Ik ken geen haat. Dacht ik lang. De emotie is mij vreemd. Nou ja, een enkel persoon die mij persoonlijk willens en wetens iets heeft aangedaan haat ik. Voor de rest zie ik mensen of groepen die mij benadelen, smadelijk bejegenen, bedreigen, aanvallen of dat zeggen te willen doen als vijand of onwetend. Meestal beide. En vijandschap ervaren is iets anders dan haat. Haat vraagt om wraak, vijandschap om verdediging.

Maar ik vrees dat ik het stadsbestuur van Amsterdam, inclusief de “gemeenteraad” ga haten. Ik moet tot de conclusie komen dat zij mij en vele anderen willens en wetens iets aandoen. Dit ondanks dat ik ze niet persoonlijk ken en zij mij ook niet. Dat wil ik overigens graag zo houden. Hoe dat kan? Omdat zij een belangrijk stuk van mijn identiteit welbewust vernielen. Al minstens dertig jaar zijn zij bezig met de omvolking van Amsterdam. Amsterdammers er uit, naar Almere, Purmerend, Amstelveen, Hoofddorp, Diemen. Migranten en toeristen er in. Kleine speciaalzaken er uit. toeristen-maffia er in. Nu is dat ook landelijk en EU-beleid, maar Amsterdam trekt daar nog eens extra hard aan, in plaats van er weerstand aan te bieden.

En ga nu niet roepen dat ik dus tegen vreemdelingen, allochtonen, studenten of diversiteit ben. Amsterdam was altijd een plek waar zeer verschillende mensen op af kwamen. Over het algemeen hadden die hier iets te zoeken. En dan meer dan het maken van een selfie of het ontvangen van een uitkering. Velen kwamen hier juist vanwege het geestelijk klimaat. Of om een fatsoenlijke boterham te verdienen en de eigen broek op te houden. Of beide. Nu komen er alleen nog maar mensen voor het geld, of zij bezoeken het als een museum.

Wilders roept graag op tot patriotisme. Tot omarming van “onze” “joods-christelijke” cultuur. Dat heb ik altijd een onzinnige oproep gevonden. Ik heb al eerder verklaard dat ik een Europeaan ben. Ik voel mij in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland en ook delen van Italië of Spanje en nog veel meer landen ongeveer even goed thuis als in Nederland. Daarnaast ben ik dan Amsterdammer. Ik denk dat veel mensen zich eerder met een streek of stad verbonden voelen dan met een land. En juist dit thuis wordt mij dan ontnomen. Willens en wetens. De bestuurderen zijn stadverraders. Met hun geknuffel van mensen die niets met deze stad hebben. Ik ben redelijk machteloos. Mensen vallen ook niet meer te organiseren. Mij rest niets dan enig troosteloos gehuil. Of…