Kees van Kooten en Wim T Schippers. Belangrijke bakens in het geestelijk klimaat voor (links) denkende mensen 1970-1990. In ieder geval voor mij. Zij behoren nu tot de groep ondersteuners van het “partij voor dieren/wakker dier” – complex van Marianne Thieme. De één als stem in dubieuze anti-kip en aanverwante radiospotjes, de ander als lijstduwer bij de komende verkiezingen. Dit tezamen met een flinke handvol andere BN-ers die zich zo tot de dierenliefde bekennen.

Mensen zijn ook dieren. Een vrij kwaadaardige plaag voor de natuur. Eigenlijk zouden ze verdelgd moeten worden, maar in ieder geval gedecimeerd. Er zijn wel eens lieden op een nogal foute en eenzijdige wijze mee begonnen. Meestal zagen die een bepaald deel van de mensheid als superieur en een ander deel als minder dan dieren. Er zat tenminste één dierenvriend en vegetariër tussen. Een flinke tijd zag het er ook naar uit dat de mensheid via een ingenieus mechanisme zichzelf zou vernietigen.

Tenzij hun “beschaving” ze nog net red door zelfbeperking zal de natuur wel met de mensheid afrekenen. Ik vrees dat mijn kinderen dat gaat overkomen. Met de mensheid zal veel ander leven ten ondergaan. Dieren en planten. Om dat voorkomen zijn hele andere maatregelen nodig dan dierenliefde.

Wat is dierenliefde ? Dierenliefde is projectie, zoals alle liefde. Het is herkenning. “Twee ogen keken de jager aan”. Het is kitsch. Niemand is er helemaal immuun voor, behalve misschien Midas Dekker.
Het blijft zaak om er kritisch naar te kijken. Dierenliefde kan makkelijk uit de hand lopen. Men gaat dieren menselijke eigenschappen toedichten zoals “begrip”. Men gaat ze als mensen behandelen. Dieren zijn in tegenstelling tot mensen erg “trouw”. Ze hebben geen eigen “agenda”. Heel wat mensen geven bij gebrek aan beter of uit teleurstelling de voorkeur aan een hond boven een relatie of kind. Dieren zijn eigenlijk beter dan mensen.

Er zijn twee redenen waarom je een dier niet willekeurig mag behandelen. Ten eerste is het, net als bij mensen, vaak niet functioneel. Het schoppen van een dier leidt vaak niet tot het gewenste gedrag. Belonen wel. Ten tweede zou men de conclusie kunnen trekken dat je kennelijk ook zo met mensen omgaat. Dat je gewetenloos bent. Projectie. Wat dit laatste betreft tref ik regelmatig een eigenaardige omkering aan. Mensen die veel met dieren ophebben blijken in staat dingen te doen tegenover mensen die ze niet tegenover dieren zouden doen. Mensen zijn “schuldig”; dieren niet.

Zelf vind ik de bioindustrie niet echt fijn. Ik hoop gewoon dat ze op een dag in staat zijn biefstukken aan bomen te laten groeien. Ik vrees dat dit niet door de ethische beugel van onze dierenvrienden zal kunnen. Opeens zullen aan boombiefstukken ook allerlei menselijke eigenschappen worden toegedicht. Of de bomen zullen pijn lijden bij het oogsten.

Genoeg hierover. Ik vind een dergelijke one-issue beweging een slecht idee. Het feit dat de heren hierboven genoemd een dergelijke beweging steunen, doet mij voor mijn eigen geestelijke toekomst het ergste vrezen. Kennelijk verlies je bij het bereiken van een bepaalde leeftijd toch een deel van je verstandelijke en in ieder geval kritische vermogens. Of is hier dezelfde teleurstelling in de mens aan het werk die de dierenliefde laat prevaleren?

Dit geldt natuurlijk niet voor de nog jonge Georgina Verbaan. Zij moet ernstig gestraft worden: door verkiezing in de Tweede Kamer. Misschien is er iemand die een actie kan organiseren ?

Voor wat meer afstand tot de mens kan ik aanraden de film Koyaanisqatsi nog eens te bekijken. De mens als mier.

Dit is een herplaatsing van mijn allereerste blog in het kader van het thema van de boekenweek. Bovendien viel ik van mijn stoel van verbazing dat er nog wat meer mensen zijn die “blij zijn dat de PvdD in de tweede kamer zit “omdat ze de andere partijen bij de les houden”.