Democratie gaat over regeren: het nemen van besluiten, het uitvaardigen en handhaven van wetten waarmee de maatschappij functioneert. Het gaat over de inhoud: met welke ideeën, normen en waarden worden maatregelen genomen. In een serieuze democratie gaan de verkiezingen daarover, en pas in de tweede plaats over de mensen die die ideeën verdedigen en proberen tot realiteit te maken. De enige eis die aan die mensen gesteld zou moeten worden is of ze hun ideeën kunnen verdedigen en uitvoeren. Lees verder →
Tag archieven: Media
Gefeliciteerd Xandra Schutte
Het moest er van komen. Na mijn afscheid van de Volkskrant (Gefeliciteerd Janny Groen @volkskrant) zeg ik na ongeveer 40 jaar mijn abonnement (met daarbij vaak jaarlijkse donaties) bij de Groene Amsterdammer op.
Dus: Gefeliciteerd Xandra Schutte (@xandraschutte). Kon ik me bij de Volkskrant nog voorstellen dat Philip Remarque probeerde de zaak een beetje in evenwicht te houden en waren vooral individuele columnisten en journalisten de oorzaak van mijn afscheid, ditmaal is de hoofdredacteur de schuldige. De aanleiding was de hier afgebeelde cover. Een twitteraar probeerde me nog te overtuigen dat deze cover als provocatie bedoeld was en dat ik het stuk zelf moest lezen. Met frisse tegenzin heb ik het artikel gescand, maar vond geen enkele aanwijzing dat de cover op een of andere manier “kritisch” bedoeld was. De afbeelding van de “vluchteling” als fotomodel is van de klasse van het dode jongetje Aylan. Pure Goebbeliaanse Propaganda. Lees verder →
Bitterbrief over Peter Vandermeersch, hoofdredacteur van de NRC, de krant voor politiek correct Nederland
Ooit had de NRC een prachtige reclameleus waarin beeld en tekst een mooie combinatie vormden. Een gepunte kroontjespen werd vergezeld door de tekst: “NRC: slijpsteen voor de geest”. Die reclame heb ik al een tijdje niet meer gezien. Vandaag de dag zou die ook niet meer kunnen. Het zou een vlag op een modderschuit zijn. Zelfs een titel als ‘de krant van wakker Nederland’ zou een te grote eer zijn. De krant is afgezakt naar een dagblad dat de geest afstompt en de lezer probeert over te halen om politiek correct te denken. Die neergang komt overeen met de denkbeelden over de taak van een krant die Vandermeersch uit België heeft meegenomen. Lees verder →
Jalta: een grote mislukking
Het is me niet gelukt het jaar vol te maken bij Jalta. Initiatieven die een serieus alternatief voor de MSM, de Main Stream Media, proberen te ontwikkelen moeten ruimhartig een kans krijgen. Ook als ik de journalistieke koers niet helemaal deel en kan begrijpen. En dat Annabel Nanninga, Nausicaa Marbe en Jonathan van het Reve mee zouden werken was een belangrijke reden dat ik mijn aarzeling over intenties en werkwijze van Joshua Livestro en zijn wat ruige verdienmodel overwon.
Volgens sommigen is Jalta al bezig met de laatste stuiptrekkingen, zou binnenkort het doek vallen en hoeft er daarom geen aandacht meer aan besteed te worden. Ik weet dat niet zeker, maar vind dat enig publiek verslag van dit mislukte experiment hoe dan ook op zijn plaats is.
Van het begin af waren er problemen. Allereerst de vormgeving van de site, die uit een soort luiheid op een groot scherm het zelfde toont als op een smartphone. Geen gezicht, maar je komt het vaker tegen helaas. De navigatie is ronduit kut. De wijze waarop reacties gelezen en geplaatst moeten worden ook. En voor een RSS knopje was kennelijk ook geen geld. Ik heb daar wel eens een mailtje aan gewaagd maar nooit antwoord gekregen. En er is niets veranderd. Lees verder →
Het Parool was geen wereldkrant
Door een stuk van Carel Brendel over de werkwijze van de stichting Democratie & Media (inmiddels ook Elma Verhey op TPO) ging ik eens goed kijken wat die stichting voor doelen heeft en hoe zij daar mee omgaat. Ik had ten tijde van de ondergang van het Volkskrant-blog al eens contact gezocht met de stichting in de hoop dat zij zouden kunnen helpen bij een doorstart. Daar heb ik toen een niet erg goed, ietwat stoffig gevoel aan overgehouden. Ondertussen heeft die stichting wel een paar miljoen per jaar te vergeven en het schijnt over democratie en media te gaan. En ik weet wel wat media en democratieprojecten die een steuntje kunnen gebruiken.
De statuten staan niet op de website, maar in het jaarverslag 2013 (waar is 2014?) staat de volgende beginselverklaring:
Pauw, zet die knop om!
Naarmate de oorlog voortschrijdt wordt het verraad der intellectuelen steeds duidelijker en harder. Het kan niet anders dan dat daar op den duur met fysieke actie op gereageerd gaat worden. Ik heb het over een met grote waarschijnlijkheid optredend verschijnsel en doe geen oproep om die weg te volgen. Ik doe daarom een oproep aan Pauw om te voorkomen dat het zover komt. “Pauw” staat daarbij voor een heel leger aan redacteuren, journalisten en presentatoren en uiteindelijk ook politici en “belangenbehartigers”, die alles in het werk stellen om te voorkomen dat men op het idee zou komen dat wij structureel worden aangevallen door een grote, goed gefinancierde en georganiseerde macht die het slechtste met ons voorheeft. “Ons” is daarbij niet de natie Nederland maar het “Vrije Westen” en meer in het bijzonder West- Europa.
Ik ga dat allemaal niet precies benoemen. Er zijn inmiddels hele boeken over geschreven die dat heel goed doen. Ik volsta met op te merken dat het “structureel aanvallen” niet op een klassieke wijze gebeurt met gewapende legers die aan onze grenzen staan maar op een veel indirectere en geniepiger wijze, die we met een modern woord “stealth” zouden kunnen noemen. Terreur is daar een vast onderdeel van.
Is het overdreven om te stellen dat mensen die ons pogen in slaap te sussen, “gerust te stellen”, door te ontkennen dat er een vijand bestaat verraders te noemen? Ik denk van niet. In een eerder stuk schreef ik: “De EU is een hoer die met de benen wijd ligt om genomen te worden” en dat geeft de zaak goed weer. Het bestrijden begint met het (h)erkennen van de vijand.
De kracht van Het Woord
“Een beeld zegt meer dan duizend woorden.”
*Fout*
Een beeld zegt niets. Een beeld werkt op onze emoties en inderdaad, dat kunnen woorden maar beperkt. Maar het is het onderschrift of de context die uiteindelijk iets zegt. Zoals uit mijn zelf bedachte onderschrift onder dit iconische beeld duidelijk blijkt. De emotie, die door het beeld wordt opgewekt wordt gericht op een politiek, maatschappelijk gewenst doel. En dat gaat alleen met woorden of met symbolische manipulatie: het invoegen in een rij beelden die reeds een iconische betekenis hebben. Zo werkt reclame. Zo werkte Goebbels. Zo werkt Disney. Zo werkt de katholieke kerk. Zo krijgt het beeld betekenis. Deze beeldtaal werkt direct op het gevoel en passeert het verstand. Een ander belangrijk onderdeel van het manipuleren is de selectie. Een foto van een demonstratie met een heleboel mensen en er bij zetten dat er 10.000 waren terwijl zo ongeveer alle aanwezigen op de foto stonden. Joost Niemöller geeft daar op zijn blog vaak voorbeelden van. Bijvoorbeeld: Immigrantenvideo: Allah Akbar gillende moslims stromen Europa binnen. Kijk dan! Tenzij men zich bewust verzet tegen deze manipulatie schakelt het de kritische vermogens uit. Lees verder →
Doen wij er toe? (2)
Annabel Nanninga schrijft op Jalta over de vluchtelingenkwestie:
“In Duitsland blijft het niet bij Facebookberichten, maar zijn er mensen die vanuit bepaalde sentimenten tot actie overgaan en daarmee niet alleen asielzoekers, maar de sociale stabiliteit van heel Europa in gevaar brengen. De anti-immigratie-opiniemakers en politici hebben de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat brandstichting en geweld niet op een lijn worden gesteld met hun standpunten. Dit frame zal zeer sterk worden ingevuld door het andere kamp, de voorstanders van veerdiensten vanuit Libië, de godwinnende pro-instroom activisten en de vele politici, hulpverleners en actievoerders die garen spinnen bij de asielindustrie. De terreur tegen asielzoekers in Duitsland (of waar dan ook, te vrezen valt dat dit ook elders zal gebeuren) moet krachtig en over de hele breedte van het debat veroordeeld worden.”
Daar kan ik het wel mee eens zijn. Hoewel een vraagteken bij “de stabiliteit in Europa in gevaar brengen” op zijn plaats is. Want het is toch in de eerste plaats de EU-regering die die stabiliteit op allerlei manieren in gevaar brengt. Ze besluit met:
“Richt woede op beleidsmakers en politici, doe dat uitsluitend verbaal en veroordeel daarnaast de brandstichtingen in de scherpste bewoordingen.”
Over dat “uitsluitend verbaal” moeten we het maar eens hebben. Laten we dat in de vorm doen van vragen: Kan het zo zijn dat er een moment komt waarop geweld noodzakelijk en gerechtvaardigd is? Wat voor vormen van geweld, door wie, tegen wie zijn dan mogelijk, geëigend en aanvaardbaar? Lees verder →
Bevrijd de media!
De NPO ontleden doe je zo… schreef gewaardeerd blogger en twitteraar Svennusmax 16 augustus. Een ontleding waar ik het alleen maar mee eens kan zijn. Maar wat nu? Steeds vaker merk ik dat het op internet en elders barst van de kritiek maar dat er bar weinig voorstellen zijn hoe het dan wel zou moeten. En de voorstellen die ik zie zijn vaak marginaal schaafwerk of weinig uitgewerkte kreten. Of het nu over economie, vluchtelingen, Islam of de media gaat. Ik doe al wat jaren mijn best om met wat meer doorwrochte alternatieven te komen. Dan blijkt dat de meeste analyses nog net iets te kort schieten. Vooral omdat de oorzaken van de ongewenste situatie onderbelicht blijven. Toevallig leidde mijn denken over de media vorige week tot een idee voor een mogelijke oplossing. Lees verder →
Welbetaalde kringen?
Sinds een jaar lees ik Welingelichte Kringen. In het begin vond ik ze wat te politiek correct, maar dat is geleidelijk aan verbeterd, al is er zo nu en dan nog een oprisping. Ook begint de regelmatig terugkerende Libelle-achtige Stapel-wetenschap wat te irriteren. In de trant van “12 manieren om je relatie stuk te laten lopen”.
Een grotere bron van ergernis is de omgang met de lezer/reageerder. Ik heb een aantal keren op interessante artikelen gewezen en die tips werden soms in dank aanvaard, met “een hand van de presentator”. Sinds ik mij verstout heb tot enige bescheiden en constructieve kritiek word ik genegeerd. Ook als je reageert wordt je niet serieus genomen. Op het wijzen op spelfouten en aperte onjuistheden wordt niet gereageerd, zelfs niet met een stilzwijgende correctie. Kritische opmerkingen worden genegeerd of soms zelfs “weggewikt”.
Vandaag struikelde ik over een “bijdrage” van een of andere verzekeringsmaatschappij die “altijd antwoord” geeft. Overigens een bijdrage van 14 november die waarschijnlijk niet toevallig nog steeds op de voorpagina stond vermeld. Een duidelijk promotioneel stukje, waar als bron en plaatser ook die maatschappij zelf vermeld stond. Echter niet duidelijk: “advertorial” of iets dergelijks. De reactiemogelijheid hadden ze voor de zekerheid bij deze bijdrage maar uitgezet. Een dergelijke schaamteloosheid en minachting van de lezer zou je eerder bij de Linda verwachten. Ik zeg het maar even: hier maak je geen vrienden mee.
Onmachtig baasje dat ik ben rest mij niet veel anders dan dit klaagstuk op mijn blog. Hopelijk willen passanten hier enige ruchtbaarheid aan geven zodat het misschien tot de aandacht van de heer Driehuis doordringt.