Een imam heeft in een Haagse moskee bij een overlijdensplechtigheid ongelovigen en andersgelovigen ‘varkens’ genoemd. Een drietal aanwezigen was zo verbijsterd dat ze aangifte hebben gedaan van groepsbelediging. Dat fenomeen kennen we. Heel wat mensen hebben tegen Wilders aangifte gedaan vanwege groepsbelediging. Wilders is voor zijn minder, minder…… in eerste aanleg veroordeeld en vecht dit nu aan in hoger beroep. Lees verder →
Tag archieven: vrijheid van meningsvorming
Waarom de Volkskrant columnist Wagendorp niet over kan doen aan de NRC
Sjoerd de Jong, ombudsman NRC
Kranten lezen raakt uit de mode, maar bieden opiniegewijs toch nog altijd meer inzicht over wat er zich in Nederland afspeelt dan de vluchtigere media. De Volkskrant van deze winterse morgen (11-12-2017) leek te bevestigen dat ze naar rechts, oftewel naar de gewone man, aan het opschuiven is. Vorige week mocht moslima Bercan Günel uitgebreid vertellen dat ze een hoofddoek drie keer niks vindt. Veel zegt dat nog niet over het beleid van de krant. Veelzeggend was dat er deze morgen twee ingezonden brieven op de opiniepagina waren te vinden waaruit luide bijval voor het standpunt van Günel viel te lezen.
Islamkritiek is zinloos geweld
Zinloos verbaal ge
weld wel te verstaan.
Omdat de heersende macht overal in het Westen nog steeds probeert onder het mom van “islamofobie” negatieve berichtgeving over de Islam te verbieden klimmen de strijders voor het vrije woord weer in de pen om hun recht op islamkritiek te claimen. En uit te leggen dat islamkritiek niets te maken heeft met vrees voor de islam. Terzijde: vrees is een betere uitdrukking dan angst. Angst maakt machteloos, vrees bewapent.
Maar inderdaad: islamkritiek heeft niets te maken met vrees voor de islam. Kritiek betekent namelijk dat je denkt een rationeel debat te kunnen voeren met de verdediger van het standpunt dat je aanvalt. En dat die tegenstander zo beschaafd is om jouw kritiek met een redelijk antwoord te weerleggen, of zich door jou te laten overtuigen. Je vreest de in de kritiek aangesproken partij dus niet maar verheft hem tot gelijkwaardige gespreksgenoot.
Door wie is het debat vernietigd Bas Heijne? En waarom?
In Er is alleen nog maar toon, geen debat houdt Bas Heijne een op zich terecht pleidooi om in de publieke (media)ruimte weer met elkaar in debat te gaan in plaats van langs elkaar heen te roepen. Helaas blijkt hij geen benul te hebben wie dat debat vernietigd hebben en wat daaraan gedaan zou kunnen worden. Bijvoorbeeld als hij stelt:
“Dat roept een lastige vraag op: hoe kan je een volwaardige discussie voeren, als je het gevoel hebt dat je niet als volwaardig wordt gezien? Hoe kan je over de inrichting van de samenleving debatteren, wanneer je het gevoel hebt dat je geen volwaardige rol in die samenleving wordt toebedeeld?” Lees verder →
Meindert Fennema is de weg definitief kwijt
Ooit dacht ik dat Fennema een van de weinige linkse mensen was die wel eens kritisch nadacht. Hij kon bijvoorbeeld met meer dan gemiddeld links begrip over Wilders schrijven. Nu lees ik echter “Een natie is een vereniging waarvan het lidmaatschap aan een ballotage onderhevig is, maar waarvan niemand die eenmaal als lid is geaccepteerd, geroyeerd kan worden.”
Afgezien van het feit dat een natie geen vereniging is, wordt er hier wel een hele vreemde vereniging van gemaakt. Geen enkele vereniging, inclusief een natiestaat, kan voortbestaan als leden die de regels verwerpen of consequent aan hun laars lappen niet geroyeerd kunnen worden. Het is al erg genoeg als je ballotage niet op orde is. Als je daarna ook nog opzegging van het lidmaatschap uitsluit is het einde zoek. De mogelijkheid tot royement zou zelfs moeten gelden voor mensen met alleen een NL paspoort (en ongeacht hun cultuurtje). Als alternatief kan er eventueel aan een onderburgerschap worden gedacht waarbij men bepaalde rechten houdt maar de leefomgeving zeer beperkt wordt tot geliefde soortgenoten en minimale omstandigheden.
Maar goed, voor Fennema ben ik nu al strafbaar, want je mag dit idee absoluut niet propageren. Daar laat ik het maar even bij.
Gefeliciteerd Xandra Schutte
Het moest er van komen. Na mijn afscheid van de Volkskrant (Gefeliciteerd Janny Groen @volkskrant) zeg ik na ongeveer 40 jaar mijn abonnement (met daarbij vaak jaarlijkse donaties) bij de Groene Amsterdammer op.
Dus: Gefeliciteerd Xandra Schutte (@xandraschutte). Kon ik me bij de Volkskrant nog voorstellen dat Philip Remarque probeerde de zaak een beetje in evenwicht te houden en waren vooral individuele columnisten en journalisten de oorzaak van mijn afscheid, ditmaal is de hoofdredacteur de schuldige. De aanleiding was de hier afgebeelde cover. Een twitteraar probeerde me nog te overtuigen dat deze cover als provocatie bedoeld was en dat ik het stuk zelf moest lezen. Met frisse tegenzin heb ik het artikel gescand, maar vond geen enkele aanwijzing dat de cover op een of andere manier “kritisch” bedoeld was. De afbeelding van de “vluchteling” als fotomodel is van de klasse van het dode jongetje Aylan. Pure Goebbeliaanse Propaganda. Lees verder →
Orwelliaanse geschiedvervalsing
Op pagina 30 van “1984” schrijft George Orwell: ‘Who controls the past,’ ran the Party slogan, ‘controls the future: who controls the present controls the past.’ Dat staat in dit fragment:
The Party said that Oceania had never been in alliance with Eurasia. He, Winston Smith, knew that Oceania had been in alliance with Eurasia as short a time as four years ago.
But where did that knowledge exist? Only in his own consciousness, which in any case must soon be annihilated. And if all others accepted the lie which the Party imposed— if all records told the same tale—then the lie passed into history and became truth. ‘Who controls the past,’ ran the Party slogan, ‘controls the future: who controls the present controls the past.’ And yet the past, though of its nature alterable, never had been altered. Whatever was true now was true from everlasting to everlasting. It was quite simple. All that was needed was an unending series of victories over your own memory. ‘Reality control’, they called it: in New-speak, ‘doublethink’. Lees verder →
De kracht van Het Woord
Aylan verdronk terwijl moeder een biertje ging kopen.
“Een beeld zegt meer dan duizend woorden.”
*Fout*
Een beeld zegt niets. Een beeld werkt op onze emoties en inderdaad, dat kunnen woorden maar beperkt. Maar het is het onderschrift of de context die uiteindelijk iets zegt. Zoals uit mijn zelf bedachte onderschrift onder dit iconische beeld duidelijk blijkt. De emotie, die door het beeld wordt opgewekt wordt gericht op een politiek, maatschappelijk gewenst doel. En dat gaat alleen met woorden of met symbolische manipulatie: het invoegen in een rij beelden die reeds een iconische betekenis hebben. Zo werkt reclame. Zo werkte Goebbels. Zo werkt Disney. Zo werkt de katholieke kerk. Zo krijgt het beeld betekenis. Deze beeldtaal werkt direct op het gevoel en passeert het verstand. Een ander belangrijk onderdeel van het manipuleren is de selectie. Een foto van een demonstratie met een heleboel mensen en er bij zetten dat er 10.000 waren terwijl zo ongeveer alle aanwezigen op de foto stonden. Joost Niemöller geeft daar op zijn blog vaak voorbeelden van. Bijvoorbeeld: Immigrantenvideo: Allah Akbar gillende moslims stromen Europa binnen. Kijk dan! Tenzij men zich bewust verzet tegen deze manipulatie schakelt het de kritische vermogens uit. Lees verder →
Gefeliciteerd Janny Groen (@volkskrant)
Je bent de druppel die de emmer deed overlopen. Wees er maar trots op. Ik zeg de Volkskrant na meer dan 30 jaar op. “Speelde de rol van nar in Arabistenland met verve.” Dat noem ik een vreugdedans op het graf van Hans Jansen. Van een zeer erudiet persoon die als enige de andere arabisten, in meerderheid mede mogelijk gemaakt door onze Salafistische vrienden, van repliek diende. Bijna was Arnon Grunberg vorig jaar met de eer gaan strijken met zijn “Een stem tegen het Europese project is een stem op de fascisten”.
Die emmer was behoorlijk groot. Ik ben een tolerant en geduldig mens. Onder leiding van de onvolprezen Philippe Remarque is die tot de rand toe volgelopen. Niet zonder herhaalde pogingen om enig begrip van de kant van de redactie te krijgen. Te prijzen valt dat Remarque mijn mails beantwoordde. Jammer dat hij ze niet eerst goed las. Hij schijnt te denken dat ik er op uit ben om alleen mijn eigen mening in de krant te lezen. Ik heb geschreven dat ik graag zou zien dat kranten weer meer een eigen kleur krijgen en niet in navolging van de politiek alle mensen te vriend willen houden. Dat is wel iets anders en het was slechts een vrome wens voor de wat verdere toekomst. Mijn kritiek was heel wat eenvoudiger. Lees verder →
Onze vrijheid is een gevangenis geworden
© Renamarie | Dreamstime.com – Pigeon In Cage
Ooit bestonden er vijanden. Die moesten bestreden worden of in ieder geval moesten wij ons er tegen verdedigen. Dat betekende de grens bewaken en goed opletten dat een vijand niet toch het gebied infiltreerde via al in het land levende sympathisanten. Daarbij kon men zich meestal niet permitteren om fijnzinnig eenieders nieren te proeven of hij wel echt sympathiseerde of alleen in naam. Net als bij kanker in een lichaam leek het beter wat te ruim te snijden dan van ieder individuele cel apart vast te stellen of die tot de kanker behoorde. Mensen moesten zelf maar zorgen dat ze niet de schijn op zich laden. Lees verder →