Het gewone en zelfs het minder gewone volk wil ergens bij horen.
Deel uitmaken van een gemeenschap waarin men voor elkaar zorgt en voor elkaar opkomt zonder meteen een tegenprestatie te verwachten.
Waar men op elkaar let en elkaar aanspreekt als de regels overtreden worden en niet meteen de politie belt.
Kortom, de mens als sociaal wezen. Lees verder →
De onbevangenheid der mensen tegenover het leven. Hildo Krop, Amsterdam 1932
Dit blog verscheen oorspronkelijk 13 september 2020. Geheel herschreven.
Empathie is een gevoel, opgeroepen door het waarnemen van de toestand van een ander wezen, in het bijzonder pijn, verwonding of weerloosheid van die ander. Het is gekoppeld aan de behoefte om aan dat wezen aandacht en zorg te geven. Het is — zoals eigenlijk ieder gevoel — een bewuste uiting van een dierlijke drijfveer – een instinct –, dat mogelijk verbonden is met de zogenaamde spiegelneuronen. Het opgeroepen gevoel is daarmee een eigen interpretatie van de toestand van de ander, dat wil zeggen hoe de waarnemer een dergelijke toestand zelf denkt te ervaren. Dat hoeft niet dezelfde vorm van “ervaren” zijn die het waargenomen wezen ondergaat. Bij het waarnemen van niet-menselijke wezens zal dat bijna nooit het geval zijn. Lees verder →
Zelfs op 30 km straten waar het niet mogelijk is harder dan 20 te rijden, rukken de gele mannetjes op. Het zijn vaak straten in lommerrijke buitenwijken, met voortuinen, opritten en garages. Kortom, straten waar kinderen voldoende ruimte hebben om niet op straat te hoeven spelen. Het is de volgende stap van ouders om niet verantwoordelijk te zijn voor hun kinderen, en die naar de anonieme automobilist toe te schuiven. Daarbij wordt vergeten dat een fietser, zelfs als die maar 15 km rijdt, misschien wel gevaarlijker is dan de auto die veertig rijdt. Het is een toevoeging aan de overvloed aan verkeersdrempels, chicanes en andere wegvernauwingen en rotondes die het verkeer moeten remmen. Een maatregel waarbij velen levenstijd en comfort moeten inleveren voor het gemak van weinigen. Ook extra slijtage en energieverbruik wordt nergens meegewogen. En dan is er een groep mensen die schijt heeft aan regels, of zelfs tot het tegendeel geprikkeld wordt, er zich niets van aantrekken en daarmee een extra gevaar opleveren.
Vooral in gemeentes waar GroenLinks aan het college deelneemt grijpt dit verschijnsel om zich heenl in straten waar de eigen kiezers wonen. De rest kan doodvallen door het ontstane tekort aan onderhoud.
Ouders bewijzen hun kinderen hiermee een slechte dienst. Door ze niet op te voeden als zelfstandige wezens, die zelf verantwoordelijk zijn om gevaren te zien en te vermijden. Het leidt tot de egoïstische houding dat “de ander” verantwoordelijk is. Zo liggen slechte schoolprestaties aan de leraar en niet aan de leerling. Bij dodelijke dodehoek-ongelukken speelt dit ook een rol. De vrachtwagen is gevaarlijk, en het is beter om zelf op te letten, dan om er van uit te gaan dat de chauffeur jou ziet.
Door de enorme winst van de PVV werd van vele zijden aangeraden om over de eigen schaduw heen te springen en de samenwerking met de PVV aan te gaan. Als oefening voor het schaduwspringen herplaats ik mijn blog van 2012 dat ik in 2017 al een keer bovenaan zette.Zwaar ademend draafde ridder Pechtold door. Hobbits Blok en Buma was hij voorbij, maar elf Sap en dwerg Slob kon hij niet bijbenen. De queeste van de Kosmopoliet tegen de vervaarlijke Wilders dreigde te mislukken. Ze hadden nog zó met zijn allen afgesproken: “Laten we over onze schaduw heen springen”. Maar helaas: hij kon zijn schaduw niet vinden. Een ridder zonder vrees of blaam heeft geen zwarte zijde. En ook geen schaduw. Waar zou hij overheen moeten springen? Lees verder →
Bijgewerkt 230825
“Ratio is een mannending” is een verdediging van de menselijke natuur als integraal en niet te verzelfstandigen of onderdrukken deel van het menselijk bestaan: de menselijke cultuur en samenleving. Het gaat niet om natuur en cultuur (opvoeding) als te onderzoeken hoeveelheden die bij elkaar opgeteld de mens vormen zoals dat in discussie meestal gebruikelijk is. De genetische mogelijkheden zijn bepalend voor wat onder de meest gunstige maatschappelijke voorwaarden mogelijk is en dat is niet in een verhouding uit te drukken. De natuurlijke aard van een persoon is niet te veranderen. Pogingen daartoe zijn kostbaar en bijna nooit een succes. Lees verder →
De ratio van de WereldWereldwijde arbeidsdeling is het fundament van het moderne menselijk bestaan. De basis van die arbeidsdeling is de kapitalistische ratio van het particuliere bezit van wereldwijd georganiseerde productiemiddelen. De beheerder van dat kapitaal, tegenwoordig CEO genoemd, heeft een maximale vrijheid om dat kapitaal zo goed mogelijk aan te wenden voor productie. De ratio van “zo goed mogelijk” is een maximalisatie van de met de inzet van kapitaal te behalen winst. Voor iedereen die wel eens een aandeel heeft gekocht en het beursnieuws heeft gevolgd kan dit geen geheim zijn. De mens is niet meer dan een van de productiemiddelen die zo optimaal mogelijk moet worden ingezet. De inhuur van de arbeid dient zo flexibel mogelijk te zijn, en dat betekent dat voor steeds meer functies een kortlopend of 0-uren contract of inhuur als “zelfstandige” aantrekkelijk is. Lees verder →
Het eerste hoofdstuk eindigde met de stelling dat de natuurlijke aanleg van mannen en vrouwen tot gevolg heeft dat mannen aangewezen zijn om de maatschappij te vormen. Zij moeten die besturen, de orde handhaven en haar als geheel beschermen tegen de boze buitenwereld. Die natuurlijke aanleg ging noodzakelijkerwijs gepaard met een groter leervermogen, gericht op het uit waarnemingen juiste gevolgtrekkingen maken als basis voor reacties. In de delen daarna wordt beschreven hoe de ratio zich aan het losmaken is van de man; als mannending ten onder aan het gaan is. De ratio is dan wel ontspoord en losgeraakt maar is nog steeds het fundament van het menselijk bestaan. Lees verder →
(Was: Ratio is een mannending (6))
Met “god ofwel de natuur” maakte Spinoza radicaal een eind aan iedere vorm van idealisme of dualisme. Filosofische stromingen waarbij het bestaande in twee aparte domeinen wordt verdeeld: de fysieke werkelijkheid en de kennende, voelende, spirituele sfeer die daar geheel los van bestaat. In het dagelijks spraakgebruik de ziel die het lichaam bewoont en daarvan los kan komen en in reïncarnatie een ander lichaam kan bewonen, goden, geesten en buitenaardse wezens. Alles wat gebeurt, is een vorm van materieel/energetisch stromen – Spinoza: substantie – inclusief het bewustzijn. Lees verder →
 |
Over het rechtssysteem Het dagelijks leven is gebaseerd op normenIn (4) is uiteengezet dat het begrijpen van de maatschappelijke totaliteit waarin we nu leven geen eenvoudige zaak is. Voor het dagelijks leven is een dergelijk inzicht ook niet nuttig. Het dagelijks leven, de manier waarop mensen van dag tot dag met elkaar omgaan is gebaseerd op normen die tijdens de opvoeding moeten worden aangeleerd. Normen zijn eenvoudige lineaire rationele constructies. Als je je aan norm X houdt ben je goed: soms krijg je een beloning. Als je de norm overtreedt ben je slecht en krijg je straf. Normen vormen de basis van de samenleving en van de cultuur van die samenleving.Het levert problemen op als samenlevingen vermengd met verschillende normen vermengd raken en zeker als ze in botsing komen. |
Klassieke oorlog wordt gevoerd tussen getrainde legers van staten. Doel is in de meeste gevallen uitbreiding van het territorium van de staat met het grondgebied van de verslagen partij en aan de andere kant het verdedigen daarvan. Vaak lukte dat verslaan niet helemaal en werd de verliezende partij een vazalstaat die schatting moest betalen aan de winnaar en ook gebieden moest afstaan. Als er sprake was van een patstelling kwam het tot een gewapende vrede of een langjarig bestand. Oorlog ging vaak gepaard met wreedheden tegen de burgerbevolking van de vijand. Het afslachten van gevechtsvaardige mannen en het verkrachten van vrouwen is al heel lang gebruikelijk, maar in de 20e eeuw gaat het ook om genocide. Oorlogen gingen vaak gepaard met een of andere vorm van volksverhuizing. Sinds 1945 zijn klassieke oorlogen tamelijk uitzonderlijk. Lees verder →
