Douglas Murray is de auteur van de bestseller: ‘Europa pleegt suïcide’.(The Strange Death of Europe). Na lezing van dit interview in de Elsevier blijkt helder waarom zijn boek geen bijdrage aan het voorkomen daarvan vormt. Koop maar niet dus. Lees verder →
Op Opiniez verscheen Politieke elite wil via omvolking van Nederland af. Een aantal opiniemakers op Twitter die over het algemeen wel kritiek hebben op de migratiepolitiek scharen zich nu opeens in het koor der Godwinners. Want Hitler deed aan omvolking dus dan kan onze huidige elite dat toch niet doen? Of zoiets.
Mij lijkt omvolking een prima omschrijving van een proces dat gewoon plaatsvindt. Migranten met een vijandige houding tegenover onze cultuur worden op grote schaal binnengehaald en daarna gefaciliteerd zonder de eis van goed burgerschap en dat al jarenlang. Dat zou je nog “verdunning” kunnen noemen. Ondertussen komt er een “ik vertrek” beweging op gang onder degenen die zich dat kunnen permitteren. Autochtone voortplanting heeft geen enkele prioriteit en wordt door veel feministische opiniemakers ontmoedigd (want carrière of zo), zodat ook van die kant de zaak verder scheef komt te liggen.
Dan is er nog het argument dat dit bij ons tamelijk lokaal is en dat er in een groot deel van het land nog niets aan de hand is. Of dat het in Frankrijk, Engeland en Zweden veel erger is. Mij lijkt het verstandig om als het bij de buren onweert bij ons de was binnen te halen en de ramen te sluiten.
Nu zou je je nog kunnen afvragen waarom dit gebeurt. Het lijkt mij duidelijk dat in ieder geval niet in het belang is van degenen die hier wel echt burger zijn en dat meestal al een paar generaties. Inmiddels acht een meerderheid daarvan dit ook ongewenst. Het kan best zijn dat een enkeling hier een complot in ziet, maar het is wel een openlijk beleden en bewuste strategie die van de elite. Weliswaar niet met het precieze doel van Nederland en de Europese cultuur in bredere zin af te komen, maar dit wordt als nevenschade niet belangrijk gevonden en aan het hogere doel van de “wereldgemeenschap” opgeofferd.
Rondwarend in oppositionele kringen, kringen die de mainstream politiek afwijzen, ontmoet ik nogal eens libertariërs. Die oppositie is al niet erg goed georganiseerd. Het bleek al nodig dat er naast de PVV een FvD kwam die wel werk maakt van een serieuze organisatie en serieuze politiek bedrijft. Maar libertariërs, daar zullen we echt niet veel aan hebben. Zij zijn namelijk tegen organisatie. Om te beginnen tegen de staat, maar eigenlijk tegen elke vorm van organisatie en dat maakt ze al bij voorbaat machteloos.
Libertariërs staan niet alleen voor het individu, maar voor individualisme. Hun oppositie gaat niet verder dan roepen dat we, in het bijzonder de witte man, aan de kant gezet worden en dat de staat daaraan schuldig is. Oh ja, en privacy, dat is echt een hoofdprobleem, daar iets aan doen heeft hoge prioriteit. Lees verder →
Meerdere keren per jaar worden de burgers in Amsterdam-centrum lastig gevallen door de gemeente, al of niet vermomd als stadsdeel, om mee te denken, in te spreken, initiatieven te ontplooien. Nu is er weer “De stem van Centrum” waarover ik verder niet zal uitweiden. Als student heb ik eens meegeholpen bij inspraak. Sindsdien weet ik: inspraak is een schaamlap voor de onkunde of onwil van bestuurders. Repressieve tolerantie heette het ook wel. Daar is nog niets aan veranderd. Het kan natuurlijk dat de bestuurders een idee overnemen dat al of niet toevallig in hun straatje past. Onder de insprekers zullen vast wel mensen zijn die zich langs deze weg hopen in te likken. Maar ideeën die niet in de agenda passen zullen altijd “onuitvoerbaar” blijken. Ook al hebben daar nog zo veel mensen op gestemd. Waarbij het stemmen via internet volkomen ongereguleerd is en derhalve nietszeggend. Lees verder →
Doordat Pechtold en Seegers met elkaar overhoop liggen over levensbeëindiging is dit onderwerp opeens weer in de publieke belangstelling gekomen. In de discussie die daarop losbrandde bleek vanuit onverwachte hoek het respect voor de wilsbekwaamheid van de mens opeens afwezig. Als iemand zegt “dat wil ik niet meemaken”, of “zo wil ik niet worden” dan moeten opeens de zielkundige nieren metersdiep onderzocht worden om te bepalen of die persoon dat wel echt gewild 
heeft. Vooral bij psychiatrische patiënten is dat nogal pijnlijk, maar misschien zijn die volgens de zielknijpers wel niet wilsbekwaam. Helemaal bont maken personen het die het huidige fysiek uitzichtloze lijden tot uitgangspunt nemen en “gezonde mensen” niet willen doodmaken. Daarmee bedoelen ze dan gezonde mensenlichamen. Lees verder →
Na lezing van “De liegende rechter” zou je kunnen denken dat de liegende rechter als rotte appel in de mand van de rechtspraak, die slechts na jarenlange inspanning uit die mand verwijderd werd door zijn slachtoffer, een incident was. Een uit de hand gelopen zaak doordat die rechter over vrienden beschikte die hem tot het uiterste bleven beschermen en verdedigen tegen een kundig en notabel slachtoffer. Maar er zijn te veel processen met een uitkomst die niet met een normaal rechtsgevoel in overeenstemming te brengen is. En dat ligt dan niet aan rotte rechters maar aan het systeem als geheel. Terecht merkt de auteur op dat het geen complot is. Maar het is ook geen ongeluk.
“De liegende rechter” gaat over de processen die gevoerd zijn vanaf 2004, inmiddels meer dan 12 jaar geleden, naar aanleiding van een publieke uitlating van advocaat Hugo Smit over een gedraging van rechter Westenberg ten tijde van het Chipsol-proces in 1994: “Hij heeft uitvoerig met advocaten gebeld”. Het boek van bijna 400 pagina’s is een beschrijving van de gang van zaken tot eind 2016. Het is geschreven door het slachtoffer en — naar het zich laat aanzien — uiteindelijke winnaar zelf: mr Hugo Smit. Op zich goed geschreven, zoals je van een topadvocaat mag verwachten, is het door de gedetailleerde beschrijving van de procesgang en veel citaten uit de daarbij behorende stukken en betogen zware, ja zelfs te zware kost. De geoefende lezer met enige achtergrond en ervaring in het juridisch gebeuren kan er doorheen komen als hij een flink deel van de tekst diagonaal leest. Voor anderen zal het een opgave zijn die ze vermoedelijk niet kunnen volbrengen. Dat is jammer. Lees verder →
Wetboek van Strafvordering gaat op de schop. Dat lijkt goed nieuws voor iedereen die af en toe in verbijstering details verneemt over de wijze waarop onderzoek naar strafbare feiten bemoeilijkt wordt door regels waarbij iedere overtreding kan leiden tot vrijspraak of een minimale veroordeling. Niets blijkt minder waar, zoals uit het informatieve artikel in de Volkskrant blijkt. En dan houden de geïnterviewden zicht vermoedelijk nog in. Ze kunnen zich als deelnemers aan het huidige systeem niet te veel permitteren. Lees verder →
Dat joden in het geheim zouden streven naar (wereld)heerschappij is de moderne vorm van antisemitisme die dominant werd in het begin van de twintigste eeuw met het verschijnen van de “Protocollen van Zion”. Deze beschuldiging wordt tegenwoordig minder openlijk geuit dan de Nazi’s dat deden en gaat dan vergezeld van de verzekering dat de auteur geen antisemiet is. Het is moeilijker te herkennen. Aan de hand van de volgende tekstfragmenten wordt dit mechanisme gedemonstreerd. Het gaat niet om de auteurs maar om het mechanisme. De links zijn uitsluitend bedoeld als bewijs. Lees verder →
Volgens eigen zeggen is patriottisme het ideologisch fundament van PVV en FvD: de vaderlandsliefde, onze (NL) joods-christelijke waarden. Het is de onderbouwing voor hun streven naar staatkundige autonomie: grenzen dicht, de natiestaat beslist uiteindelijk. Dit patriottisme is dan de uitdrukking van de volkswil, of in ieder geval van de mensen die in een NL-sprekende cultuur met de bijbehorende waarden zijn opgegroeid en ergens in de afgelopen vijftig jaar een serieus te nemen bijdrage aan de maatschappij hebben geleverd. Lees verder →
Zinloos verbaal ge
weld wel te verstaan.
Omdat de heersende macht overal in het Westen nog steeds probeert onder het mom van “islamofobie” negatieve berichtgeving over de Islam te verbieden klimmen de strijders voor het vrije woord weer in de pen om hun recht op islamkritiek te claimen. En uit te leggen dat islamkritiek niets te maken heeft met vrees voor de islam. Terzijde: vrees is een betere uitdrukking dan angst. Angst maakt machteloos, vrees bewapent.
Maar inderdaad: islamkritiek heeft niets te maken met vrees voor de islam. Kritiek betekent namelijk dat je denkt een rationeel debat te kunnen voeren met de verdediger van het standpunt dat je aanvalt. En dat die tegenstander zo beschaafd is om jouw kritiek met een redelijk antwoord te weerleggen, of zich door jou te laten overtuigen. Je vreest de in de kritiek aangesproken partij dus niet maar verheft hem tot gelijkwaardige gespreksgenoot.
