De omstreden imam Fawaz Jneid is een soort Volkert van der G. door maar te blijven procederen tegen alles wat hem niet bevalt. Juridische jihad is een van de middelen waarmee de orthodoxe islam probeert rechten af te dwingen die onder de Nederlandse bevolking op zijn minst omstreden zijn. Vandaag, 30 mei 2018, besliste de Raad van State, het hoogste Nederlandse rechtscollege, dat het gebiedsverbod dat de imam was opgelegd, in stand kan blijven. Fawaz Jneid mag zijn gezicht niet laten zien in de Haagse Schilderswijk en de Transvaalwijk. Een opmerkelijke uitspraak. Lees verder →
Religie is GEEN privézaak
Wierd Duk zegt aan het eind van Religie moet privézaak blijven (de Telegraaf) dat religie een privézaak is. In een betoog dat daar verder niet over ging, maar over de aandacht die overheidsdienaren geven aan de Iftar-maaltijden en in de manier waarop de ramadan en de Islam getolereerd en gefaciliteerd worden. En dus vooral over de neutraliteit van de staat.
Dit riep een felle reactie op van Ger Groot in Trouw die deze uitspraak niet geheel ten onrechte interpreteerde als “godsdienst is uitsluitend iets voor achter de voordeur”. En terecht opmerkt dat dat iets anders is dan de scheiding van kerk en staat en de neutraliteit van de overheid. En dat er in de openbare ruimte (voor de voordeur) ruimte moet zijn voor religieuze uitingen. Lees verder →
De linkse stroming is de weg kwijt
“Groepsdenken splijt het land.”
“Wij, progressieve Nederlanders van diverse komaf, weigeren het progressieve gedachtengoed, dat niet alleen in Nederland maar in het hele Westen een motor is geweest achter de vrijheid en de moderniteit, op te geven.”
“Linkse en progressief liberale stromingen hebben hun bestaansrecht grotendeels te danken aan de strijd tegen de idee dat het individu zijn lot uit handen geeft.”
17 mei 2018 is een “Manifest vrij links” in de Volkskrant gepubliceerd. Auteurs zijn
Asis Aynan, Femke Lakerveld, Eddy Terstall en Keklik Yücel. Lees verder →
Religie zonder zweef
“De Islam is geen godsdienst maar een ideologie” lees ik regelmatig. Een domme bewering die aangeeft dat men niet weet wat een ideologie is. En misschien ook wel niet wat een godsdienst is. Ik begrijp best waarom deze vluchtredenering gekozen wordt, want het houdt het christendom uit de wind als men de Islam zou willen verbieden. We gaan proberen enig licht in deze duistere zielen te ontsteken. Lees verder →
Aftocht van een linkse dictator
Ze zijn er nog, de fellow-travellers. Er is geen Mao meer om te verdedigen, maar Castro en Maduro van Venezuela nog wel. En ook de dictator Daniel Ortega van Nicaragua, die al meer dan tien jaar bezig is om de macht te organiseren in alle geledingen van de samenleving heeft nog volgelingen in het Westen.
In november 2006 werd Ortega gekozen als president. De katholieke kerk besloot met hem zoete broodjes te bakken. In ballingschap gaan, is voor een kerkleiding geen optie want dan laat je je gelovigen in de steek.
Ongeveer hetzelfde gold voor de schrijvende pers. La Prensa, al oppositie-krant voordat Ortega als president aan de macht kwam, koos voor een marginaal bestaan, verstoken van overheidsinformatie, wel wekelijks grappen makend over het presidentiele paar Ortega-Murillo. De krant werd weinig gelezen omdat het vermoeiend is jarenlang die vruchteloze pogingen te moeten lezen. Het toont de machteloosheid van de oppositie, en tegelijkertijd het tergend grote geduld van de Güegüense. Lees verder →
Trump en het geopolitieke schaakspel met Iran
Trump heeft weer eens iets idioots gedaan in de ogen van Europa. Dat is natuurlijk niet zo. Het besluit om uit het akkoord met Iran te stappen zal weloverwogen zijn geweest. Economische en militaire staven en ministeriële denktanks zullen het besluit aan alle kanten hebben onderzocht en de gevolgen hebben overwogen. Misschien heeft Trump al maanden geleden opdracht gegeven om dat te doen. Het is geen overhaast besluit, het is geen onbezonnen besluit, het is een weloverwogen besluit dat onderdeel uit maakt van een doordacht plan. Het lijkt een plan te zijn om de spanningen in het Midden-Oosten te verkleinen. Lees verder →
Ontsporen uit de ratrace. Kan dat?
Wonderlijk, hoe mensen aan het eind van een goed begonnen verhaal kunnen ontsporen.
Marian Donner stelt in de Volkskrant van zaterdag 5 mei voor de loser te omarmen, omdat die uit de ratrace durft te stappen. Dat lijken de enigen die het rad van de wereld een andere kant op kunnen laten gaan. Het stuk begint goed, met een kritiek op de gedachte dat het allemaal aan jezelf ligt als je niet slaagt in deze maatschappij. Succes als keuze. Yoga en mindfulness als verdoving, het geestelijke equivalent van ritalin, bedoeld om mensen rustig te houden. “Om ervoor te zorgen dat ze al hun woede en angst op een lelieblad aan zich voorbij laten trekken. (…) En vergeten hoe onbegrijpelijk de wereld werkelijk is.” Lees verder →
Verwarde kleuter snapt weinig van compassie
In de Correspondent van maandag 23 april noemt Rutger Bregman empathie de oorzaak van onze problemen; niet de oplossing. Compassie zou een veel nuttiger emotie zijn. In een helder stuk schreef Carel Peters eerder over dit onderwerp in Vrij Nederland naar aanleiding van het verschijnen van het boek van Paul Bloom, Against empathy, ook door Bregman veelvuldig aangehaald. Het artikel van Bregman is verward en heeft een neerbuigende kleutertoon. Een mooie aanleiding weer eens op het onderwerp in te gaan. Op deze site verschenen al eerder bijdragen over empathie en compassie. Lees verder →
Criticizing present-day Marxism
For me, present-day Marxism is exemplified by the most eminent Michael Roberts as a Marxist economist and by the no less eminent Peter Thomas for the philosophical and ideological side of Marxism. To a large extent I can value their contributions to the Marxist analysis, though I have some pressing unanswered questions regarding economics.
Now, analysis is only one side of Marxism and both observe that it’s necessary “to change the world”. And while they update the analysis, this can’t be said for the political, strategic ideas, which still uncritically rests on notions like proletariat, class struggle, revolution and abolishment of the capitalist relation of production. Thus paying no or little attention to the failure of these strategies in the past 150 years and the fundamentally changed composition and position of the working class(es), which makes such strategies even more unlikely to be successful. This, though Thomas’ excellent book on Gramsci points to many issues in these strategies. Lees verder →
Zijn er nog socialisten in de zaal?
Kritische linksmensen verlangen vaak naar “oud-links”. Dat zou een mengsel zijn van “secularisme”, absolute vrijheid van meningsuiting en opkomen voor de werkende bevolking. En niet te vergeten de “internationale solidariteit” dat ook bij hun vertaald wordt met een afgekondigde wereldwijde broederschap der mensen. Socialisme, de strijd tegen het kapitalisme, wordt daarbij niet genoemd terwijl dat van oudsher de kern van links was. We hebben nu nog één partij die “socialisme” in de naam heeft staan: de SP. Die hoor je ook zelden iets zeggen over het kapitalisme, en zeker niets zinnigs. Politiek zijn ze vooral actief als een soort vakbond, met belangenbehartiging. Lees verder →