Hoe is het mogelijk dat Mona Keijzer haar zetel in de Tweede Kamer opgeeft en lid blijft van het CDA?

Heel eenvoudig: omdat de Nederlandse politiek een kleuterschool is waar ieder strategisch benul ontbreekt. Aan de ene kant hebben we de “mainstream” partijen, nagenoeg geheel bevolkt door kleuters die een lolly van de meester willen, aan de andere kant de “oppositie” waar autistische kleuters elkaar de tent uitvechten. Niemand spreekt met elkaar; iedereen blijft hardnekkig de eigen stokpaardjes berijden, of misschien wel bereiden. Dat laatste geldt in de eerste plaats voor Baudet en Wilders, maar ook de afsplitsingen JA21 en Groep Van Haga, SP, PvdD, BBB, DENK, SGP en de dubieuze bungelaars Den Haan, BIJ1, Omtzigt. Disclaimer: het kan goed zijn dat ik enkele oppositionele partijen ten onrechte die status heb toegekend en het in feite bungelaars zijn, die desgewenst zullen toehappen als Rutte ze een baantje biedt.

Ja, zelfs als die partijen en individuutjes een vuist maken is er nog geen meerderheid. Een meerderheid zal echter nooit kunnen ontstaan als men niet vóór de verkiezingen tot eenheid kan komen met een goed en realistisch programma waarin de economie niet genegeerd wordt en met een betrouwbare non-alcoholische leider. Daarvoor zijn vele gesprekken in achterkamertjes noodzakelijk. En om maximaal te scoren moet iedere dissident uit het andere kamp opgevangen en meegenomen worden. Dat is dus met Omtzigt niet gebeurd en nu opnieuw niet met Keijzer, waar ook Omtzigt gefaald heeft want die had dit moeten zien aankomen en al lang met Keijzer om de tafel moeten gaan zitten. Helaas heeft ook hij het iets te druk met zichzelf.