Tag archieven: wet en recht

De minister is een trekpop

Wat te DOEN Geplaatst op door

Er is veel gehuil over de verantwoordelijkheid van Teeven voor de tragische en onterechte dood van Dolmatov. Hij is slechts staatssecretaris maar dat maakt voor deze beschouwing niets uit. Het uitgangspunt van het debat deugde niet. Alleen als hij van discretionaire bevoegdheden gebruik zou hebben gemaakt zou hem iets verweten kunnen worden. Het getuigt van groot onbenul, of beter, van grenzeloos politiek opportunisme, om bij individuele gevallen van falen in de uitvoering de minister verantwoordelijk te houden.

Maar zelfs als er sprake is van structurele fouten, zoals hier het geval schijnt te zijn, is een veroordeling van de verantwoordelijke bewindspersoon niet vanzelfsprekend. Ons hele rechtssysteem en de uitvoering daarvan zit vol met structurele fouten. Die zijn vooral ontstaan doordat bij wetgeving en rechtsspraak veel bijzondere gevallen en procedures worden afgesproken of afgedwongen, vaak onder politieke druk van dezelfde politieke groeperingen die nu ook ach en wee roepen. De zaak wordt meestal nog complexer door Europese “regelgeving”, “beroepsmogelijkheden” en “jurisprudentie”. Deze regels zullen meestal op zich al tegenspraken opleveren maar zelfs als ze dat niet doen zal de uitvoering, meestal door een door verkeerd bezuinigen uitgedund en kwalitatief minder ambtenarenapparaat, veel problemen en kansen op fouten met zich meebrengen.

De functie van minister is een trekpop. Iedereen probeert aan hem te trekken om zijn zin te krijgen. Hij heeft slechts zeer beperkte invloed op welke bewegingen hij kan uitvoeren. En zijn verantwoordelijkheid is dan ook navenant beperkt. Lees verder →

Waar rook is, is vuur

Wat te DOEN Geplaatst op door

Een van de meest waardeloze gezegden is “Waar rook is, is vuur”. Volgens mij wordt dit spreekwoord  veel gebruikt in de rechtspraak om vooral niet zelf na te hoeven denken en geen oordeel te hoeven vellen. In de (civiele) rechtspraak wordt dit vaak misbruikt door querulanten, die dan “het voordeel van de twijfel” krijgen. Van nabij maakte ik het volgende mee:

Er was eens een bedrijf opgericht door een aantal personen dat probeerde een noodlijdende onderneming te redden. Dat leek even te lukken maar al spoedig verkeerde ook dit bedrijf in zwaar weer. Daarop besloot men een goede directeur aan te trekken die er inderdaad in slaagde om de zaak op de rails te krijgen. Onder andere door het aantrekken van (veel) meer kapitaal door het uitgeven van aandelen.

Een aantal van de oorspronkelijke oprichters meende dat nu wel de tijd gekomen was om flink te cashen. Dat zat er echter niet in. De zaak was weliswaar gered en er was een redelijk uitzicht op rendement maar de beoogde superwinsten zaten er niet in. Nu niet en ook niet in de verdere toekomst. Daar namen deze heren geen genoegen mee. Ze begonnen de directie verwijten te maken dat het bedrijf veel meer waard was dan in de boeken stond. Zij moesten de boeken maar wat opkloppen zodat de oprichters hun aandelen duur konden verkopen. Lees verder →

Vrijheid & Anonimiteit – Privacy & Transparantie

Wat te DOEN Geplaatst op door

Een bekende figuur in veel krimi’s: de inspecteur of diens medewerker snuffelt even snel door wat spullen van een verdacht persoon, terwijl hij zogenaamd even naar het toilet moet. Of ze sluipen of breken domweg in als een verdachte niet thuis is. Vaak is er dan nog wel een collega die met zijn wenkbrauwen fronst en vraagt of er niet een bevel tot huiszoeking moet worden gehaald. Een zware inbreuk op de privacy. Waarvoor ik als kijker toch wel enige waardering op kan brengen. Vooral in justitie- en politiewerk is er een groot probleem, een “catch 22”: Om inlichtingen te mogen verzamelen moet je een verdenking hebben, maar om een verdenking te kunnen hebben moet je eerst inlichtingen verzamelen. Dit soort problemen vermengt zich al snel met discriminatie. Als je extra controle op bepaalde kenmerken doet, bijvoorbeeld op mensen die met bontkraagjes op scooters rijden (noot: dit zijn culturele en geen lichamelijke kenmerken), A touch of Frost omdat de statistieken nu eenmaal uitwijzen dat daar veel misdaad onder zit, dan mag dat niet: discriminatie.

Er zijn stapels voorbeelden van maatregelen die de overheid zou kunnen en willen nemen om allerlei goede redenen, die met een beroep op de privacy worden afgeschoten of waarbij dat wordt geprobeerd. Meestal wordt dit gecombineerd met allerlei vaak nogal gezochte voorbeelden voor wat er kan gebeuren als die gegevens in verkeerde handen vallen. Een greep: rekeningrijden, elektronisch patiënten dossier, registratie van kentekens, ov-chipkaart en recentelijk: het op het internet zetten van beelden van bewakingscamera’s door niet-overheid. Maar ook zoiets als controle op uitkeringen wordt bemoeilijkt door opgeschroefde eisen over de privacy. Er zijn ook een heleboel goede redenen voor particuliere  instellingen om gegevens vast te leggen over hun klanten. Lees verder →

Nu moeten we ook Neeskens gaan vervolgen.

Wat te DOEN Geplaatst op door

Of: Holman heeft het ook een keer mis.

Meestal ben ik het erg met Theodor Holman eens. Maar zijn positieve beoordeling van de vervolging van Zorreguieta voor de Nederlandse strafrechter snap ik niet. Vooropgesteld: ik ben het er mee eens dat er geen reden voor het koningshuis is deze man zo nadrukkelijk te fêteren. Dat kunnen ze beter niet doen. Hij zal wel redelijk fout zijn of zijn geweest. Maar die aangifte in Nederland slaat werkelijk nergens op. Ik hoop dan ook dat hij snel niet ontvankelijk wordt verklaard. Hoewel… dan zal er wel weer een of andere wereldvreemde figuur onder onze opperrechters zijn die in een of ander academisch belang vervolging af gaat dwingen. Lees verder →

De Pechtolds van deze wereld

Wat te DOEN Geplaatst op door

Het is sinds lang een publiek geheim dat D66 in de rechterlijke macht zwaar is oververtegenwoordigd. Daar moest ik aan denken toen ik las:

“Rechtbank frustreerde psychiatrisch onderzoek moordenaar Zierikzee”

en al eerder:

“De rechtbank in Middelburg heeft dinsdag erkend dat het Openbaar Ministerie (OM) meermalen heeft gewaarschuwd dat de man die zaterdag in Zierikzee twee van zijn drie kinderen doodschoot, zinde op eerwraak.”

Het is een wereld die vooral bestaat uit de rechten van verdachten, rechten op privacy en zielige mensen die er ook niks aan kunnen doen. Er hoeft maar iets te gebeuren of een paar hooggeleerde heren klimmen in de pen om te verklaren dat onze privacy zwaar geschonden wordt, dat deze opsporingsmethode niet deugt, of dat aanklachten toch vooral niet anoniem mogen worden ingediend. Voeg daar bij dat de verdedigende kant onbeperkt hoge rekeningen kan uitschrijven waardoor het OM en de rechterlijke macht zelf toch meer bemand wordt met 2e garnituur, dan is het plaatje compleet.

Een tweede probleem is dat men nog te veel denkt in termen van straf en schuld. Het is duidelijk dat dat een te beperkte opvatting van het probleem is. De combinatie van de neiging de dader onschuldig of verminderd schuldig te verklaren omdat hij er ook niets aan kon doen met de idee dat er van straf een opvoedende werking uit moet gaan is zeer funest. Als men denkt in termen van verminderde schuldigheid (en daar is iets voor te zeggen) moet men gelijktijdig het perspectief van de straf verlaten en moet het oog gericht worden op bescherming van potentiële slachtoffers (of goederen zoals metrotreinstellen) tegen onmaatschappelijk gedrag. In de zwaarste gevallen wordt dit ook wel gezien en heeft het de vorm van TBR maatregelen. Ook straatverboden zou je zo kunnen opvatten als ze niet zo beperkt, tijdelijk en van de goede wil van de dader afhankelijk waren. Er zijn vast wel wat maatregelen te verzinnen waarbij je niet van de goede wil van de dader afhankelijk bent.

Kortom het is een wereld waarin er te gemakkelijk van uit wordt gegaan dat iedereen in wezen een beschaafd mens is met dezelfde normen en waarden. Duidelijk herkenbaar als het kosmopolitische gedachtegoed van Pechtold. Voor zo ver men bij hem van gedachtegoed kan spreken tenminste.

Ik weet niet of de huidige wetgeving toestaat om rechters aan te klagen voor hun incompetentie. “Dood door schuld” lijk met wel wat.

De arrogantie van een Marjolijn

Wat te DOEN Geplaatst op door

..

Ik heb antwoord gekregen op Discriminatie à la Marjolijn. Wat dat betreft is Marjolijn consciëntieus.

Ik had gesteld dat dit niet de sterkste column van Max Pam was en dat ik in de eerste plaats inga op haar claim dat artikel 1 alleen over het optreden van de overheid tegenover de burgers gaat. Verder refereer ik in mijn betoog nergens aan de redenering van Max Pam. Haar voornaamste reactie is dat Max Pam het over de keuze van vrouwen heeft. Alsof ik dat als argument verdedigd heb. Ik stem alleen maar in met zijn waarneming dat artikel 1 meer een vrome wens is. Zijn argumentatie daarbij is zacht gezegd ongelukkig. Ik meen een betere gegeven te hebben. Daar wordt niet op ingegaan.

Het antwoord besluit met:  “Als u denkt dat ‘discrimineren moet’, en dat de Grondwet daaraan moet worden aangepast, kunt u proberen de Grondwet veranderd te krijgen. U vind mij daarin niet aan uw zijde. Maar ik raad u wel aan dan eerst een bredere blik op geschiedenis en systematiek van de wet te ontwikkelen.” Lees verder →

Discriminatie à la Marjolijn

Wat te DOEN Geplaatst op door

Marjolijn Februari gaat in haar column van 4 juli tekeer tegen Max Pam. Waarbij ze hem nogal onderuit de zak geeft en dat versterkt door hem niet bij naam te noemen:

Je zou denken dat dit in kringen van krantenlezers allemaal gesneden koek is. Dat ook het belang van gelijkheid voor de wet daar niet opnieuw hoeft te worden uitgelegd. Toch schreef een vooraanstaand denker onlangs nog een krantenstukje waaruit bleek dat hij geen tittel of jota had begrepen van de principes van onze rechtsstaat. Over artikel 1 van de Grondwet, het antidiscriminatie-artikel, schreef hij: ‘Mij lijkt dat artikel hoogstens een vage wens. Voor de rest is het gewoon onzin. Met de werkelijkheid heeft het weinig uitstaande.
Waarom was het grondwettelijk verbod op discriminatie volgens de vooraanstaande denker dan zo’n onzin? ‘Mensen discrimineren op allerlei mogelijke manieren. Als ik twee vrouwen zie lopen, een mooie en een lelijke, dan kijk ik eerst naar de mooie. Ook is er een kans dat ik liever met de mooie naar bed wil dan met de lelijke, zelfs als de lelijke leuker blijkt te zijn dan die mooie. ’
Ten eerste is dit argument tegen de Grondwet mallenpraat. […Omdat: ] Vervolgens belooft dat artikel dat al die verschillen, tenzij daarvoor goede redenen zijn, niet zullen leiden tot ongelijke behandeling voor de wet.

Lees verder →