Alweer enige tijd geleden (zaterdag 11 april 2020) had de Volkskrant een interview met Esther-Mirjam Sent, lid Eerste Kamer (PvdA) en hoogleraar economische theorie en economisch beleid: “Laat de economie niet meer leiden”. Eerst beweert zij dat de economie helemaal geen doel heeft maar slechts een middel is. Later geeft ze de economie wel een doel mee, namelijk “kwaliteit van het bestaan”. Leuk bedacht, maar het getuigt van grenzeloze naïviteit als je denkt dat de economie zich op kwaliteit zou kunnen richten, zonder dat je het fundament van de huidige economische orde ter discussie stelt. Zolang de samenleving is ingericht volgens kapitalistische principes, waarbij productie en consumptie via de markt verlopen, is het doel van de productie het maken van winst. En die winst kan alleen verzekerd worden door voortdurende groei. Het maken van nuttige voorwerpen is daaraan ondergeschikt. Lees verder →
Coronacrisis – 4 mei – De non-herdenking van levend hout
Als schooljongen nam ik met mijn ouders deel aan de herdenking bij het monument op de Apollolaan in Amsterdam. Het was voelbaar een plechtig en emotioneel moment. Geen toespraken. We hesen de vlag halfstok. In mijn studententijd elders in het land verwaterde dat snel. Ik voelde me nog wel verplicht om de stilte in acht te nemen maar vaak thuis, kijkend naar de televisie. Weer in Amsterdam wonend werd het niet echt beter. Toevallig was er de damschreeuwer een van de keren dat ik deelnam op de Dam. De laatste jaren, eigenlijk sinds er steeds meer herdacht moest worden en er politiek correcte beschouwingen en gedichten werden voorgedragen heb ik het opgegeven.
Inmiddels hebben we de coronacrisis en heeft iemand “dor hout” geroepen. Los van of dat een verstandige beeldspraak is: zij heeft volkomen gelijk, maar dat had ik half maart al geschreven in Coronavirus – Hyper-individualisme alom tegenwoordig.
Overal worden verbanden gelegd tussen dat virus en een oorlogs- of noodtoestand, nu speciaal in het kader van de herdenking.
Een herdenking die niet een specifiek gebeuren herdenkt maar alle slachtoffers van geweld is geen herdenking. Een herdenking heeft een eigen verhaal, dat doorgegeven moet worden aan volgende generaties. Op de huidige manier wordt dit bijzondere verhaal onschadelijk gemaakt en kan het zijn rol niet vervullen.
Er werd toen springlevend hout geruimd door een bezettingsmacht in naam van een totalitaire ideologie. Niet zonder de nodige hulp van de bevolking en het ambtelijk apparaat. Dat kwam bijzonder goed tot uiting in de “behandeling” van de overlevenden na de oorlog. Misschien dat daar de oorzaak ligt van het demonteren van de herdenking.
Beledigen – over normen in de omgang
Nog steeds is “de toon”, het schelden of anderzins al of niet terecht beplakken van al of niet bekende mensen of groepen met onjuiste en negatief bedoelde kwalitficaties een veel besproken onderwerp. Het leidt er toe dat de nodige mensen weglopen uit “discussies” of hun twitteraccount maar opheffen zoals lang geleden Bert Wagendorp en iets minder lang geleden Max Pam.
In 2011 schreef ik daar dit blog over dat ik nu iets bijgewerkt weer bovenaan zet.
Coronacrisis – De vrijheid om dood te gaan
Het realisme dat uitgangspunt is voor “Wat te DOEN” blijkt in deze Coronacrisis voor velen nog een brug te ver. De reflex om in termen van schuld verontwaardigd de vinger te heffen steekt voortdurend de kop op. Lees verder →
Coronacrisis – Het permanente falen van oppositie
Opmerkelijk aan het huidige parlementaire politieke bestel is dat oppositie eigenlijk niet bestaat. Dat geldt voor de patriottisch-conservatieve oppositie van PVV en FvD, om over de linkse “oppositie” van SP en PvdD maar te zwijgen. Dit is zo in de meeste West-Europese landen. In landen waar het kiessysteem zo is ingericht dat er eenduidig voor een bepaalde partij of coalitie gekozen moet worden, zoals Engeland en Frankrijk is er sprake van een duidelijker oppositie.
Een serieuze oppositie stelt de machtsvraag aan de orde. Dus niet een “stem op ons, dan zullen wij als we aan de macht … Lees verder →
Coronavirus – Hyper-individualisme alom tegenwoordig
Still uit “The Ballad of Narayama”
Weet iemand nog wat vaderlandsliefde is? De hedendaagse zogenaamde patriotten in ieder geval niet. De kern van vaderlandsliefde is dat de groep, oorspronkelijk de stam, maar in dit geval het vaderland — wat dat ook moge zijn — voorgaat boven het individu. Uiteindelijk komt dat er op neer dat het individu bereid moet zijn zich op te offeren voor de groep. En dat met liefde. Ik schreef er al eerder over in Vergrijzing en de waarde van het leven. De daar genoemde film The Ballad of Narayama (1983, gouden palm 1984) zou iedereen eens goed moeten bekijken. Lees verder →
Un-Follow the Money
Er was eens een journalist die zich ergerde aan het brave en oppervlakkige karakter van de hedendaagse journalistiek. Het gebrek aan onderzoek. Hij richtte samen met twee anderen een eigen platform op, genaamd Follow the Money, geïnspireerd door de film over het Watergate schandaal, de eerste “gate”. Ondergetekende ondersteunt ieder enigszins serieus ogend initiatief dat kritiek op het heersende wanbestuur van NL en EU wil uitoefenen. Ondanks twijfels vanaf het begin gold dat ook voor FTM. Lees verder →
Waarom #racisme een frame is
Baudet wordt regelmatig beschuldigd van racisme. Hij is geen racist, maar dat hij daarvan toch beschuldigd wordt heeft hij aan zichzelf te danken op het moment dat hij “blank” gebruikt in plaats van Westers of Europees. Het eerste is nu eenmaal de aanduiding van een ras, het tweede van een cultuur. Het proces tegen Wilders over zijn Marokkanenuitspraak maakt duidelijk dat voor de heersende regressieflinkse macht dat verschil ook niet duidelijk is, maar in tegenstelling tot Baudet, die eigenwijs en ook dom vindt dat hij Westers met blank mag aanduiden is de poging om Marokkanen tot ras te bombarderen een heel wat minder onschuldige vorm van framing. Lees verder →
Voor gelijke kansen allemaal in het Mao-pak
In het streven naar gelijke kansen voor iedereen worden die van de fysionimisch uitgedaagden onder ons vergeten. Uiterlijk, zeker voor vrouwen, is een belangrijke succesfactor, niet alleen op de huwelijksmarkt maar ook op de arbeidsmarkt. In feite in alle sociale interacties. Eigenlijk hoef je niet eens echt lelijk te zijn om minder kans te maken. Voor mannen gold dat misschien wat minder, maar met de toenemende feminisering en homo-genisering van onze maatschappij wordt het uiterlijk ook voor mannen van toenemend belang. Lees verder →
Het is over twaalven en de oppositie blijft falen
Als u vindt dat het nog ruim voor twaalven is, dan graag doorlopen. U hoeft dit niet te lezen.
In veel West-Europese landen zijn er oppositionele partijen actief met een nationalistische en meestal ook conservatieve agenda. Zij hebben een behoorlijke aanhang die al jaren vrij stabiel is en op zijn best een derde van de kiezers omvat. Opvallend is dat, hoewel zij zeer kritisch zijn op de wijze waarop geregeerd wordt, hun strategie parlementaristisch is. Wijziging van de grondwet, van de staatsinrichting of andere instituties staat niet op de agenda. Dit met uitzondering van het invoeren van een referendum, dat afgezien van het feit dat referenda van weinig invloed zijn op het functioneren van de overheid zelf, er ook andere bezwaren kleven aan het tot de kern van hervormingen maken. Daarnaast wordt er opzeggen van lidmaatschap van internationale organisaties en verdragen gepropageerd zonder dat er serieus wordt nagedacht over hoe de daarop volgende situatie moet worden vormgegeven. Lees verder →