In Het hemd is nader dan de rok probeerde ik mijn standpunt over ongelijkheid nader te verwoorden. Dit om een betere meningswisseling mogelijk te maken dan die eerder in een discussie met S plaatsvond. S beloofde te reageren en deed dat uiteindelijk met De sublieme Godwin… Mijn verwachtingen waren gering na zijn verwijzing naar Vogelspottersgespot tussen islam en linkse kerk als eerste indicatie van zijn standpunt. De aankondiging dat zijn antwoord “argumentatiever en naar ik hoop polemischer zou zijn” wordt op geen enkele manier waar gemaakt. Uit een overmaat van persoonlijke observaties betreffende mijzelf (negatief), de overige aanwezigen (positief) en de omstandigheden waaronder de discussie plaatsvond (negatief: benauwd, krap) wordt duidelijk dat er geen tegenargumentatie plaatsvindt. Lees verder →
Categorie archieven: Circuleer
Twee onschuldige blauwe ogen keken de theaterdirecteur aan.
Jaja, die twee mannen van de theaterschool zijn helemaal fout. Tenminste zo staat het in de Volkskrant. Nu valt daar op zich al het nodige op af te dingen, maar laten we voor het gemak even aannemen dat er inderdaad seksueel contact geweest is tussen docenten en leerlingen. Is dat dan fout? En zo ja wiens schuld is dat eigenlijk? In mijn studententijd (70er jaren) was er in een totaal andere studierichting al de zware verdenking dat sommige studentes op niet geheel gepaste wijze hun resultaten haalden of hun assistentschap verkregen; en ook later kwam ik de vermoedens van omhoog neuken regelmatig tegen. Volgens mij verweten de meeste van mijn studiegenoten dat eerder de studentes, die misbruik maakten van de zwakte van de docent. Het is al zeer lang een geliefd thema in films, theater en op TV: de secretaresse die haar baas verleidt en die zo van zijn vrouw afpakt. Het is eigenlijk een cliché. De moderne feministe vind dat tot op zekere hoogte ook nog best, je borsten als wapens (2006, zie de mening van Karin Spaink daarover). En natuurlijk mislukt dat ook regelmatig. En dan ben je genaaid. Maar je hebt het wel zelf gedaan. Lees verder →
De edelkitsch van Pixars “Binnenstebuiten”
Still uit “Inside Out”
Mijn studeren op de aard van het bewustzijn voerde mij jaren geleden naar Daniel Dennett, wiens “Bewustzijn verklaard” (1991) voor mij nog steeds de gouden standaard is. Door de ronkende recensies van “Inside Out” de nieuwste animatiefilm van Pixar, omhangen met vijf sterren en de kreet “Oscarwaardig” en met als belangrijk detail dat het functioneren van het menselijk bewustzijn er zo goed in werd uitgebeeld ging ik deze film bekijken. Lees verder →
Verander-de-gevoelens
© entrelascejas
In een gespreksgroep hadden we het over (boot)vluchtelingen. Daarvoor schreef ik een discussiestuk (hieronder) waar, enigszins tot mijn verbazing, iedereen het wel ongeveer mee eens bleek: we zullen de vluchtelingen moeten tegenhouden, ze hebben geen recht om hier te komen.
Maar… weer werd duidelijk hoe groot de kloof tussen ratio en gevoel is. En hoe zwaar de christelijk-humanistische disciplinering ons gevormd heeft. Hoeveel moeite het kost om wat het verstand voorschrijft ook te willen uitvoeren. Thea zat onderuitgezakt op de bank en zei: “Ik kan er niets tegenin brengen, maar ik kan het ook niet accepteren, ik krijg er buikpijn van.” John vertelde later dat hij de nacht daarop slecht geslapen had en nachtmerries had waarin hij verdronk. En ook anderen verklaarden zich ongemakkelijk te voelen. Zelf heb ik daar niet zo veel last meer van, maar dat ging niet vanzelf. Opnieuw blijkt de “rationeel handelende mens” niet te bestaan. Die ratio moet eerst omgezet worden in gevoelens voordat het effectief kan worden. Dat kan, maar is een pijnlijk, langer durend proces, waarbij men steeds weer rationeel en misschien ook wel bestraffend moet worden toegesproken. Door zichzelf en bij voorkeur ook door anderen. Uiteindelijk werkt het verstand alleen via het gevoel. Lees verder →
Het genie van Houellebecq
Mijn gewaardeerde medeblogger Peter van Lenth gaf zijn visie op “Onderworpen” van Houellebecq in Wie bewijst Houellebecq eigenlijk een dienst? Wat hij daarmee bedoelde wordt vooral duidelijk in zijn reactie op mijn commentaar: “Maar stelde hij het aan de kaak? Ik mag het hopen.” Waarbij niet helemaal duidelijk is of “het” slaat op de islam zelf (in de “gematigde” vorm waarin die in het boek ten tonele wordt gevoerd), of de in het boek voorgestelde onderwerping van Frankrijk daaraan. Ik ga even uit van het laatste. Lees verder →
Zo werkt vrijheid
Art: BuCkMaStEr119
Een jaar geleden waren wij op vakantie in de VS. We maakten een tocht waarbij we de helft van de tijd bij familie of vrienden logeerden. In het voorjaar bedachten we dat het misschien ook wel leuk was om bij de familie Pietersen langs te gaan. G kende die van lang geleden, ze fokten paarden en waren daarmee op een gegeven moment naar de VS verhuisd. Email contact was moeilijk te krijgen maar uiteindelijk lukte dat. Het was erg onduidelijk hoe welkom we waren. Het zou kunnen dat we na een kop koffie weer afscheid moesten nemen, maar misschien konden we daar een paar dagen blijven. Dit is vrijheidsmoment nummer 1. Ga je daar wel of niet langs? Er is niets vastgelegd of afgesproken, de beslissing was geheel aan ons, en we hadden onze rondreis prima op een andere manier kunnen voltooien. Eigenlijk kenden we die mensen niet. Lees verder →
Het hemd is nader dan de rok
Ongelijkheid accepteren is heel moeilijk en zeer noodzakelijk. Dat blijkt iedere keer als ik daarover in gesprek ga. Laatst met S, en dat is aanleiding tot bijgaande beschouwing. Overigens tevens een bijdrage aan mijn zeer onregelmatig verschijnende serie “Goede en foute spreekwoorden”
“Ik doe nog een poging. Zoals wij zondag lieten blijken hebben we allemaal het gelijkheidsdenken ooit omarmd en vanuit dat idee hebben we ook een geschiedenis van het opkomen voor en hulp bieden aan de zwakkeren en nooddruftigen. Het afscheid nemen van deze ideeën kostte (en kost) de nodige pijn en moeite. Waaruit je goed kunt afleiden hoe sterk de christelijk-humanistische ideologie er bij ons allemaal ooit is ingeramd.” Lees verder →
De zoveelste onzin in de VK: USA roofkapitaal=progressief
In de Volkskrant wordt een stuk uit de NY Times overgenomen onder de titel “Amerikaans grootbedrijf is progressiever dan u denkt” Het laat goed zien wat progressief nu is: pure politieke correctheid. Inderdaad, het US grootbedrijf laat wel eens de oren hangen naar de linkse politiek-correcte meute.
Het binnenhalen van de Confederate vlag door Walmart na de schietpartij “progressief”? Gewoon bang om een slechte beurt te maken bij de klant. Waarbij ik nog moet zien hoe lang ze het volhouden als de klanten waarvoor die vlag uithing wegblijven. Ondertussen blijft Walmart een tamelijk slechte werkgever. Volgens mij beloont geen enkel bedrijf ongeschoold of bijna geschoold werk voldoende. Maar ja het is niet progressief meer om daar iets over te vinden. Want vaak wit en ook nog vaak man.
Van het opgevoerde verzet van grootbedrijven tegen bepaalde potentieel discriminerende (christelijke) wetten wordt wel expliciet gemeld dat dat gebeurt om de consument te behagen. Ook daarvan moeten we zien wat er gebeurt als de daardoor niet behaagde consument zich van het bedrijf afkeert. In ieder geval heeft het weinig met een progressieve inborst te maken.
Het verzet van het grootbedrijf tegen migratiebeperking wordt gebracht onder het mom dat de bedrijven “de beste werknemers” moeten kunnen kiezen. De goedkoopste zullen ze bedoelen. Verdere loondruk. Dat bedrijven gevoeliger zijn voor “sociale rechtvaardigheid” dan parlementariërs is nogal voor de hand liggend. Bedrijven proberen de meest koopkrachtige groep te behagen: de politiek correcte stedelijke elite. Parlementariërs zijn gedwongen ook andere groepen te bedienen.
Grote Bah!
Maartje Duin propageert onze zelfmoord
© entrelascejas
In de Volkskrant van 27 juni mag Maartje Duin over twee pagina’s reclame maken voor de single. Dit in de vorm van een fictief(?) partijprogramma voor een singlepartij.
De boodschap: Single zijn is duur en wordt benadeeld door de belasting, bij gemeentelijke lasten, bij de woningbouw, in hotels, door de banken en zo voort. Dat moet maar eens ophouden! Discriminatie! Het valt nog mee dat ze niet over de kinderbijslag of andere minimale vergoedingen voor kinderen krijgen en verzorgen begint. Bij mijn weten ook een favoriet onderwerp van verontwaardiging van hardcore singles en kinderloze stellen. Wat heb ik met de kinderen van een ander te maken? Waarom zou ik daarvoor betalen? Een veel voorkomend sentiment. Lees verder →
Bankiers: amoreel of immoreel?
In Trouw van 28 april 2015 staat een interview met Joris Luyendijk waarin hij nader ingaat op de vraag of de bankiers die hij interviewde amoreel of immoreel te werk gingen. Hierbij de relevante passage: Lees verder →