De adolescentie is de leeftijd waarop het individu de samenleving beoordeelt vanuit de normen en waarden die hij/zij heeft meegekregen vanaf de vroegste jeugd. De confrontatie met de echte samenleving is als regel geen feest van herkenning, maar van het besef dat er veel niet deugt. En daar moet wat aan gedaan worden vindt de adolescent, liever vandaag dan morgen. Zet tien adolescenten bij elkaar en er vormt zich een lange lijst van wie en wat er niet deugt en wat er aan gedaan zou moeten worden. Utopisch denken en idealisme zijn de adolescent niet vreemd en hij heeft de neiging tot zwart/wit te denken. De nog bestaande onschuld maakt hem/haar nog niet gewaar van de neiging tot totalitair denken. “We gaan de samenleving veranderen”, riepen de brooddronken Groenlinksers in navolging van hun leider nadat de exit-polls van de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 een overwinning in de studentensteden lieten zien. Lees verder →

De harde narcist schept voor zichzelf een omgeving die volledig beantwoordt aan zijn persoonlijke behoeften. Niets gaat te ver om dat doel te bereiken. De narcist manipuleert zijn omgeving en rust niet tot vriend en vijand van elkaar gescheiden zijn en zijn dwingend narratief door zijn omgeving wordt geaccepteerd. In zijn omgeving is op kousenvoeten lopen een vereiste. Eén verkeerd woord kan zijn gramschap laten exploderen. Wat niet overeenkomt met zijn narratief is taboe. Een overschrijding van dat taboe vereist een nederig excuus en een onderdanig gebaar om hem tot bedaren te brengen. Voor de rust en vrede is het van belang om hem in alles zijn zin te geven. Wie daar niet in mee kan gaan wordt bekleed met pek en veren uit zijn omgeving verwijderd.

De narcistische islamisten beschikken over een beperkt vocabulaire. Alles wat ze niet zint is racistisch, discriminerend of islamofoob. Iedere overtreding van hun narratief beschouwen ze als krenkend en geeft hen een reden om agressief en veroordelend te reageren. De geschrokken omgeving neigt er dan naar om de rust en vrede te herstellen. In plaats van het narratief van de narcist kritisch te beoordelen, wordt gekozen voor de gemakkelijkste weg, meegaan in het narcistisch narratief. Degenen die kritisch willen blijven, krijgen onveranderlijk het stempel mee van racist en islamofoob. Het overkwam Annabel Nanninga. Een coalitie van gekrenkten en hun aanhang keert zich tegen haar en probeert haar uit de gemeenteraad van Amsterdam te houden. Lees verder →

Ze is geboren (1988) uit ouders die van Liberia naar Amerika zijn verhuisd en ze is later naar Nederland gekomen om hier journalistiek te studeren aan de Hogeschool Windesheim. Ze verkoopt zichzelf als deskundige op het terrein van diversiteit, mensenrechten en gender.
Sinds een aantal maanden heeft ze een column in de ‘kwaliteitskrant’ NRC omdat die meer aan diversiteit wil doen, maar enige kwaliteit heb ik in haar columns nog niet kunnen ontdekken. Integendeel, stuitende bevooroordeeldheid is haar handelsmerk. Lees verder →