_
Het deel van de genetici die zich bezig houden met het onderzoek naar de geschiedenis van de mensheid, is het er wel over eens. Het DNA van mensen verschilt en geeft aanleiding tot het onderscheiden van drie menselijke rassen die ieder hun eigen geschiedenis hebben. Genetici zien drie grote rassen als genetisch duidelijk te onderscheiden groeperingen. Het is het Afrikaanse ras dat zich vanaf de Sahara verspreid heeft naar het zuiden en het hele continent bevolkt heeft. De tweede duidelijk te onderscheiden groepering betreft het Kaukasisch ras dat behalve Europa ook de volkeren van Noord-Afrika, het Midden-Oosten en West-Azië tot en met India omvat. De derde groepering is het Oost-Aziatisch ras dat onder meer China en Japan omvat. Lees verder →
Maandelijkse archieven: november 2016
De schermutselingen over ‘identiteit’ in een multiculturele samenleving
Een goede vriendin bracht het al jaren geleden eens scherp onder woorden: ‘identiteit’ is wat Nederlanders niet mogen hebben, maar minderheden wel’. Het was in de tijd dat Maxima openlijk verklaarde dat de Nederlandse identiteit niet bestond. “Een beetje dom!”, had Willem Alexander toen moeten zeggen, maar dat deed hij niet. De discussie is nooit goed van de grond gekomen, maar woedt voort als een veenbrand die af en toe oplaait. Historicus en humorist Maarten van Rossem is één van degenen die voortdurend ontkent dat er sprake is van een Nederlandse identiteit: “Maar Nederland was ook vroeger niet zo homogeen als wij altijd denken, ook toen bestond dé Nederlandse identiteit al niet.” Van Rossem spreekt over een veelheid van identiteiten waarvoor geen overkoepeling of richtinggeving bestaat. Over het niet bestaan van de Turkse of Marokkaanse identiteit heeft hij het nog nooit gehad. Lees verder →
De zeshonderdvierendertig levens van Fidel Castro
vrijdag 25 november 2016 is Fidel Castro op negentig jarige leeftijd overleden. De Nederlandse kranten schrijven dat hij zeshonderd aanslagen heeft overleefd. Mijn krant in Midden-Amerika heeft het over zeshonderdvierendertig aanslagen op zijn leven. Die afronding tot zeshonderd in de Nederlandse kranten lijkt me gerechtvaardigd als je het bekijkt van de kant van de aanslagplegers. Vanuit Wilders gezien zijn de niet genoemde vierendertig aanslagen natuurlijk ook wezenlijk van belang. Ik durf de stelling aan dat Fidel Castro minder geliefd was dan Wilders is.
In mijn Midden-Amerikaanse krant worden slechts negen van die zeshonderdvierendertig aanslagen uit de doeken gedaan. Twee van die negen vind ik echt kwaliteit hebben, met een soort schoonheid van de vorm, als je ervan uit gaat dat een man als Fidel Castro uit de weg geruimd mag worden.
De eerste is die van de ontploffende sigaar. Ik denk dat Fidel zelf niet wist dat die sigaar in Europa symbool is van de kapitalist, die volgens europese linkse kringen moet worden bestreden. Dit had de achilleshiel van Fidel kunnen worden, omdat in Cuba elke straatarme dondersteen een sigaar rookt als het even kan. En ze maken die sigaren zelf. Daarom heb ik vrede met het waanzinnig hoge suikergebruik per persoon in Midden-Amerika, omdat ze zelf die suiker verbouwen, en suikerriet kappen is het meest smerige werk wat je je maar kan voorstellen. Dat is dan wel in het huidige Cuba verbeterd door machines te gebruiken voor dat smerigste werk.
De tweede is het idee van het verspreiden van een LSD-achtige stof via de airco in de radio-opnamekamer waar Fidel Castro zijn lange betoog zou gaan houden. Langzaam maar zeker zou hij totaal nieuwe wartaal uit gaan slaan voor het oor van het hele vaderland. Dat idee was erg knap, maar mislukt. Ik weet niet waarom.
‘White privilege’, een nieuwe mythe?
Mensen gaan het liefst om met mensen die op ze lijken. Dat is een oude natuurwet. Het afwijkende wordt gemeden en gewantrouwd. Die natuurwet staat nu als verdachte voor het hekje van de rechtbank als xenofoob en racistisch. Aanklagers zijn minderheden die gesteund worden door progressieve idealisten. De mantra dat alle mensen gelijk zijn, wordt echter niet gesteund door de natuurwet. Die geldt voor iedereen, waar dan ook. Van nature scant een mens zijn omgeving op risico’s die zijn leefwereld kunnen bedreigen en op grond daarvan maakt hij onderscheid. Lees verder →
De Westerse cultuur verdedigen is geen fascisme
Als je de Westerse cultuur verdedigt tegen datgene wat haar bedreigt, in het bijzonder de EU en de Islam, word je vroeger of later door de linkse Goedmens uitgemaakt voor fascist, al of niet via een Godwin. Het begint meestal iets onschuldiger met racist of extreemrechts maar fascist of nazi zit dicht onder de oppervlakte. Bijvoorbeeld als men naar de “analyses” van extreemrechts kijkt van “wetenschappers” als van Donselaar en Mudde. Het meest openlijk en direct was Arnon Grunberg die in de Volkskrant van 22 mei 2014 mensen die niet voor het “Europees Project” stemmen direct uitmaakt voor fascist. Lees verder →
Het morele en wetenschappelijke failliet van Gloria Wekker
We lijken te zijn aanbeland in het tijdperk van de minderheden. De media bieden hen gretig een podium waar ze hun verongelijkte wereldbeschouwing mogen uitdragen. De ‘emancipatie’ van minderheden lijkt het te moeten hebben van het in gebreke stellen van het blanke gastland dat daarom zijn koloniaal verleden en hedendaags racisme in het gezicht gesmeten krijgt. Het doet denken aan het wrede gedrag dat pubers vertonen in het losmakingsproces van hun ouders. Die ouders hebben alles fout gedaan. Lees verder →
Asscher of Samsom? – Een vals dilemma als campagnetruc
Volgens mij staat het allang vast dat Lodewijk Asscher de nieuwe lijstaanvoerder van de PvdA zal worden. Vooral nu hij verzekerd heeft bereid te zijn om in de oppositiebakjes plaats te nemen als de PvdA geen regeringspartij zou worden, is de laatste twijfel over zijn beschikbaarheid weggenomen. Andere kandidaten voor het politieke leiderschap van de PvdA zijn weg gemanoeuvreerd en de vraag die over blijft is: hoe krijgen we Samsom uit beeld. Nu hij beeldbepalend is geworden voor de vele concessies die de PvdA aan de VVD heeft moeten doen, kan hij voor de komende verkiezingen niet langer het gezicht zijn van de PvdA. Het campagneteam heeft een creatieve oplossing uit de hoge hoed getoverd. Een toneelstukje in vier bedrijven waarbij Asscher het beste script krijgt. Daar begint het al mee, erger wordt het als je beseft dat we geconfronteerd worden met de klassieke drogreden die bekend staan onder de naam ‘vals dilemma’. Lees verder →
Donald Trump, de trigger van een grote vulkaanuitbarsting
de uitbarsting die bijna niemand voorzag
Met smalende gedachten heb ik mij vanmorgen weer door de ochtendkrant geworsteld. Hoe selecteren ze bij de Volkskrant bijvoorbeeld welke ingezonden brieven de krant halen? “Ik ben niet bang voor Trump”, schrijft iemand, “Ik ben bang voor de miljoenen mensen die zo iemand“ macht en invloed toevertrouwen”. Ze hoeft niet bang te zijn. Een leger van Bert Wagendorpen, Geert Makken, Peter R. de Vriezen en Jeroen Pauwen zullen op de barricaden klimmen om het politiek correcte deel van de Nederlandse bevolking (één miljoen mensen, schat ik) te beschermen tegen het naderend onheil dat hun leefwereld als een uitslaande brand zou kunnen ontwrichten. Valt de brand nog te blussen? Lees verder →
De Incapabele Intellectueel
Wat is dat nu eigenlijk? Een intellectueel? In de meest brede zin iedereen die vooral met zijn hoofd werkt en niet met zijn handen. Het kan eenvoudige hoofdarbeid zijn, zoals administratief werk, het op een systematische manier toepassen van kennis, bijvoorbeeld het maken van een berekening voor de constructie van een eenvoudige woning, het uitschrijven van een recept of het voeren van de boekhouding. Een trapje hoger staan die functies waar enig zelfstandig denkwerk en inzicht voor nodig is. Bijvoorbeeld allerlei gerechtelijke functies, het controleren van een boekhouding, het schrijven van een verslag, het maken van een ontwerp. De top is de literatuur, de wetenschap en de kunsten. Lees verder →
Is de Trump-kiezer een proteststemmer?
Het meest verwonderlijke aan de verkiezingsuitslag in Amerika is dat de door de gezamenlijke media meest verguisde kandidaat de overwinning behaalde. De reactie van de media en de gevestigde orde identificeert de Trump-kiezer met diens optreden en uitspraken. Maar het kan ook anders worden gezien. De keuze voor Trump als een oorvijg aan het dominerende establishment dat haar wereld opdringt aan een meerderheid die daar niet van gediend is en op die wijze haar machteloosheid omzet in macht. Lees verder →