Na lezing van “De liegende rechter” zou je kunnen denken dat de liegende rechter als rotte appel in de mand van de rechtspraak, die slechts na jarenlange inspanning uit die mand verwijderd werd door zijn slachtoffer, een incident was. Een uit de hand gelopen zaak doordat die rechter over vrienden beschikte die hem tot het uiterste bleven beschermen en verdedigen tegen een kundig en notabel slachtoffer. Maar er zijn te veel processen met een uitkomst die niet met een normaal rechtsgevoel in overeenstemming te brengen is. En dat ligt dan niet aan rotte rechters maar aan het systeem als geheel. Terecht merkt de auteur op dat het geen complot is. Maar het is ook geen ongeluk.

“De liegende rechter” gaat over de processen die gevoerd zijn vanaf 2004, inmiddels meer dan 12 jaar geleden, naar aanleiding van een publieke uitlating van advocaat Hugo Smit over een gedraging van rechter Westenberg ten tijde van het Chipsol-proces in 1994: “Hij heeft uitvoerig met advocaten gebeld”. Het boek van bijna 400 pagina’s is een beschrijving van de gang van zaken tot eind 2016. Het is geschreven door het slachtoffer en — naar het zich laat aanzien — uiteindelijke winnaar zelf: mr Hugo Smit. Op zich goed geschreven, zoals je van een topadvocaat mag verwachten, is het door de gedetailleerde beschrijving van de procesgang en veel citaten uit de daarbij behorende stukken en betogen zware, ja zelfs te zware kost. De geoefende lezer met enige achtergrond en ervaring in het juridisch gebeuren kan er doorheen komen als hij een flink deel van de tekst diagonaal leest. Voor anderen zal het een opgave zijn die ze vermoedelijk niet kunnen volbrengen. Dat is jammer. Lees verder →