Onze vrijheid is een gevangenis geworden
© Renamarie | Dreamstime.com – Pigeon In Cage
Ooit bestonden er vijanden. Die moesten bestreden worden of in ieder geval moesten wij ons er tegen verdedigen. Dat betekende de grens bewaken en goed opletten dat een vijand niet toch het gebied infiltreerde via al in het land levende sympathisanten. Daarbij kon men zich meestal niet permitteren om fijnzinnig eenieders nieren te proeven of hij wel echt sympathiseerde of alleen in naam. Net als bij kanker in een lichaam leek het beter wat te ruim te snijden dan van ieder individuele cel apart vast te stellen of die tot de kanker behoorde. Mensen moesten zelf maar zorgen dat ze niet de schijn op zich laden.
De vijand werd vooral onderscheiden door cultuur en taal. Zelfs bij de verovering van de US op de indianen was dat het primaire onderscheid en niet de huidskleur. Men leze “The Son” van Philip Meyer. Cultuur en taal vielen vaak samen met een nationaliteit en dat maakte de zaak wel zo eenvoudig. In de moderne geschiedenis van het Westen is het onderscheid wat minder duidelijk. Fascisten, Communisten, Katholieken en Protestanten delen meestal de taal en ook een flink stuk cultuur, waardoor zij zich relatief makkelijk tussen de andere partijen konden bewegen. Uiteraard bestaat er daarnaast de gewone misdaad, maar die is niet in de eerste plaats tegen “de andere vreemde” gericht maar op winst voor zichzelf en vormt vanuit dat punt geen gevaar. Integendeel, de gewone misdaad heeft geen belang bij een toegenomen politiestaat.
Binnen de grenzen moet iedereen zich verder vrij kunnen bewegen, bijeenkomsten kunnen organiseren een mening kunnen uiten. Althans in onze Westerse democratie.
Inmiddels heeft er een omkering plaatsgevonden. Vanuit het liberaal-humanistische multiculturele gedachtegoed heeft de naïeve idee postgevat dat er geen vijanden bestaan en dat er alleen individuen zijn waar helaas in het hoofd toevallig verkeerde ideeën zijn ontstaan. Zolang die ideeën binnen de hoofden blijven en niet naar buiten breken heeft men het recht om zich hier te vestigen. Het rechtssysteem met daaronder de “geestelijke gezondheidszorg” heeft zich steeds meer ontwikkeld in de richting van de rechten van het individu. Bescherming van de gemeenschap is van minder belang. Voor de politie is het zo langzamerhand bijna onmogelijk om bewijzen te verzamelen omdat er eerst een verdenking moet zijn, en er dan nog allerlei regeltjes zijn die het werk zwaar belemmeren. Daarna zijn er de advocaten die menen dat iedere overtreding van zo’n regeltje hun “cliënt” vrijwaart en de rechters en wetgevers die daarin meegaan.
Dit leidt er toe dat niet de gemeenschap tegen gevaren beschermd wordt maar dat gevaarlijke individuen binnen de gemeenschap moeten kunnen verblijven en aldaar gecontroleerd worden. Feitelijk een onmogelijke taak, zeker als bedacht wordt dat je het individu al zou moeten kennen voordat het daadwerkelijk gevaarlijk wordt. Als men dan daarna nog een ploeg van 6 getrainde politiemensen om ieder gevaarlijk individu heen moet zetten wordt dat zeer snel onbetaalbaar, nog afgezien van de vraag of men over voldoende bekwamen kan beschikken. Dat gebeurt dan ook niet of slechts bij uitzondering. Men kiest er liever voor de doelen te bewaken tegen de individuen die daar iets tegen willen ondernemen. Ook dat is een prijzige operatie, maar omdat men meestal permanente bewaking niet nodig vindt en de kosten op die doelen zelf probeert af te wentelen lukt dat iets beter. En dan is er nog het gigantische probleem dat men voldoende in de andere cultuur moet kunnen binnendringen om daar de gevaarlijke individuen uit te kunnen filteren. Voor een (blanke) politieman is het misschien wel onmogelijk om binnen een salafistische gemeenschap voldoende vertrouwen op te bouwen. Werven van informanten of zelfs personeel uit de groep zelf is een riskante en onbetrouwbare aangelegenheid.
De ene of de andere kant om: In plaats dat wij onze buitengrenzen goed bewaken en binnen onze grenzen de kwaadwillenden en hun helpers snel kunnen op- of buitensluiten verwordt onze samenleving tot een archipel van mobiele gevangenissen van doelen en daders. Dit naast een steeds permanentere behoefte aan observatie van alles en iedereen.
Dus moest op 2 mei 2015 de Balie omgebouwd worden tot een gevangenis, waarbinnen dan de manifestatie van het vrije woord wordt gehouden. Een duidelijker signaal dat we totaal op de verkeerde weg zijn kan er niet worden gegeven.
Er is een vijand en die is ook in ons midden.
Voor de goede orde:
- Ik definieer een vijand als lid van een cultuur/groep die de cultuur/groep waar ik deel van uitmaak vijandig gezind is, dat wil zeggen in principe uit is op de verovering of eliminatie van die cultuur.
- Ik haat mijn vijand niet en heb hem ook niet lief. Ik weet dat ik hem moet bestrijden tot hij zich gewonnen geeft of vernietigd is.
- Ik ben er niet op uit over hem te heersen.
- Ik neem de regel in acht dat degene die zegt in overwegende mate de cultuur en uitgangspunten van de vijand te delen tegen mij is; behoort tot het kamp van de vijand.
- De vijand definieert in de eerste plaats zichzelf. Hij is de agressor, de aanvaller. Ik wijs uit mijzelf niemand aan als vijand.
Dit is een vervolg op Leven in een open gevangenis
Voor een nadere beschouwing van ons “rechts”-systeem:
Orde en Straf
De loden regel
De dood van Foucault
Een ontnuchterende en m.i. correcte kijk op onze (tegenwoordige?) maatschappij. Je legt een verbinding met het liberalisme en humanisme, niet met bijv. het christendom, de islam of het judaïsme. Ik denk dat je daarin gelijk hebt. Wellicht komen zulke (religieuze) stromingen slechts op in een vijandig klimaat, een klimaat waar alle mensen in de ‘vreemdeling’ een potentiële vijand ontwaren. Een potentiële vijand, niet uit vreemdelingenhaat, maar uit eerdere eigen ervaringen of ervaringen van voorouders, met anderen die erop leken. Zo’n (religieuze) stroming is dan een poging om meer eenheid te kweken. De kring van te vertrouwen lieden wordt ermee uitgebreid voorbij de grenzen van de eigen stam.
Mogelijk zijn het liberalisme en humanisme – en ook het socialisme – in de kern een identieke, maar dan religieloze, poging om een grotere eenheid op te bouwen. “Humanisten aller landen, verenigt u.” Maar er is iets misgegaan, zo vrees ik. Ze hebben de eigen normen en waarden ‘universeel’ verklaard. Wellicht hadden ze dat nooit moeten doen. (Wellicht is dat ‘universeel’ wel de religieloze variant van het idee dat er maar één, almachtige, god is.) Wellicht hadden ze juist moeten verklaren dat die (laten we ons focussen op humanisme) humanistische normen en waarden absoluut niet universeel zijn, maar slechts gelden voor wie zich humanist noemen. Dan kon een land verklaren dat humanisme de kernwaarde van de staat is en dat concurrerende systemen er onwelkom zijn of zich op zijn minst gedwee moeten voegen. Dan is het afgelopen met recht-voor-eenieder en zijn ‘groffere’ maatregelen wel moreel geoorloofd.
Ik moet nu denken aan een recente gedachte. Er waren op tv beschermengelen van uitgeprocedeerde asielzoekers die verklaarden dat de praktijk weerbarstig is en dat veel van die mensen niet zozeer niet weg willen, maar vooral niet weg kunnen, omdat ze geen paspoort meer hebben. Nou, dacht ik toen, dan mogen ze misschien blijven, maar dan moeten ze verplicht afstand doen van hun originele geloof en kleding- en voedselvoorschriften. Hun soortgenoten hebben hen uitgespuugd, dus dat zou moeten motiveren. Maar ik denk dat als je dat voorstelt aan die beschermengelen, dat die beginnen te mekkeren over ieders grondrecht op godsdienstvrijheid en nog zo wat vrijheden.
Wie is die vijand? Waarom is de vijand de vijand, en wat doen ze?
Laten we de nazi’s nemen, dat zet de zaak meteen moreel op scherp. Nazi’s zijn vrijheidsvijandige rechtssocialisten die de wereld hun ideaal willen opleggen als universele utopie. Ze geloven niet in de zelfbeschikking van het individu en pakken de zaak rigoreus collectief aan.
We hebben het dus over ideologie. Niet over een taal of cultuur, of nationaliteit.
Vervolgens worden de indianen opgevoerd en tegenover de Amerikanen gezet als veroveraars. Ten eerste waren ‘de Amerikanen’ geen veroveraars, maar kolonialen in een grotendeels leeg land onder de Britse common wealth. Maar dat terzijde.
Je probeert met het opvoeren van taal, cultuur en nationalteit een woord te vermijden: ras. Anders dan taal en cultuur is ras een inherentie en als zodanig irrelevant.
Taal en cultuur zijn aangeleerde factoren, kunnen worden aangenomen of verworpen in vrije wil en zijn als zodanig verwijtbaar (anders dan ras). Maar dat is niet wat indianen scheidt van Amerikanen. Dat is idee. Indianen leven in een primitief stamverband. Een stam is een kleine totalitaire gemeenschap, niet veel anders dan die de nazi’s nastreven.
De Amerikanen aan de andere kant hebben de filosofie van de vrijheid geadopteerd: zelfbeschikking van het individu staat daarin centraal. De mens die als vrije geest wordt geboren. Die vrijheid is een aangeboren mensenrecht, en als zodanig onvervreemdbaar.
Vrijheid is dus een capaciteit van de mens als soort. Het ligt in zijn aard. Omdat hij alleen kan overleven als hij naar bevinden kan handelen. De mens heeft immers geen ander verdedigingsmiddel dan zijn verstand. Het gaat dus om een inherente universaliteit. Dat betekent dat het een absolute natuurwet is, een gegeven van de realiteit.
Dat betekent dat indianen en nazi’s met hun opgelegde collectief tegen die moraliteit handelen als ze hun ideologie gewapenderhand willen opleggen.
Je schijnt het spijtig te vinden dat vijanden niet raciaal herkenbaar zijn. Nee, dank je de donder. De vijandschap zit niet in ras, maar in de ideologie. De vijand van de vrije mens is niet een persoon, maar een idee, het idee dat strijdig is met de mens als vrij wezen.
Zoals recente bekeerlingen van de islam hebben bewezen, kunnen mensen van ieder ras veranderen in terroristen zodra ze mensvijandelijke ideeen gaan aanhangen.
Gewone misdaad is inderdaad een ander verhaal. Misdadigers zijn vrij domme mensen, die niet ‘winst’, maar gratis winst willen behalen. Een voordeel halen zonder er iets voor te hoeven doen. En dat bestaat in de realiteit niet. Waarde moet worden gecreeerd door hard werken, creatie en productie.
Het amoralisme dat je beschrijft – het idee dat het kwaad (de vijand) niet bestaat – zit diep geworteld in het liberalisme. Het is een van de grootste weeffouten, met name van het Europese liberalisme. De fout is begonnen bij Spinoza, die concludeerde dat moraal subjectief is. Het is maar van welke kant je het bekijkt: de een zijn vrijheidsstrijder is de ander zijn terrorist, dat werk.
Maar zoals we net hebben gezien bestaat er wel degelijk een universeel-menselijke morele standaard: vrijheid.
Veel liberalen redeneren als Spinoza. Om ‘goed’ te zijn volgens de eigen maatstaf moeten we onze vijand binnenhalen en diversiteit vieren. Dat is natuurlijk onzin. Geen enkel levend mechanisme moet zijn vijand accepteren om ‘goed’ te zijn. De reden hiervoor is evident: als het goede moet worden vernietigd door het kwaad, wie overwint er dan? Het kwaad. Dat kan niet de bedoeling zijn.
Zoals we gezien hebben, is ook collectief oplegde moraal zoals die van nazisme, socialisme, communisme, primitief stamdenken, nationalisme, islam en wat dies meer zij, de vijand van de vrije, autonome mens.
Wij hebben hier met een simpele denkfout is maken. Maar wel een die de Westerse beschaving als geheel in groot gevaar heeft gebracht. Als we de weeffout (de standaard van goed en kwaad is subjectief) niet snel herstellen, nemen de nieuwe nazi’s alsnog de beschaving over.
Ik weet niet wat er op 2 mei in De Balie werd gehouden, maar ik weet wel over de aanslag in Texas op de free speech event gisterenmorgen en hoe daarop vanuit Nederland is gereageerd.
Omdat idee het verschil maakt tussen vriend en vijand, zullen we altijd het open debat moeten aangaan en kritisch moeten kijken naar ieder idee dat te berde wordt gebracht. Dat kan alleeen wanneer er absolute vrijheid van meningsuiting is. Kritiek betekent, dat er onprettige dingen kunnen worden gezegd. Dat zal iedereen binnen de jurisdictie van de vrijheid moeten accepteren, beledigd of niet.
Integreren betekent niet, je conformeren aan het collectief. Integreren betekent, dat je de vrijheidsfilosofie boven je eigen overtuiging zet, omdat alleen dan, iedereen zijn eigen overtuiging kan houden. Dat is de enige absolute waarheid waaraan ook relativisten zich moeten conformeren. Wie dat niet doet (zonder aanziens des persoons, geloof, cultuur, taal, ras of nationaliteit), is de vijand en een vrij land onwaardig,
@Kassandra
Wie is die vijand? Waarom is de vijand de vijand, en wat doen ze?
Ik heb enigszins gepoogd de historische ontwikkeling van “de vijand te schetsen”. Fascisme komt daarin als een later stadium voor en dat is inderdaad een verschil ideologie, wat ik ook nergens ontken.
Vervolgens worden de indianen opgevoerd en tegenover de Amerikanen gezet als veroveraars. Ten eerste waren ‘de Amerikanen’.
Ik verwijs naar “the Son” hetgeen zich volledig in de US en dan voornamelijk in Texas afspeelt.
Je probeert met het opvoeren van taal, cultuur en nationalteit een woord te vermijden: ras. Anders dan taal en cultuur is ras een inherentie en als zodanig irrelevant.
Vandaar dat ik het ook niet noem
Taal en cultuur zijn aangeleerde factoren, kunnen worden aangenomen of verworpen in vrije wil en zijn als zodanig verwijtbaar (anders dan ras). Maar dat is niet wat indianen scheidt van Amerikanen. Dat is idee. Indianen leven in een primitief stamverband. Een stam is een kleine totalitaire gemeenschap, niet veel anders dan die de nazi’s nastreven.
Niet iedere cultuur kent vrije wil, dat is misschien juist wel een kenmerkend onderscheid. Juist daarom zijn culturele verschillen belangrijk. Overigens was het stamverband behoorlijk democratisch
De Amerikanen aan de andere kant hebben de filosofie van de vrijheid geadopteerd: zelfbeschikking van het individu staat daarin centraal. De mens die als vrije geest wordt geboren. Die vrijheid is een aangeboren mensenrecht, en als zodanig onvervreemdbaar.
Vrijheid is dus een capaciteit van de mens als soort. Het ligt in zijn aard. Omdat hij alleen kan overleven als hij naar bevinden kan handelen. De mens heeft immers geen ander verdedigingsmiddel dan zijn verstand. Het gaat dus om een inherente universaliteit. Dat betekent dat het een absolute natuurwet is, een gegeven van de realiteit.
(Democratische) Individuele vrijheid is een cultureel overgedragen en verworven instelling die niet aangeboren is.
Dat betekent dat indianen en nazi’s met hun opgelegde collectief tegen die moraliteit handelen als ze hun ideologie gewapenderhand willen opleggen.
Wat een onzin over die indianen. Die wilden hun eigen leefwijze verdedigen tegen het landjepik van de Amerikanen.
Je schijnt het spijtig te vinden dat vijanden niet raciaal herkenbaar zijn. Nee, dank je de donder.
Dat vind ik niet spijtig, waar haal je dat vandaan?
De vijandschap zit niet in ras, maar in de ideologie. De vijand van de vrije mens is niet een persoon, maar een idee, het idee dat strijdig is met de mens als vrij wezen.
Een zeer beperkte, eenzijdige ahistorische definitie van vijandschap. Vijandschap is gericht tegen de “vreemde ander” dat kan alleen betrekking hebben op ideologie maar dat hoeft helemaal niet. De islam definieert ons als “ongelovigen” niet als “vrije mensen”.
Het amoralisme dat je beschrijft – het idee dat het kwaad (de vijand) niet bestaat – zit diep geworteld in het liberalisme. Het is een van de grootste weeffouten, met name van het Europese liberalisme. De fout is begonnen bij Spinoza, die concludeerde dat moraal subjectief is. Het is maar van welke kant je het bekijkt: de een zijn vrijheidsstrijder is de ander zijn terrorist, dat werk.
Daar zijn we het dan tenminste over eens
Maar zoals we net hebben gezien bestaat er wel degelijk een universeel-menselijke morele standaard: vrijheid.
Herhaling, in de rest van je reactie zie ik geen punten waarop ik in kan gaan. Het “rammelen aan alle kanten” zie ik nog niet zo.
Je somt vier groepen op waarvan er twee opvallend anders zijn dan de katholieken en protestanten. De communisten en de fascisten gebruiken vaak geweld en dat is erg schadelijk. Zij zijn de vorige vijanden, en dat geldt ook voor sommige islam aanhangers, dus daarom moest De Balie zwaar bewaakt, we kunnen het natuurlijk niet hebben dat een tekenaar gedood wordt. Hij is welkom, we zien hem graag en we laten hem niet aan zijn lot over. Hij wordt beveiligd.
Het bewaken van de buitengrenzen is duur en weinig effectief. Europa is zo lek als een mandje. De vraag is of we daar mee door moeten gaan….
De vijand is dus zoals je zegt in ons midden. Wen er maar aan. Het is niet pienter te doen alsof er geen vijand is. De vijand maakt zich ook nog bekend, dus is de strijd betrekkelijk eenvoudig. Tot zover,