Dierenliefde is het vervolg op allochtonen-knuffelen en grijpt steeds verder om zich heen. Begrijpelijkerwijs is het vooral een vrouwendingetje maar de gefeminiseerde man loopt daar loops achteraan. Uiteindelijk leidend tot veganisme of zelfs jaïnisme. Misschien ook wel vaginisme. Vanzelfsprekend heeft men naast een radicale tak, het Dierenbevrijdingsleger, een politieke tak, de Partij voor de Dieren, ook huisideologen zoals Roos Vonk en Floris van den Berg, die het gebruikelijke demoniseringsliedje blazen naar de vleesetende (boze) witte man.
Hoewel geen huisideologen leveren “gerespecteerde” filosofen en geleerden daarvoor de nodige grondstof. In de eerste plaats Singer met zijn speciesisme. En recentelijk ook weer Frans de Waal die meent dat Darwin “het verschil tussen mens en dier is gradueel” zou hebben gevonden. Die quote is nergens te vinden, wel “There is no fundamental difference between man and animals in their ability to feel pleasure and pain, happiness, and misery.”, maar dat is toch echt iets anders, hoewel ook dat de kritiek van de hedendaagse wetenschap niet kan doorstaan. Lees verder →
Het valt niet mee als je liefdesbaby je wordt ontstolen. Vanaf het begin van zijn politieke alt-VVD uitingen was “cultuurmarxisme” de geliefde verklaring van Sid Lukkassen voor alles wat vies en voos is aan het links-regressieve narcistisch-hedonistische zelfverheffingsneuroten-machtsconglomeraat (© Martien Pennings). Zijn smeuïge beschrijvingen van wat er mis is met dit neurotendom kloppen wel ongeveer evenals enige duiding van historie zoals de Werdegang van de generatie 68.
