“De Islam is geen godsdienst maar een ideologie” lees ik regelmatig. Een domme bewering die aangeeft dat men niet weet wat een ideologie is. En misschien ook wel niet wat een godsdienst is. Ik begrijp best waarom deze vluchtredenering gekozen wordt, want het houdt het christendom uit de wind als men de Islam zou willen verbieden. We gaan proberen enig licht in deze duistere zielen te ontsteken. Lees verder →
Danser van de Güegüense
Ze zijn er nog, de fellow-travellers. Er is geen Mao meer om te verdedigen, maar Castro en Maduro van Venezuela nog wel. En ook de dictator Daniel Ortega van Nicaragua, die al meer dan tien jaar bezig is om de macht te organiseren in alle geledingen van de samenleving heeft nog volgelingen in het Westen.
In november 2006 werd Ortega gekozen als president. De katholieke kerk besloot met hem zoete broodjes te bakken. In ballingschap gaan, is voor een kerkleiding geen optie want dan laat je je gelovigen in de steek.
Ongeveer hetzelfde gold voor de schrijvende pers. La Prensa, al oppositie-krant voordat Ortega als president aan de macht kwam, koos voor een marginaal bestaan, verstoken van overheidsinformatie, wel wekelijks grappen makend over het presidentiele paar Ortega-Murillo. De krant werd weinig gelezen omdat het vermoeiend is jarenlang die vruchteloze pogingen te moeten lezen. Het toont de machteloosheid van de oppositie, en tegelijkertijd het tergend grote geduld van de Güegüense. Lees verder →
Trump heeft weer eens iets idioots gedaan in de ogen van Europa. Dat is natuurlijk niet zo. Het besluit om uit het akkoord met Iran te stappen zal weloverwogen zijn geweest. Economische en militaire staven en ministeriële denktanks zullen het besluit aan alle kanten hebben onderzocht en de gevolgen hebben overwogen. Misschien heeft Trump al maanden geleden opdracht gegeven om dat te doen. Het is geen overhaast besluit, het is geen onbezonnen besluit, het is een weloverwogen besluit dat onderdeel uit maakt van een doordacht plan. Het lijkt een plan te zijn om de spanningen in het Midden-Oosten te verkleinen. Lees verder →
Wonderlijk, hoe mensen aan het eind van een goed begonnen verhaal kunnen ontsporen.
Marian Donner stelt in de Volkskrant van zaterdag 5 mei voor de loser te omarmen, omdat die uit de ratrace durft te stappen. Dat lijken de enigen die het rad van de wereld een andere kant op kunnen laten gaan. Het stuk begint goed, met een kritiek op de gedachte dat het allemaal aan jezelf ligt als je niet slaagt in deze maatschappij. Succes als keuze. Yoga en mindfulness als verdoving, het geestelijke equivalent van ritalin, bedoeld om mensen rustig te houden. “Om ervoor te zorgen dat ze al hun woede en angst op een lelieblad aan zich voorbij laten trekken. (…) En vergeten hoe onbegrijpelijk de wereld werkelijk is.” Lees verder →
In de Correspondent van maandag 23 april noemt Rutger Bregman empathie de oorzaak van onze problemen; niet de oplossing. Compassie zou een veel nuttiger emotie zijn. In een helder stuk schreef Carel Peters eerder over dit onderwerp in Vrij Nederland naar aanleiding van het verschijnen van het boek van Paul Bloom, Against empathy, ook door Bregman veelvuldig aangehaald. Het artikel van Bregman is verward en heeft een neerbuigende kleutertoon. Een mooie aanleiding weer eens op het onderwerp in te gaan. Op deze site verschenen al eerder bijdragen over empathie en compassie. Lees verder →
For me, present-day Marxism is exemplified by the most eminent Michael Roberts as a Marxist economist and by the no less eminent Peter Thomas for the philosophical and ideological side of Marxism. To a large extent I can value their contributions to the Marxist analysis, though I have some pressing unanswered questions regarding economics.
Now, analysis is only one side of Marxism and both observe that it’s necessary “to change the world”. And while they update the analysis, this can’t be said for the political, strategic ideas, which still uncritically rests on notions like proletariat, class struggle, revolution and abolishment of the capitalist relation of production. Thus paying no or little attention to the failure of these strategies in the past 150 years and the fundamentally changed composition and position of the working class(es), which makes such strategies even more unlikely to be successful. This, though Thomas’ excellent book on Gramsci points to many issues in these strategies. Lees verder →
Kritische linksmensen verlangen vaak naar “oud-links”. Dat zou een mengsel zijn van “secularisme”, absolute vrijheid van meningsuiting en opkomen voor de werkende bevolking. En niet te vergeten de “internationale solidariteit” dat ook bij hun vertaald wordt met een afgekondigde wereldwijde broederschap der mensen. Socialisme, de strijd tegen het kapitalisme, wordt daarbij niet genoemd terwijl dat van oudsher de kern van links was. We hebben nu nog één partij die “socialisme” in de naam heeft staan: de SP. Die hoor je ook zelden iets zeggen over het kapitalisme, en zeker niets zinnigs. Politiek zijn ze vooral actief als een soort vakbond, met belangenbehartiging. Lees verder →
In ‘Sir Edmund’ de weekendbijlage van de Volkskrant (21042018) mag filosoof Hans Achterhuis tekeer gaan tegen het de schrijvers van het boek: “In naam van god”, Hans Cliteur en Dirk Verhofstadt. Een beetje onderlegde lezer moet stijl achterover gevallen zijn van de recensie van Achterhuis.
Tot en met bijna de laatste zin: “De Bijbel en de Koran staan in deze lijn vol met uitspraken die het religieus geweld veroordelen”, bedient Achterhuis zich van kwalijke argumenten. In de laatste zin van zijn recensie noemt hij atheïstische ideologieën gevaarlijker dan theoterrorisme omdat de Bijbel en de Koran méér remmingen bieden tegen theologisch geïnspireerd geweld. Uit de Koran noemt hij één vers: ‘In godsdienst is geen dwang’. Wie zoiets als argument gebruikt moet heel goed weten waar hij het over heeft. Achterhuis weet dat niet en zo is er veel meer wat hij niet lijkt te weten. Lees verder →
Boekbespreking van “De Hoofdstad” (Robert Menasse, vertaling maart 2018)
“De Hoofdstad” speelt zich hoofdzakelijk af in en om de kantoren en verblijfplaatsen van EU‑medewerkers in Brussel. Het is een roman met veel plotlijnen die ingenieus in elkaar gevlochten zijn. De belangrijkste is de viering van het 50-jarig bestaan van de Europese Commissie en hier dient zich al de vergelijking aan met “De man zonder eigenschappen” van Musil, een belangrijk voorbeeld voor de auteur. Daar gaat het om de voorbereiding in 1913 van de viering van het zeventigjarig keizerschap in 1918 van keizer Frans Jozef van Oostenrijk-Hongarije. In beide gevallen gaat het om het vinden van een verbindend thema dat het volk zal aanspreken. In beide gevallen mislukt dit grotelijks. Het probleem lijkt dat zowel bij de EU als de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie sprake is van een samenstel van volkeren met een uiteenlopende achtergrond, maar de oorzaak van de mislukking loopt sterk uiteen. Bij Musil wordt die veroorzaakt doordat het comité er niet in slaagt een bindend thema te vinden. Bij Menasse wordt er wel degelijk een thema gevonden, maar dat wordt door de deelnemende naties om uiteenlopende redenen afgeschoten. Lees verder →
Door een uitzending van ‘De Reünie’ (KRO) op 8 mei 2016 kreeg de jonge Syriër Bojan vanwege zijn integratieadvies enige bekendheid. ‘Leer de taal, wees eerlijk en neem geen schotelantenne’, was zijn advies aan nieuwkomers. Beter en bondiger kan het niet.
‘Wees eerlijk!’, is een niet vaak gehoord integratie-advies. Toch is het waarschijnlijk het belangrijkste advies uit het rijtje. Bojan is een ervaringsdeskundige en weet waar hij het over heeft. Dat moslims veelvuldig liegen heeft op zich niet zo veel met de islam (taqiyya) te maken. Liegen is een kunst die voortkomt uit de Arabische tribale cultuur. De islam is te zien als een religieuze schil om de al veel langer bestaande Arabische tribale cultuur. Lees verder →
