Categorie archieven: Geen categorie

Gansschieten

Wat te DOEN Geplaatst op door

Het ei is gelegd. Ik heb een stem uitgebracht op de VVD (NH). Met zeer grote tegenzin. Eigenlijk zou ik op de oppositie hebben moeten stemmen. Zij het dat die niet met goede plannen eensgezind klaar staat om het roer over te nemen. Zij blijven in allerlei knuffelreflexen schieten. Vanwege Emile Roemer (en Laurens Ivens) heb ik nog een tijdje over de SP gedacht.

Uiteindelijk besloot ik toch eens te kijken naar de provinciale zaken die er aan de orde zijn. Volgens de kieswijzer zou ik dan op de PvdA moeten stemmen. Maar… het blijkt dat het dierenknuffelen zich als een kanker over alle partijen uitbreidt. Uiteraard ook naar de PVV en hoewel Brinkman wel een soort held is heeft hij zich met zijn geroep over hoofddoekjes in bussen en het provinciehuis gediskwalificeerd. Hoofddoekjes (vooral die belachelijke zwarte windsels) in de openbare ruimte (waaronder winkels, ziekenhuizen) verbieden ok. Maar dan landelijk.  Dit rare selectieve gedoe slaat nergens op.

Alleen het CDA en de VVD vinden dat je ganzen die overlast veroorzaken gewoon mag afschieten. Op het CDA stemmen is voor mij een onmogelijkheid. Op de VVD eigenlijk ook, zeker omdat er nog een akkefietje "Ton Hooijmaijers" (en Geert Dales en nog wat andere foute lieden) ligt. Maar ja, je moet wat. Vanwege het gansschieten.

Korte geschiedenis van de computer

Wat te DOEN Geplaatst op door
Mijn 1e PC
Mei 2003 heb ik voor mijn huiskamerdiscussieclubje een korte inleiding over de computer geschreven. Omdat ik al mijn geschrijf aan het herordenen ben (ik raak het overzicht een beetje kwijt) kwam ik het weer tegen. En je moet toch iets af en toe…Doordat de we nu zoveel leren over wat ik accumulatie in de tijd wil noemen, kunnen we iets van de illusie van continuïteit beseffen die het dagelijks bewustzijn ons voorschotelt. Wat is dat toch vreemd: Dat een opeenvolging van bijvoorbeeld noten als  samenhangend  ervaren kunnen worden. Terwijl de ene noot al geklonken heeft en de volgende gehoord wordt is er “iets” wat deze beide (en wel meer dan dat) in één moment van muzikale ervaring stopt. Wonderlijk dat er niet alleen een hier en nu is maar dat ervaringen en waarnemingen zich op een of andere wijze kunnen ophopen tot “hogere” ervaringen. Het apparaat dat je daarvoor hebt is je menselijk bewustzijn. Een programma dat zich ontwikkeld heeft (en zich nog steeds doorontwikkeld) in de hersenen. Het is ook de accumulatie van ervaringen die veroorzaakt dat je de kloktijd als steeds sneller lopend gaat ervaren: er gaan minder nieuwe indrukken (en meer oude) in een uur. Lees verder →

Korte gedachten over Kunduz

Wat te DOEN Geplaatst op door

Natuurlijk zou het mooi zijn als we in Afghanistan wat zouden kunnen betekenen. Dat dat dan in NAVO verband moet staat buiten kijf. We kunnen daarover eigenlijk maar twee standpunten innemen. Of we vinden de plannen van de NAVO zoals ze er nu liggen in zijn totaliteit voldoende. Dan moeten we onze rol daarbinnen vervullen. Of we vinden dat niet. Er is veel voor dat laatste te zeggen.

De nadruk van de NAVO ligt om te beginnen nog te veel op het militaire. De enige haalbare optie lijkt me om wat dat betreft de moeilijke helft van Afghanistan (globaal: het zuiden) voorlopig aan zijn lot over te laten en daar alleen nog vanuit de lucht proberen militaire opbouw te vernielen. En in het noorden de opbouw van een functionerende staat te ondersteunen, waarbij militair voorlopig het nodige zal moeten gebeuren.

Voorlopig (de eerste 20 jaar) zullen we iedere gedachte aan een democratisch systeem naar westers model op moeten geven. Directe verkiezingen van een centraal gezag is een illusie. Er moet een  vorm van regering ingesteld worden waarbij de NAVO ook op de laagste niveau’s directe controle uitoefent op de inkomsten en uitgaven en daarbij tevens de Afghaanse helft van die staat opleidt in enige vorm van fatsoenlijk bestuur en wetgeving. Voor wat betreft het oprichten van een politioneel en justitieel apparaat, moet hier eerst een goed plan voor worden gemaakt, dat op de lokale mogelijkheden en wenselijkheden is geënt. Vooral niet proberen om het westerse model van scheiding van rechtspraak, justitie, politie, advocatuur en nationale veiligheid daar tot stand te brengen. Een model dat hier ook krakend tot stilstand dreigt te komen en dat daar volstrekt onbetaalbaar en niet van het juiste personeel te voorzien is.

Een van de voorwaarden voor het vermijden van corruptie is het fatsoenlijk betalen van het overheidsapparaat. Verder heeft het geen enkele zin om politieopleiders zonder een gedegen plan in te zetten, al of niet na een korte stoomcursus cultuurverschillen. Een dergelijk plan zal zwaar moeten leunen op de bestaande praktijken waarin vermoedelijk dorpsraden, dorpsoudsten en krijgsheren vele functies in zich verenigen.

Als doel zal in het achterhoofd moeten worden gehouden dat niet alleen de taliban bestreden moet worden maar meer in het algemeen het islamisme. Ofwel: de notie van een seculiere overheid en rechtspraak zal op een of andere manier geïntroduceerd moeten worden.

Een interessant en wat meer deskundig verhaal: https://welingelichtekringen.nl/een-half-miljoen-euro-per-afghaanse-rekruut.html

Forum: moderatie in de toekomst

Wat te DOEN Geplaatst op door

In afwachting van wat er hopelijk snel komen gaat kan het geen kwaad om al vast de discussie te openen over wat waarschijnlijk het meest heikele punt is bij het huidige VKBlog en daarom volgens mij zou moeten worden verbeterd: De moderatie. Ook als een aantal van ons zich noodgedwongen elders gaan vestigen kan het geen kwaad om hierover de zaken eens op een rijtje te zetten.
Ik probeer hier een min of meer inventariserend discussieblog van te maken. Dat betekent dat ik periodiek ga proberen het blog zelf bij te werken op grond van de discussie die daaronder plaatsvindt. Ik trap af met wat eigen gedachten. Zij komen geheel voor mijn rekening en zijn niet de mening van het driemanschap waar ik deel van uit maak.

  1. Het belangrijkste uitgangspunt is voor mij transparantie. Het moet zo veel als mogelijk afgelopen zijn met willekeur en achterkamertjespolitiek.
  2. Een belangrijke voorwaarde voor juist die transparantie is het hebben van uitgewerkte, duidelijke en uniforme reglementen. Als iedereen weet waar hij aan toe is of dat op zijn minst achteraf kan naslaan is gezeur over de moderatie al een stuk minder gemakkelijk. Reeds bij het indienen van een klacht zal de klager moeten aangeven welke artikelen overtreden zijn. Bij de afhandeling dient de moderator zo veel als mogelijk aan te geven waarom dat volgens hem wel of niet het geval is.
  3. Daarnaast moet in alle fasen van de procedure zo veel mogelijk openheid betracht worden. Totale openheid zou betekenen dat zowel klachten als de afhandeling daarvan volledig openbaar (of door alle ingeschreven leden) te volgen zou zijn. Of een dergelijke graad van openbaarheid geen ongewenste neveneffecten heeft kan ik niet helemaal overzien. Het zou bijvoorbeeld mensen kunnen afschrikken om ergens over te klagen als dat niet anoniem kan.
  4. Verder is het het overwegen waard om onterechte klachten af te kunnen straffen. Niet dat iedere afgewezen klacht automatisch bestraft zou moeten worden, maar als er genoeg redenen zijn om te denken dat een klacht in de eerste plaats dient om een "tegenstander" "uit de weg te ruimen" dan mag dat best consequenties hebben. Uiteraard gemotiveerd.
  5. Tot slot lijkt het gewenst om een mogelijkheid van beroep in te stellen. Volgens mij zal daar altijd een prijskaartje "protestgeld" aan gehangen moeten worden om te voorkomen dat iedereen per definitie maar in beroep gaat onder het motto "baat het niet dan schaadt het niet"

Reglementen

Er moeten duidelijke en uitgewerkte blogreglementen komen, zowel voor het bloggen zelf als voor het reageren. Een eerste tamelijk chaotische en onvolledige opsomming van te behandelen zaken:

  1. schending privacy,
  2. schending auteursrecht,
  3. laster/belediging/ad hominem, (waaronder beschuldigingen van fascisme, racisme etc.)
  4. eindeloze "discussies" / off topic/ verschuiven van het onderwerp/ te lange posts in relatie tot oorspronkelijk blog of antwoord.
  5. "drogreden" of "bewijs het" en dergelijke roepen.
  6. het op oneigenlijke wijze opvoeren van het aantal reacties
  7. copy paste / het plaatsen van teksten van derden zonder serieus eigen inhoud toe te voegen.
  8. wel en niet aanvaardbare vormen van metabloggen
  9. waar mogelijk dient duidelijk gemaakt te worden bij welke overtredingen welke sancties horen.

Procedures

  1. Een klacht gaat onmiddellijk ook naar de aangeklaagde. Die krijgt 24 uur de tijd (behalve bij juridisch schadelijke gevallen) om zelf actie te ondernemen. Is dat tot tevredenheid van alle partijen, dan wordt er verder nergens iets over gemeld of vastgelegd.
  2. Beslissingen van de moderatie worden apart op een uitsluitend voor bloggers toegankelijk forum/blog geplaatst.
  3. Beroep zou in principe door het volledige moderatieteam moeten worden afgehandeld, bijvoorbeeld zoals arbitration op wikipedia (bijvoorbeeld: https://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Requests_for_arbitration/Pseudoscience/Proposed_decision#Iantresman_banned ).

Personeel

Ik ben een voorstander om in ieder geval een poging te doen om de moderatie door vrijwilligers uit eigen kring te laten doen. Er zijn een aantal fora waar dat naar tevredenheid lijkt te werken. De vrijwilligers zouden door de directie kunnen worden geworven of door de bloggers zelf worden verkozen. De moderatie van de reacties blijft een veranantwoordelijkheid van de blogger. Maar wel met een voor allen gelijk reglement. De procedure is echter eenvoudiger en hij is niet verplicht om aan te geven welke regels er volgens hem overtreden zijn.

De onzin van de Gulden Regel

Wat te DOEN Geplaatst op door

Regelmatig raak ik in discussies verzeild waarin mij wordt voorgehouden dat het allemaal heel simpel is. Dat we verder geen wetten of moraal nodig hebben maar dat de simpele gulden regel (doe niet een ander aan waarvan je niet wilt dat het je zelf wordt aangedaan) volstaat. Ik nam dat altijd een beetje voor kennisgeving aan, hoewel ik mij er ongemakkelijk bij voelde. Sinds ik mij wat meer ben gaan afvragen wat "principeloosheid" nu eigenlijk betekent kwamen meer concrete bezwaren bij mij op. Uiteraard ben ik niet de eerste die bezwaren krijgt tegen de gulden regel.

De gulden regel is een vorm van wederkerigheid, en wel een negatieve vorm. Je kunt zeggen dat morele en rechts-stelsels direct of indirect gebouwd zijn op vormen van wederkerigheid. Uitmondend in een "voor de wet zijn allen gelijk".  Dat kan ook heel goed positieve wederkerigheid zijn, bijvoorbeeld "oog om oog, tand om tand" of "tit for tat". Grootste probleem van de negatieve wederkerigheid van de gulden regel is dat hij niet werkt als je niet met gelijkgestemden werkt. Een eenvoudig voorbeeld is dat van de masochist die graag geslagen wordt, jou op grond daarvan gaat slaan.

Maar zelfs met die uitbreiding tot andere vormen van wederkerigheid ben je er niet. Simpele toepassing van wederkerigheden, waaronder de "gulden regel"  abstraheren van tijdsverloop en maatschappelijke context. Intermenselijke transacties zijn zelden of nooit eenmalig en geïsoleerd maar maken deel uit van een levenssfeer waarin die zich periodiek herhalen. Ook een transactie (of daad)  zelf kent een zeker tijdsverloop waarin aanpassing door waarneming en ervaring mogelijk is. Het onschuldige oude vrouwtje blijkt opeens een mes tussen haar kleed uit te trekken. Al deze zaken zullen in een moreel stelsel verwerkt moeten worden. Het wordt daardoor een complex en zich in de historie ontwikkelend geheel dat niet zomaar genegeerd kan worden onder het aanroepen van de "gulden regel".

Kijk ook nog even naar mijn "nieuwjaarswens": Sneeuw

Ondertussen… in patentenland

Wat te DOEN Geplaatst op door

The Inquirer (INQ) is een kritisch en humoristisch geschreven webmagazine over ontwikkelingen op het gebied van IT en internet. Vorige week bijvoorbeeld:
Paul Allen refiles to sue the world (Based on laughable patents) door Nick Farrell 30 dec 2010.

Kort samengevat: Paul Allen, CEO en oprichter van Microsoft wil zijn sluwe plan om de hele wereld (Apple, Google, AOL, Ebay, Facebook, Yahoo, Office Depot, Officemax, Netflix, Youtube) voor de rechter te slepen doorzetten vanwege vermeende diefstal van software ideeën. Het betreft betaling voor enkele vermeend briljante maar feitelijk belachelijk voor de hand liggende ideeën die zijn bedrijf langs patent beoordelaars heeft gesmokkeld in de afgelopen paar jaar.
…
Het US patentbureau heeft blind bijna alle aanvragen voor softwarepatenten goedgekeurd, waarschijnlijk omdat ze betaald worden per goedgekeurd patent en omdat ze van het goede fatsoen van de aanvragers uitgaan. Dit afgezien van het feit dat software nooit gepatenteerd had mogen worden omdat het geen uitvindingen zijn maar ontdekkingen.
…
Twee van die patenten betreffen de manier waarop gerelateerde inhoud op websites wordt weergegeven zoals bijvoorbeeld Google’s advertentiesysteem.

—–

Ook lekker is het volgende stukje over de continue bedreiging door DRM (Digital Rights Management: het in computersystemen inbakken van kopieerbeveiliging. Intel heeft nu zijn ziel aan deze duivel verkocht: Intel’s Sandy Bridge sucks up to Hollywood with DRM

Kijk ook nog even naar mijn “nieuwjaarswens”: Sneeuw

Sneeuw

Wat te DOEN Geplaatst op door

Sneeuw levert altijd mooie plaatjes op. Maar net als zonsondergangen wordt het ook weer een cliché. Als alternatief hier een bladzij uit “Jimmy Corrigan, the smartest kid on earth” van Chris Ware (USA, 2000). De omgeving van het verhaal speelt een belangrijke rol in het overbrengen van de emotionele lading, en er zijn heel wat bladzijden met sneeuw.

Dit boek staat ergens in mijn top 50 van recente kunstwerken van allerlei aard. Het is zo’n werk waarover men verder moet zwijgen (vooruit: “This haunting and unshakable book will change the way you look at your world.” —Time). Een kleine samenvatting: Jimmy Corrigan die met een lullig kantoorbaantje in Chicago eenzaam zit te zijn krijgt een uitnodiging van zijn vader die hij nooit gekend heeft om hem op te komen zoeken en doet dat ook. Daardoorheen het verhaal van grootvader Jimmy Corrigan die door zijn strenge vader wordt opgevoed in het Chicago van 1890. Zijn moeder is in het kraambed overleden. Het plaatje hierboven gaat over de grootvader.

Tevens als nieuwjaarswenskaart voor allen die ondanks mijn incorrecte uitspattingen mijn blog af en toe lezen.

Mijn onderbuik

Wat te DOEN Geplaatst op door

Mijn vorige blog trok veel lezers en reacties. Ik weet niet of ik daar blij mee ben. Het was zeker niet mijn beste blog. Meer een emotioneel statement, ingegeven door het moment. Dat stond daar ook overduidelijk in te lezen.

Eerste emotionele reacties komen uit de onderbuik. Dat kan niet anders. Volgens mij heeft iedereen zo’n ding maar sommigen ontkennen dat gewoon. Dat zijn waarschijnlijk zeer goede Christenen die hun onderbuik hebben geamputeerd met veel geestelijke training en die onder alle omstandigheden een ander die iets misdoet de andere wang toe keren. Ik heb niet veel bewondering voor deze levenshouding. Ik vind het een weg met mij (ons) mentaliteit. De onderbuik is niet per se dom of onverstandig. Het is een overlevingsmechanisme dat we ook in onze beschermde westerse leventjes nog steeds af en toe nodig hebben. Bijvoorbeeld bij partnerkeuze en bij direct gevaar. In de onderbuik zit de nodige levenswijsheid opgeslagen. Maar ook veel ongewenste aandrift. Hij laat zijn mening ook merken in situaties waarin geen directe acties verlangd wordt, maar waar men door empathie zich in de ander verplaatst.  De moderne mens leert zijn onderbuik te beheersen, in de eerste plaats tijdens de opvoeding in de jonge jaren. Mislukt die opvoeding om een of andere reden dan wordt je een probleemgeval. Met een slecht of niet gemodereerde onderbuik. Bijvoorbeeld van onze Letse “kinder”-liefhebber. Interessant in dit kader is dat hij bij bepaalde dagverblijven en andere organisaties direct of na korte tijd geweigerd is op grond van onderbuik gevoelens. Lees verder →

Ben ik nog Nederlander?

Wat te DOEN Geplaatst op door

Onvoorstelbaar peutermisbruik in Amsterdam door een Nederlander. Toen ik verderop in de berichten las dat het ging om een homoseksuele Let voelde ik iets dat ik nog niet goed onder woorden kon brengen. Je zou kunnen zeggen dat ik blij was dat het geen Heteroseksuele door NL ouders Opgevoede Man was. Ik schijn dan te denken dat de kans dat die tot dergelijke wandaden komt veel kleiner is dan van een Homoseksuele Oost-Europeaan.

Als voorbeeld: Stel de kans dat zoiets voorkomt ongeacht afkomst en geaardheid op 1:250 000 mannen (tussen 14 en 80 jaar, vrouwen dus uitgesloten). Hoeveel groter wordt de kans door factoren als seksuele geaardheid en culturele bagage (aard vd opvoeding = "nationaliteit")?

Mijn onderbuikgevoel zegt mij dat de kans veel groter is dat iemand die op deze factoren verkeerd scoort tot die ene van de 250 000 behoort. Laten we zeggen dat de kans 1 op de 25 000 is dat een homoseksuele niet te best opgevoede niet West Europeaan tot deze daden in staat is. De kans dat een heteroseksuele redelijk en West-Europees opgevoed persoon dergelijke wandaden begaat zou dan bijvoorbeeld 1: 2 500 000 zijn. (Ben niet zo goed in statistiek en bovendien zijn er nog andere categorieën te verdelen)

Dat zou voor mij een reden om een dergelijke groep voor sommige zaken iets beter te screenen. Discriminatie natuurlijk. En het vereist de registratie en toegang daartoe van allerlei zaken waar privacy-advocaten moord en brand over schreeuwen. Niets van aantrekken zou ik zeggen.

Wat is nou dat ongemakkelijke gevoel?  Doordat deze man in 2008 "Nederlander" geworden was, en zo ook wordt aangeduid, voel ik mij als Nederlander besmeurd. Eigenlijk wil ik geen Nederlander meer zijn als zo iemand dat ook is. Het moet een stuk moeilijker worden om je Nederlander te mogen noemen. Dat wil niet zeggen dat Nederlanders nooit tot dergelijke daden in staat zijn. Maar dat staat hierboven al te lezen.