. Zijn theoretische bijdragen worden vooral gevormd door polemieken met andere theoretici die fouten maakten bij de interpretaties van het gedachtengoed van Marx. Daarbij baseert Gramsci zich op de 11 stellingen over Feuerbach, waarvan de 11e de beroemdste is: “Filosofen hebben tot nu slechts geprobeerd de wereld te begrijpen. Het komt er op aan die te veranderen.” Lees verder →
Victor Onrust
Gefeliciteerd Janny Groen (@volkskrant)
Je bent de druppel die de emmer deed overlopen. Wees er maar trots op. Ik zeg de Volkskrant na meer dan 30 jaar op. “Speelde de rol van nar in Arabistenland met verve.” Dat noem ik een vreugdedans op het graf van Hans Jansen. Van een zeer erudiet persoon die als enige de andere arabisten, in meerderheid mede mogelijk gemaakt door onze Salafistische vrienden, van repliek diende. Bijna was Arnon Grunberg vorig jaar met de eer gaan strijken met zijn “Een stem tegen het Europese project is een stem op de fascisten”.
Die emmer was behoorlijk groot. Ik ben een tolerant en geduldig mens. Onder leiding van de onvolprezen Philippe Remarque is die tot de rand toe volgelopen. Niet zonder herhaalde pogingen om enig begrip van de kant van de redactie te krijgen. Te prijzen valt dat Remarque mijn mails beantwoordde. Jammer dat hij ze niet eerst goed las. Hij schijnt te denken dat ik er op uit ben om alleen mijn eigen mening in de krant te lezen. Ik heb geschreven dat ik graag zou zien dat kranten weer meer een eigen kleur krijgen en niet in navolging van de politiek alle mensen te vriend willen houden. Dat is wel iets anders en het was slechts een vrome wens voor de wat verdere toekomst. Mijn kritiek was heel wat eenvoudiger. Lees verder →
Onze vrijheid is een gevangenis geworden
© Renamarie | Dreamstime.com – Pigeon In Cage
Ooit bestonden er vijanden. Die moesten bestreden worden of in ieder geval moesten wij ons er tegen verdedigen. Dat betekende de grens bewaken en goed opletten dat een vijand niet toch het gebied infiltreerde via al in het land levende sympathisanten. Daarbij kon men zich meestal niet permitteren om fijnzinnig eenieders nieren te proeven of hij wel echt sympathiseerde of alleen in naam. Net als bij kanker in een lichaam leek het beter wat te ruim te snijden dan van ieder individuele cel apart vast te stellen of die tot de kanker behoorde. Mensen moesten zelf maar zorgen dat ze niet de schijn op zich laden. Lees verder →
Van blinddoek naar oogklep
De blinddoek is het merkteken van Vrouwe Justitia. Het symboliseert de onafhankelijkheid van de rechter, van het rechtssysteem. Dat zou moeten werken “zonder aanzien des persoons”. Van het begin af was het een dubieus symbool, zoiets als tegenwoordig de aanduiding “groen” of “duurzaam”. Voor de bühne.
Van advocaten wisten we al dat ze het niet zo nauw nemen met de vraag of iemand schuldig of onschuldig is, het is meer van u vraagt en wij draaien, als u maar betaalt. Ook de aanklagers en het bijbehorende politieapparaat gaan niet erg zorgvuldig te werk. Dit mede door het kwaadaardige werk van diezelfde advocaten, die via hun professorale lobby’s bij wet of via steun van rechters steeds dollere eisen kunnen stellen aan bewijsvoering en procedures. Dit zogenaamd om de veroordeling van onschuldigen te voorkomen. Lees verder →
De samenleving wordt geMold
Big Brother bosses have expressed their concerns for Gary Busey
Formatteren is noodzakelijk, daar zijn we het hopelijk over eens. Aan willekeurig alle kanten uit denkende individuen hebben we niets. Meestal gebruikt men andere termen zoals disciplineren of opvoeden. Indoctrineren is minder populair. Formatteren wordt in dit kader eigenlijk alleen gebruikt voor de harde schijven van computers. Die moeten ook in nette hokjes verdeeld worden voordat ze bruikbaar zijn.
Nu John de Mol voor de zoveelste keer voor zijn formats door het grote geld beloond wordt lijkt het tijd dit verschijnsel nader te bekijken. Hiertoe op het spoor gezet door de overdenkingen van Bert Wagendorp in de Volkskrant van 14 maart. Bert vraagt zich af wat voor grensverleggende programma’s ons nog te wachten staan. Qua wansmaak lijkt hij vooral te denken. Mij lijkt dat dat redelijk voorspelbaar is. John de Mol is de hogepriester van het liberale individualisme. Zijn formats leunen zwaar op de competitie tussen individuen en sturen op identificatie met de winnaar en leedvermaak om de losers om zo te ontsnappen aan het vrij monotone en bedreigde bestaan in het hokje van alledag. Hij drukt daarmee de kijker terug in zijn allerindividueelste hokje en ontneemt hem de energie en de lust om kwaad te worden over misstanden en dreigingen en zich met lotgenoten aaneen te sluiten om daartegen iets te ondernemen. Lees verder →
Ooit dacht ik anarchist te zijn
Omdat mijn fiets daar stond (1966). Afkomstig van www.louisvangasteren.nl
Bij het weer eens door struinen van mijn archief las ik:
Lijnen: anarcho 69-72
| doelen: | Vrijheid voor het individu, zelfverwerkelijking van de eigen persoon. In levensmogelijkheden mag geen onderscheid veroorzaakt door rang, stand, privilege of geboorte aanwezig zijn. Afschaffing privé bezit, afschaffing monogamie (relatie als bezitsvorm), gezin (reproductie-eenheid van beperkte individuen), afschaffing van de staat als belichaming van de dwang. Eventueel dwang, correctie, verdediging dient van onderaf georganiseerd en door de direct betrokkenen geëffectueerd te worden. Gelijke verdeling van de arbeid, ook kwalitatief. Afschaffen geld. |
| middelen: | Verspreiding van kennis. Aanmoedigen verzet. Bestrijden van de oncontroleerbare macht van ‘de deskundige’. Ontmaskeren van de bestaande zogenaamde democratische instituties en vooral van zulke manipulaties als ‘inspraak’. Kritiek op de producten van de huidige maatschappij en de onmenselijkheid van veel levenssituaties. Oprichten coöperaties en leefgemeenschappen. |
| uitgangspunten: | Iedereen heeft van nature gelijke vermogens. De mensen zijn veranderbaar/ verbeterbaar in de zin dat ze hun afkomst kunnen overwinnen en hun vermogens ontwikkelen. De mens is geneigd tot het goede. Alle mensen zijn in principe rationeel, zakelijk en eerlijk in de omgang, in ieder geval voor zover het de organisatie en besluitvorming over de groep/coöperatie/ maatschappij betreft. De kracht van argumenten beslist via het getal van de stemmen |
Die uitgangspunten kloppen helaas voor geen meter. Toen niet en nu niet. Na 1972 begon ik dat in te zien. Het overgrote deel van mijn linkse (’68) tijdgenoten ziet het nog steeds niet.
Kritisch lezen is een kunst
Dit weekend raakte ik een aantal keren in gesprek over “kritisch denken” en kwam al snel te spreken over kritisch lezen. Omdat het, onder andere bij GeenStijl in de mode is om stukjes te “Close readen” -een activiteit die helaas minder met kritisch lezen te maken heeft dan je zou wensen- heb ik de verzuchting die ik ooit (2010) op freethinker.nl plaatste nu hier gepubliceerd. Hij is dus ook hier te vinden voor wie de niet erg intelligente reacties nog eens na wil lezen.
De kunst van het zorgvuldig lezen.
Veel mensen lezen oppervlakkig. Dat is te merken op dit forum en op andere plekken. Of het door te snel lezen komt, door domweg slecht lezen of door vooringenomenheid laat ik even in het midden. Feit is dat er een flink aantal discussianten zijn die op één zin of opmerking springen, die volledig uit zijn verband rukken en daar dan eens lekker op in gaan hakken. Dat er drie regels verderop in diezelfde tekst dan iets gezegd wordt waardoor hun opmerking volledig overbodig wordt ontgaat ze dan. De auteur moet daar dan weer op wijzen. Maar soms is dat niet genoeg. In het hoofd van sommige lezers heeft die ene uit zijn verband gerukte opmerking de plaats ingenomen van de hele tekst en dan is er geen beginnen meer aan. Van discussianten worden het querulanten. Lees verder →
Heropvoedingskampen.
Naakte gedetineerden van kamp Amersfoort worden schoongespoten. Collectie Algemeen Rijksarchief Den Haag, ANEFO nr.900/4794.
Vanwege het verschijnen van “Dit kan niet waar zijn” van Joris Luijendijk zet ik dit blog uit 2008 (direct na de crisis) bovenaan.
Een element in de kredietcrisis dat onderbelicht blijft is de personele bezetting van ons financiële apparaat. Er wordt hier en daar wat gemonkeld over of er wel geschikte topmannen gevonden kunnen worden om de overheidsinbreng goed gestalte te geven. Er wordt voor gepleit om beloning en graaicultuur aan te pakken. Een enkeling roept alweer (bij P&W of NOVA) dat je als overheid “goede mensen” moet neerzetten die “verstand van zaken” hebben en die “nu eenmaal zoveel kosten”. En dat de overheid “enorme risico’s” loopt dat ze bedonderd wordt als ze dat niet doet. Dat laatste betekent vermoedelijk vooral dat er heel wat wetgeving zal moeten worden aangenomen met een flinke werking terug in de tijd om diverse trukendozen voorgoed te sluiten. Lees verder →
De nep-élite van de PVV
(geschreven november 2010, verdere toelichting onderaan)
Martin Bosma heeft met “De schijn-élite van de Valse Munters” een goede inkijk gegeven in de diepere roerselen van de PVV. De titel ontleent hij aan een werk van Jacq de Kadt uit 1939: “Het fascisme en de nieuwe vrijheid” aan wiens analyse van het fascisme, het falen van links en de verbindingen daarvan met de Islam hij veel van zijn inzichten ontleent. Met deze waarnemingen van de Kadt kan ik, met Martin Bosma, alleen maar instemmen.
Maar behalve deze waarnemingen propageert de Kadt ook een oplossings-richting voor dat gesignaleerde falen. Hij zoekt die in het (weer) actief worden van een elite die met name de middengroepen moet aanspreken. En daarbij als belangrijkste doel niet de materiële belangenbehartiging propageert, maar het verder verdiepen en vooruitbrengen van (westerse, verlichtings) cultuur en wetenschap, binnen wat hij het “leven in het raadsel” noemt. Hij beschrijft ook een aantal wezenskenmerken van die elite zoals een permanente (zelf)kritische houding, onbaatzuchtigheid en een democratische gezindheid. En dat alles zonder de materiële belangen geheel uit het oog te verliezen. Daarbij dient zo’n elite zich niet op te sluiten in een eigen kaste maar moet zij politieke verantwoordelijkheid nemen en leiding geven. In schrille bewoordingen schetst de Kadt de werkelijke intellectuele toestand waarin een schijn-elite opereert die maatschappelijk niet betrokken is en zich verliest in navelstaarderij en andere intellectuele vormen van zelfbevrediging. Lees verder →
Loonarbeid versus Slavernij
Over “degeen-die-zo-grondig-mogelijk-in-de-vergetelheid-moet-worden-gestampt”
Er zijn niet veel Joden die aanspraak maken op speciale behandeling vanwege de holocaust. In ieder geval niet veel meer. Af en toe hoor je nog wat gemompel over tweede en zelfs derde generatieproblemen maar ook dat sterft uit. Die speciale behandeling bestond meer uit erover zwijgen en eventueel een psychiatrische behandeling dan iets anders. Een monument, een herdenking, dat is het wel. Ze willen niet de politie uit het straatbeeld verwijderen omdat die in de oorlog zo netjes met de Duitsers hebben samengewerkt. De enkelen die nu nog bezig zijn met geld of kunst te claimen hebben principieel heel misschien nog enige rechten. Maar ze zijn na meer dan 50 jaar te laat. Het enige waar men niet op wil afdingen is een verbod op de holocaustontkenning: de bewering dat het niet gebeurd is. Dat lijkt me volkomen terecht. Helaas zijn er nogal wat witte vrijemening-ridders die menen dat dat wel moet kunnen. Lees verder →