Het is te hopen dat bij de verbouwing van het Binnenhof er rekening wordt gehouden met de noodzaak van het inrichten van een aantal prikkelarme ruimten waarin geschokte en verbijsterde Tweede Kamerleden kunnen bijkomen van hun ontzetting. Vandaag zijn ze geschokt en verbijsterd over de moord op een advocaat. Recent waren ze ook al geschokt en verbijsterd toen bleek dat koranscholen hun leerlingen bijbrachten dat Nederland hun land niet kan zijn omdat het niet islamitisch is en er te veel ongelovigen wonen. Eerder waren ze geschokt over de terroristische moordenaar Gökmen T. Lees verder →
Decolleté Maxima was belangrijkste statement naast saaie Troonrede
Met een bescheiden maar onmiskenbaar decolleté leek de als regel zedig geklede Koningin Maxima antwoord te geven aan de niqaabdraagsters die geen mannelijke lusten willen opwekken en dichter bij Allah willen zijn. In die zin was Maxima’s decolleté te zien als een opgestoken middelvinger naar de fundamentalistische en fanatieke moslima’s. ‘Kijk naar mij’, lijkt Maxima te zeggen met haar commentaar op de niqaab. ‘Kijk naar mij’, want dit is het rondborstige Nederland. Maxima’s statement had geen overeenkomstige parallel in de troonrede. Lees verder →
Op boreaal geleuter zit niemand te wachten – Op een neo-VVD ook niet
Het interview van Otten in de NRC (april) was een aankondiging van de afsplitsing die er al langer aan zat te komen. Dat Baudet dat in het heetst van de verkiezingen niet kon doen was duidelijk. Voorop moet staan dat het om een politiek verschil van mening gaat.
Voor de kiezer valt er weinig te kiezen. Het programma van de FvD was weinig doortimmerd, de conservatief-nationalistische lijn van Baudet zelf nog minder. Aan de andere kant zit niemand op de licht verbeterde versie van de VVD die Otten voorstelt te wachten. Uit nood zal de kiezer naar de PVV uitwijken of toch maar weer op Baudet stemmen. Niet omdat hij het eens is met het vooruitzicht van een natiestaat die teruggaat naar de jaren vijftig of daarvoor, maar omdat hij tegen de macht aanschopt. Een negatieve keuze. Lees verder →
#Halsema – Privacy en damage control
Op #Halsema: Realisten in de fout kwam de nodige kritiek van realisten:
Ja, de Telegraaf had misschien een beetje overdreven, maar de fout lag toch echt bij Halsema die dit als een privékwestie wilde beschouwen. Volgens de critici had zij meteen zelf naar buiten moeten treden. De zaak zou vergelijkbaar zijn met een productiefout, bijvoorbeeld een stuk peuterspeelgoed waar een knoop niet goed vast zit. Nu zou het lijken alsof ze de zaak onder de pet wilde houden en dat zou dan schadelijk zijn voor haar reputatie. Ze is nu eenmaal een publiek figuur, houdt toezicht op de politie en dan is intern zeggen dat je de zaak behandeld wil hebben zoals dat bij ieder ander zou gebeuren niet voldoende. Lees verder →
#Halsema: Realisten in de fout
De Telegraaf zat zwaar fout met het bericht over de “gewapende inbraak” van de zoon van Halsema. Na lezing van de open brief van Halsema blijft er helemaal niets over van de beschuldigingen van de Telegraaf. De weergave van de feiten in die brief lijkt behoorlijk te kloppen. Daartegenover staat geen enkel bewijs van de Telegraaf over hun versie. Samenvattend: Lees verder →
Herstel het recht op discrimineren (2)
We discrimineren allemaal de hele dag door. Voortdurend staan we voor de keuze met betrekking tot wie, waar of wat. Voortdurend maken we onderscheid door het een te prevaleren boven het ander. Dat doen we ook met mensen. Een vervelende bakker achter de toonbank mijden we en kiezen voor een andere bakker. We lezen die ene krant omdat we die andere niks vinden. We ontlopen de buurvrouw omdat ze altijd loopt te zeuren en we daar geen tijd voor hebben. Je hoeft niet naast een hoofddoekje te gaan zitten, ook al is het de laatste vrije plaats in de tram. Lees verder →
Over terreur
Op de chique Apollolaan in Amsterdam Zuid staat een oorlogsmonument. Een groepje van drie bronzen mannen. Zij staan daar omdat de Duitsers in WOII daar burgers hebben geëxecuteerd. Het waren gevangenen, die met de daad waarvoor ze geëxecuteerd werden niets te maken hadden. Dat nu, is terreur. Lees verder →
De boerka als tank
Opgesloten zijn geeft veiligheid. Uniformiteit maakt discriminatie moeilijk. Ziedaar twee voordelen van de boerka of ieder ander verhullend, uniformerend of anonimiserend kledingstuk. Het is als de soldaat in een tank. Het dragen van dergelijke kleding in de privéruimte is volstrekt zinloos. In de publieke ruimte, overal waar men onbekenden tegen kan komen, zou het alleen acceptabel zijn als iedereen op deze wijze gekleed is zodat niemand weet wat er onder een willekeurige voorbijganger schuil gaat. Lees verder →
Democratie is geen wonderolie
 wonderoil.ca |
Aangekondigd in een opiniestuk op 28 juni deelt Olaf Tempelman in de Volkskrant vier sterren uit aan Marc De Kesel: Het Münchhausen-paradigma – Waarom Freud en Lacan ertoe doen.
De literaire kwaliteiten zullen misschien die vier sterren waard zijn, de beschouwing zelf niet. Aan het eind van zijn bespreking wordt de in het opiniestuk gegeven visie op democratie herhaald: Een minder bekend aspect van de psychoanalyse is dat de theorie bij uitstek een pleidooi is voor democratie: in dat politieke stelsel wordt namelijk impliciet onderkend dat er noch één stevige identiteit noch één stevige volkswil bestaat. Politieke leiders die namens ‘het volk’ spreken, en dat zijn er tegenwoordig weer heel wat, wekken de suggestie van een volk dat ‘ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf kan zijn’: zo’n volk bestaat evenmin als een mens die ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf is. Zogenaamd ‘onverdeelde landen’ zijn niet voor niets altijd ondemocratische landen. |
De Kesel: ‘Datgene wat een democratie doet functioneren is niet zozeer haar onverdeelde eigenheid als wel haar permanente toestand van verdeeldheid.’ Lees verder →
Herstel het recht op discrimineren (1)
Op 16 januari 2019 vond een rechtszaak plaats vanwege discriminatie. Een oudere man die bij een kassa stond die ging sluiten werd verwezen naar een kassa met een gehoofddoekte moslima. Dat wilde hij niet. “Nee natuurlijk ga ik niet bij haar afrekenen, zij is buitenlander, en ik heb recht om bij een Nederlander af te rekenen”, zou hij gezegd hebben. Omstanders hadden hem van discriminatie beticht. De caissière met hoofddoek deed aangifte vanwege discriminatie. Hij werd voorwaardelijk veroordeeld. De rechter wond er geen doekjes om: “ik heb daar geen woorden voor zo om te gaan met een medemens. Hoofddoek of geen hoofddoek, iedereen is gelijk. U hebt zich schuldig gemaakt aan belediging door de aangever als minderwaardig weg te zetten. En dat kan niet.” Lees verder →