Vaak wordt de hoeveelheid onzin in de Volkskrant mij te veel. Zaterdag 30 november 2019 was er een “brief van de dag” getiteld “Neem klimaatnoodtoestand toch serieus”. Zo’n “brief van de dag” beschouw ik als een standpunt van de krant. Iets dat eigenlijk een hoofdredactioneel commentaar zou moeten zijn.
Het blijkt de briefschrijfster niet om het klimaat te gaan maar om het milieu. Lees verder →
Er is wel een PLAN B
In het Akkoord van Parijs (2015) is opgenomen dat de landen die het akkoord ondertekend hebben in 2030 hun CO2-uitstoot met veertig procent terugdringen ten opzichte van hun uitstoot in 1990. Gebleken is dat dit voor Nederland een enorme opgave is die veel discussie veroorzaakt.
Wat weinigen zich realiseren is dat de peildatum van 1990 voor de verschillende landen enorme verschillen opleveren. In 1990 stookte men in Polen bijvoorbeeld voornamelijk met kolen en stookolie. Wie in het stookseizoen wel eens in Polen is geweest kent de penetrante geur die over dorpen en steden hing. Sindsdien zijn met behulp van Europese subsidies de ergst vervuilende industrieën aangepakt en gaan de huishoudens geleidelijk over op gas. Polen heeft op die manier veel laaghangend fruit om de doelstelling van 2030 te halen en hoeft geen ingrijpende maatregelen te treffen voor die doelstelling zoals Nederland. Als Polen zijn doelstelling gehaald heeft zou je kunnen stellen dat het dan het peil bereikt heeft dat Nederland al in 1990 had. Lees verder →
De discussie tussen klimaatsceptici en klimaatalarmisten, al min of meer non-existent, dreigt verder te verharden. En daarbij worden lauwwarmers zoals ondergetekende met gemak in de hoek van de sceptici gedumpt. Dit is een poging daar iets aan te doen en in gesprek te blijven. Om te beginnen nog maar eens een samenvatting van het standpunt van de lauwwarmer, daarbij meteen de aantekening dat er scharkeringen zijn tussen lauw en warm. Lees verder →
In 1995 was er de beruchte en volledig onterechte actie van GreenPeace tegen olieconcern Shell dat het niet meer gebruikte olieplatform Brent Spar wilde afzinken in de Atlantische Oceaan. Dat was het moment om mijn steun aan deze organisatie op te zeggen, nadat ik al veel eerder twijfels had gekregen over hun acties. Misschien al vanaf het begin, bij hun acties tegen de zeehondenjacht in 1983.
Het is daarna veel van hetzelfde en ik wil hier een pleidooi houden voor een verbod op deze semicriminele organisatie. Laat in ieder geval iedereen die nu nog doneert of anderszins actief is nog eens goed nadenken. Misschien heel vreemd, maar dat heeft niets met een ontkenning van milieuproblemen te maken. Integendeel ik denk dat de acties van GreenWar® averechts werken en vooral dienen om het geweten te sussen terwijl er feitelijk niets wordt opgelost. Voor zielige zeehondjes willen mensen altijd wel naar hun portemonnee grijpen. Lees verder →
