Van blinddoek naar oogklep
De blinddoek is het merkteken van Vrouwe Justitia. Het symboliseert de onafhankelijkheid van de rechter, van het rechtssysteem. Dat zou moeten werken “zonder aanzien des persoons”. Van het begin af was het een dubieus symbool, zoiets als tegenwoordig de aanduiding “groen” of “duurzaam”. Voor de bühne.
Van advocaten wisten we al dat ze het niet zo nauw nemen met de vraag of iemand schuldig of onschuldig is, het is meer van u vraagt en wij draaien, als u maar betaalt. Ook de aanklagers en het bijbehorende politieapparaat gaan niet erg zorgvuldig te werk. Dit mede door het kwaadaardige werk van diezelfde advocaten, die via hun professorale lobby’s bij wet of via steun van rechters steeds dollere eisen kunnen stellen aan bewijsvoering en procedures. Dit zogenaamd om de veroordeling van onschuldigen te voorkomen.
De afgelopen decennia lijken de rechters zelf ook steeds grotere gaten in hun blinddoek te hebben geknipt. Er is een steeds grotere empathie met de daders, door hun advocaten steevast als slachtoffers afgeschilderd van onze wrede maatschappij of van het wereldgebeuren. Het zal niet toevallig het resultaat zijn van het toenemend aantal vrouwelijke, D66 georiënteerde rechters en strafrechtadvocaten. Feminisering.
Pas echt eng is de heiligverklaring van “recht”: een eenmaal aangenomen wet, gerechtelijke uitspraak (jurisprudentie) of getekend verdrag kan eigenlijk niet meer gewijzigd of herzien worden. Ja, in veel gevallen is het ter discussie stellen al een vorm van hoogverraad.
De limiet wordt wel bereikt met het betoog van asielrechtadvocaat Inge Hidding tegen Martin Sommers “Heerlijk die schone handen” in de Volkskrant van 27 maart. Zij verwijt hem “gebrek aan kennis van zaken” in zijn nog zeer gematigde betoog om het “asiel”-“recht” op Europese schaal af te schaffen. Volgens mij volkomen terecht heeft Sommer het over vluchtelingen die niet netjes aanbellen omdat ze weten dat ze dan kansloos zijn, maar illegaal Europa binnenkomen en compleet geïnstrueerd hun papieren weggooien en zielige verhalen ophangen. De getallen over “migranten” en “asielzoekers” waarmee mevrouw zwaait zijn weinig overtuigend maar maken ook niet de kern uit van het betoog van Sommer. In haar betoog wordt duidelijk dat zij zelf met enorme oogkleppen op naar de vluchtelingen kijkt. Niet naar de bootjes en andere illegale middelen. Niet naar de duidelijke maatschappelijke ontwrichting en kosten die onder het tapijt geschoven worden. Nee, “kennis van zaken”, dat is als je met empathie naar degenen die zich in jou praktijk hebben ingeschoven kijkt. In plaats van een blinddoek oogkleppen opzetten. Zo help je de wereld vooruit.
In het verlengde daarvan is het nog potsierlijker verwijt van ene Bregman (geen advocaat) dat het betoog van Sommer “feitenvrij” zou zijn. Ik moet het eerste betoog over een onderwerp dat in de maatschappelijke belangstelling nog tegenkomen dat “feitenvrij” is. Zo’n betoog lijkt me volstrekt irrelevant, oninteressant en onleesbaar. Het is misselijkmakend dat iemand het in zijn hoofd haalt om te proberen feiten die hem niet bevallen domweg te ontkennen. Nee, er varen geen door smokkelaars volgepropte wrakke bootjes op de Middellandse Zee, Rutger Bregman. Hoe ene Max Pam in het in zijn hoofd haalt om Sommer te verdedigen door te verkondigen dat een “column feitenvrij moet zijn” ontgaat me volledig. Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig.
In de politiek heb je renpaarden die zo hard liegen dat ze zichzelf niet kunnen bijhouden
Nederland telt ruim 17.000 advocaten. Op 1 januari 2014 werkten er 4443 advocaten bij de vijftig grootste kantoren. Het jaar ervoor waren dat er 4510.
Ruim 25% van alle Nederlandse advocaten werkt dus bij de top vijftig kantoren. Dat zijn niet alleen de grootste maar ook de beste kantoren van het land, al is de volgorde in kwaliteit wat anders dan die in omvang. Een te verwaarlozen percentage van de advocaten van deze grote kantoren is werkzaam in de strafrechtadvocatuur of in het asielrecht. Die vakbroeders vind men overwegend bij de kleine kantoren.
Om de Nederlandse advocatuur op die twee specialismen te beoordelen is daarom wat amateuristisch, maar het gebeurt wel regelmatig, omdat straf- en asielrecht nu eenmaal zo veel gemakkelijker de krant haalt dan de zaken waar de grote advocatuur zich mee bezig houdt.
Dat advocaten in het algemeen geen oog zouden hebben voor het probleem van de ongeremde immigratie uit derde wereld landen is een onbewezen stelling.
Wat betreft het probleem van de asielzoekers en de economische immigranten, iedereen ziet wel in dat we het niet op zijn beloop kunnen laten. Maar ook Wilders en ook de VVD zijn tot nu toe met een werkzaam idee aan komen dragen. Geen oplossing die niet op haar beurt de vreedzame en humanistische samenleving op het spel zet die door de immigratie wordt bedreigd. Heads you win and tail I loose. Het terugsturen naar huis gaat niet lukken. Dat is een onbegonnen zaak als de mensen geen papieren hebben. Ook de laatste VVD vlieger gaat dus niet op, al kun je van die partij tenminste zeggen dat zij bereid is om er over na te denken.
Ik denk dat er veel anders opzit dan dat we ergens in de Sahara een nieuw land voor asielzoekers creëren waar we Europa-wijd alle immigranten uit de derde wereld naar toe sturen. Die kunnen dan daarvandaan hun asielaanvraag in sturen. Hangende de behandeling moeten we daar voor werk, voor eten en voor onderkomen zorgen, maar het illegaliteit probleem is dan tenminste opgelost en we hebben ook geen kinderen meer straks die hier geboren zijn en tien jaar hebben gewoond en vervolgens uitgezet worden.
Het zal om te beginnen erg veel geld kosten, maar je zult merken dat de stromen richting Europa zullen afnemen en zich meer zullen gaan beperken tot de echte vluchtelingen, zoals nu de Syriërs.
@Toon
Je hebt gelijk dat dit geen wetenschappelijk onderzoek is. Maar los daarvan: 3/4 van de advocaten werkt niet bij de grote kantoren. De totale verhouding strafrecht/civiel recht is mij onbekend. Ik heb helaas de nodige (slechte) ervaring met civiel recht en die begon zo ongeveer met een rekening die ik kreeg omdat een advocaat van een groot kantoor mij telefonisch even te woord had gestaan. Daarbij verdienen deze grote kantoren veel geld met het uitdokteren van belastingontwijking. Nou niet de meest ethische bezigheid. Los daarvan is het weer onduidelijk waar het asielrecht onder valt en daar ging het hier toch om. Verder moet er nagedacht worden over de verhouding tussen civiel recht en strafrecht en dan wordt duidelijk dat strafrecht het fundament is waarop het civiel recht gebouwd is. Beiden gaan uiteindelijk over eigendom en handelingsmogelijkheden, het recht om iets te bezitten, om zich ergens te bevinden of om bepaalde handelingen te mogen verrichten. En uiteindelijk is straf ook in civiel recht de stok achter de deur, meestal in de vorm van een dwangsom of boete. Zo bezien is het beeld dat de strafrechtsgang oproept maatgevend voor ons rechtsstelsel.
Overigens lijkt mij het door de EU inrichten (en beveiligen) van een stuk land een goed idee. De omstandigheden mogen daar niet beter zijn dan elders eerder nog iets slechter. Asielprocedures kunnen alleen in behandeling worden genomen als men authentieke bewijzen overlegt. En zelfs dan…
D66… ik heb er even op gegoogled en inderdaad, de D66-stemmers zijn oververtegenwoordigd in de rechterlijke contreien (zie hyperlink onderaan). En ja, ik verwacht dat het effect heeft op de kwaliteit van de rechtspraak, wat mij betreft een negatief effect bij onderwerpen waarover het volk tot op het bot verdeeld is. Over die onderwerpen gaat het hier, niet over rechtspraak inzake door rood licht rijden.
Niet dat D66-stemmers minder gevoel voor recht hebben. Wel denk ik dat niemand kan ontsnappen aan de partijdigheid die de kampen kenmerkt, ook al denken velen van wel. Vast en zeker proberen rechters onpartijdig te zijn. Maar onpartijdigheid wil meestal alleen maar zeggen dat je je nog nooit eerder goed in de materie hebt verdiept. Slechts een enkeling lukt het om zich in alle argumenten van alle (twee?) partijen te verdiepen zonder op zeker moment partij te kiezen. En zelfs als dat een individu lukt, wat zegt dat dan over die persoon? Is dat dan omdat het empathisch en/of rationeel vermogen enorm goed is of juist totaal hapert? Of is dat omdat er een uniek standpunt wordt ingenomen, eentje die boven dat van de andere standpunten uittorent? Een uniek standpunt dat uiteindelijk toch ook slechts een standpunt is, lijkt mij. Is die persoon juist niet vanwege die door iedereen herkende en erkende, maar evengoed zogenaamde, onpartijdigheid totaal ongeschikt als rechter?
Waarom is het toch dat zo’n rechter onpartijdig moet zijn? Onpartijdig ten opzichte van wat? Er zijn duidelijk twee partijen inzake de islam, om maar eens wat te noemen. De ene partij wil de islam tolereren, de andere wil deze terugdringen. Zeg mij maar wat een rechter daarmee aan moet. Het is een politiek onderwerp, niet iets voor de rechter. Als ik rechter zou zijn, zou mijn uitspraak luiden: “Beste mensen, debatteer erover in de Tweede Kamer en stem er vervolgens over. Veel plezier.” Maar wat doet een D66-rechter? Ik vrees dat die de eigen machtspositie aangrijpt om toch een oordeel te vellen en mijn gevoel zegt me dat zij (de meerderheid blijkt vrouw te zijn) zal kiezen voor tolereren. Ach ja, hoezo onpartijdig.
http://www.refdag.nl/nieuws/binnenland/grote_aantal_rechters_met_een_d66_achtergrond_baart_zorgen_1_512205
@Peter De onpartijdigheid zit hem in de mate waarin je onbeïnvloed de wet toepast. Dus niet met zielige verdachten (of slachtoffers van misdrijf) oog in oog; alles wat gezegd wordt dat niet relevant is voor het bepalen van toerekeningsvatbaarheid, schuld of (on)rechtmatigheid als niet relevant terzijde schuiven of zelfs negatief meewegen. En heel goed kijken of aangevoerde jurisprudentie of andere buitenwettelijke richtlijnen van toepassing zijn. Eigenlijk zouden alleen uitspraken van de hoge raad als jurisprudentie mogen worden toegelaten. Er zijn overigens maar weinig zaken (misschien wel geen) die gaan over het al of niet terugdringen van de islam.
Victor, de partijdigheid schuilt ‘m in hoe je zelf denkt dat de wet bedoeld is. Ik sta elke keer weer paf wanneer een rechter mijn opvatting van de wet niet blijkt te delen. Hoe kan dat nou toch. Ligt dat alleen maar aan mij? Geloof ik niks van.
Over die blinddoek het volgende: Ikzelf denk dat deze symboliseert dat een rechter zich niet moet laten beïnvloeden tot een lagere of hogere straf op grond van hoe sympathiek o.i.d. iemand overkomt. Ook de sociale klasse zou geen rol mogen spelen. Uit de psychologie is toch bekend dat we milder denken over ‘knappe’ mensen en dat een glimlach ook al tot meer mildheid leidt. Ook is bekend dat we groepsgenoten milder beoordelen. Rechters behoren zelf tot de gegoede burgerij. De rechter hoort zich tegen dat soort invloeden te wapenen. Wat dat betreft is het eigenlijk wel frappant dat er in de praktijk nooit zonder letterlijk aanzien des verdachtes wordt geoordeeld. Misschien toch maar blinde rechters aanstellen of op afstand en zonder monitor oordelen? Maar anderzijds, het beoordelen van de verdachte op uiterlijk en gedrag zou de rechtspraak toch ook juist wèl ten goede moeten kunnen komen. Het ‘in de blinddoek knippen’ is ook de praktijk, zoals jij opmerkte. Ik ben daar eigenlijk niet op tegen. Waar ik wel tegen ben, is dat er rechters zijn die vervolgens de dus toch waargenomen ‘zieligheid’ van het individu (de verdachte) laten prevaleren boven het belang van de samenleving. Een rechter moet ook een hoge straf durven uitspreken tegen een best-wel-zielig-individu als het maatschappelijk belang groot is. De weging van het maatschappelijk belang is echter ook weer zo’n onderwerp waarover we van mening kunnen verschillen met de rechter in kwestie. Wat ik maatschappelijk zwaarwegend vind, kan zij minder van belang achten.
Wat de Islam betreft, de rechter wordt wel gevraagd om een oordeel over haatzaaien. Da’s iets voor de politiek, vind ik, niet voor de rechter.