Categorie archieven: Circuleer

Vergrijzing en de waarde van het leven

Wat te DOEN Geplaatst op door

Still uit “The Ballad of Narayama”

De individualist kan zich niet anders voorstellen dan dat hij de enige is die over de waarde van zijn leven beslist. En dat hij daar ook recht op heeft. Ook op de meest dure en kansloze behandeling meent hij recht te hebben om zijn nutteloze en pijnlijke leven nog enkele maanden te rekken. Het gevolg is dat op die manier maatschappelijk gezien alle levens evenveel waard moeten zijn. Namelijk oneindig veel, want iedereen heeft tot op het laatst alle rechten. Zolang de individualist ook zelf de financiële en andere consequenties van zijn eigen besluiten moet dragen is er niet zo veel aan de hand. Behalve voor de zeer rijken, die ook liefde kunnen kopen, is dat voor de meesten geen optie. Dus moet de gemeenschap opdraaien voor de gevolgen van die geperverteerde levens-“lust”. En niet alleen de medeverzekerde en belastingbetaler, maar ook de naaste. Die wordt geacht op zijn minst af en toe naar deze lijdende  mens om te kijken en hem troostrijk toe te spreken.

Dit is niet altijd zo geweest. In zogenaamd primitieve gemeenschappen die onder minimale omstandigheden moesten overleven was het gebruikelijk dat men, zodra men tot ballast van die gemeenschap werd, afscheid nam. Dat was de uitgesproken en onuitgesproken norm, die soms zelfs zo ver ging dat een bepaalde leeftijdsgrens gold, waaraan ook gezonde werkzame ouderen zich moreel verplicht voelden. Een prachtige film hierover is   The Ballad of Narayama (1983, gouden palm 1984). We moeten een dergelijke houding positief beoordelen: als een uitdrukking van lotsverbondenheid. Van de wil tot voortleven en bloei van de hele gemeenschap. Je leeft niet als individu, maar als deel van een gemeenschap. Door voort te leven zit je de toekomst van de gemeenschap in de weg.

Dit is waar onze ontwikkelde maatschappij mee worstelt. Het probleem dat nu eufemistisch met vergrijzing wordt aangeduid. Het voortbrengen en opvoeden van kinderen wordt als last ervaren. Want onvoldoende door de maatschappij en de direct betrokkenen gewaardeerd en vanuit de individualistische levenshouding als minder aantrekkelijke “tijdsbesteding” beoordeeld. Tel daar de zware last van de verzorging van ouderen bij op, die zelfs in een dierlijke eind-stadium nog recht schijnen te hebben op een menselijke behandeling in plaats van een zachte dood, en je hebt een groot probleem.

Er is een goede kans dat de westerse beschaving hieraan ten onder gaat. De om zich heen grijpende onwil tot voortplanting en de onwil tot de daarvoor gewenste paarvorming, vooral bij de elite van de  hoger opgeleiden, kan als een collectieve zelfmoord van onze beschaving worden gezien, zoals door David Goldman aka Spengler, in zijn “How Civilizations Die” (2011) beschreven. Zijn wij inderdaad ten dode opgeschreven? Als we ons eigen leven alleen maar in termen van onze eigen ontwikkeling, genot en succes blijven zien wel.

Thieme voor een pijnlijke dood?

Wat te DOEN Geplaatst op door

Waar is Marianne Thieme met haar dierenpartij nu de wereld haar nodig heeft? De mens is toch zeker ook een dier? En mag die wel onnodig lijden als hij gedood wordt?  Toen ik “EU verbiedt export hulpmiddelen executies” las dacht ik onmiddellijk aan de recente acties van Thieme & co om de rituele slacht te verbieden. Ik neem aan dat de betrokken veroordeelden bij gebrek aan goede middelen niet meteen met een kartelmes om het leven gebracht zullen worden, maar de dood zal toch minder aangenaam zijn. Kortom, een gemiste kans. Wie zwijgt stemt toe.

Dit heeft verder net zo weinig met een voor of tegen de doodstraf zijn, als het gezeur over ritueel slachten met vlees eten.

Fetisjisme en postmodernisme

Wat te DOEN Geplaatst op door

Over de onzelfstandigheid van begrippen

Het individualistische denken heeft de hardnekkige eigenschap begrippen of ideeën als dingen te willen zien. Als objecten die je kunt oppakken en, nog belangrijker, die je je kunt toe-eigenen. Voor eenvoudige woorden die zaken aanduiden is dat goed te begrijpen en ook niet zo schadelijk. Naarmate begrippen complexer en abstracter worden liggen er steeds grotere gevaren op de loer. En moeten we deze neiging onderdrukken.

Begrippen zijn knooppunten in netwerken van betekenissen. Een bepaald netwerk, als samenhangend systeem, heeft een betere of slechtere relatie met de werkelijkheid. Een relatie die wij waarheid noemen. De meeste woorden functioneren in meerdere netwerken en geven die netwerken daarmee onderlinge samenhang. De betekenis van een woord is niet eenduidig, en naarmate het om een abstracter begrip gaat, steeds minder. Het is zelf een samenhangend stelsel van betekenissen.

Het individualistisch willen objectiveren van begrippen kunnen we aanduiden met fetisjisme, de neiging om van een idee een ding te maken en het je dan toe te eigenen of te aanbidden. Kenmerkend hiervoor is het streven naar een “eenduidige definitie”. Daartegenover staat de notie van begrips-ontwikkeling. Door het gebruik van een woord in verschillende, samenhangende verhalen wordt de meervoudige betekenis duidelijk.

Een eenduidige definitie is alleen zinvol binnen een eenduidig verhaal, en heeft ook alleen daarbinnen die betekenis. Zoals in een reglement, wet of contract meestal in het eerste artikel een opsomming wordt gegeven van wat er, binnen de context van dat stuk onder een woord wordt verstaan.

Degene die dat als geen ander heeft geprobeerd uit te leggen is Wittgenstein, als hij het over “taalspelen” heeft. Wellicht is hij daarmee zeer ongewild de vader van het postmodernisme geworden. De postmodernisten hebben het “spel” zodanig opgevat dat de relatie met de werkelijkheid en dus de waarheid geheel of nagenoeg geheel werd opgegeven. Alles even waar: einde van de voortgang in het denken. Het is fetisjisme op een hoger niveau. In plaats van het woord wordt nu de zin aanbeden.

De flexibiliteit van woorden maakt het mogelijk om begrippen met een nieuwe betekenis te laden of een oude, vergeten betekenis naar voren te halen, door ze in een nieuwe context te plaatsen. Hopelijk een die meer overeenstemming met de werkelijke stand van zaken heeft. Met een modieus begrip heet dat tegenwoordig “framen” en het heeft een kwade reuk. Geheel ten onrechte.

Een Grote Aanklacht tegen het Politiek Bestel?

Wat te DOEN Geplaatst op door

Teun Gautier (Groene Amsterdammer, D66) begrijpt niet dat er geen Grote Aanklacht tegen het politiek bestel en haar spelers ontstaat. Daarbij gaat het hem om een “afrekening met de middelmatigheid”, waarvan wij de rekening krijgen. Hier een soort van antwoord.

Wat zijn de oorzaken van middelmatigheid?

De belangrijkste oorzaak voor middelmatigheid is dat er bij de selectie van onze politici en andere publieke vertegenwoordigers steeds meer op belangenvertegenwoordiging of zelfs cliëntelisme en steeds minder op kundigheid wordt geselecteerd. Dit verschijnsel is bepaald niet nieuw; lees bijvoorbeeld de discussies over vakbondsbewustzijn en klassenbewustzijn begin 20e eeuw of de discussies over provinciale vertegenwoordigers op landelijke lijsten die zich vooral in de PvdA nog al eens afspelen. Om over de relatie met de vakbonden nog maar te zwijgen. Partijen die eerst de bovenlaag vertegenwoordigden en pas later uitgroeiden tot volkspartijen hadden daar minder last van, ook omdat de belangen hier van meet af aan ongeveer parallel liepen. Daarnaast heeft de instroom van meer belangenvertegenwoordiging in het politieke denken van de partijen, ongeacht de aanvankelijke kwaliteit van de vertegenwoordigers een zich zelf versterkend effect. Mensen met een meer ontwikkelde bredere blik hebben geen zin in het soort machtsspelletjes dat met belangen-gekonkel gepaard gaat. Tenslotte zijn er de carrièreperspectieven, waarbij er behalve voor degenen die werkelijk machtsposities bereiken een groot afbreukrisico en relatief slechte verdiensten zijn vergeleken met wat men in de ambtelijke of zakelijke wereld kan bereiken.

Het cliëntelisme en de belangenpolitieke aspecten worden versterkt door de wijze waarop de media, en dan vooral de televisie zich met de politiek bezig houden: incidentenpolitiek, overmatige aandacht voor de persoon en ongenuanceerde uitlaatklep voor belangen.

Kun je een bestel aanklagen en hoe gaat dat dan?

Een aanklacht kan altijd maar je kunt een bestel niet voor de rechter slepen. In een democratie is het oordeel aan de kiezer. Die geeft met de trek naar SP en PVV wel een soort oordeel af. Die zijn in ieder geval helderder in hun doelstellingen en maken de indruk minder op persoonlijk of groepsbelang uit te zijn, ondanks dat ze allebei duidelijk voor een groep zeggen te staan. Helaas zit daar ook nauwelijks de kwaliteit die je zou wensen en een samenwerking tussen die twee lijkt uiterst onwaarschijnlijk zodat de finale bestraffing nog wel even op zich zal laten wachten. Het hele bestel straffen kan alleen door de spelregels te veranderen. Ik vrees dat daar een ingrijpen “van buitenaf” voor nodig is en daarvoor zullen we nog heel wat verelendung moeten ondergaan.

Dit alles naar aanleiding van een tweet van @Teung op 111128 10:10:
begrijp niet dat er niet een Grote Aanklacht tegen het politieke bestel en haar spelers ontstaat. Krijgen nu rekening van de middelmatigheid

Eigenlijk is dit een oproep aan “de elite” om de macht te grijpen.

Welbetaalde kringen?

Wat te DOEN Geplaatst op door

Sinds een jaar lees ik Welingelichte Kringen. In het begin vond ik ze wat te politiek correct, maar dat is geleidelijk aan verbeterd, al is er zo nu en dan nog een oprisping. Ook begint de regelmatig terugkerende Libelle-achtige Stapel-wetenschap wat te irriteren. In de trant van “12 manieren om je relatie stuk te laten lopen”.

Een grotere bron van ergernis is de omgang met de lezer/reageerder. Ik heb een aantal keren op interessante artikelen gewezen en die tips werden soms in dank aanvaard, met “een hand van de presentator”. Sinds ik mij verstout heb tot enige bescheiden en constructieve kritiek word ik genegeerd. Ook als je reageert wordt je niet serieus genomen. Op het wijzen op spelfouten en aperte onjuistheden wordt niet gereageerd, zelfs niet met een stilzwijgende correctie. Kritische opmerkingen worden genegeerd of soms zelfs “weggewikt”.

Vandaag struikelde ik over een “bijdrage” van een of andere verzekeringsmaatschappij die “altijd antwoord” geeft. Overigens een bijdrage van 14 november die waarschijnlijk niet toevallig nog steeds op de voorpagina stond vermeld. Een duidelijk promotioneel stukje, waar als bron en plaatser ook die maatschappij zelf vermeld stond. Echter niet duidelijk: “advertorial” of iets dergelijks. De reactiemogelijheid hadden ze voor de zekerheid bij deze bijdrage maar uitgezet. Een dergelijke schaamteloosheid en minachting van de lezer zou je eerder bij de Linda verwachten. Ik zeg het maar even: hier maak je geen vrienden mee.

Onmachtig baasje dat ik ben rest mij niet veel anders dan dit klaagstuk op mijn blog. Hopelijk willen passanten hier enige ruchtbaarheid aan geven zodat het misschien tot de aandacht van de heer Driehuis doordringt.

Mijn Moment

Wat te DOEN Geplaatst op door

Over overtollige mensen

Er zijn heel veel overtollige mensen op de wereld. Of is het overtallig. Er zijn in ieder geval te veel mensen. De soort hoeft slechts voort te bestaan en niet alles overwoekeren en verstikken. Sterker, als er gekozen moet worden tussen een kolossaal massaal voortbestaan op een minimumniveau of een wereld met minder mensen waar ruimte is voor ontplooiing dan weet ik het wel.

Of je overtollig bent of niet is tot op zekere hoogte een loterij. Als er geen voedsel voor je is of de plek waar je woont overstroomt, dan ben je toevallig de pineut. Als je niet voor jezelf kunt zorgen en er is geen verzorging ook. Binnen de ontwikkelde democratische samenleving zou ik nog een paar andere vorm van overtolligheid willen introduceren.

Om te beginnen: Mensen die al of niet bewust de problemen van het voortbestaan van de mensheid negeren. Je hoeft van mij niet meteen je auto weg te doen en de verwarming 5 graden lager te draaien. Je hoeft ook niet elke oprisping van milieufundamentalisten te geloven. Maar als je overal schijt aan hebt, vijf keer per jaar in een ver oord vakantie viert  en “Greed is Good” een belangrijk deel van je levensfilosofie, dan mag je van mij meteen dood neervallen. Ergens voor beloond worden is good.  Greed is iets heel anders.

Dan zijn er mensen die geen nuttige functie vervullen. Degenen die van hun pensioen genieten of wegens defecten niet tot werk in staat zijn horen daar niet  bij . Zij zijn weliswaar overtollig maar we hebben in onze beschaving afgesproken dat zij onderhouden en verzorgd worden, en soms heeft dat ook nog enig nut voor de samenleving. Het gaat mij ook niet om mensen die uit het arbeidsproces zijn gestoten en van een uitkering leven. Zij zijn het slachtoffer van een oneerlijke arbeidsverdeling en je zou ze hoogstens hun lijdzaamheid kunnen verwijten.

Nee, het gaat mij om mensen die wel degelijk werk hebben, maar nutteloos of schadelijk werk. We komen nu tot de aanleiding van mijn blog.

Bij Albert Heijn lijkt het er op dat er afdelingen en managers zijn die zich zelf moeten bewijzen door voortdurend de vormgeving te veranderen. Laatst werd ik onaangenaam verrast door de  nieuwe vormgeving van theezakjes. Met de oude was niets mis, maar goed, af en toe een fris lettertje op de doos, dat kan soms nog net. Mijn ergernis kwam op het kookpunt toen ik op een onbewaakt moment het kartonnetje aan het uiteinde van het theezakjes-touwtje bekeek.

Aan de ene kant het AH logo. Aan de andere kant stond opeens: “Mijn moment”.

Op zo’n moment zou ik graag Youp van t Hek zijn, die met één welgemikte zin deze pornografie van de ziel vernietigt. Dat zou pas mijn moment zijn. Hoe haalt men het in zijn hoofd om mij aan te praten wat “mijn moment” is. Het lijkt me ongeveer het laatste waar wie dan ook iets over te zeggen heeft. Toch is dat vreemd genoeg niet mijn grootste bezwaar. Mijn grootste bezwaar is dat ik hier zelf voor betaal. Dat AH mensen in dienst heeft en inhuurt die hierover nadenken en vergaderen en daar vaak dik voor betaald worden. Dit zijn de echte overtolligen.

Zeitgeist: nog erger dan de bolsjewisten

Wat te DOEN Geplaatst op door

De laatste maanden waait er een spook door de wereld. Het noemt zich The Zeitgeist Movement. Is het veelzeggend dat juist een Duits woord gekozen wordt om de beweging aan te duiden?  Met enige moeite vanwege de vindbaarheid heb ik kennis gemaakt met hun ideeën. Natuurlijk niet via de fameuze filmpjes maar gewoon in leesbare tekst. Daar valt tenminste zinnig op te reageren. Van die ideeën word ik niet vrolijk. Uiteraard ziet men problemen:

The Movement’s principle focus includes the recognition that the majority of the social problems which plague the human species at this time are not the sole result of some institutional corruption, scarcity, a political policy, a flaw of “human nature” or other commonly held assumptions of causality.

It creates a perverse reinforcement to ignore environmental problems and the negative consequences that create scarcity; not to mention reinforcing technically unnecessary human deprivation.

En ook een oorzaak:

In short, the Social System itself is considered the root cause, with Human Behavior and its resulting effects – corruption, pollution, wars, waste, exploitation and hence distortion of values and psychology – seen as symptoms of this fundamental root source.

Hoewel impliciet duidelijk wordt dat met “Social System” de gehele wereld-maatschappij bedoeld wordt is er nergens een duidelijke analyse te vinden hoe die dan op dit moment functioneert en in elkaar zit, laat staan hoe dit systeem de getordeerde persoonlijkheden produceert. Lijkt me een noodzakelijke voorwaarde als je ergens op wilt in- of aangrijpen. Er wordt slechts vaag gerefereerd aan de “financial structure”,  later ook aangeduid als “Money or Market System”. Andere structuren worden genegeerd:

The Zeitgeist Movement also has no allegiance to a country or traditional political platforms. It views the world as a single system and the human species as a single family and recognizes that all countries must disarm and learn to share resources and ideas if we expect to survive in the long run. Hence, the solutions arrived at and promoted are in the interest to help everyone on the planet Earth, not a select group.

Dit belooft al weinig goeds voor de oplossingen. Maar het gaat verder:

The real issue and hence logic is Technical – not political or financial. 

En ja hoor, daar komt de technisch totalitaire-aap uit de mouw:

The Technical Approach, which proves that these things are, indeed, possible … we need to simple figure out a new way to do it and bypass the current social custom if need be.

Deze ontkenning van sociale structuur heeft zijn directe weerslag in de ontkenning van macht die met iedere vorm van organisatie noodzakelijk gepaard gaat:

Coordinators (Member organizers/representatives) for each Chapter or Team … are the point people and basic operation oversight organizers … .They are not to be confused with leaders … equal in relevance to each other Member … not in a position of final decision making over the Chapter.

… [Coordinators]  have to undergo approval … by the next degree Coordinator(s) … as to the integrity of that new prospect. … In the event of conflict, the relevant next degree Tier as a whole will work to reach Rational Consensus.

Global Team Coordinators are also not authorities but … volunteer helpers to make sure the processes of each team is going smoothly. In the event of problems/conflict, the change of Coordinator(s) of a given Chapter/Team are achieved through both respective Chapter/Team Consensus and International Coordinator assessment. through “Rational Consensus”.

Natuurlijk bent u nieuwsgierig wat die “Rational Consensus”  is en hoe die bereikt moet worden:

Rational Consensus is not to be confused with the … failed traditional … “one person – one vote” … based on the faulty assumption that each participating party is educated enough to make the most intellectually appropriate, unbiased decision.

Proper Decision Making has nothing to do with the interests of a group of people, nor the interests of a single person. Proper Decision Making is a purely technical process of logical assessment of a given set of variables … each argument … must be logically supported by an external referent/set of external referents. When a conflict of agreement occurs … each conflicting party [is] to present their Case … This …must consist of technically reasoned factors/instances/examples which can be evaluated outside of the expression of the person who is presenting the problem. If the argument cannot be quantified in some manner – it isn’t valid as an argument.

Now, while this process is simple and direct enough – resembling traditional democracy – the decision can still be overridden in the event the conclusions made are suspect as to their technical reasoning by the next tier degree in the Chapter Structure. This extended evaluation is there to protect from erroneous conclusions made by a possibly un-knowledgeable or biased Chapter Membership.

Many … assume that mass consensus is the only thing we can trust while the individual is not trust worthy at all. This cynical view needs to be adjusted to understand that in an environment where a person cannot find reward for their narrow self-interest, they will have no reason typically to perpetuate that narrow self-interest. This is one of the core reasons The Movement operates without money overall – as money always sets the stage for corruption on a basic level, as history has shown.

Helaas was hier een langer citaat nodig om de bizarre vooronderstellingen bloot te leggen. Bijzonder duidelijk wordt dat TZM geen zin heeft in echte mensen en een krankzinnig ideaalbeeld heeft van (wetenschappelijke) kennis. Het zijn allemaal robots of zombies die zich van ieder eigenbelang bevrijd hebben alsof het niets is, die geacht worden van lucht te leven, niet over vervoer, communicatie of huisvesting hoeven te beschikken (want dat kost geld, in ieder geval nu) en die over absoluut ware kennis beschikken. In het geval die kennis toch niet zo absoluut waar blijkt beslist de hoogste instantie.

Al deze beschouwingen doen sterk denken aan de ideeën achter de bolsjewistische revolutie van 1917 en de planeconomie die daaruit had moeten resulteren. Maar de analyse van Lenin van de maatschappij toen was een stuk gedetailleerder en beter dan die van TZM nu, en ook bestond er een minder naïef beeld van een “belangeloze” elite (voorhoede). Er was zelfs meer ruimte voor democratie en individu. Althans voor Stalin aan de macht kwam. Als TZM aan de macht komt zitten we in een totalitaire (wereld)staat waarbij de Sovjet Unie verbleekt.

De belangrijkste vraag is waarom een dergelijke beweging in de US zoveel media-exposure krijgt. Onkritisch natuurlijk want kritische (massa-)media bestaan niet meer. Een soort rattenvanger van Hamelen? Een afleidingsstrategie? Simpele domheid? Hopelijk weet iemand daar een antwoord op.

De citaten zijn ontleend aan https://www.thezeitgeistmovement.com/faq#faq2 en https://www.thezeitgeistmovement.com/mission-statement

iBan: De vervloeking van Jobs

Wat te DOEN Geplaatst op door

Laten we beginnen met een gebed.

Jobs!, geheiligd is zijn naam,
Geheiligd het Apple logo op de strakwitte vorm,
Gezegend het icoon dat denken doodde,
Gezegend de muis die vaardigheid plette,
Oh heilige van beeld en i, kom en doodt alle kritische vermogens,
In naam van het heilige scheppen, creëren en consumeren,
Voor de kinderen van deze wereld.

Staat Apple niet voor alles wat vies en voos is in deze wereld? Staat alles waar i voor staat niet recht tegenover de kritisch denkende mens? Die niet fysiek wordt uitgeroeid maar door isolatie gek gemaakt? Staat i niet voor het autoritaire monopolisme van eenvormigheid? Een sekte waarvan de kosten van toetreding hoog zijn en die geen andere goden of profeten toestaat? Voor een ongebreidelde heb- en genotzucht?

i i i, de onbeschaamdheid waarmee het egocentrisme van het ik wordt uitgedragen. De icoon van onbeschoftheid waarmee de iMens zich in zijn privésfeer opsluit: Opzij! Ik heb met jou niets te maken.

Vervloekt zij Jobs!

Geen vrijheid voor de Leugen!

Wat te DOEN Geplaatst op door

Een belangrijk argument van degenen die vinden dat holocaustontkenning onder het mom van vrijheid van meningsuiting niet verboden moet worden is de stelling dat “men mans genoeg is om die leugen door te prikken” of woorden van gelijke strekking en dat het “een zwaktebod is om de leugen met een verbod te bestrijden”. Dit is een naïeve redenering die ontkent dat het overgrote deel van de bevolking niet in een rationeel debat aan waarheidsvinding doet, maar voor zoete koek slikt wat het voorgeschoteld krijgt. En daarbij graag het medium uitkiest wat hem het meest bevalt en bevestigt in zijn (voor)oordelen. En zelfs degenen die wel zelf aan waarheidsvinding pogen te doen worden regelmatig verrast als blijkt dat een als wetenschappelijke waarheid verkocht inzicht toch blijkt te berusten op een door een ideologisch bevangen wetenschapper vervalst onderzoek. De weinige serieuze waarheden waarvan we zeker zijn verdienen wel wat bescherming. Je ziet dat juist in dictaturen of minder goed functionerende “democratieën”  zoals de US al snel de propaganda met hele en halve leugens de overhand krijgt. Om van Orwelliaanse of Stalinistische toestanden waarbij de geschiedenis overeenkomstig de gewenste toestand wordt herschreven maar te zwijgen. Het verdonkeremanen van misdadige vervolgingen staat daarbij bovenaan het lijstje. Lees verder →

De laster van Ahmadinejad

Wat te DOEN Geplaatst op door

Begint het met de Holocaustontkenning, of misschien nog eerder met de “Protocollen van de wijzen van Zion”? Ach nee, het is al een oud recept: de verspreiding van leugens voor politieke of andere doeleinden. Toch zijn er veel mensen die menen dat onder het motto van de vrijheid van meningsuiting de Holocaustontkenning moet kunnen.

Het is daarom de hoogste tijd om dit soort uitspraken op te nemen in de categorie laster: Het verspreiden van onwaarheden om daarmee anderen in een kwaad daglicht te stellen. En zo de zaak los te maken van de vrijheid van meningsuiting en daarmee ook de noodzaak om er aparte wetgeving voor te moeten maken. Lees verder →