Groen hedonisme
Omdat hij het wel eens wil meemaken sleept een vriend me mee naar een pop-up restaurant in een Zuid-Veluws bos. Het volledige arrangement bestaat uit een overnachting in een tipi, een borrelkist bij aankomst, een zevengangendiner en een ontbijt de volgende ochtend. Wij beperken ons tot het diner. Onder een flink afdak, slechts te voet via een zandpad te bereiken, is een complete zeshoekige horecakeuken ingericht, met daaromheen de tafeltjes. Voor de zekerheid liggen er dekentjes op de stoelen: het kan fris worden ’s avonds. Doelgroep: yuppen die het zich kunnen veroorloven en die misschien zelfs wel denken dat ze hier goed mee doen.
Al rondjes lopend rond de keuken licht de maître bevlogen het concept toe: voor de zelfgebouwde keuken is hout uit eigen bos gebruikt, de ingrediënten voor het diner zijn seizoensgebonden en binnen een straal van 35 km biologisch geteeld, het eten is net niet vegetarisch. Alleen de wijnen komen van ver, van kleine wijnmakerijen die natuurwijn produceren en daarvoor met de hand de beste druiven selecteren. Ook het personeel is niet lokaal: twee chefs met internationale ervaring en wortels in Berlijn en Mexico, een Duitse serveerster en twee Amsterdammers. Voertaal Engels. Maar dat terzijde. Het idee is dat dit allemaal past bij de natuurlijke omgeving waarin wij ons bevinden en zorgt voor een ‘unieke bosbeleving’.
U voelt een ‘maar’ aankomen, en die is er ook. Allereerst het prijsniveau. De zo zorgvuldig geproduceerde wijnen kúnnen niet goedkoop zijn. Dat geldt ook voor de ingrediënten van de zeven gerechten. Het optuigen van dit pop-up restaurant zal het nodige gekost hebben. De tipi’s zijn comfortabel ingericht, dus zo natuurlijk is deze overnachting niet. Dat er geen wifi op locatie is, zal voor stadsbewoners wel heel ascetisch overkomen, en dat je in het donker je weg moet vinden over paden vol boomwortels ook, maar voor de rest heeft het met natuur en natuurlijk weinig te maken. Het is een verdienmodel.
Overigens hebben we een prima avond. Het eten is goed; sommige gerechten zelfs uitstekend, de wijnen zijn lekker en de entourage is beslist aangenaam. Maar we denken niet dat we ook maar iets aan het milieu hebben bijgedragen.
Haha. Nu ja, in elk geval aangenaam vertier. De pretenties zijn marketing he?