De discussie tussen klimaatsceptici en klimaatalarmisten, al min of meer non-existent, dreigt verder te verharden. En daarbij worden lauwwarmers zoals ondergetekende met gemak in de hoek van de sceptici gedumpt. Dit is een poging daar iets aan te doen en in gesprek te blijven. Om te beginnen nog maar eens een samenvatting van het standpunt van de lauwwarmer, daarbij meteen de aantekening dat er scharkeringen zijn tussen lauw en warm. Lees verder →
Fort Guaita in San Marino (enclave in Italië)
Vanaf het moment dat het de bedoeling werd dat de “gastarbeiders” zich hier zouden mogen vestigen, nu al meer dan veertig jaar geleden, was er een probleem met het opnemen van migranten in de samenleving. Lang was er de politiek van de “multiculturele samenleving” waarin er van uit werd gegaan dat onder verschillende culturele vernislaagjes eenzelfde solidaire, fatsoenlijke burger schuil ging. Uiteindelijk drong het door dat deze politiek onmogelijk was en werden en worden halfslachtige pogingen ondernomen om alsnog enige integratie tot stand te brengen. De resultaten zijn bedroevend zodat er nog steeds aanzienlijke groepen niet-geïntegreerden zijn die daar ook weinig aanstalten toe maken. Het probleem is minder omvangrijk dan in sommige andere Europese landen maar wel substantieel. Lees verder →
© Victor Onrust
Naar een materialistisch Christendom?
“Mijn god, mijn god, waarom heeft u mij verlaten?” roept Christus als hij aan het kruis sterft aan het eind van de Mattheüs. Volgens sommigen, niet de minsten, is dit een regelrechte ontkenning van het bestaan van god. Jezus wordt daarmee een gewoon mens en geen zoon van god. Bij zijn arrestatie aan het begin roept hij zijn volgelingen nog op tot geweldloosheid. Maar dat kan hij eigenlijk alleen doen omdat hij daarbij pocht dat als hij zou willen zijn vader een heel leger zou kunnen sturen.
Een heel stuk van zijn leer komt dan in een ander daglicht te staan. Is een dergelijke zelfverloochening, de andere wang toekeren, nog te verkopen als er geen wrekende en rechtvaardige god bestaat? Ook de totale schuldigheid, zondigheid van de mens, een geliefd leerstuk van de zwaarder gereformeerden, wordt zonder verlossende god volkomen ondragelijk. Geweldloosheid en schuldbesef zijn nuttige morele waarden, maar kunnen nooit absolute wetten zijn. Daartegen verzet zich de (menselijke) natuur en “de toestand in de wereld”. Lees verder →
Wat is de oppositie toch een dom zooitje. Zich een beetje druk maken om de sleepwet. Aan die wet deugt het een en ander niet, met name het toezicht, maar ach, dat geldt voor zeker de helft van de hedendaagse wetgeving. De refendumvoorvechters willen die wet helemaal niet. Want privacy. Dat is op zichzelf al een heel dom argument want privacy werkt in het voordeel van de kwaadaardigen, maar goed in feite maakt het weinig uit of die wet er komt of niet. Privacy op het internet is een lachertje en de meeste mensen maken zich er niet druk over. Als we het over de gevaren van internet hebben dan gaat het om piraterij, darknet, cryptocurrency, malware, spam, en niet te vergeten de machtspositie van grote Amerikaanse bedrijven zonder enige democratische en al helemaal geen internationale controle. Daar gaat deze wet niet veel aan verhelpen.
Als die refendo’s zich daar nu eens druk om maken, maar ja daar staat de NL overheid en zelfs de zo gehate EU vrij machteloos tegenover. Dus dan maar een beetje tegen het toegeworpen zoethoudertje aanschoppen. Dat is onschadelijk en leidt lekker de aandacht af van echt belangrijke zaken.
 |
| Bron: Stichting Kwast. https://stichtingkwast.nl/mond-op-mond-2013/ |
Er zijn nog steeds groepen, je zou ze ultralinks kunnen noemen, die geloven in de sprookjes van revolutie, proletariaat, klassenstrijd en uiteindelijk van het “afsterven van de staat”; in de totale gelijkheid van de ideale communistische maatschappij. In sommige landen zoals Griekenland zijn die wat omvangrijker, maar over het algemeen leiden ze als georganiseerd verzet een tamelijk marginaal bestaan. Die marginalisatie begon met de introductie van het Eurocommunisme bij de toonaangevende communistische partijen van Frankrijk en Italië. In feite een wending richting sociaaldemocratie, enigszins vergelijkbaar met de SP heden ten dage.
Hoewel politiek marginaal domineren deze groepen het theoretische, wetenschappelijke voor marxistisch doorgaande debat. Dat wil zeggen dat de meeste aan universiteiten aangestelde wetenschappers die zich met marxisme zeggen bezig te houden vanuit die standpunten denken. Zij zijn de erfgenamen van het zich afkeren van het marxisme door Franse en Italiaanse marxistische intellectuelen in de jaren zeventig onder handhaving van de retoriek van de klassenstrijd. Lees verder →
In twee columns in de Volkskrant van 28/10 en 4/11 stelt Frank Kalshoven de regeldruk aan de orde (betaalmuur). Er wordt al jaren tegen geageerd; waarom verandert er dan niets, vraagt hij zich af. Zoals niet ongebruikelijk heeft hij wel een plannetje:
De horens van de koe zijn de door de afzonderlijke partijen ongecoördineerd opgelegde verplichtingen. Die pak je vast door coördinatie af te dwingen. Bijvoorbeeld zo.
Still uit “Visitors” Reggio/Glass 2013
Het bekritiseren van de baantjescarrousel, ook wel aangeduid als partijkartel is een geliefde bezigheid onder degenen die uitgesloten zijn van de macht. De aanvaring tussen Thierry Baudet en Klaas Dijkhof over dit onderwerp is aanleiding tot de nodige beschouwingen over dit onderwerp. Baudet heeft gelijk, de baantjescarrousel bestaat, zoals ook Dijkhof feitelijk toegeeft. Maar Baudet heeft geen gelijk als hij het bestaan op zich er van aan de kaak stelt. De aanduiding “carrousel” zou beter vervangen kunnen worden door elite en hoe graag velen dat ook zouden willen, zonder elite kan een maatschappij niet bestaan. In plaats van kritiek op het bestaan van die carrousel te hebben zou het er over moeten gaan dat er veel onbekwame of zelfs foute personen in die draaimolen zitten. Lees verder →
Willem Drees — schilderij door https://www.fransdiekstra.nl
Stel dat de 2e kamer bevolkt zou zijn met mensen van het kaliber Pieter Omtzigt. En dat de regering zou bestaan uit mensen van het kaliber Drees sr — heden ten dage min of meer onvindbaar —, zou dat iets uitmaken?
Helaas niet. De krachten die op Nederland inwerken zijn simpelweg te groot om als individuele natie een serieus ander beleid te voeren. Het verdedigen van Nederlandse belangen in een groter geheel kan beter, maar daar is alles mee gezegd. Evenals ons rechtssysteem is het parlementaire systeem stuk. Het kan niet gerepareerd maar moet vervangen worden. Lees verder →
Still uit Monty Python’s Meaning of Life
Hoe komt het dat de discussie over Islam en migratie een onevenredig grote plaats inneemt, terwijl het niet de kern van de problemen in de Westerse samenleving vormt? Want het ontsporende kapitalisme dat de bestaanszekerheid van miljoenen ondermijnt, de natuur tot over de grenzen belast, wereldwijd tot overbevolking leidt en onder haar eigen financiële groeidynamiek dreigt te bezwijken, dat is het echte probleem. Lees verder →
Een systeem verander je niet met een petitie. Een systeem verander je niet door Mark Rutte, Stef Blok en een kliniek aan te schrijven. Een systeem verander je niet door de werkwijze binnen één kliniek onder de loep te nemen. Een systeem verander je niet door een wet te veranderen. Dat is geen “onderzoek naar het falend rechtssysteem”. Als je de regering, het rechtssysteem in eigen persoon, vraagt om een onderzoek dan weet je de uitslag al. Hier een schroefje aandraaien. Daar een moertje. En vooral nog meer regels en protocollen waardoor het rechtssysteem verder zal ontsporen. En weer een leuk en goed betaald tijdverdrijf voor een aantal “juristen”. Lees verder →
