Historicus Geerten Waling schreef “Zetelroof – fractiediscipline en afsplitsing in de Tweede Kamer 1917 – 2017” Hij steekt daarbij de eigen mening over het verschijnsel niet onder stoelen of zetels. Voor een historische beschouwing misschien niet heel voor de hand liggend maar op zich geen bezwaar. Integendeel, op deze wijze kan het leiden tot het broodnodige debat over onze democratie. Lees verder →
Zoals voorspelbaar en voorspeld haalde GeenPeil geen kamerzetel. Sterker nog, het haalde zoveel minder dan 0,1% van de stemmen dat de uitslag 0,0% vermeldt. Wat kunnen we daarvan zeggen als we constateren dat ze 4000 leden hebben. Met een grote campagnebus het land door trokken. En de volledige steun kregen van een invloedrijk en goed gelezen kritisch medium als GeenStijl? Waar zowat iedere auteur de opdracht leek te hebben gekregen om bij veel onderwerpen even GeenPeil aan te prijzen? Met een permanente banner in de rechterkolom. Met ook nog wat media exposure elders? Lees verder →
Zwaar ademend draafde ridder Pechtold door. Hobbits Blok en Buma was hij voorbij, maar elf Sap en dwerg Slob kon hij niet bijbenen. De queeste van de Kosmopoliet tegen de vervaarlijke Wilders dreigde te mislukken. Ze hadden nog zó met zijn allen afgesproken: “Laten we over onze schaduw heen springen”. Maar helaas: hij kon zijn schaduw niet vinden. Een ridder zonder vrees of blaam heeft geen zwarte zijde. En ook geen schaduw. Waar zou hij overheen moeten springen? Lees verder →
Ter gelegenheid van de 100e verjaardag van de Balfour Declaration, de 70e van het Verdelingsplan voor mandaatgebied Palestina in de VN en de 50e van de Zesdaagse Oorlog tussen Israël en de Arabische buurlanden organiseerde Buitenlandse Zaken 15 februari 2017 in De Rode Hoed een discussiebijeenkomst over het Israëlisch-Palestijnse conflict onder de titel “The Israeli-Palestinian Conflict: Past, Present and Prospects”
Sprekers waren Ari Shavit, Ahmad Samih Khalidi en Robert Serry. De eerste is een linkse Israëlische schrijver en journalist, de tweede een voormalig Palestijns onderhandelaar, minister onder Arafat en professor Palestijnse zaken in Oxford. De derde was van 2007 tot 2015 coördinator van de Verenigde Naties voor het vredesproces in het Midden-Oosten. Het werd een saaie avond, waar de meest heikele vragen niet gesteld werden en de sprekers het vooral met elkaar eens waren, ondanks hun verschillende achtergronden. Voor alle drie was de tweestaten oplossing de enig bespreekbare oplossing al had met name Serry er een hard hoofd in of die nog wel haalbaar was. Lees verder →
Bart Nijman is de oprichter en voorzitter van “GeenPeil”, een politieke partij zonder programma die meent dat de leden de standpunten van de partij in de tweede kamer moeten bepalen. Nu lees ik op Vrij Nederland:
Bart Nijman, voorheen redacteur van het weblog GeenStijl, verklaart dat hij uit idealisme politiek actief is geworden. ‘Je komt er niet als je alleen maar tegen politici blijft roepen: jij liegt en jij deugt niet.
Nu, dat ben ik helemaal met Bart Nijman eens. Ook lees ik:
Volgens Nijman ‘duwt de PVV op een open zenuw. Maar als de gevestigde orde omdondert moet er wel iets voor in de plaats komen. Dat antwoord zie ik niet bij de PVV.‘ Lees verder →
“De voortschrijdende automatisering van arbeid is de vervulling van een droom van de mensheid.” Schrijft P. van Lenth in Wie werkt voor twee, maakt een ander werkloos. Hij probeert een oplossing te vinden voor het probleem dat velen die droom niet zo zien zitten vanwege de praktische uitwerking daarvan: Enkelen die daar heel veel voordeel van hebben en velen die hun werk kwijt raken. Maar klopt dat van die droom wel? Natuurlijk gevaarlijk, eentonig werk daar zit niemand op te wachten, al moet men ook dat niet al te makkelijk aannemen. Boeren die biologische landbouw bedrijven doen vaak zwaar tamelijk eentonig werk en velen willen niet anders.
Ik denk dat veel mensen ergens wel voelen dat “werk” uiteindelijk staat voor de mens die zich handhaaft in de natuur. Vanaf het begin deed de mens dat niet alleen, maar als groep, in een maatschappelijk verband. En vrijwel vanaf het begin was er sprake van taakverdeling, van arbeidsdeling en specialisatie. Maar heel lang betekende werk het direct bewerken van de natuur, ook al deed niet iedereen precies het zelfde. Lees verder →
In Er is alleen nog maar toon, geen debat houdt Bas Heijne een op zich terecht pleidooi om in de publieke (media)ruimte weer met elkaar in debat te gaan in plaats van langs elkaar heen te roepen. Helaas blijkt hij geen benul te hebben wie dat debat vernietigd hebben en wat daaraan gedaan zou kunnen worden. Bijvoorbeeld als hij stelt:
“Dat roept een lastige vraag op: hoe kan je een volwaardige discussie voeren, als je het gevoel hebt dat je niet als volwaardig wordt gezien? Hoe kan je over de inrichting van de samenleving debatteren, wanneer je het gevoel hebt dat je geen volwaardige rol in die samenleving wordt toebedeeld?” Lees verder →
Uit de documentaire “Femme de la rue” (Youtube)
Als iedereen zich aan ALLE regels zou houden zouden we dan in een betere wereld leven? Lees verder →
Ooit dacht ik dat Fennema een van de weinige linkse mensen was die wel eens kritisch nadacht. Hij kon bijvoorbeeld met meer dan gemiddeld links begrip over Wilders schrijven. Nu lees ik echter “Een natie is een vereniging waarvan het lidmaatschap aan een ballotage onderhevig is, maar waarvan niemand die eenmaal als lid is geaccepteerd, geroyeerd kan worden.”
Afgezien van het feit dat een natie geen vereniging is, wordt er hier wel een hele vreemde vereniging van gemaakt. Geen enkele vereniging, inclusief een natiestaat, kan voortbestaan als leden die de regels verwerpen of consequent aan hun laars lappen niet geroyeerd kunnen worden. Het is al erg genoeg als je ballotage niet op orde is. Als je daarna ook nog opzegging van het lidmaatschap uitsluit is het einde zoek. De mogelijkheid tot royement zou zelfs moeten gelden voor mensen met alleen een NL paspoort (en ongeacht hun cultuurtje). Als alternatief kan er eventueel aan een onderburgerschap worden gedacht waarbij men bepaalde rechten houdt maar de leefomgeving zeer beperkt wordt tot geliefde soortgenoten en minimale omstandigheden.
Maar goed, voor Fennema ben ik nu al strafbaar, want je mag dit idee absoluut niet propageren. Daar laat ik het maar even bij.
Twitters stuurde mij naar “Bye bye 2016” op het blog van “journalist van het volk” Arnold Karskens. Het was me al opgevallen dat hij geen last had van bescheidenheid. Kan ook niet natuurlijk: als “onafhankelijk journalist” moet je voortdurend aan de weg timmeren. Dat heeft dan meestal tot gevolg dat men meer op zenden staat dan op ontvangen. Een kritisch gesprek wordt moeizaam. Naar aanleiding van zijn boek “Journalist te koop” probeerde ik met hem in gesprek te raken. In mei zond ik hem mijn twee centen (iets gewijzigd):
