Mensen hebben steeds minder op met mensen. Ze geven vaker de voorkeur aan een dier als beste vriend. Maar de dieren moeten beschermd worden en behoeven meer ruimte. Zeggen de dierenvrienden. En er zijn signalen dat er onder ons lieden zijn die het plantenrijk tegen de mens willen beschermen. Ook vanwege het milieu is een snelle verkleining van het mensdom zeer gewenst. Ziehier een eerste proeve van het onzindelijke en incorrecte denken waarmee onze partij groot hoopt te worden. Lees verder →
Categorie archieven: Circuleer
Het uitverkoren volk
Samenvatting en kritische bespreking van “
” van David P Goldman, USA 2011
Deze bespreking van januari 2012 alsnog op dit blog.
De kern van de redenering van Goldman in “How Civilizations Die”: Als de mensen in een maatschappij, staat of bevolkingsgroep overwegend niet meer geloven in een collectieve toekomst of doel dan daalt het geboortecijfer en is er sprake van een krimpende bevolking. Hij noemt dat een vorm van collectieve zelfmoord. Volgens Goldman is dit het geval in Europa, Japan, Australië en in de moslim wereld. In de eerste drie door het individualisme, het eigen leven vooral zien als een individueel project; in de moslim wereld door het gevoel verslagen te zijn. De ontwikkelingen in de overige werelddelen (China, ZO Azië, Z Amerika) worden minimaal behandeld. Lees verder →
Ongelijkheid volgens dr Noble Price
Leesverslag van “The price of inequality” – Joseph E Stiglitz, USA 2013
Stiglitz beschouwing van ongelijkheid gaat feitelijk over de in de laatste 30 jaar ontstane grotere economische ongelijkheid in de US en de mogelijke oorzaken en slechte gevolgen daarvan. Daarbij komt hij niet toe aan het analyseren van ongelijkheden als al of niet noodzakelijk kwaad. Dit blijkt bijvoorbeeld ook uit “Alternive models of inequality” (p 102-103) waar hij uiteindelijk uitkomt op “more egalitarian” (= more efficient).
Hoofdoorzaak ziet hij in rent-seeking: een mechanisme waarbij een machtige elite via slinkse wegen probeert beloningen naar zich toe te halen zonder daar een serieuze maatschappelijke bijdrage voor te leveren. Lees verder →
Het accepteren van ongelijkheid
Aan de vooronderstelling dat alle wereldburgers op gelijke voet deel uitmaken van één mensengemeenschap (Overwegende, dat erkenning van de inherente waardigheid en van de gelijke en onvervreemdbare rechten van alle leden van de mensengemeenschap grondslag is voor de vrijheid, gerechtigheid en vrede in de wereld) wordt niet voldaan. Het feit dat we allemaal tot het menselijk ras behoren maakt nog niet dat wij tot één mensengemeenschap behoren. Mensen behoren tot een specifieke gemeenschap of ze dat nu zelf vinden of niet. Er kan niet van worden uitgegaan dat die specifieke gemeenschappen samen een wereldgemeenschap vormen. Daarvoor zou er een graad van wederzijdse erkenning van gemeenschappelijke normen en waarden moeten zijn die ver weg ligt en misschien wel nooit bereikt wordt. Lees verder →
De minister is een trekpop
Er is veel gehuil over de verantwoordelijkheid van Teeven voor de tragische en onterechte dood van Dolmatov. Hij is slechts staatssecretaris maar dat maakt voor deze beschouwing niets uit. Het uitgangspunt van het debat deugde niet. Alleen als hij van discretionaire bevoegdheden gebruik zou hebben gemaakt zou hem iets verweten kunnen worden. Het getuigt van groot onbenul, of beter, van grenzeloos politiek opportunisme, om bij individuele gevallen van falen in de uitvoering de minister verantwoordelijk te houden.
Maar zelfs als er sprake is van structurele fouten, zoals hier het geval schijnt te zijn, is een veroordeling van de verantwoordelijke bewindspersoon niet vanzelfsprekend. Ons hele rechtssysteem en de uitvoering daarvan zit vol met structurele fouten. Die zijn vooral ontstaan doordat bij wetgeving en rechtsspraak veel bijzondere gevallen en procedures worden afgesproken of afgedwongen, vaak onder politieke druk van dezelfde politieke groeperingen die nu ook ach en wee roepen. De zaak wordt meestal nog complexer door Europese “regelgeving”, “beroepsmogelijkheden” en “jurisprudentie”. Deze regels zullen meestal op zich al tegenspraken opleveren maar zelfs als ze dat niet doen zal de uitvoering, meestal door een door verkeerd bezuinigen uitgedund en kwalitatief minder ambtenarenapparaat, veel problemen en kansen op fouten met zich meebrengen.
De functie van minister is een trekpop. Iedereen probeert aan hem te trekken om zijn zin te krijgen. Hij heeft slechts zeer beperkte invloed op welke bewegingen hij kan uitvoeren. En zijn verantwoordelijkheid is dan ook navenant beperkt. Lees verder →
Boekbespreking: “Identiteit”, van Paul Verhaeghe
“Identiteit” is het nieuwste boek (augustus 2012) van de Vlaamse psychoanalyticus Paul Verhaeghe. Hij toont daarin vanuit zijn psychoanalytische achtergrond overtuigend aan dat identiteit een constructie is: een verzameling van ideeën die de buitenwereld op ons lijf (biologische wezen) geschreven heeft (p15). En wel inclusief normen en waarden, ethiek. In het eerste hoofdstuk wordt duidelijk dat daarbij een verzameling betekenis gevende verhalen een belangrijke rol spelen. Identiteit is niet een historische “eeuwige waarheid”. Met het zich ontwikkelen van die verhalen komen nieuwe daarbij behorende soorten identiteit tot stand. Belangrijk: op individueel niveau houdt het aanvaarden van een ander “verhaal” een verandering van identiteit in, inclusief normen en waarden, en omgekeerd. Zoals ik al uiteen zette in “Geloof is geen jas“. V vindt het belangrijk om te benadrukken dat vanuit onze biologische aanleg de mens een groepsdier is en los levende exemplaren een uitzondering zijn. Het wordt ook duidelijk dat die identiteit wordt ingeslepen, het is een intensief en ook wel langdurig proces, opvoeding, dat in meerdere kringen (ouders, onderwijs, kerk, cultuur) plaatsvindt. Lees verder →
Nieuw bij de Volkskrant: Wetenschap gekaapt door Gutmensch
Kunnen we de wetenschapsredactie van de Volkskrant nog serieus nemen?
Onder de kop “Bedankt, meneer Wilders, voor uw bijdrage aan de islamisering van Nederland” schrijft Maarten Keulemans, chef van de wetenschapsredactie van de Volkskrant, een pamfletje waar de honden geen brood van lusten. Het doet ernstig twijfelen aan zijn geschiktheid als redacteur van dit serieuze katern of voor welke functie bij een serieuze krant dan ook. Ook kan, helaas niet voor de eerste keer, de vraag gesteld worden wat voor criteria de redactie van de opiniepagina’s van de Volkskrant er eigenlijk op na houdt. Mijn vermoeden wordt steeds sterker dat zij alleen kijken naar de status van de auteur en vervolgens alle bagger ongezien plaatsen als die status aan bepaalde vereisten voldoet.
Het eerste wat opvalt is de onbeschofte vlegelachtige toon waarmee hij Wilders als een totale nitwit en kleuter weg probeert te zetten. Alleen al hierom zou een in de krant te publiceren excuus van de heer Remarque op zijn plaats zijn. Ik maak er verder geen woorden aan vuil. Deze toon dient als retorische truc om iets goed duidelijk te maken zegt Maarten zelf op Twitter. Als het iets duidelijk maakt is het de afwezigheid van argumenten op zijn stelling dat Wilders iets aan de islamisering heeft bijgedragen.
De volgende feiten staan min of meer vast:
- Er is een toename van de islamitische gezindheid bij bepaalde bevolkingsgroepen, zowel kwalitatief als kwantitatief.
- De islam is een gevaarlijke en gewelddadige ideologie (voor de onwetenden: alle godsdiensten zijn ideologieën).
- Er is een mechanisme waardoor mensen die om wat voor reden in de hoek zitten waar de klappen vallen zich tot ideologieën wenden die een beter leven beloven. Deze ideologieën legitimeren vaak geweld tegenover degenen die daarvoor verantwoordelijk worden gehouden.
Dit is zo ongeveer alles wat hierover te zeggen valt. Maarten Keulemans doet een lachwekkende maar ook kwaadaardige poging om Wilders verantwoordelijk te maken voor bovengenoemde feiten. Een bekend fenomeen: “Shoot the messenger”.
Afbeelding: Boris Johnson maart 2012. Meest waarschijnlijke bron: mirror.co.uk
Knuffelaars bitte rechts einordnen!
Vanwege de voortgaande opmars der dierenknuffelaars dit stuk uit 2009 bovenaan gezet. De verkiezingen waren die voor het EP in 2009. Overigens heb ik toen evenals in 2012 met frisse tegenzin links gestemd .
Men dwingt mij rechts te gaan stemmen. Ben ik dan rechts geworden? Ik dacht het niet. Misschien ongeveer zo rechts als Maarten Koning, de hoofdpersoon van “het Bureau”. Die zich dat afvroeg als hij geen zin had om in een demonstratie mee te lopen. Of het wel goed vond dat mensen die misbruik van sociale regels maken worden aangepakt.
Nu een initiatiefvoorstel van PvdA + SP is aangenomen om de nertsenfokkerij te verbieden is de maat voor mij vol met het gemakzuchtig de oren laten hangen naar zielige mensen en dieren door links. Ongetwijfeld heeft GL ook voor deze wet gestemd. Zou dit het gevolg zijn van de feminisering van de politiek? Met drie vrouwelijke fractievoorzitters zou je dat wel gaan denken. En dan zo’n flutredenering van minister Jacqueline Kramer (nog een vrouw) er bovenop.”Er zijn voldoende alternatieven om je warm te kleden”. Waarom verplicht men dan niet meteen het algehele veganisme? Of nog beter: ontwikkel een mens die op zonne-energie werkt (Houellebecq, “Mogelijkheid van een Eiland”), dan hoef je die lieve planten ook niet te doden.
Ik ben een mensendier. En heb ook zo mijn rechten. Ik hoef toch niet een paar miljoen jaar menselijke geschiedenis te verloochenen? Ik weet wel hoe dit komt. En heb er ook al eerder over geschreven. Hier nog maar eens een korte herhaling van de theorie van het Knuffelen:
“Naarmate er minder serieuze mogelijkheden zijn om politiek zinnig vorm te geven aan je stem wordt de behoefte toch iets te doen meer uitgeleefd op makkelijke zielige objecten.”
Het belangrijkste taboe-onderwerp is de relatieve en absolute overbevolking. Ook de wens een strobreed in de weg leggen aan het internationale flitskapitaal komt maar mondjesmaat voor. De belangrijkste kandidaten om te knuffelen kent u natuurlijk wel:
- hongerige en zieke kindertjes met grote ogen
- hongerige en zieke kindertjes
- zielige vluchtelingen
- zielige allochtonen
- zielige dieren met grote ogen
- zielige dieren
- zeldzame dieren
- zeldzame planten
Ik had toch liever dat de dierenliefde door rechts omarmt werd. Dan kon ik gewoon links blijven stemmen.
Update: het wordt hier even wat stiller
Mijn laatste blog hier is van eind augustus maar dat betekent niet dat ik ondertussen stil heb gezeten. Inmiddels zijn vier van mijn blogs op “De Dagelijkse Standaard” verschenen en het ziet er naar uit dat dit de komende tijd vaker het geval zal zijn. Degenen die mijn mailupdates krijgen (je kunt je opgeven door hieronder een reactie te schrijven) of mij op twitter volgen wisten dit al. Dit bericht is vooral voor RSS-volgers en mensen die vanuit OBA hier terecht komen. Op DDS staan nu de volgende blogs:
Het immigratietaboe: censuur en zelf-censuur in de wetenschap
Laf geleuter in De Balie?
Geloven doe je ook buiten de kerk
De multiculturele samenleving bestaat niet
Waar rook is, is vuur
Een van de meest waardeloze gezegden is “Waar rook is, is vuur”. Volgens mij wordt dit spreekwoord veel gebruikt in de rechtspraak om vooral niet zelf na te hoeven denken en geen oordeel te hoeven vellen. In de (civiele) rechtspraak wordt dit vaak misbruikt door querulanten, die dan “het voordeel van de twijfel” krijgen. Van nabij maakte ik het volgende mee:
Er was eens een bedrijf opgericht door een aantal personen dat probeerde een noodlijdende onderneming te redden. Dat leek even te lukken maar al spoedig verkeerde ook dit bedrijf in zwaar weer. Daarop besloot men een goede directeur aan te trekken die er inderdaad in slaagde om de zaak op de rails te krijgen. Onder andere door het aantrekken van (veel) meer kapitaal door het uitgeven van aandelen.
Een aantal van de oorspronkelijke oprichters meende dat nu wel de tijd gekomen was om flink te cashen. Dat zat er echter niet in. De zaak was weliswaar gered en er was een redelijk uitzicht op rendement maar de beoogde superwinsten zaten er niet in. Nu niet en ook niet in de verdere toekomst. Daar namen deze heren geen genoegen mee. Ze begonnen de directie verwijten te maken dat het bedrijf veel meer waard was dan in de boeken stond. Zij moesten de boeken maar wat opkloppen zodat de oprichters hun aandelen duur konden verkopen. Lees verder →