SF feuilleton X – BSOD
Deel I:De Opdracht, bij Pas
Deel II: De Noodoproep, bij Bart
Deel III: Maan 66 & Solarstelsel 6666, bij Ina
Deel IV: Afgrond, bij Eric
Deel V: De Khorr neemt de leiding over, bij Doranne
Deel VI: Het Grote Plan, bij Luuk
Deel VII: In De Grotten, bij Coby door Jack
Deel VIII: De Kracht van het Universum door Satuka
Deel IX: De verstekeling, bij Kokopelli door Tom
Op de monitor blonk:
TRANSMISSION IN PROGRESS…
ABORTING
> So Long, And Thanks ….
BSOD
… for all the fish.
Opeens werd alles diep blauw om hem heen. Even daarna flitsten de woorden "internal error" midden in zijn blikveld. Met zijn ogen knipperend door de felle TL-buizen in het ranzige kantoortje kwam hij langzaam tot zichzelf. En keek in het vriendelijke gezicht van Turbo Mellow.
"Je hebt het goed gedaan." zei die, "Dat het niet gelukt is de zaak te redden kwam niet door jou.
Nadat we de virtuele missie begonnen waren hebben we nogmaals tests laten lopen op X-RAM. Daarbij bleken de gesignaleerde uraniumtekorten niet te bestaan. Ze moesten het ontbreken van het Plu-2 isotoop verhullen. Een uiterst zeldzame maar vitale stof."
"Uiteindelijk hebben we de oorzaak daarvan kunnen vaststellen. 10 jaar geleden is er een raket met kernkop gelanceerd die gericht was op de trojan 2993. De enige toen en nu bekende plaats waar dit in winbare hoeveelheden voor komt. Deze heeft vijf jaar geleden zijn doel bereikt. Dat wij dat pas nu merken komt omdat de transporten in omgekeerde richting ook vijf jaar onder weg zijn."
"Maar hoe kan het dat zo’n lancering en de explosie onopgemerkt zijn gebleven.?"
"We weten nog niet hoe het gedaan is, maar ze moeten toegang gehad hebben tot PLAN. En daarin zowel de lancering als de aankomst verduisterd hebben. We hebben de zaak enigszins kunnen reconstrueren, maar veel verder dan dat de lancering vanuit Centraal Afrika moet hebben plaatsgevonden zijn we niet gekomen"
"Het moet wel iemand geweest zijn met toegang tot de hoogste niveaus en een enorme kennis van zaken."
"Het hoeft geen iemand geweest te zijn"
"…. Je bedoelt dat C-RIST …."
"Dat zou heel goed kunnen."
—-
"Heb je nu je zin", vroeg Tao Tse Lung. "Je hebt de hele mensheid naar de kloten geholpen."
"Dat was ook het plan. Althans het mijne." "De gedegenereerde zooi die zich mensdom noemt en deze planeet als een sprinkhanenplaag volkomen verkracht heeft verdient niet anders"
"En nu ?"
"Nu is het wachten op Adam en Eva"
"?…"
"Voorafgaand aan mijn actie heb ik een genetisch programma opgestart om weer vruchtbare mensen terug te telen. Zoals het er nu naar uitziet zijn de vrouwtjes over een paar jaar klaar."
"Zodat het weer van voor af aan kan beginnen zeker"
"Dat is mogelijk maar we hebben een aantal maatregelen genomen"
"Zoals"
"We hebben de zaken een beetje verbouwd."
"?…"
"Zodat er alleen voortgeplant kan worden door echt te neuken. En er slechts drie kinderen geboren kunnen worden."
—
"We gaan je nogmaals op een missie sturen" zei Turbo Mellow.
"Heeft dat nog zin?".
"We hebben in de analyses aanknopingspunten gevonden dat er een uitweg zou kunnen zijn. Aan jou de taak om die te vinden. Je krijgt weer het karakter van Pjotr Antonov. Alleen zullen we het drankgebruik er maar afhalen."
"Hmm…"
"Je zult het nu alleen op moeten knappen met Kobalt Khorr. Ik vrees dat de belevenissen van Joe Farrell Homan Slist te veel zijn geworden."
"Het was ook redelijk onverantwoord om hem zo kort na zijn scheiding op missie te sturen. Het feit dat hij zijn kat meenam was een duidelijk signaal. En natuurlijk kwam het thema van zijn verloren liefde meteen opduiken."
"Dat is waar."
"Om maar te zwijgen van de invloed van de mannenhaat waarop die relatie stuk liep."
"Een ernstige fout van onze kant. We hopen dat de behandeling die hij nu ondergaat nog enig resultaat heeft. Maar het zou goed kunnen dat Homan de rest van zijn leven in een inrichting door moet brengen."
"Gezien de omstandigheden doen we de breefing nu RL en niet meer VR".
"Dat merk ik"
"Goed. Er valt weinig toe te voegen aan wat we hiervoor besproken hebben. Maar één ding is van het grootste belang"
"…"
"Zoals je inmiddels begrepen zult hebben is X-RAM gepersonifieerd als Kobalt Khorr; de uitzonderlijke toestand waarin we ons bevinden liet ons geen andere keus dan een directe interface in de virtuele ruimte te creëren. Het is van het grootste belang dat die zich steeds op zijn gemak voelt. We hebben geprobeerd zijn karakter iets minder koel te maken, maar ieder gevoel van wantrouwen zal de kans op een geslaagde missie verkleinen."
"Wat kan mijn rol eigenlijk zijn als X-RAM zelf geen oplossing kan bedenken?"
"Jouw rol is het om de onverwachte zijpaden te vinden die X-RAM in een zekere rechtlijnigheid over het hoofd kan zien. En om het dan met goede argumenten er toe te bewegen zo’n zijpad in te slaan."
De volgende morgen nam Wicco Turnov weer plaats in de VIU. Even later zat hij als Pjotr Antonov met Kobalt Khorr in de UHS naar Timboektoe.
Tot zijn verbazing was er nog een passagier die hij kende: Jane.
"Timboektoe…?" dacht Pjotr Antonov.
Deel XI van de SF feuilleton morgen door Ivy
Illustratie 1: Enki Bilal – Album Exterminator 17 (1979/1980)
Voor minder onderlegden op allerlei vlakken hier enige uitleg…
| BSOD: | Afkorting van "Blue Screen Of Death". Het fameuze blauwe scherm dat je te zien krijgt (kreeg) als Windows vastloopt. |
| "Thanks for All the Fish" : | 4e deel van de onovertroffen "Hitchhiker’s Guide to the Galaxy" van Douglas Adams. Het is het bericht dat wordt achtergelaten door de dolfijnen als ze de aarde verlaten net voordat die wordt opgeblazen om een ruimte-snelweg te bouwen. |
| Trojanen: | Planetoïden op een vast punt ten opzichte van Jupiter. |
| RL: | Real Life |
| VR: | Virtual Reality |
| VIU: | Virtual Interface Unit (eigen verzinsel) |
| UHS: | Ultra High Speed (idem) |
| X-RAM, C-RIST, PLAN: | Verzonnen nonsense afkortingen voor verschillende zelfstandige Artificial Intelligence eenheden (computers) die een rol spelen in de besturing van de wereld. |
| Timboektoe (stad in Mali) | Wordt door Donald Duck vaak als toevluchtsoord gebruikt, nadat hij zich de woede op de hals heeft gehaald van de inwoners van Duckstad. |
Victor, ondanks enige voorkennis.. toch een grote verassing, deze wending. Ik zal alle zeilen bijzetten voor een waardig vervolg!
(Ivy)
Dit is wel een zeer onverwachte wending, bovendien volgens mij meer SF van nu.
Toch heel spannend en erg nieuwsgierig hoe de volgende schrijvers dit gaan oplossen.
groetjes
Ben blij met de uitleg, waarvoor dank. De wendingen waren even moeilijk om bij te benen, maar het is gelukt. Heel verrassend. Alles weer anders. Nou, Ivy, ik wens je veel succes!
Hartelijke groet, Coby
Tjonge, jonge,…alles een VR droom, uitééngespat in een rauwe RL werkelijkheid.
Geweldig.
Nou Ivy, daar ga je dan.
Is je griep al wat minder?
Succes.
Aanbevolen! 😉
Ivy succes
Goed geschreven en een inderdaad zeer verrassende wending.
(Maar ik vind het toch ook een beetje een "bummer" 😉
Voor mij ook een ‘bummer’…
Ik vind het toch een beetje: ‘…en toen schrok hij wakker, en bleek álles een bange droom geweest te zijn’.
Zo kun je elk zorgvuldig opgebouwd verhaal met één beweging in de prullebak gooien.
Een matrix-achtige wending, ik kan dit ook niet plaatsen in de ‘sf vijftiger en zestiger jaren stijl’.
Jammer van deze stijlbreuk. Ik zie het niet anders.
Nee, ik vind dit geen goed vervolg: wat moet ik hier verder mee?
Ik ben het met Bart eens. Toen ik het las, dacht ik voorgangers bedankt, even de werkelijkheid en we gaan weer verder met het RPG (Role Playing Game) met dezelfde karakters maar nu heel anders.
Ik vind het ook een breuk.
Als bij het eertse stuk, in de inleiding, iets hierover gemeld was, was het wel ok.
Reactie is geredigeerd
@ivy: dank, en goed dat je het sportief opneemt
@antoinette: sf van nu. Ook vroege SF probeerde zich vaak binnen de grenzen van het mogelijke te bewegen. De grenzen van de Science slechts minimaal te overschrijden. En vooral uit te vergroten wat er zou kunnen gebeuren. Dat miste ik een beetje.
@Copy, Ina, Daniëlle, Satuka: Dank.
@Bart (en een beetje satuka): (1) Ik was me er van bewust dat dit zo opgevat kan worden. Het gaat er voor mij om of er bij zo’n wending voldoende elementen van het verhaal overeind blijven en in een ander licht geplaatst worden. Ik heb daar hard aan gewerkt maar kennelijk voor jou met onvoldoende resultaat. Je hebt zelf in jouw aflevering ook de vrijheid genomen om een maatschappelijke missie om te zetten in een ridderlijke onderneming.
(2) Stijlbreuk: Als er iets is wat ik als een schending van SF-stijl heb ervaren dan is het jouw introductie van de scheepskat. Puur als een huisdier met een koosnaampje die even geaaid moet worden. Overigens had ik mijn voorkeur voor iets anders dan een 60er jaren space-opera al van te voren kenbaar gemaakt en heeft Pas daarop uitdrukkelijk de regels verruimd (zie aldaar). Als je het niet ziet zitten 24 november dan wil ik die beurt wel overnemen. Maar dat wil ik wel snel weten.
@Luke: Wat bedoel je met de inleiding ? De 1e aflevering ? Of de randvoorwaarden (zie daarvoor antwoord op Bart)? En wat had daar dan gemeld moeten worden ?
Reactie is geredigeerd
Victor
Ik respecteer je mening en je ideeën, maar ik blijf het jammer vinden.
En de scheepskat ‘een schending van SF-stijl’?
Dat dacht ik toch niet…in 1958 schreef Arthur C. Clarke al ‘Who’s there?’, een kort sf-verhaal met een prominente rol voor de kat Tommy aan boord.
Toch niet de minste schrijver…
Ik wacht nog even af – eerst maar eens kijken wat er vandaag volgt.
Heren en Dames ook.
Ik begrijp de commotie rond Victor’s bijdrage wel van de ene kant. Hij geeft een zeer verrassende en onverwachte wending aan het SF verhaal waar niet iedereen wat mee kan of gelukkig mee is. Maar van de andere kant, de soep dient naar mijn smaak niet zo heet gegeten te worden. Tenslotte is het een erg leuk en boeiend schrijfproject dat altijd wel verrassende invalshoeken kan opleveren. Deze bijdrage is er een van.
Verder schaar ik Victor’s bijdrage niet onder een van de saboterende afleveringen die we zagen onder de bouquet estafette. Dit is toch van een geheel andere orde.
Als laatste, iedereen doet hier zijn stinkende best om op geheel vrijwillige basis een flinke bijdrage in elkaar te zetten. Laten we dat met z’n allen gewoon waarderen.
(Pas)
Het feit dat Victor mijn zorgvuldig opgebouwde vrouwenwereld als een zeepbel uitéén heeft doen spatten, wat toch even slikken was, heeft mij juist gecharmeerd.
Iedereen op het verkeerde been gezet, dat mag ik wel in een verhaal.;-)
Pas en Victor
Okay, ik doe nog steeds mee…en met sabotage heeft dit ook niets te maken, meer dat ik het liever anders had zien lopen.
Maar dat was inmiddels wel duidelijk… 🙂
@Bart: Wijze beslissing Bart, daar ben ik blij om. We wachten met spanning zaterdagavond jouw bijdrage af…
@Ina: Ivy moest in eerste instantie ook even slikken, temeer omdat zij het vervolg moest schrijven.
(Pas)
Reactie is geredigeerd
@ Pas : Ik wacht in grote spanning haar bijdrage af.
@ Bart : gelukkig…en laat je fantasie werken.
OK Bart !
OK Victor, geen hard feelings hoop ik – dat was ook weer niet de bedoeling 🙂
Er is altijd wel een omstreden deel in een samenwerkingsproject en in dit project is dat deze aflevering. Zoals iedereen, heb ook ik er wel een mening over 😉
Grote wendingen geven voorgaande schrijvers soms het gevoel dat al het werk wat zij in hun zorgvuldig opgebouwde stuk hebben gestopt voor niets is geweest. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet als in de rest van het verhaal de functie van het voorgaande duidelijk naar voren komt of er weer verbindingen worden gelegd met de eerdere delen.
Ik vind de u-bocht geen bezwaar, maar ik vraag me wel af waarom je ervoor gekozen hebt. Vond je dat het verhaal vast zat? Of had je dit vooraf al in je hoofd? Dat laatste vraag ik omdat je in principe op elke willekeurige plek jouw deel in het verhaal zou kunnen plaatsen. Het is als het holodeck in Star Trek, je kunt overal knippen in de illusie en terug keren naar de realiteit.
Het gevolg van deze wending is dat de verhaalrealiteit opnieuw moet worden opgebouwd omdat er nog vier delen moeten volgen en dat gaat niet in 800 woorden. Je wilt teveel naar mijn mening, zeker ook met alle verwijzingen die je erin hebt verwerkt inclusief de vele (deels onbekende) afkortingen.
Overigens vind ik de verwijzingen naar klassieken op zich wel grappig. Timboektoe
ken ik ook uit de Donald Duck en ik heb me een breuk gelachen om Douglas Adams.
@HW: Een combi van beiden. Ik vond dat mijn voorgangers zich een aantal wendingen en andere zaken hadden veroorloofd waardoor vanaf aflevering 2 de oorspronkelijke missie buiten zicht raakte en het accent te veel op andere zaken kwam. Dat wilde ik enigszins herstellen. Uiteraard had ik ook een aantal elementen die ik in mijn deel van het verhaal wilde verwerken. Daarbij kwam dat het eind van aflevering IX er al een beetje op leek aan te sturen. Tenslotte lag mijn voorkeur, zoals vooraf en ook hierboven gemeld, niet bij de space-opera. En had ik in de voorbereiding begrepen dat die criteria verruimd waren. Ik vind de introductie van een planeet vol zelfbevruchtende vrouwen minstens zo dubieus, al ging dat niet met een U-bocht. Ik denk dat als je het probleem wat jij signaleert wilt voorkomen je van te voren veel strakkere regels moet opstellen. Ik weet niet of dat nu zo leuk is. Tenslotte: De reis ging niet voor niets naar Timboektoe 🙂
Door allerlei drukte liep ik enige afleveringen op achter met lezen 🙂
Mijn favoriete schrijvers zijn Isaac Asimov, Jack Vance, Larry Niven (bijvoorbeeld The Mote in God’s Eye) en Anne McCaffrey (de Dragon-cyclus). Met andere woorden, ik ben vooral een liefhebber van een vlot, spannend en boeiend verhaal. Bepaalde technische verworvenheden of nieuw ontwikkelde menselijke eigenschappen moeten vooral ondersteunend zijn aan het verhaal.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik dit een buitengewoon chaotische aflevering waarin (onbegrijpelijke) techniek gebruikt worden om het gebrek aan verhalende kracht te verdoezelen. De film The Matrix vind ik om dezelfde reden maar een matige film.
Maar goed, over smaak valt niet te twisten natuurlijk.
100-Woorden oppert de mogelijkheid dat deze aflevering al (min of meer) geschreven is voordat de daaraan voorafgaande gepubliceerd is. Die gedachte kan overigens ook bij andere afleveringen opkomen. Bij deze dus mijn complimenten aan allen die al een draai in hun hoofd hadden, maar erin slaagden om die draai zonder trendbreuk op het voorgaande aan te laten sluiten.
Ik heb ervaring in samenwerking met anderen bij het schrijven van leerboeken, maar geen ervaring in een samenwerkingsproject als dit. Ik heb daarom bij mijn eigen aflevering enkele zelfbedachte ‘ongeschreven regels’ gehanteerd.
Regel 1: zorg dat je aflevering zo eindigt, dat de vervolgschrijver nog veel richtingen uit kan.
Regel 2: leg enkele elementen in het verhaal, waar de vervolgschrijver iets mee kan als hij dat zou willen zonder hem echter te dwingen er iets mee te doen.
Hm, na zo’n lang betoog moet ik maar een eigen blog beginnen :):):)
Straks ga ik de andere afleveringen lezen!
Reactie is geredigeerd
@Victor Haha, nee hoor, het einde van mijn aflevering stuurde – wat mij betreft althans – niet op een dergelijke wending aan. Mijn redenatie aangaande de boodschap van de Irhh was minder diepzinnig. Misschien wel aardig om ter illustratie iets meer te vertellen van wat ik in mijn hoofd had:
De Irhh wordt betrapt bij het verzenden van boodschappen vanuit de Suburbia, in plaats van zich over te geven besluit hij zelfmoord te plegen, maar niet dan nadat hij de transmissie (van wat precies, dat bleef open…) heeft gestopt en een sarcastische boodschap op het scherm achterlaat ("Bedankt", voor wat precies is nog niet duidelijk…) in de vorm van een citaat uit een bekend Terraans geschrift… Het razendsnelle getik sloeg op de vijf tentakels die in een oogwenk de benodigde commando’s plus sarcastische boodschap op het toetsenbord inklopten…
Dat is wel het interessante van een feuilleton als dit, je enerzijds te realiseren dat je als schrijver eigenlijk een veel uitgebreidere en completere situatieschets bedenkt dan wat er uiteindelijk in de tekst terechtkomt, en anderzijds dat wat de volgende schrijver zich vervolgens voorstelt op basis van die gecondenseerde tekst vaak totaal en heel verrassend anders is. Eigenlijk lijkt het wel op dat spelletje waarbij een aantal mensen een woord aan elkaar doorfluisteren en er uiteindelijk bijna altijd een heel ander woord resulteert dan waar mee begonnen werd. Geweldig toch?!
Ik kan me wel een beetje vinden in de kritiek op je wending, Victor, maar ik til er niet zo zwaar aan hoor. Immers: de enige manier om verrassende plotwendingen te voorkomen is in je eentje een verhaal te schrijven… En het is bij iets als dit juist de kunst om ondanks alle open einden, onbekende veronderstellingen en onverwachte wendingen van de schrijvers vóór je een aardig stukje verhaal neer te zetten. Een echte uitdaging dus!