https://www.kerststallen.com 

Niet zo heel lang geleden, eigenlijk zo ongeveer gisteren, was er een school. Het was een eerbiedwaardige school. Een Tempel van Verlichting. Voor de ongeschoolden onder ons zal ik uitleggen wat dat is, een Tempel van Verlichting. De school werd opgericht toen men tot de conclusie was gekomen dat iedereen zelf kritisch moest kunnen denken over hoe de wereld in elkaar zat. Dat er geen koningen of priesters waren die de waarheid over de wereld in pacht hadden. Dat er verschil van mening kon zijn over de wereld. En dat de enige manier om een stukje dichter bij de waarheid over de wereld te komen was dat iedereen de vrijheid had zijn ideeën daarover uit te spreken. En dat niemand aan de mening van een ander aanstoot mocht nemen. Deze vrijheid was bloedig bevochten in een 80-jarige oorlog. Pas aan het eind daarvan begon men te begrijpen, dat de enige manier om samen te leven met verschillende meningen was, als men elkaar met het woord bestreed en niet met het zwaard.

Dat was wel een mooi moment. Het was een klein landje waarin deze Tempel van de Verlichting stond. Het maakte deel uit van een groep van landen die ook wel wordt aangeduid als het Vrije Westen. Omdat deze groep zo waarheidzoekend en waarheidlievend was deden zij vele praktische uitvindingen, waarmee zij in de loop van een paar eeuwen de wereld veroverden. Dat zij waarheidlievend waren wilde nog niet zeggen dat zij niet overheersend of wreed konden zijn. De waarheid over de Ander was nog niet zo ver gevorderd. Eigenlijk deden zij toen hetzelfde als wat tot dan gebruikelijk was: Overheersen en profiteren van de Ander als men daartoe de kans kreeg.

Maar het denken ging door. Het eigenaardige was dat naarmate men Denkende Mensen gewoner begon te vinden en de niet denkenden niet meer zo vaak tegen kwam de mening post begon te vatten dat alle mensen, waar ook ter wereld, Denkende Mensen waren. Met wie je zonder gevaar voor eigen leven wel van mening kon verschillen. Op een gegeven moment kreeg zelfs het idee de overhand dat iedereen gelijk is, ook al denkt de Ander heel anders over de waarheid. Een vreemde conclusie, die maakte dat men zich opeens ging schamen voor wat de voorouders, die die vreemde gedachte nog niet kenden, hun medewereldburgers hadden aangedaan. Opeens vond men dat Verlichte Denken maar verdacht en arrogant. Waar haalden wij het recht vandaan om te denken dat wij meer gelijk hadden dan de Ander? Iedere wereldburger had recht op zijn eigen waarheid en hoefde niet te pikken dat anderen die ter discussie stelden. Deze manier van denken, die schijnbaar het maximum aan vrijheid belooft maar waarheid uitsluit is de Multicul.

Op de wereld was er een belangrijke groep die meende dat de waarheid 1400 jaar geleden was gevonden door ene Mo. Die had dat opgeschreven in een boek. Dat boek bevatte de waarheid en was daarom heilig. In dat boek stond ook dat iedereen die niet in de waarheid van dat boek geloofde met geweld bestreden moest worden en zo nodig gedood mocht worden. Ook na 1400 jaar hadden zij nog niet geleerd dat de enige manier om samen met de Ander te leven de Vrijheid van Mening is. Dit nu waren de Booslims.

Als de Booslims in hun eigen landen waren gebleven was er niet zo veel aan de hand geweest. Er waren echter wat handige mensen in het Vrije Westen die dachten dat ze wel wat van die domme Booslims konden gebruiken om voor ze te werken. De gewone werkenden in het Vrije Westen hadden wel wat veel praatjes gekregen en dat kon toch niet de bedoeling zijn. De Booslims waren behalve dom ook arm en namen met weinig genoegen. Eerst leek het wel goed te gaan maar toen de Multicul de overhand kreeg vond men dat ze hier moesten blijven wonen en hun vrouwen en kinderen ook. En dat  ze hun eigen Booslim-gelijk in volle vrijheid moesten kunnen genieten. Maar dat was nog niet genoeg. Ze moesten gelijktijdig ook kansen krijgen om het zelfde te kunnen en te verdienen wat de oorspronkelijke bewoners van het Vrije Westen konden. Dat wat die oorspronkelijke bewoners konden en verdienden iets te maken zou hebben met het Verlichte Denken en dat dat misschien niet zo goed te combineren was met het gedachtengoed van Mo ontging de aanhangers van de Multicul, ook wel Gutmenschen genaamd. Het werd de plicht van iedere school, ook van onze Tempel van Verlichting om zo goed als mogelijk de Booslim zijn kans te geven.

Ondertussen waren Verlichte Denkers tot de conclusie gekomen dat dit zo niet langer ging met de Booslims en de Multicul. Als men toeliet dat ieder zich in zijn eigen waarheid wentelde zou dat tot grote problemen leiden en uiteindelijk misschien wel tot de ondergang van het Vrije Westen. Er begonnen groepen de waarheid van de Booslim ter discussie te stellen. Telkens als dat gebeurde reageerden de Booslims zoals dat van hun werd verwacht. Namelijk met geweld. Dat stond immers in dat boek van Mo. Dat dat in de Booslim landen zo ging was erg genoeg. De Booslims die in het Vrije Westen woonden deden dat soms ook, maar meestal sloegen zij dreigende en intolerante taal uit en vroegen excuus.

Bij de Tempel van Verlichting werkte een hulpdocent. Hij werkte er al een tijdje en werd gewaardeerd door leerlingen en docenten. Op een dag, toen er net weer een conflict met de Booslims was uitgebroken had hij een uurtje vrij en bekeek de prenten die tot de opschudding geleid hadden. Tja, dat stelde toch niet zo veel voor. Waar maakte men zich toch druk over? Hij wilde wel eens weten hoe dat zat. Het kon toch niet zo zijn dat hier, in de Tempel van Verlichting, ook Booslims rondliepen die daar stennis over zouden schoppen? Hoewel, er liep wel een groepje rond dat niet zoveel respect leek te hebben voor de waarden die hier werden uitgedragen. En hij had niet het idee dat zij door de Bestuurder daarop voldoende werden aangesproken. Het leek hem soms alsof die eigenlijk bang voor ze was. Of misschien had hij wel opdracht van de grote Multicul gekregen om ze tot elke prijs op school te houden. Dat moest maar eens afgelopen zijn. En hij besloot de prenten op het prikbord te hangen zodat iedereen ze kon zien.  Een paar dagen later  werd hem door de Onderknuppel van de Bestuurder mede gedeeld dat hij ontslagen was. Waarschijnlijk op aandrang van de Booslims, die maatregelen hadden geëist.

Dit is helaas geen fabel, al heb ik het wel zo opgeschreven. Verder met dank aan Geen Stijl voor de “Booslim”.