Europa! Und schnell bitte!
De tegenstanders van “meer Europa” blaffen tegen de verkeerde boom. Zonder een stevig Europa gaan wij ten onder. We worden een achterlijke en vergeten uithoek van de wereld waar het niet goed toeven is. Het probleem is juist dat er op dit moment geen Europa is. Wat daar voor doorgaat is een eigenaardige coalitie van multinationals (met veel buiten-Europese belangen), boeren-, milieu- en mensenrechtengroepen zonder serieuze democratische legitimiteit. Die wel de legitimiteit van de lidstaten ernstig heeft aangetast maar niet in staat is als serieuze speler op het wereldtoneel de belangen van de bevolking te verdedigen of bij crises orde op zaken te stellen.
Hoe moet Europa er dan wel uitzien: Het moet een echte (federale) staat zijn met een grondwet, regering, leger, belastingheffing, taal en vooral een democratische, niet per deelstaat of land verkozen parlement. Betekent dit dat wij veel van onze “vrijheden” daarvoor moeten inleveren? Ik denk van niet. Er zal voldoende ruimte blijven voor een eigen taal, cultuur (inclusief schimmelkaas en korenwolf) en rechtsstelsel.
Een dergelijk Europa kan alleen bestaan uit leden die in een aantal opzichten al naar elkaar toe zijn gegroeid en waar vooral de instituties oftewel “behoorlijk bestuur” al redelijk ingeburgerd zijn. Dat zullen met zekerheid niet alle huidige leden van de EU zijn, maar meer de NEURO-zone, het liefst uitgebreid met Zwitserland, Engeland en Noorwegen.
Maar hoe moet dit Europa tot stand komen? Ik vrees dat daar een of andere vorm van revolutie voor noodzakelijk is. Als onderhandelingsresultaat van onze huidige leiders zie ik het niet gebeuren. Eigenlijk zie ik wel een rol voor de PVV-partijen in Europa. Vreemd genoeg zijn zij de enigen die enigszins internationaal op elkaar georiënteerd zijn. Ook hier laat links het helaas weer volledig afweten. Ooit was er wel eens zoiets als een internationale die iets voorstelde. Das war einmal.
NB Ik houd me aanbevolen voor een betere vertaling van “barking up the wrong tree”, maar niet “Aan het verkeerde adres zijn”; dat is te slap.
Je beoogt zo ongeveer wat ik als nachtmerrie ervaar: een echte federale staat met grondwet, regering, leger en noem maar op. Nederland is dan verworden tot een soort Beieren of Flevoland. Dank je de koekoek. Eigen taal en cultuur? Ja wellicht, als je cultuur beperkt tot ‘wie heeft deze variant van de schimmelkaas bedacht’. Maar wat hebben wij op met bijv. de Griekse opvatting van een afspraak, toch eerder een cultuureffect waarover je het dan zou moeten hebben? Nu zijn er zeker ook zulke cultuurverschillen tussen de Veluwe en de Randstad, of tussen Amsterdam en Haarlem, maar die groepen wonen daadwerkelijk dicht bij elkaar en hebben er evengoed ook eeuwen over gedaan om, goeddeels op vrijwillige basis, naar elkaar toe te groeien. De Zuid-Nederlanders voelden zich al niet eens voldoende verwant met de Noorderlingen en scheidden zich af als België, kan je nagaan. Nog steeds voelen zowel de Nederlanders en de Belgen niets voor samengaan. Als je gezamenlijk slechts één parlement mag kiezen, dan moet er wel eerst voldoende binding bestaan. Die is er gewoon niet en zal er voorlopig niet komen. De landen van Europa willen verenigen in een federatie is eenzelfde soort wishful thinking als alle zuid-amerikaanse staten willen binden in een federatie, of alle landen in het midden-oosten, of in het verre-oosten, of China met Rusland. NEE is NEE is heel verstandig.
(1)Volgens mijn blog zal Griekenland *niet* tot mijn federaal Europa behoren, in ieder geval zeer lang nog niet. Precies om de reden die je aangeeft. Overigens een reden om ze ook uit het huidige Europa te zetten.
(2) Mijn mening waar je niet op ingaat: het gaat er niet om of we het leuk vinden. Het gaat er om wat er zonder een dergelijk Europa met ons gaat gebeuren: Wij worden vermalen door China.
NB Threaded hier!
Ha, threaded, heel goed. 😉
Vermalen door China, zou kunnen. Maar is een federaal Europa daarop het enige antwoord dan? Laat ik het zo zeggen, moeten we echt kiezen voor het ene kwaad om het andere te voorkomen?
Een van de argumenten om JA te zeggen, was dat we anders weer tot oorlog (binnen Europa) zouden vervallen. Dat was een bangmaker. Jouw ‘vermalen door China’ zou weleens eenzelfde soort bangmaker kunnen zijn.
Even kijken of ik het snap. Bedoel je dat Europa weer opgedeeld moet worden? En dat Turkije geen deel uitmaakt van deze statelijke eenheid? Dat betekent weer oorlog, of liever nieuwe oorlogskansen. Denk je dat Groot Brittanië gaat participeren?
En waarom denk je dat Wageningen, Leiden en Delft (Ik noem een paar willekeurig gekozen voorbeelden), het afleggen tegen die duizenden universiteiten, die de wereld nu telt? En bijna allemaal een beetje op In Holland lijken.
Ik denk dat er meer te zeggen is voor een geleidelijke groei…
“Weer opgedeeld?” Dan zou het toch eerst verenigd moeten zijn en daar is nu maar zeer beperkt sprake van. In mijn stukje schets ik ongeveer welke huidige landen mogelijk een federatie kunnen vormen die iets voorstelt. En waarom ze daarmee maar beter niet kunnen wachten tot het te laat is. Anderen zullen nog een flinke tijd in de wachtkamer moeten, 20 -50 jaar bijvoorbeeld. Natuurlijk kunnen ze wel met allerlei verdragen en zo in hun ontwikkeling geholpen worden. Als ze dat zelf echt willen tenminste. De vraag over het verlies van onze intellectuele voorsprong lijkt me een apart onderwerp.