Een tijd van breed gedragen onbegrip en onbehagen vraagt om een grondige analyse van de Staat van ons land. Zo begint de aanbeveling op de achterflap (blurp) op “GRIP” van Ron Meyer. Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht, zo vat Kim Putters in zijn woord vooraf dit onbehagen nog eens samen. Lees verder →
Zoekresultaten voor: "ongelijkheid"
De onschuld van ’68
Vooral uit de hoek van het FvD krijgt 68 de schuld van het heersend cultuurrelativisme en de identiteitspolitiek die onze samenleving ondergraaft, meestal gelabeld als “cultuurmarxisme”. Het valt niet te ontkennen dat de generaties die toen de universiteiten onveilig maakten hun stempel hebben gezet op wat nu nog doorgaat voor “links”. Ook niet dat dat gebeurde uit teleurstelling over het uitblijven van de revolutie omdat het proletariaat daar geen zin in bleek te hebben en uiteindelijk gewoon uit klootjesvolk bleek te bestaan. Dat dit alles niets met Marx, Gramsci en bijzonder weinig de Frankfurter Schule te maken heeft heb ik al genoeg betoogd. Tijd om te kijken wat dan wel aan “’68” kan worden toegeschreven. Lees verder →
De gelukkige slaaf
Herstel het recht op discrimineren (1)
Op 16 januari 2019 vond een rechtszaak plaats vanwege discriminatie. Een oudere man die bij een kassa stond die ging sluiten werd verwezen naar een kassa met een gehoofddoekte moslima. Dat wilde hij niet. “Nee natuurlijk ga ik niet bij haar afrekenen, zij is buitenlander, en ik heb recht om bij een Nederlander af te rekenen”, zou hij gezegd hebben. Omstanders hadden hem van discriminatie beticht. De caissière met hoofddoek deed aangifte vanwege discriminatie. Hij werd voorwaardelijk veroordeeld. De rechter wond er geen doekjes om: “ik heb daar geen woorden voor zo om te gaan met een medemens. Hoofddoek of geen hoofddoek, iedereen is gelijk. U hebt zich schuldig gemaakt aan belediging door de aangever als minderwaardig weg te zetten. En dat kan niet.” Lees verder →
Herstel het recht op discrimineren (2)
We discrimineren allemaal de hele dag door. Voortdurend staan we voor de keuze met betrekking tot wie, waar of wat. Voortdurend maken we onderscheid door het een te prevaleren boven het ander. Dat doen we ook met mensen. Een vervelende bakker achter de toonbank mijden we en kiezen voor een andere bakker. We lezen die ene krant omdat we die andere niks vinden. We ontlopen de buurvrouw omdat ze altijd loopt te zeuren en we daar geen tijd voor hebben. Je hoeft niet naast een hoofddoekje te gaan zitten, ook al is het de laatste vrije plaats in de tram. Lees verder →
Over vrijheid, gelijkheid en broederschap
Dit blog is een compleet herschreven en sterk uitgebreide versie van hetgeen onder deze naam januari 2020 gepubliceerd werd. Het is nu een hoofdstuk in Museum van de Waarheid
Museum van de Waarheid is januari 2022 als boek verschenen en hier te koop.
Vrijheid, gelijkheid en broederschap – de leuze van de Franse Revolutie – kunnen gezien worden als de kernwaarden van de moderne maatschappij en de grondslag van de parlementaire democratie. Daarbij moet opgemerkt worden dat deze kernwaarden zowel door liberalen als socialisten als uitgangspunt gehanteerd worden en dat geeft al aan dat die kernwaarden niet zonder problemen zijn. Die komen hier aan de orde. Lees verder →
De ondergang van de intellectueel
Talent
Mensen die werkelijk iets kunnen, echt ergens goed in zijn, hebben vaak vrij goede zelfkennis. Ze weten dat ze goed zijn, dat ze iets beter kunnen dan de meeste mensen en ze weten meestal ook dat dat slechts voor een klein deel hun eigen verdienste is. Zeker, ze hebben vaak hard gewerkt om hun talent verder te brengen, om het spel te beheersen. Dat harde werken was echter geen straf of slavernij maar een genoegen. Het doen waar je goed in bent is een genoegen, zeker als je je daarbij ook nog verbetert, en helemaal als je daarmee maatschappelijk aanzien en veel geld kunt verdienen. Maar je talent heb je door je geboorte gekregen en de eerste ontwikkeling ervan is de verdienste van je opvoeders en leraren. Als je geen goede opvoeders of leraren hebt gehad komt er meestal niets van terecht.
Er zijn er ook die weinig zelfkennis hebben en hun talenten en mogelijkheden als een eigen verdienste opvatten. Die gaan vaak ten onder. Tenslotte zijn er de talentlozen die toevallig een kunstje goed beheersen dat van pas komt en daarvoor rijkelijk beloond worden. Zij menen ten onrechte over unieke gaven te beschikken. Het zijn vaak managers. Lees verder →
Trump en de ondergang van de parlementaire democratie
Wie verkiezingen in de VS de laatste veertig jaar heeft gevolgd kan zien dat naarmate de bestuurlijke eenheid waar die verkiezingen gehouden worden groter wordt het democratisch gehalte van de verkiezingen vermindert. Culminerend in de presidentsverkiezingen. Dit verschijnsel is niet beperkt tot de VS maar treft in meerdere of mindere mate alle parlementaire democratieën. De redenen daarvoor zijn eigenlijk vrij simpel. Lees verder →
Ewald en de Meritocratie
Ewald Engelen (@ewaldeng) schreef een voorwoord bij de vertaling van The Rise of the Meritocracy (1958, korte samenvatting) van Michael Young.
Volgens Wikipedia kritiseerde Young met zijn dystopie drie zaken: De geslotenheid van de meritocratie en de daarbij behorende grote verschillen in voorrechten voor de lagere klassen en als onderdeel daarvan het gesegregeerde middelbare schoolsysteem waarmee toegang tot de meritocracy werd verkregen. Op zichzelf had hij geen bezwaar tegen het beoordelen op verdienste: Lees verder →
Ratio is een mannending (2)
Links een fotoshop van Pete Buttigieg, minister van transport in het kabinet van Biden. Buttigieg heeft met zijn man 4 september 2021 een pasgeboren twee-eiige tweeling geadopteerd. Het getoonde object was een prototype. |
Bijgewerkt 230825
Uit deel 1 :
Morele waardering of afkeuring, of iemand een goed of slecht mens is, heeft niets te maken met de aan of afwezigheid van talenten of andere hoedanigheden van die persoon, maar of hij binnen de grenzen van zijn eigen mogelijkheden een constructieve of destructieve bijdrage aan het maatschappelijk geheel levert.
Misschien vreemd, maar dat geldt ook – of misschien nog wel meer – voor de ratio ofwel logisch denken. Als een misdadiger een listig plan voor een beroving bedenkt doet hij een maximaal beroep op de ratio. Hij probeert ongewenste gevolgen van zijn daad zo goed mogelijk uit te sluiten; in de eerste plaats dat hij als dader gestraft kan worden door de autoriteiten. Zijn daad is slecht, moreel afkeurenswaardig, zijn juiste (goede) gebruik van logica maakt die daad misschien nog slechter, maar de ratio zelf is daarmee niet slecht en ook niet goed. Lees verder →